อยากระบาย แต่ไม่สามารถพูดบอกกับใครที่ไหนได้ เลยต้องสมัครเฟสใหม่เพื่อระบายโดยเฉพาะ ☹️
- ตอนนี้รู้สึกแย่มากๆ เหมือนที่เคยหนีออกไปได้ มันย้อนกลับมาอีกแล้ว จะพูดถึงตั้งแต่แรกเลยนะ
- เราอยู่บ้านที่เค้ารับเรามาเลี้ยงตั้งแต่เด็กๆ เรียกเค้าว่าพ่อแม่ จริงๆต้องตายาย บ้านนี้เลี้ยงอยู่ในกรอบระเบียบตั้งแต่เด็ก ดูแลเลี้ยงดูเหมือนลูกแท้ๆคนนึง แต่พอเราอายุ12-13 เราถูกคนที่เราเรียกพ่อ เรียกไปขืนใจ ตอนที่แม่ไม่อยู่ ตอนนั้นเรางงไปหมด สับสนไปหมด หลังจากวันนั้นทำตัวไม่ถูก ไม่กล้าบอกใคร กลัว แต่หนีไม่ได้ปฏิเสธไม่ได้ โลกของเด็กผู้หญิงอย่างเรามันดูแย่ไปหมด
- จากนั้นมา เขาก็ทำกับเรามาตลอดทุกครั้งที่มีโอกาส พาไปนาไปไร่กลางคืนก็เพื่อทำแบบนี้ พอเราโตขึ้น เริ่มขัดขืน วันไหนเราไม่ให้ ขัดใจ วันต่อไปเขาจะหาเรื่องด่า หาเรื่องให้แม่ด่า ไม่ให้ไปไหน ไม่ให้เงินไปรร. ยึดโทรศัพท์ ไม่ให้ใช้รถ พอเรายอม เขาถึงจะไม่หาเรื่อง ตอนนั้นเรามีแฟนไม่ได้ เค้าด่าหมดทุกคน ด่าว่าดูถูกเราไว้สารพัด เราก็ได้แต่เงียบ เก็บทุกอย่างไว้ในใจ อยู่บ้านนี้เราไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็น เหมือนเก็บกด อยู่บ้านเป็นคนนึง ออกนอกบ้านเป็นอีกคนนึง
- พออายุ20 เรามีแฟน ออกไปอยู่กับแฟน เขาไม่ได้เจอเรา เราคิดว่า จบสิ้นสักทีสิ่งที่เจอมา เค้าคงไม่ยุ่งกับเราอีกแล้ว พอเราพาแฟนมาอยู่บ้าน เค้าก็ไม่ว่าไม่ด่าแล้ว ว่าเราโตแล้ว แล้วอายุ22เราก็ออกไปอยู่บ้านแฟนอีก
- ตอนนี้อายุ23 เราท้อง ก็กลับมาอยู่บ้าน แต่แฟนไม่ได้มาด้วย ทำงานส่งเงินมาให้ มาหาแค่วันหยุด ก็แอบกลัวว่าเค้าจะมาทำแบบนั้นอีก แต่ก็ไม่ได้มา ก็สบายใจดีนะ
- ตอนนี้คลอดน้องได้หลายเดือนแล้ว เหตุการณ์มันย้อนกลับมา เค้าเข้ามาหา เข้ามาทำแบบเดิม มาอาทิตย์ละครั้งสองครั้ง  นี่คือสิ่งที่แย่มากๆ ไม่รู้จะอธิบายยังไง ปฏิเสธไม่ได้ขัดขืนไม่ได้ ควรจะทำยังไงดี แม่ไม่เคยรู้เรื่องนี้  เค้ารักเรามาก เราก็รักเขามาก แต่กับพ่อ เราเกลียด ขยะเเขยง เกลียดแม้กระทั่งเสียงพูด ทุกครั้งที่เขากลับออกไป เราร้องไห้ รู้สึกอยากตาย อยากหนี ไม่อยากทน ไม่อยากอยู่ เกลียดตัวเอง ทำยังไงถึงจะหลุดพ้นออกไปได้ ให้ออกไปอยู่ที่อื่นก็ไม่มีที่ไป ถ้าออกไปก็ไม่ต้องกลับมา เค้าบอกว่าถ้าเราอยู่ดูแลพ่อแม่ เค้าจะยกบ้านยกที่ดินให้หลาน.. ก็คือลูกเรา เราต้องอดทนเพื่อลูกใช่ไหม จะอดทนได้ยังไง มันแย่เกินไปจริงๆนะ เหมือนพวกขี้แพ้ที่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ร้องใช่ไหม

กลัว กลัวว่าวันนึงมันจะแย่จนทำอะไรไป กลัวจะไม่ได้เห็นลูกเติบโต ..  นี่มันคือการทดแทนบุญคุณที่เค้าส่งเสียเลี้ยงดูเรามาใช่ไหม สิบปีเลยนะ ที่อดทนมา ไม่เคยปริปากบอกใคร นี่คือครั้งแรกที่ระบายออกมา รู้สึกผิดต่อคนที่รัก รู้สึกผิดรู้สึกแย่ แย่ไปหมดจริงๆ ควรจะทำยังไงดีนะ