สวัสดีครับท่านทั้งหลาย
เรื่องที่ผมจะเขียนในกระทู้นี้ เป็นเรื่องราวต่อเนื่องจากกระทู้ก่อนหน้านี้ครับ
https://pantip.com/topic/39230325
มาเริ่มกันเลยนะครับ
"...พี่ พี่รู้สึกมากกว่า Just Have Fun ว่ะ... แต่เราไม่ต้องกดดันอะไรนะ ไม่ต้องคิดมากไป พี่รับผิดชอบความรู้สึกของตัวเองได้ครับ..."
หลังจากเหตุการนั้นเกิดขึ้น แม้มันจะเป็นเพียงครั้งเดียว แต่มันเป็นร้อยๆครั้งที่ผมบอกกับตัวเองให้พอ ให้ตัดใจ ให้กลับไปเป็นพี่ที่แสนดีของเธอ... แต่ ผมไม่เคยทำได้เลย... ไม่เคยทำได้จริงๆ...
ผมมักจะหันชำเลืองมองเธออยู่เป็นระยะๆ ในตาคู่นั้น มีทั้งความน่ารัก น่าชัง ขี้เล่น และซ่อนไปด้วยความเร่าร้อนที่ผมไม่อาจปฏิเสธได้...
วันแล้ว วันเล่า เวลาผ่านพ้นไป ความรู้สึกในตัวผมยิ่งดำดิ่ง ลึกลงไป จมอยู่ในห้วงแห่งความฝัน ความรู้สึกในคืนนั้นที่ไม่มีทางเลือนหาย...
ผมคิดอยู่บ่อยๆ คงเป็นแค่ความใคร่ แค่รสรักคาวสวาทที่เราไม่เคยลิ้มลอง มันจึงยากที่จะดึงตัวเองออกไปได้ แต่... แต่หากเราได้ลิ้มลองอีกครั้งล่ะ?
ก็คงเหมือนอาหารรสเริศที่เราไม่เคยลิ้มลอง ด้วยรสชาติ และความแปลกใหม่ชวนฝันของมัน ก็ทำให้เราอยากที่จะลิ้มลองมันอีกครั้ง และเมื่อได้ลิ้มลองมันไปบ่อยๆเข้า... ก็อาจจะรู้สึกเฉยๆกับมันก็ได้ ความเคลิบเคลิ้มที่เคยมีคงค่อยๆจางหายไป กลายเป็นความเคยชินที่คุ้นเคยเพียงเท่านั้น...
ผมมีความเชื่ออยู่ลึกๆว่า หากผมได้มีโอกาสร่วมสัมพันธ์สวาทกับเธออีกสักครั้ง มันอาจจะทำให้ผมค่อยๆตระหนักได้ ว่าครั้งแรกนั้นก็เป็นเพียงความแปลกใหม่ที่น่าตื่นตา และครั้งต่อไปผมก็จะเริ่มคุ้นชิน และได้สติสักทีว่าความเร่าร้อนนั้นก็เป็นเพียงภาพลวงตาที่ถูกสร้างด้วยไฟราคะของเราเท่านั้น...
ผมขอนัดเธออีกครั้ง โดยหวังว่าเธออาจปฏิเสธมัน แต่เธอกลับยินยอมโดยดี ทว่า... การนัดครั้งนี้กลับล้มเหลว โอกาสของเรากลับไม่ลงตัวในวันนั้น...
ต่อมา... ด้วยเวลาที่ไม่ค่อยจะลงตัวของผมและเธอ ทำให้ผมไม่สามารถหาเวลาร่วมหลับนอนกับเธอได้เลย ผมปล่อยให้เวลาผ่านไป โดยหวังให้ใจผมเริ่มที่จะท้อแท้ หมดหวัง ชินชา และทำใจยุติเรื่องนี้ได้เอง...
แต่เปล่าเลย ยิ่งเวลาผ่านพ้นไป ความใคร่ในตัวผมยิ่งเพิ่มขึ้นๆ มันถูกสุมด้วยไฟราคะ ทุกๆครั้งที่เราอยู่ใกล้กัน มองตากัน สัมผัสกายกันและกัน...
และเหมือนความชั่วและความบาป จะเข้าข้างผม เราได้สบโอกาสของพวกเราอีกครั้ง!
ในวันสิ้นเดือนที่ผ่านมา เป็นโอกาสครั้งที่สองของเรา แม้ว่าโอกาสครั้งนี้จะเต็มไปด้วยความเสี่ยงมากมาย แต่เราก็ยอมที่จะแลกกับมัน เพียงเพื่อให้เราได้ใช้ร่างกาย ความรู้สึก และจิตวิญญาณ ตอบสนองอารมณ์ที่เร่าร้อนของเรา เพื่อให้ไฟราคะที่อัดอั้นนั้นได้ดับมอด ทุเลาลงบ้าง...
ลึกๆภายในใจ ผมหวังจริงๆ หวังให้ผมคิดถูก ว่าผมจะเริ่มได้สติ เริ่มที่จะลืมตาตื่นจากฝันซะที... ผมบอกกับตัวเอง และเชื่อเสมอมาว่า เธอคงไม่ได้รู้สึกอะไรมากเกินกว่าความสนุกชั่วคราวที่ช่วยสนองตัณหาของกันและกันเท่านั้น...
เมื่อเรามาถึงสถานที่ของเรา ตัวผมไม่รอช้า ผมทนมานานเกินไปจนผมเก็บมันไว้ไม่อยู่อีกแล้ว ผมรุกเธอด้วยอารมณ์ที่ถูกปลดปล่อยออกมาอย่างบ้าคลั่ง... มันเป็นท่วงทำนองที่เข้มข้นและนุ่มลึกปนความแข็งกร้าว ผมพยายามไม่รุนแรงกับเธอเหมือนครั้งก่อน... ครั้งนี้ผมทนุถนอมเธอมากขึ้น เกมกามดำเนินไปด้วยความเร่าร้อนและน่าหลงไหล จนทำให้เราจมดิ่งไปในความสุขที่ดำมืดของกันและกัน...
รู้สึกตัวกันอีกทีก็ผ่านไปเกือบสองชั่วโมงได้ ด้วยความสุขสมของเราทั้งสอง ไฟราคะก็ค่อยๆมอดดับลง...
เรานอนกอดกัน กายสัมผัสกาย อาบไปด้วยกลิ่นแห่งความใคร่และตัณหาที่ยังคงเต็มแน่นอยู่ในบรรยากาศ เราใช้ช่วงเวลานี้ทำความรู้จักกันมากขึ้น รู้สึกถึงกันและกันมากขึ้น จนผมเริ่มสังเกตุเห็นบางอย่างภายในจิตใจของผม... มีบางอย่างกำลังก่อตัว มีบางอย่างกำลังเกิดขึ้น... ผมว่า "ผมรักเธอ" เข้าแล้วจริงๆ...
เมื่อผมกลับถึงบ้าน ก่อนหลับตานอนในคืนนั้น ผมสำรวจจิตใจและความรู้สึกของตัวเองอีกครั้ง... และผมมั่นใจ ผมไม่ได้หลงเธออีกแล้ว ผมไม่ได้แค่ชอบเธออีกต่อไป... ผม "รักเธอ" ไปแล้วจริงๆ...
หึหึหึ... ฮ่า ฮ่า ฮ่าาาา... "...จะทำยังไงกับความรู้สึกนี้ล่ะ...!?!?..." ผมหัวเราให้กับความน่าสังเวชและทุเรศของตัวเอง ที่ผมเคยบอกกับเธอไปว่า ผมจะจัดการกับความรู้สึกของตัวเอง ตอนนี้ ผมเพิ่งตระหนักได้ว่า มันไม่ง่ายเลย ไม่ง่ายเลยจริงๆ...
ความปั่นป่วนชวนให้ป่วนจิตยังไม่จบเพียงเท่านี้... เมื่อวาน เธอได้ลางานเพื่อไปเที่ยวกับแฟนและเพื่อนๆของเธอ กว่าจะกลับก็ช่วงกลางสัปดาห์หน้า...
นี่เป็นครั้งแรก ที่ผมมาทำงาน โดยไม่เห็นเธออยู่ตรงนั้น ที่โต๊ะนั้น ที่ที่ผมมักจะเดินไปหาเธอเสมอๆ ผมตระหนักชัดเจนแล้วว่า ผม "รักเธอ รักไปแล้วจริงๆ"...
ในเช้าวันนั้น ด้วยความคิดถึงที่เก็บไว้ไม่ไหว ผมตัดสินใจส่งข้อความไปหาเธอ บอกลาให้เธอเดินทางอย่างปลอดภัย และเที่ยวให้สนุก...
ผมไม่หวังให้เธอตอบข้อความกลับมา ผมแค่หวังให้เธอได้เห็นความห่วงใยและความคิดถึงจากใจของผมก็พอแล้ว... แต่... เธอกลับทำให้ผมหุบยิ้มไม่อยู่!
เธอโทรกลับมา เธอปลีกตัวออกมาจากแฟนและเพื่อนของเธอ เพื่อหาโอกาสพูดคุยกับผม...
"...สวัสดีค่ะพี่ ที่ทำงานเป็นไงบ้าง มีใครถามถึงหนูไหม อย่าลืมงานที่หนูฝากด้วยนะคะ..."
"...ที่ทำงานโอเคครับ เรื่องงานที่ฝากไว้ ไม่ต้องห่วงนะ พี่จัดให้ได้อยู่แล้วครับผม..."
"...เอ่อ... พี่... พี่คิดถึงเราว่ะ พอมองไปไม่เห็นแล้วมันรู้สึกแปลกๆ เหมือน... เหมือนมันขาดอะไรไป ขาดสิ่งสำคัญไปน่ะ..."
"...555 ขนาดนั้นเลยเหรอ... เออ...หนู... หนูก็คิดถึงพี่นะ... เนี่ย หนูรู้สึกเลวมากๆที่ตัวอยู่กับแฟน แต่ใจดันมาคิดถึงผัวชาวบ้านเค้า 555..."
"...พูดจริงๆเหรอ แกล้งพูดให้พี่ดีใจหรือเปล่า?..."
"...หนูพูดจริงๆนะ..."
"...555 โอเคๆ เรารีบไปเถอะ เดี๋ยวจะตกเครื่องเอานะ..."
"...จ้าๆ งั้นหนูไปก่อนนะ ไม่นานก็ได้เจอกันแล้วนะ ไม่กี่วันเอง สู้ๆ..."
"...ครับผม เที่ยวให้สนุกนะครับ เอาให้สนุกๆสุดๆไปเลย ไม่ต้องห่วงเรื่องงานนะครับ พี่ดูแลให้เอง..."
"...ขอบคุณค่ะ หนูไปก่อนนะคะ..."
"...เดินทางปลอดภัยครับผม...บายครับ..."
..........
"...พี่ๆ ไฟลท์หนูเลื่อนเป็นบ่าย 2 อ่ะ... นี่รอจนเซ็งเลย น่าเบื่อชิบ!..."
"...อ้าวเหรอ เอาน่า เดี๋ยวก็ได้ไปอยู่ดีนะครับ เดี๋ยวก็ได้เที่ยวแล้ว จัดให้เต็มที่เลยนะ..."
"...พี่...ไปๆมาๆ เริ่มไม่ค่อยอยากไปล่ะ อยากกลับอ๊อฟฟิตมากกว่า555..."
"...ห่วงงานขนาดนั้นเลยเหรอ?..."
"...เปล่า ไม่ได้ห่วงงาน แต่...ห่วงคน!..."
"...เฮ้ย อย่ามาพูดเล่นนะ นี่พี่คิดถึงเราจริงๆนะ รู้ว่าจริงๆมันไม่กี่วัน แต่คนที่รอตรงนี้มันเหมือนโคตรนานเลยว่ะ..."
"...แหมๆ ตั๋ว ที่พัก เวลาๆ อะไรๆก็จองไว้แล้ว พี่รอนิดเดียวนะ เดี๋ยวเวลาก็ผ่านไป... หนูก็คิดถึงพี่เหมือนกันแหละ..."
"...อืมๆ พี่เข้าใจครับ แค่แบบว่า เออ พอไม่เจอแล้วมันคิดถึง คิดถึงจริงๆนะ... ขอให้สัปดาห์หน้ามาถึงไวๆหน่อย 555..."
"...พี่ พี่ก็แพลนไว้เลย พอหนูกลับมาแล้วเราจะได้ไปกันนะ หาเวลาไว้เลย จะได้หายคิดถึง5555..."
"...โอเค พูดแล้วนะ จัดไปครับ เดี๋ยวพี่ดูเวลาไว้เลย จะจัดให้หายคิดถึงเลยคอยดู!..."
"...555 เบาๆนะคะ ใจเย็นๆนะ 5555..."
"...โอเคๆ ไปได้แล้วนะ เดี๋ยวคนอื่นจะสงสัยเอานะครับ เที่ยวให้สนุกครับผม...แค่...อย่างลืมคิดถึงพี่บ้าง ในบางเวลาก็พอ..."
"...เอาจริงนะ... ตอนนี้คิดถึงอยู่ตลอดเวลาเลย บ้าเอ๊ย! 555..."
"...ขอบคุณที่คิดถึงกันนะครับ เดินทางปลอดภัยครับผม มีอะไรก็ติดต่อมานะ..."
"...จ้า ขอบคุณมากนะพี่ บายค่ะ..."
..........
สิ่งที่ผมกังวล และสิ่งที่เธอเคยพูดเล่นๆ มันอาจจะกำลังเกิดขึ้นก็ได้...
เธอเคยพูดว่า "...พี่ พี่ไม่กลัวเหรอว่า หากวันนึง หนูติดพี่จริงๆ หลงรักพี่ไปจริงๆ แบบถ้าพี่ไม่อยู่กับหนู หนูจะตายให้ได้... พี่จะทำไง???..."
ผมเคยตอบว่า "...พี่ไม่คิดว่าเราจะมาหลง มาติดพี่ได้หรอก เราเจอใครมาตั้งมากมาย แฟนเธอเองที่มีอยู่ก็มีพร้อมทุกอย่าง สาวรักสนุกแบบเรา คงไม่มาติดพี่หรอก พี่น่ะคงไม่สามารถตอบสนองเราได้อย่างที่เราต้องการจริงๆหรอก พี่แค่หวังเป็นคนให้เราได้พักใจ ผ่อนคลาย และช่วยเหลือกันและกันนะ..."
แต่ตอนนี้... ผมไม่รู้ว่าผมจะดีใจ หรือ หนักใจ ความรู้สึกดีที่น้องเค้าคิดถึงเรา และจะไม่มี FWB กับคนอื่นๆอีก มันก็ดี แต่หากว่า... น้องเค้าหลงรักผมขึ้นมาจริงๆ ผมจะทำอย่างไรต่อไปดี... ที่คิดได้ตอนนี้คือ LET IT BE...
รู้สึกตัวเองเข้าไปอยู่ในเพลงนี้ The Parkinson - คนเลว 2018
เพื่อน พี่น้อง ทั้งหลาย... ผมขอเชิญท่านแสดงความคิดเห็นกันได้อย่างเต็มที่ครับ
ขอขอบคุณท่านที่อ่านมาจนจบนะครับ
สวัสดีครับ (แล้วผมจะมาเล่าเรื่องราวครั้งต่อไปให้ฟังกัน)...
เมื่อความใคร่... กลายเป็นความผูกพัน จะเดินต่ออย่างไรดี...
เรื่องที่ผมจะเขียนในกระทู้นี้ เป็นเรื่องราวต่อเนื่องจากกระทู้ก่อนหน้านี้ครับ
https://pantip.com/topic/39230325
มาเริ่มกันเลยนะครับ
"...พี่ พี่รู้สึกมากกว่า Just Have Fun ว่ะ... แต่เราไม่ต้องกดดันอะไรนะ ไม่ต้องคิดมากไป พี่รับผิดชอบความรู้สึกของตัวเองได้ครับ..."
หลังจากเหตุการนั้นเกิดขึ้น แม้มันจะเป็นเพียงครั้งเดียว แต่มันเป็นร้อยๆครั้งที่ผมบอกกับตัวเองให้พอ ให้ตัดใจ ให้กลับไปเป็นพี่ที่แสนดีของเธอ... แต่ ผมไม่เคยทำได้เลย... ไม่เคยทำได้จริงๆ...
ผมมักจะหันชำเลืองมองเธออยู่เป็นระยะๆ ในตาคู่นั้น มีทั้งความน่ารัก น่าชัง ขี้เล่น และซ่อนไปด้วยความเร่าร้อนที่ผมไม่อาจปฏิเสธได้...
วันแล้ว วันเล่า เวลาผ่านพ้นไป ความรู้สึกในตัวผมยิ่งดำดิ่ง ลึกลงไป จมอยู่ในห้วงแห่งความฝัน ความรู้สึกในคืนนั้นที่ไม่มีทางเลือนหาย...
ผมคิดอยู่บ่อยๆ คงเป็นแค่ความใคร่ แค่รสรักคาวสวาทที่เราไม่เคยลิ้มลอง มันจึงยากที่จะดึงตัวเองออกไปได้ แต่... แต่หากเราได้ลิ้มลองอีกครั้งล่ะ?
ก็คงเหมือนอาหารรสเริศที่เราไม่เคยลิ้มลอง ด้วยรสชาติ และความแปลกใหม่ชวนฝันของมัน ก็ทำให้เราอยากที่จะลิ้มลองมันอีกครั้ง และเมื่อได้ลิ้มลองมันไปบ่อยๆเข้า... ก็อาจจะรู้สึกเฉยๆกับมันก็ได้ ความเคลิบเคลิ้มที่เคยมีคงค่อยๆจางหายไป กลายเป็นความเคยชินที่คุ้นเคยเพียงเท่านั้น...
ผมมีความเชื่ออยู่ลึกๆว่า หากผมได้มีโอกาสร่วมสัมพันธ์สวาทกับเธออีกสักครั้ง มันอาจจะทำให้ผมค่อยๆตระหนักได้ ว่าครั้งแรกนั้นก็เป็นเพียงความแปลกใหม่ที่น่าตื่นตา และครั้งต่อไปผมก็จะเริ่มคุ้นชิน และได้สติสักทีว่าความเร่าร้อนนั้นก็เป็นเพียงภาพลวงตาที่ถูกสร้างด้วยไฟราคะของเราเท่านั้น...
ผมขอนัดเธออีกครั้ง โดยหวังว่าเธออาจปฏิเสธมัน แต่เธอกลับยินยอมโดยดี ทว่า... การนัดครั้งนี้กลับล้มเหลว โอกาสของเรากลับไม่ลงตัวในวันนั้น...
ต่อมา... ด้วยเวลาที่ไม่ค่อยจะลงตัวของผมและเธอ ทำให้ผมไม่สามารถหาเวลาร่วมหลับนอนกับเธอได้เลย ผมปล่อยให้เวลาผ่านไป โดยหวังให้ใจผมเริ่มที่จะท้อแท้ หมดหวัง ชินชา และทำใจยุติเรื่องนี้ได้เอง...
แต่เปล่าเลย ยิ่งเวลาผ่านพ้นไป ความใคร่ในตัวผมยิ่งเพิ่มขึ้นๆ มันถูกสุมด้วยไฟราคะ ทุกๆครั้งที่เราอยู่ใกล้กัน มองตากัน สัมผัสกายกันและกัน...
และเหมือนความชั่วและความบาป จะเข้าข้างผม เราได้สบโอกาสของพวกเราอีกครั้ง!
ในวันสิ้นเดือนที่ผ่านมา เป็นโอกาสครั้งที่สองของเรา แม้ว่าโอกาสครั้งนี้จะเต็มไปด้วยความเสี่ยงมากมาย แต่เราก็ยอมที่จะแลกกับมัน เพียงเพื่อให้เราได้ใช้ร่างกาย ความรู้สึก และจิตวิญญาณ ตอบสนองอารมณ์ที่เร่าร้อนของเรา เพื่อให้ไฟราคะที่อัดอั้นนั้นได้ดับมอด ทุเลาลงบ้าง...
ลึกๆภายในใจ ผมหวังจริงๆ หวังให้ผมคิดถูก ว่าผมจะเริ่มได้สติ เริ่มที่จะลืมตาตื่นจากฝันซะที... ผมบอกกับตัวเอง และเชื่อเสมอมาว่า เธอคงไม่ได้รู้สึกอะไรมากเกินกว่าความสนุกชั่วคราวที่ช่วยสนองตัณหาของกันและกันเท่านั้น...
เมื่อเรามาถึงสถานที่ของเรา ตัวผมไม่รอช้า ผมทนมานานเกินไปจนผมเก็บมันไว้ไม่อยู่อีกแล้ว ผมรุกเธอด้วยอารมณ์ที่ถูกปลดปล่อยออกมาอย่างบ้าคลั่ง... มันเป็นท่วงทำนองที่เข้มข้นและนุ่มลึกปนความแข็งกร้าว ผมพยายามไม่รุนแรงกับเธอเหมือนครั้งก่อน... ครั้งนี้ผมทนุถนอมเธอมากขึ้น เกมกามดำเนินไปด้วยความเร่าร้อนและน่าหลงไหล จนทำให้เราจมดิ่งไปในความสุขที่ดำมืดของกันและกัน...
รู้สึกตัวกันอีกทีก็ผ่านไปเกือบสองชั่วโมงได้ ด้วยความสุขสมของเราทั้งสอง ไฟราคะก็ค่อยๆมอดดับลง...
เรานอนกอดกัน กายสัมผัสกาย อาบไปด้วยกลิ่นแห่งความใคร่และตัณหาที่ยังคงเต็มแน่นอยู่ในบรรยากาศ เราใช้ช่วงเวลานี้ทำความรู้จักกันมากขึ้น รู้สึกถึงกันและกันมากขึ้น จนผมเริ่มสังเกตุเห็นบางอย่างภายในจิตใจของผม... มีบางอย่างกำลังก่อตัว มีบางอย่างกำลังเกิดขึ้น... ผมว่า "ผมรักเธอ" เข้าแล้วจริงๆ...
เมื่อผมกลับถึงบ้าน ก่อนหลับตานอนในคืนนั้น ผมสำรวจจิตใจและความรู้สึกของตัวเองอีกครั้ง... และผมมั่นใจ ผมไม่ได้หลงเธออีกแล้ว ผมไม่ได้แค่ชอบเธออีกต่อไป... ผม "รักเธอ" ไปแล้วจริงๆ...
หึหึหึ... ฮ่า ฮ่า ฮ่าาาา... "...จะทำยังไงกับความรู้สึกนี้ล่ะ...!?!?..." ผมหัวเราให้กับความน่าสังเวชและทุเรศของตัวเอง ที่ผมเคยบอกกับเธอไปว่า ผมจะจัดการกับความรู้สึกของตัวเอง ตอนนี้ ผมเพิ่งตระหนักได้ว่า มันไม่ง่ายเลย ไม่ง่ายเลยจริงๆ...
ความปั่นป่วนชวนให้ป่วนจิตยังไม่จบเพียงเท่านี้... เมื่อวาน เธอได้ลางานเพื่อไปเที่ยวกับแฟนและเพื่อนๆของเธอ กว่าจะกลับก็ช่วงกลางสัปดาห์หน้า...
นี่เป็นครั้งแรก ที่ผมมาทำงาน โดยไม่เห็นเธออยู่ตรงนั้น ที่โต๊ะนั้น ที่ที่ผมมักจะเดินไปหาเธอเสมอๆ ผมตระหนักชัดเจนแล้วว่า ผม "รักเธอ รักไปแล้วจริงๆ"...
ในเช้าวันนั้น ด้วยความคิดถึงที่เก็บไว้ไม่ไหว ผมตัดสินใจส่งข้อความไปหาเธอ บอกลาให้เธอเดินทางอย่างปลอดภัย และเที่ยวให้สนุก...
ผมไม่หวังให้เธอตอบข้อความกลับมา ผมแค่หวังให้เธอได้เห็นความห่วงใยและความคิดถึงจากใจของผมก็พอแล้ว... แต่... เธอกลับทำให้ผมหุบยิ้มไม่อยู่!
เธอโทรกลับมา เธอปลีกตัวออกมาจากแฟนและเพื่อนของเธอ เพื่อหาโอกาสพูดคุยกับผม...
"...สวัสดีค่ะพี่ ที่ทำงานเป็นไงบ้าง มีใครถามถึงหนูไหม อย่าลืมงานที่หนูฝากด้วยนะคะ..."
"...ที่ทำงานโอเคครับ เรื่องงานที่ฝากไว้ ไม่ต้องห่วงนะ พี่จัดให้ได้อยู่แล้วครับผม..."
"...เอ่อ... พี่... พี่คิดถึงเราว่ะ พอมองไปไม่เห็นแล้วมันรู้สึกแปลกๆ เหมือน... เหมือนมันขาดอะไรไป ขาดสิ่งสำคัญไปน่ะ..."
"...555 ขนาดนั้นเลยเหรอ... เออ...หนู... หนูก็คิดถึงพี่นะ... เนี่ย หนูรู้สึกเลวมากๆที่ตัวอยู่กับแฟน แต่ใจดันมาคิดถึงผัวชาวบ้านเค้า 555..."
"...พูดจริงๆเหรอ แกล้งพูดให้พี่ดีใจหรือเปล่า?..."
"...หนูพูดจริงๆนะ..."
"...555 โอเคๆ เรารีบไปเถอะ เดี๋ยวจะตกเครื่องเอานะ..."
"...จ้าๆ งั้นหนูไปก่อนนะ ไม่นานก็ได้เจอกันแล้วนะ ไม่กี่วันเอง สู้ๆ..."
"...ครับผม เที่ยวให้สนุกนะครับ เอาให้สนุกๆสุดๆไปเลย ไม่ต้องห่วงเรื่องงานนะครับ พี่ดูแลให้เอง..."
"...ขอบคุณค่ะ หนูไปก่อนนะคะ..."
"...เดินทางปลอดภัยครับผม...บายครับ..."
..........
"...พี่ๆ ไฟลท์หนูเลื่อนเป็นบ่าย 2 อ่ะ... นี่รอจนเซ็งเลย น่าเบื่อชิบ!..."
"...อ้าวเหรอ เอาน่า เดี๋ยวก็ได้ไปอยู่ดีนะครับ เดี๋ยวก็ได้เที่ยวแล้ว จัดให้เต็มที่เลยนะ..."
"...พี่...ไปๆมาๆ เริ่มไม่ค่อยอยากไปล่ะ อยากกลับอ๊อฟฟิตมากกว่า555..."
"...ห่วงงานขนาดนั้นเลยเหรอ?..."
"...เปล่า ไม่ได้ห่วงงาน แต่...ห่วงคน!..."
"...เฮ้ย อย่ามาพูดเล่นนะ นี่พี่คิดถึงเราจริงๆนะ รู้ว่าจริงๆมันไม่กี่วัน แต่คนที่รอตรงนี้มันเหมือนโคตรนานเลยว่ะ..."
"...แหมๆ ตั๋ว ที่พัก เวลาๆ อะไรๆก็จองไว้แล้ว พี่รอนิดเดียวนะ เดี๋ยวเวลาก็ผ่านไป... หนูก็คิดถึงพี่เหมือนกันแหละ..."
"...อืมๆ พี่เข้าใจครับ แค่แบบว่า เออ พอไม่เจอแล้วมันคิดถึง คิดถึงจริงๆนะ... ขอให้สัปดาห์หน้ามาถึงไวๆหน่อย 555..."
"...พี่ พี่ก็แพลนไว้เลย พอหนูกลับมาแล้วเราจะได้ไปกันนะ หาเวลาไว้เลย จะได้หายคิดถึง5555..."
"...โอเค พูดแล้วนะ จัดไปครับ เดี๋ยวพี่ดูเวลาไว้เลย จะจัดให้หายคิดถึงเลยคอยดู!..."
"...555 เบาๆนะคะ ใจเย็นๆนะ 5555..."
"...โอเคๆ ไปได้แล้วนะ เดี๋ยวคนอื่นจะสงสัยเอานะครับ เที่ยวให้สนุกครับผม...แค่...อย่างลืมคิดถึงพี่บ้าง ในบางเวลาก็พอ..."
"...เอาจริงนะ... ตอนนี้คิดถึงอยู่ตลอดเวลาเลย บ้าเอ๊ย! 555..."
"...ขอบคุณที่คิดถึงกันนะครับ เดินทางปลอดภัยครับผม มีอะไรก็ติดต่อมานะ..."
"...จ้า ขอบคุณมากนะพี่ บายค่ะ..."
..........
สิ่งที่ผมกังวล และสิ่งที่เธอเคยพูดเล่นๆ มันอาจจะกำลังเกิดขึ้นก็ได้...
เธอเคยพูดว่า "...พี่ พี่ไม่กลัวเหรอว่า หากวันนึง หนูติดพี่จริงๆ หลงรักพี่ไปจริงๆ แบบถ้าพี่ไม่อยู่กับหนู หนูจะตายให้ได้... พี่จะทำไง???..."
ผมเคยตอบว่า "...พี่ไม่คิดว่าเราจะมาหลง มาติดพี่ได้หรอก เราเจอใครมาตั้งมากมาย แฟนเธอเองที่มีอยู่ก็มีพร้อมทุกอย่าง สาวรักสนุกแบบเรา คงไม่มาติดพี่หรอก พี่น่ะคงไม่สามารถตอบสนองเราได้อย่างที่เราต้องการจริงๆหรอก พี่แค่หวังเป็นคนให้เราได้พักใจ ผ่อนคลาย และช่วยเหลือกันและกันนะ..."
แต่ตอนนี้... ผมไม่รู้ว่าผมจะดีใจ หรือ หนักใจ ความรู้สึกดีที่น้องเค้าคิดถึงเรา และจะไม่มี FWB กับคนอื่นๆอีก มันก็ดี แต่หากว่า... น้องเค้าหลงรักผมขึ้นมาจริงๆ ผมจะทำอย่างไรต่อไปดี... ที่คิดได้ตอนนี้คือ LET IT BE...
รู้สึกตัวเองเข้าไปอยู่ในเพลงนี้ The Parkinson - คนเลว 2018
เพื่อน พี่น้อง ทั้งหลาย... ผมขอเชิญท่านแสดงความคิดเห็นกันได้อย่างเต็มที่ครับ
ขอขอบคุณท่านที่อ่านมาจนจบนะครับ
สวัสดีครับ (แล้วผมจะมาเล่าเรื่องราวครั้งต่อไปให้ฟังกัน)...