การที่มีหน้าตาที่ดี บางครั้งมันไม่ได้ดีเสมอ?

ต้องบอกก่อนนะคะ โดยส่วนตัวไม่ใช่คนที่สวยมากอะไรขนาดนั้น แต่ก็มีคนเข้าหาอยู่ส่วนนึง
จากหัวข้อเลยค่ะ เราคิดเสมอว่าการมีหน้าตาที่ดีบางครั้งมันไม่ได้มีผลดีเสมอไปรึเปล่า เรามักถูกมองว่าเป็นลูกหนูที่ทำอะไรไม่เป็น คงเป็นคนที่เจนจัดในชีวิตค่อนข้างมาก ไม่ก็ไปเที่ยวบ่อย และถูกมองว่าผู้ชายจีบเยอะหรือเจ้าชู้  ไม่ก็โดนมองว่ามีเสี่ยเลี้ยง เป็นเด็กเสี่ย? ทั้งที่เราไม่ใช่แบบนั้นเลย โตมากับคำว่าไม่มี ต้องขยันตั้งใจเรียนเพราะพ่อแม่รอดูความสำเร็จอยู่ ทั้งยังเรียนเเล้วทำงานไปด้วยโดยที่ไม่ได้ขอเงินพวกท่านใช้ รับผิดชอบค่าใช้จ่ายช่วยทีบ้านด้วย แม่สอนทุกอย่างที่ผู้หญิงควรทำทุกอย่างให้เป็นงานบ้าน อาหาร เราถูกสอนมาในรูปแบบนี้ (แม่ค่อนข้างหัวโบราณแต่ไม่ปิดกั่นบางเรื่อง) ท่านบอกเสมอว่าถ้าทำตัวมีค่า ผู้ชายจะเห็นคุณค่าของเราเอง แต่บางครั้งก็อยากเจอความรักที่จริงจัง ผช.ที่เข้ามาในชีวิตเรา เข้ามาหลากหลายรูปแบบ ดีบ้าง แย่บ้าง
แต่ที่เจอซะส่วนมากมักจะมาในรูปแบบ หวังอยากมีอะไรด้วยทั้งนั้น ชอบถึงเนื้อต้องตัว ไม่ให้เกียรติเราด้วยซ้ำ เหมือนเห็นเราง่าย จนบางครั้งมันทำให้อิจฉาคนที่รักกันที่ใจ
หลายคนบอกว่าการหน้าตาที่ดีมีชัยไปกว่าครึ่ง มันอาจจะมีในบางด้าน แต่เรื่องความรัก ความจริงใจทำไมมันหายากในบางครั้ง??
มันจะมีมั้ยคะ คนที่มองจากข้างในจริงๆ ไม่ใช่เพราะรูปลักษณ์ภายนอก