ผมเป็นคนคิดมากและชอบกดดันตัวเองในการเรียนทำให้หลายๆครั้งเราอิจฉาเพื่อนหน้าตาดีจนเราควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ทำร้ายข้าวของบ้าง กระโดดตึกที่ร.ร.แต่ไม่สำเสร็จ ในบางครั้งโดนครูด่าว่าบ้าบ้าง จนเราคิดได้ว่าเราควรคุมอารมณ์และความเครียดเรา ในบางครั้งเราชอบพูดอะไรซ้ำๆจนเพื่อนรู้สึกรพคาญว่าทำอย่างไรให้หล่อ อยากหล่อต้องทำไง หรือไม่หล่อเพื่อนไม่สนใจ ส่งผลให้เราไม่มีเพื่อนสนิทเพราะเรากังวลและเครียดต้องกินยาแก้ความคิดกับควบคุมอารมณ์ตัวเอง บางทีเราไม่ชอบนิสัยใจร้อนเลย เพื่อนส่วนใหญ่ไม่อยากคบเราเขามองว่าเราเอ๋อบ้าง ไม่เต็มบาทบ้างเพราะเราเงียบและหน้าตาไม่ดี ใส่แว่นอีกผมไม่ค่อยจะหวี คงเป็นที่บุคลิกภาพ เพื่อนบางคนสมเพสเราที่เราบ้า เรารู้สึกอยากตายเป็นบางครั้ง แต่สงสารพ่อแม่ที่มีเราไม่เอาไหนทำให้พ่อแม่ต้องอายในเรื่องของบ้า แบบตะโกนหรือคิดจะิ่งออกจากห้องแบบจะกระโดดตึก หสกใครไม่เป็นคงไม่เข้าใจ ว่าชีวิตของแต่ละคนไม่เหมือนกันและอารมณ์ความรู้สึกแตกต่างกัน หากใครเป็นโรคซึมเศร้าหรือโรคอิจฉาเหมือนเราให้คิดปล่อยวางความคิดและให้กำลังใจตัวเองบ้างเพราะชีวิตเกิดได้เพียงครั้งเดียวและครั้งสุดท้าย
ทำไมใครๆไม่อยากเป็นเพื่อนเรา