พ่อยังคิดว่าเราเป็นลูกเขาอยู่รึป่าว?

เรื่องเป็นงี้ค่ะ ตั้งแต่เราจำความได้อ่ะเราใช้ชีวิตกับตากับยายมาตั้งแต่สามขวบพ่อกับเเม่เราเลิกกันค่ะ พ่อก็ส่งแต่ค่ากินค่าเทอมตลอดนะคะ ส่วนแม่พอมีเฟสไลน์ทุกอย่างมันก็ง่ายค่ะติดต่อกันสบายเลย ลืมบอกไปแม่เราทำงานอยุ่ต่างประเทศค่ะ แม่เรามีสามีใหม่นะคะ ซึ่งสามีเขาก็ใจดีมาก เทคเเคร์เราจริงๆเหมือนพ่อเลย ส่งเงินให้เราขออะไรก็ให้ ฟังเหตุผลเรา เหมือนพ่อคนๆหนึ่งเลยค่ะ จากนั้นพอจะเข้าม.1ค่ะ พ่อก็ได้ติดต่อเรามาค่ะให้เราไปเรียนกรุงเทพ ตอนนั้นเราสองจิตสองใจค่ะใจหนึ่งห่วงตากับยายอีกใจก็อยากเจอแม่ค่ะเพราะอยู่กรุงเทพแม่จะได้มาหาเราง่ายขึ้นกว่าต่างจังหวัด เราจึงตัดสินใจเข้ามาเรียนกรุงเทพเพื่ออยู่กับพ่อ โดยที่พ่อเราก็มีภรรยาคนใหม่เหมือนกัน ลูกติด1คน มีลูกของพ่ออีก2คนและฉันลูกต่างแม่ ใช่ค่ะตามที่บอกเลย ฉันต้องอดทนมาโดยตลอด เพราะมาอยุ่กรุงเทพ ฉันต้อง ซักผ้า ตากผ้า ซักถุงเท้า ล้างจาน ล้างห้องน้ำ ทำทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ เรารุ้สึกว่าเราก็ทำดีมาตลอดนะ จนเราอยู่มาม.6จะขึ้นมหาลัยละ ก็เป็นเเบบเดิมๆ ต้องยอมมาตลอด ร้องไห้กลางคืนทุกวัน หนักใจมาตลอด อยากพูดคำเหนื่อยเป็นล้านคำ แต่พอพูดน้ำตาก็ไหลออกมาทุกที เราไม่มีความสุขที่ใช้ชีวิตอยู่กับพ่อเลยค่ะ เวลากับน้องๆพ่อดูรักมากกว่าหนูอีกค่ะ หนูพยายามทำเกรดดีๆแต่ถ้าน้องทำดีกว่าพ่อก็จะยินดีมากๆเลย เราท้อไปหมด เราพูดอะไรไปพ่อไม่เคยจะฟังเราเลยค่ะ เราอยากให้เขาฟังเราเหมือนลูกคนหนึ่งบ้าง  เราระบายกับแม่มาตลอดแม่เราก็บอกให้เราอดทน น้องเราอยากได้อะไร เหมือนเขาก็เสกมาให้ตลอด เราอยากได้ไวโอลีนสักตัวเพื่อมาเล่นเป็งานเป็นการบ้าง เขาบอกกับเราว่า เล่นเป็นเหรอ ทุกอย่างก็หายไป บางครั้งเราบอกกับตัวเองว่าเราจะไม่ไปขอเงินเขาแหละ ไม่ขออะไร เราไปขอเเม่ แม่ให้เราตลอด อยากได้อะไรไปบอกขอเเค่ว่าเอาไปใช้ในทางที่บวก ชีวิตนี้เหมือนซินเดอเรล่าเลยค่ะ แต่ความจริงมันยิ่งกว่านั้นอีก เห้อเหนื่อยใจมากค่ะ เคยคิดอยากจะฆ่าตัวตายนะคะแต่ทำไม่ลงเลยค่ะ สงสารแม่กลัวแม่เป็นห่วง แบบเรายังไม่ได้ทำอะไรให้เเม่เลย ตอนนี้เราม.6แหละค่ะ อยากเรียนพิเศษมากๆค่ะ แต่ดูเหมือนเขาจะหาว่าเราเที่ยวบ้างเรียนหลักสูตรอะไรหวะ อยากจะไปดูจริงๆ ได้ผลบ้างรึป่าว เเพงก็แพง ซึ่งมันทำให้ฉันรุ้สึกแบบถเามันเป็นภาระจองพ่อมากดิฉันก็อยากจะจ่ายเงินเอง หนูแค่อยากได้ความอิสระ ความไว้วางใจอยากได้พ่อที่เรียกว่าพ่ออย่างเต็มปากเต็มความหมาย แล้วมีเรื่องอักอย่างค่ะที่ทำให้หนูเป็นแผลใจมาตลอดคือ พ่อของแม่ใหม่ค่ะ(พ่อของแม่เลี้ยง) เขาได้ทำสิ่งที่ไม่เคยคิดว่าเขาจะทำกับหนูเลย คือการกอดค่ะ กอดแบบเห้ยยมันไม่ใช่กอดเเล้ว หนูโตมากพอแล้ว บางวันก็มาห้องหนูกลางคืนก็มานอนกับหนู ทำ....บ้างแต่หนูยังไม่ตกเป็นของเขานะคะ. ลืมบอกไปเรื่องนี้มันเกิดขึ้นตอนม.3ค่ะ จนม.5 เราก็บอกพ่อ พ่อก็ช่วยเราค่ะ ช่วยทำห้องเราโดยทำที่ล็อคใหม่ ซึ้งงเป็นการเเก้ไขปัญหาได้แบบส่งๆมากๆ เราจึงเอาเรื่องนี้ไปบอกแม่ค่ะแม่ทนไม่ได้จนโทรไปด่าพ่อ. เเล้วพ่อก็มาด่าเรากลับว่าทำไมมีอะไรไม่บอกเขาบอกแม่ทำไมแม่ช่วยอะไรได้ เราจุกเลยค่ะ เราเจอตาของแม่.หม่ทีไรเรากังวลค่ะกลัวมากๆใจเราแทบจะบ้า เราควรจะทำไงต่อไปดีคะ อึดอัดมากๆค่ะ บางครั้งไม่สบายเขาก็ยังให้หนูมาถูพื้นทั้งๆที่หนูอยากจะพักบ้าง หนูทนไม่ไหวเเล้ววค่ะ. พร้อมจากลาได้ก็พร้อมค่ะเหนื่อยสุดๆแต่การเเก้ปัญหาแบบนี้มันไม่ช่วยอะไรเลย ใครเเนะนำได้เเนะนำเลยนะคะ. หรือขอกำลังใจก็ได้ค่ะ