ครอบครัวของผม คือพ่อเเม่ ไม่ได้ทำงาน พี่ไม่ได้ทำงานเเบบมนุษย์เงินเดือนคือทำงานอิสระ ที่บ้านเหมือนจะโดยเเชร์ลูกโซ่ คือโดนไปหนักมาก พ่อลงไปเยอะมากๆ เป็นล้าน รวมกับของญาติชวนมาลงทุน เกินล้านบาท เเถมยังขาดทุนก่อนหน้านี้ คือมันทำใจยากมาก ตอนเเรกๆเราก็เเบบลงไปทำไมเยอะคือผลกำไรมันได้เยอะจนโลภ เราเห็นเองก็ยังโลภว่าได้ หลายเปอเซนต์ เหมือนชีวิตครอบครัวก็ต้องเปลี่ยนไปปกติที่บ้านก็เข้มงวดเรื่องเงิน ยิ่งเจอเเบบนี้ ผมก็เเทบไม่ได้ใช้ ปกติผมเรียนมหาลัย พ่อดูตังค์ผมทุกวันในกระเป๋า เจอเเบบนี้ผมก็ยิ่งเครียด คือผมก็อยากเอาเงินไปรักษาหน้าไปอะไรบ้าง ช่วงปีนี้ผมเจออะไรที่หนักมากๆ นอกจากตัวเองจะไม่ได้เข้าไปเรียนในสิ่งที่อยากเรียน ทำใจตอนเเรกก็ยาก คือเจอปัญหาเยอะมาก เราก็เเบบมันเกิดไปเเล้ว พ่อบอกทำใจเป็นบทเรียน ครอบครัวคือพ่อทำงานจนจบนี้คือเงินเดือน วันละ 1000 กว่าจะครอบครัวผมมีเงิน ล้าน ลำบากมาก นอกจากพ่อจะขาดทุนเเล้ว ยังต้องชดใช้ญาติที่เอาเงินมาลงทุน รวมๆเเล้ว 1 เเสน 5 หมื่น พ่อบอกว่าไม่ต้องไปบอกใครอายเขา เเทบไม่เคยได้ไปกินที่ไหนวันเกิด ต่อไปพ่อบอกต้องเก็บยิ่งกว่านี้ ตอนที่ได้กำไรพ่อก็เก็บนะไม่ประมาท เเต่ก็มีเเบบไปกินข้างนอกกันทุกวันเกิด ต่อไปก็คงไปเเบบเดิม
เเค่นี้ผมก็รู้สึกลำบากมากๆผมเรียนปี 1 มันทำอะไรไม่ได้นอกจากทำใจได้อย่างเดียว ทำใจยากมาก