ถ้าเราเป็นทานตะวัน เราไม่กลับไปหาหมอเป้งแล้วอะ

ไม่อยากให้ทานตะวันกลับไปรักหมอเป้งแล้ว เพราะตอนอยู่ไม่รู้ค่าเอง
ถึงเราจะเข้าใจว่าหมอเป้งรู้สึกแบบที่บอกทานตะวันจริงๆ ว่าที่บอกเลิก
เพราะเสียใจน้อยใจที่ทานตะวันเริ่มชอบฉลามกับอยากปล่อยให้คนรัก
ไปเจอคนที่ดีๆ แต่หลักๆ ที่ไม่ไหวคือการที่ถูกหมอเป้งละเลยมานาน
นานจนไม่ไหวแล้ว และหมอเป้งก็ไม่พยายามช่วยกันรักษาความสัมพันธ์เลย
บอกเลิกทานตะวันมากี่ครั้งแล้ว 
ยิ่งเห็นที่เป้งทำกับบะหมี่ก็ยิ่งรู้สึกไม่โอเคมาก ๆ อะ 
ใจร้ายไปนะ นึกจะบอกชอบก็บอก นึกจะบอกเลิกก็บอก
แล้วการที่ออกรับแทนเรื่องขับรถชน เราไม่โอเคมาก ๆ อะ 
เพราะยังไงก็รู้อยู่ว่าความทรงจำมีโอกาสกลับมา
การทำแบบนี้เหมือนทำให้รู้สึกเจ็บปวดซ้ำซ้อน
เมื่อมารู้ความจริงทีหลัง

เราทีมฉลามทานตะวัน รู้สึกว่าคู่นี้น่ารัก นิสัยค่อนข้างเข้ากันได้ดี 
ฉลามใส่ใจความรู้สึกของคนรอบข้างดีมากๆ และ
ไม่ใช่คนที่ move on ไวมาก เหมือนค่อยๆ ให้โอกาส 
แต่ถึงน้องจะไม่เคยบอกสักคำว่า ผมชอบพี่ แต่ตอนที่ฉลามจับมือ
ทานตะวันเอาไว้ตอนที่หนาวจนจะแย่แล้วคือมันบอกได้ชัดเจน
แบบสุดๆ แล้วว่าน้องรักใคร เค้าเชียร์น้องหมอ

และถ้าเราเป็นทานตะวันจะไม่ทำตัวแบบที่เคยทำกับเป้ง
อีกต่อไปแล้ว คือการปรับตัวในความสัมพันธ์ ทั้งสองฝ่ายมันต้อง
ปรับเข้าหากัน ถ้าปรับอยู่ฝ่ายเดียวมันเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่ใช่แล้ว
แต่ก็คิดว่าโอกาสช่างสูงเหลือเกินที่น้องหมอจะต้องช้ำใจ
โถ สงสารน้อง

ปล. เราไม่คิดว่าพลังเกิดจากความรัก แต่เราคิดว่าเกิดจาก
ความคิดของทานตะวันมากกว่า ถ้าคิดถึงใคร ทานตะวันน่าจะสื่อ
ถึงคนๆ นั้นได้ เรียกมาได้ ทำให้คนๆ นั้น ได้ยินเสียงของตัวเองได้