ภรรยาผมเพิ่งเสียชีวิตไปด้วยโรคมะเร็งในวัยเพียง 41 ปี เมื่อปลายเดือนกันยายนที่ผ่านมา ผมคิดถึงเธอมากทุกขณะจิต ซึ่งน้ำตาผมก็ยังคงไหลอยู่ทุกวัน เราสองคนรักและผูกพันกันมาก ผมสามารถพูดได้เต็มปากเลยว่าเธอเป็นคนดี จิตใจดี ชอบทำบุญ เป็นมิตรกับทุกคน และไม่ค่อยโกรธใครแม้จะโดนทำไม่ดีใส่
ผมมีความสุขมากตลอดเวลาที่ได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันสามปีกว่า แม้ระยะเวลามันอาจจะไม่ได้นานเหมือนคู่อื่นๆ แต่ผมกับเธอเรามีความสุขกันทุกวัน เรายิ้มให้กัน จับมือกัน ให้กำลังใจกัน แม้ชีวิตของเราจะตกต่ำจนถึงขั้นไม่มีเงินติดตัวกันเลย มีมาม่าห่อเดียวแบ่งกันกิน เราก็ยังยิ้มและให้กำลังใจกัน คิดบวกกันว่าถ้าเราสองคนยังจับมือกันอยู่แบบนี้...เราจะต้องผ่านมันได้
วันเวลาในแต่ละวันผ่านไป เราก็ผ่านกันมาได้จริงๆ ชีวิตไม่ได้อยู่แค่วันนี้ เราผ่านวันนี้ พรุ่งนี้ มะรืนนี้และวันต่อๆไปเรื่อยๆ จนวันที่ข่าวร้ายมาถึง เธอไม่สบายหนักมากจนไปหาหมอ จึงพบว่าเธอเป็นมะเร็งลำไส้ใหญ่ระยะสุดท้าย มะเร็งได้กระจายไปยังอวัยวะอื่นหมดแล้วทั้งมดลูก ตับ ล่าสุดที่พบคือปอด ทั่วบริเวณช่องท้องทั้งหมด และมีอาการไตวายแทรกซ้อนหลังจากผ่าเอาก้อนเนื้อที่ใหญ่ที่สุดออกไป
เรารู้ช้าไป รอการรักษานานไป ทั้งๆที่อาการของเธอมีสัญญาณบอกมานานแล้ว แต่เธอเป็นคนสู้และอดทนมาก มักจะบอกว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวก็หาย และที่สำคัญเราไม่มีเงินที่จะไปตรวจโรคเหล่านี้ เธอไม่มีประกันใดๆ มีแค่สิทธิ์30บาท ซึ่งไปหาหมอแต่ละครั้งหมอก็ไม่ได้ตรวจอะไรเลย แค่ซักถามอาการแล้วก็ให้ยามากิน ถ้าเรามีเงินเราคงได้ตรวจและได้รักษาเร็วกว่านี้ และเธอคงไม่จากไปเร็วแบบนี้
ผมจับมือเธอไว้ตลอดตั้งแต่เธอรู้ว่าเธอป่วยเป็นอะไร ตั้งแต่เธอได้เข้ารับการรักษา และจนเธอเสียชีวิต หลายคนเชื่อว่าผมทำหน้าของคู่ชีวิตได้ดีที่สุดแล้ว แต่ผมว่ามันยังไม่ดีพอ ถ้ามันดีพอชีวิตเธอคงไม่ต้องลำบากและไม่ต้องทุกข์ทรมานกับโรคร้ายนี้
ผมเฝ้าภาวนาตลอดว่าอย่าเอาชีวิตเธอไปเลย ให้เอาชีวิตผมไปแทนเถอะ เธอควรได้อยู่บนโลกใบนี้ต่อเพื่อสร้างความดีและสร้างความสุขให้กับคนรอบข้างได้นานกว่านี้ แต่สุดท้ายคำอ้อนวอนของผมก็ไม่เป็นผล
เมื่อช่วงเวลาสุดท้ายของเธอมาถึง จากที่เธอไม่รู้สึกตัวมาเป็นเวลานาน เธอหรี่ตาขึ้นมาดูผม และพยายามเรียกผมด้วยเสียงในลำคออยู่3-4ครั้ง นั่นคือเฮือกสุดท้ายของเธอจริงๆครับ หลังจากนั้นเธอก็เงียบลง หมอมาตรวจก็บอกว่าหัวใจหยุดเต้นไปแล้ว ผมหมดแรงจริงๆ ได้แต่ร้องเรียกเธอ...แต่เธอก็ไม่กลับมา
ที่ผมเอาเรื่องราวมาเล่าให้ฟังนี่ก็เพราะผมอยากให้เรื่องของเธอเป็นอุทาหรณ์ว่าอย่าประมาทในเรื่องของสุขภาพ และเมื่อยังมีลมหายใจอยู่ก็ควรใช้เวลาอยู่ด้วยกันให้มีความสุขที่สุด คนที่ดีและรักเราจริงๆไม่ได้หาได้ง่ายๆเลย ดูแลรักษาความรักกันเอาไว้นะครับ...เพราะชีวิตคนเราไม่มีอะไรแน่นอนเลย
ชีวิตที่เหลืออยู่ของผมนี้ผมขออุทิศให้กับการสร้างบุญกุศล ทำแต่สิ่งที่ดีๆ และจะไม่เปิดใจให้ใครอีกตลอดชีวิต...เธอจะเป็นรักสุดท้ายของผมครับ #หลับให้สบายนะนางฟ้าของพี่ #น้องรอพี่นะ #สักวันเราจะต้องได้เจอกันอีกครั้ง #พี่รักน้องสุดหัวใจ
คิดถึงคนบนฟ้า...นางฟ้าของผม
ผมมีความสุขมากตลอดเวลาที่ได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันสามปีกว่า แม้ระยะเวลามันอาจจะไม่ได้นานเหมือนคู่อื่นๆ แต่ผมกับเธอเรามีความสุขกันทุกวัน เรายิ้มให้กัน จับมือกัน ให้กำลังใจกัน แม้ชีวิตของเราจะตกต่ำจนถึงขั้นไม่มีเงินติดตัวกันเลย มีมาม่าห่อเดียวแบ่งกันกิน เราก็ยังยิ้มและให้กำลังใจกัน คิดบวกกันว่าถ้าเราสองคนยังจับมือกันอยู่แบบนี้...เราจะต้องผ่านมันได้
วันเวลาในแต่ละวันผ่านไป เราก็ผ่านกันมาได้จริงๆ ชีวิตไม่ได้อยู่แค่วันนี้ เราผ่านวันนี้ พรุ่งนี้ มะรืนนี้และวันต่อๆไปเรื่อยๆ จนวันที่ข่าวร้ายมาถึง เธอไม่สบายหนักมากจนไปหาหมอ จึงพบว่าเธอเป็นมะเร็งลำไส้ใหญ่ระยะสุดท้าย มะเร็งได้กระจายไปยังอวัยวะอื่นหมดแล้วทั้งมดลูก ตับ ล่าสุดที่พบคือปอด ทั่วบริเวณช่องท้องทั้งหมด และมีอาการไตวายแทรกซ้อนหลังจากผ่าเอาก้อนเนื้อที่ใหญ่ที่สุดออกไป
เรารู้ช้าไป รอการรักษานานไป ทั้งๆที่อาการของเธอมีสัญญาณบอกมานานแล้ว แต่เธอเป็นคนสู้และอดทนมาก มักจะบอกว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวก็หาย และที่สำคัญเราไม่มีเงินที่จะไปตรวจโรคเหล่านี้ เธอไม่มีประกันใดๆ มีแค่สิทธิ์30บาท ซึ่งไปหาหมอแต่ละครั้งหมอก็ไม่ได้ตรวจอะไรเลย แค่ซักถามอาการแล้วก็ให้ยามากิน ถ้าเรามีเงินเราคงได้ตรวจและได้รักษาเร็วกว่านี้ และเธอคงไม่จากไปเร็วแบบนี้
ผมจับมือเธอไว้ตลอดตั้งแต่เธอรู้ว่าเธอป่วยเป็นอะไร ตั้งแต่เธอได้เข้ารับการรักษา และจนเธอเสียชีวิต หลายคนเชื่อว่าผมทำหน้าของคู่ชีวิตได้ดีที่สุดแล้ว แต่ผมว่ามันยังไม่ดีพอ ถ้ามันดีพอชีวิตเธอคงไม่ต้องลำบากและไม่ต้องทุกข์ทรมานกับโรคร้ายนี้
ผมเฝ้าภาวนาตลอดว่าอย่าเอาชีวิตเธอไปเลย ให้เอาชีวิตผมไปแทนเถอะ เธอควรได้อยู่บนโลกใบนี้ต่อเพื่อสร้างความดีและสร้างความสุขให้กับคนรอบข้างได้นานกว่านี้ แต่สุดท้ายคำอ้อนวอนของผมก็ไม่เป็นผล
เมื่อช่วงเวลาสุดท้ายของเธอมาถึง จากที่เธอไม่รู้สึกตัวมาเป็นเวลานาน เธอหรี่ตาขึ้นมาดูผม และพยายามเรียกผมด้วยเสียงในลำคออยู่3-4ครั้ง นั่นคือเฮือกสุดท้ายของเธอจริงๆครับ หลังจากนั้นเธอก็เงียบลง หมอมาตรวจก็บอกว่าหัวใจหยุดเต้นไปแล้ว ผมหมดแรงจริงๆ ได้แต่ร้องเรียกเธอ...แต่เธอก็ไม่กลับมา
ที่ผมเอาเรื่องราวมาเล่าให้ฟังนี่ก็เพราะผมอยากให้เรื่องของเธอเป็นอุทาหรณ์ว่าอย่าประมาทในเรื่องของสุขภาพ และเมื่อยังมีลมหายใจอยู่ก็ควรใช้เวลาอยู่ด้วยกันให้มีความสุขที่สุด คนที่ดีและรักเราจริงๆไม่ได้หาได้ง่ายๆเลย ดูแลรักษาความรักกันเอาไว้นะครับ...เพราะชีวิตคนเราไม่มีอะไรแน่นอนเลย
ชีวิตที่เหลืออยู่ของผมนี้ผมขออุทิศให้กับการสร้างบุญกุศล ทำแต่สิ่งที่ดีๆ และจะไม่เปิดใจให้ใครอีกตลอดชีวิต...เธอจะเป็นรักสุดท้ายของผมครับ #หลับให้สบายนะนางฟ้าของพี่ #น้องรอพี่นะ #สักวันเราจะต้องได้เจอกันอีกครั้ง #พี่รักน้องสุดหัวใจ