ทุกคนต้องเจอคนหลายประเภท หลากหลายความคิด แต่ละคนมีทั้งข้อดี ข้อเสีย แต่จะทำยังไงต้องเจอคนที่เราคิดว่าทำไม่เหมาะสม
เรียนอยู่มหาลัย ต้องอยู่หอกับเพื่อน แต่หงุดหงิดแล้วรู้สึกอารมณ์เสียทุกครั้งที่เพื่อนวางของไม่เป็นระเบียบ จัดเวรทำความสะอาดห้อง แต่เพื่อนกวาดไม่สะอาด เหมือนทำแค่กวาดๆไปให้รู้ว่ากวาดแล้ว พูดอะไรแล้วก็บอกเดี๋ยวทำ ๆ ๆ ความมักง่ายของคนมันมีทุกคนมั้ย เปลี่ยนเพื่อนร่วมห้องมาสองครั้งแล้วนะ คิดว่าเลือกเพื่อนดีแล้ว ทำไมต้องมาเสียเรื่องนี้ด้วย
เวลาทำงานร่วมกับคนอื่นๆ ก็จะมีเพื่อนบางคนที่มักง่าย แบ่งงานไปก็ทำงานส่งๆ โดยเฉพาะรายงานต่างๆ ชอบไป copy จากอินเทอร์เน็ต เราก็บอกด้วยเหตุผลแล้วว่ารายงานต้องทำด้วยตนเอง สืบค้นได้ แต่เรียงเรียงเป็นความคิดภาษาเรา แต่ก็นะ บอกกับมาว่าส่งๆไปเถอะ อาจารย์ไม่อ่านหรอก เอ้า! ยิ่งคุยยิ่งปวดจิต เราไม่อยากให้งานพลาด ก็ต้องมานั่งแก้เอง
เรื่องขยะเหมือนกัน บางคนเวลากินก็ต้องทิ้งให้เป็นเป็นทางมั้ย ไม่ใช้คิดจะทิ้งตรงไหนก็ได้ คือจะมักง่ายไปไหน ถังขยะก็ไม่ได้ไกลมาก ปวดจิตสุดตอนบอกว่า เออเดี๋ยวก็มีคนมาเก็บ ไม่เป้นไรหรอก !
ยอมรับเป็นคนที่เจ้าระเบียบ แต่เราไม่ได้ระเบียบเป๊ะ!ๆๆๆ คือมันระเบียบแบบที่สมควรจะเป็น แต่คนที่เจอคือนิสัยมักง่าย
ไม่ได้อยากอยู่ตัวคนเดียวนะ แต่อยากจัดการความคิดว่าจะอยู่ร่วมกับคนมักง่ายยังไง พยายามมองว่าทุกคนก็ต้องมีข้อดีข้อเสียแตกต่างกันไป บางเรื่องก็รับได้ บางเรื่องก็รับไม่ได้ก็บอกกล่าวตรงๆไป แต่ก็เสียความรู้สึก หงุดหงิด แต่ก็ไม่ได้โวยวาย แต่ก็ไม่ได้ปล่อย บอกตักเตือนแล้ว แต่ก็มาพูดย้อนเสมือนว่าเรามันพวกแปลก
ไม่รู้ว่าทุกคนคิดเหมือนเรารึเปล่าว่ามนุษย์โลกในปัจจุบัน มีความมักง่ายมากขึ้น มักง่ายแต่ก็ยังคิดว่าตัวเองทำถูก คนอื่นก็ทำเหมือนกัน แล้วบอกให้เราคิดง่ายๆ ทำตัวสบายๆบ้าง
ถามจริงๆนะ ทำตัวสบายๆคิดง่ายๆแต่เดือดร้อนคนอื่น มันถูกต้องแล้วหรอ
กว่าเจอคนที่ดี เพื่อนที่ดี แฟนที่ดี ก็ต้องผ่านผู้คนจำนวนมาก ยังไม่เริ่มเข้าทำงาน
มันถึงเวลาที่ต้องยอมรับแล้วก็
ปลงใช่มั้ย ถึงจะอยู่รวมกับคนอื่นอย่างมีความสุขได้ มองแค่ตัวว่าตัวเราทำตัวดีพอรึยัง ทำแบบนี้ใช่มั้ย ต้องต่างคนต่างอยู่ ใครจะทำอะไรก็ช่างมันใช่มั้ย เฮ้ออออ! ช่วยบอกทีค่ะ
ต้องจัดการความคิดยังไง ถึงจะอยู่ร่วมกับคนในสังคมปัจจุบันได้
เรียนอยู่มหาลัย ต้องอยู่หอกับเพื่อน แต่หงุดหงิดแล้วรู้สึกอารมณ์เสียทุกครั้งที่เพื่อนวางของไม่เป็นระเบียบ จัดเวรทำความสะอาดห้อง แต่เพื่อนกวาดไม่สะอาด เหมือนทำแค่กวาดๆไปให้รู้ว่ากวาดแล้ว พูดอะไรแล้วก็บอกเดี๋ยวทำ ๆ ๆ ความมักง่ายของคนมันมีทุกคนมั้ย เปลี่ยนเพื่อนร่วมห้องมาสองครั้งแล้วนะ คิดว่าเลือกเพื่อนดีแล้ว ทำไมต้องมาเสียเรื่องนี้ด้วย
เวลาทำงานร่วมกับคนอื่นๆ ก็จะมีเพื่อนบางคนที่มักง่าย แบ่งงานไปก็ทำงานส่งๆ โดยเฉพาะรายงานต่างๆ ชอบไป copy จากอินเทอร์เน็ต เราก็บอกด้วยเหตุผลแล้วว่ารายงานต้องทำด้วยตนเอง สืบค้นได้ แต่เรียงเรียงเป็นความคิดภาษาเรา แต่ก็นะ บอกกับมาว่าส่งๆไปเถอะ อาจารย์ไม่อ่านหรอก เอ้า! ยิ่งคุยยิ่งปวดจิต เราไม่อยากให้งานพลาด ก็ต้องมานั่งแก้เอง
เรื่องขยะเหมือนกัน บางคนเวลากินก็ต้องทิ้งให้เป็นเป็นทางมั้ย ไม่ใช้คิดจะทิ้งตรงไหนก็ได้ คือจะมักง่ายไปไหน ถังขยะก็ไม่ได้ไกลมาก ปวดจิตสุดตอนบอกว่า เออเดี๋ยวก็มีคนมาเก็บ ไม่เป้นไรหรอก !
ยอมรับเป็นคนที่เจ้าระเบียบ แต่เราไม่ได้ระเบียบเป๊ะ!ๆๆๆ คือมันระเบียบแบบที่สมควรจะเป็น แต่คนที่เจอคือนิสัยมักง่าย ไม่ได้อยากอยู่ตัวคนเดียวนะ แต่อยากจัดการความคิดว่าจะอยู่ร่วมกับคนมักง่ายยังไง พยายามมองว่าทุกคนก็ต้องมีข้อดีข้อเสียแตกต่างกันไป บางเรื่องก็รับได้ บางเรื่องก็รับไม่ได้ก็บอกกล่าวตรงๆไป แต่ก็เสียความรู้สึก หงุดหงิด แต่ก็ไม่ได้โวยวาย แต่ก็ไม่ได้ปล่อย บอกตักเตือนแล้ว แต่ก็มาพูดย้อนเสมือนว่าเรามันพวกแปลก
ไม่รู้ว่าทุกคนคิดเหมือนเรารึเปล่าว่ามนุษย์โลกในปัจจุบัน มีความมักง่ายมากขึ้น มักง่ายแต่ก็ยังคิดว่าตัวเองทำถูก คนอื่นก็ทำเหมือนกัน แล้วบอกให้เราคิดง่ายๆ ทำตัวสบายๆบ้าง ถามจริงๆนะ ทำตัวสบายๆคิดง่ายๆแต่เดือดร้อนคนอื่น มันถูกต้องแล้วหรอ
กว่าเจอคนที่ดี เพื่อนที่ดี แฟนที่ดี ก็ต้องผ่านผู้คนจำนวนมาก ยังไม่เริ่มเข้าทำงาน มันถึงเวลาที่ต้องยอมรับแล้วก็ปลงใช่มั้ย ถึงจะอยู่รวมกับคนอื่นอย่างมีความสุขได้ มองแค่ตัวว่าตัวเราทำตัวดีพอรึยัง ทำแบบนี้ใช่มั้ย ต้องต่างคนต่างอยู่ ใครจะทำอะไรก็ช่างมันใช่มั้ย เฮ้ออออ! ช่วยบอกทีค่ะ