นิดาภา ขึ้นมัธยมปลายด้วยความโสดเหมือนเดิม ไม่มีวี่แววว่าจะมีผู้ชายคนไหนมาชอบ ใบหน้าของเธอยังเต็มไปด้วยสิวไม่มีเปลี่ยนแปลง ผมหยักศกเหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนนอกจากน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นจากเดิม ยังไงมันก็ยังรับกับความสูงของนิดาได้พอดิบพอดี นิดาสูง 165 น้ำหนัก 63 เธอมีรูปร่างสูงใหญ่
พอขึ้น ม.ปลายนิดาเริ่มรู้จักแต่งตัว รู้จักแต่งหน้าทำผมขึ้นมาบ้าง เริ่มรู้จักการควบคุมลดน้ำหนักของตัวเอง โดยการไม่กินข้าวเย็น ทำได้บ้างไม่ได้บ้างแล้วแต่วัน อดข้าวเย็นสองวัน กินเพิ่มไปห้าวัน น้ำหนักไม่มีทีท่าว่าจะลดลง แต่เธอก็ยังพยายามทำ มันเป็นความสุขทางใจที่หลอกตัวเองว่าฉันกำลังลดหุ่น
เมื่อขึ้น ม.4 ผู้ชายที่เข้ามาหาเธอเริ่มลดน้อยลง เพราะ รุ่นพี่ เหลือแค่ ม.5 กับ ม.6 ดูเหมือนว่ารุ่นพี่เหล่านั้นจะได้คบกับแววดาวเกือบทุกคน ก็มีบ้างที่คนเก่าเวียนมาคบใหม่อีกครั้ง โชคดีของนิดาที่แววดาวไม่ชอบคนที่เด็กกว่า แววดาวกำชับว่าหากมีรุ่นน้องมาขอเบอร์ห้ามนิดาเอาให้ และแววดาวก็แสดงออกชัดเจนว่าไม่ชอบคนที่อายุน้อยกว่า เมื่อมีน้องๆ ม.2,3 มาแซว มาขอเบอร์ จึงทำให้ชีวิตของนิดาสงบมากยิ่งขึ้น
ส่วนเรื่องเที่ยว เรื่องเล่น เรียน เล่น กิน เที่ยว นิดาก็ยังเป็นเหมือนเดิม ด้วยความที่เป็นคนเข้ากับทุกคนได้ง่าย เข้าสังคมเก่ง สนุกสนานเฮฮา ในกรุ๊ปจะขาดนิดาไม่ได้เลย เวลาเที่ยวเพื่อนๆจะชวนนิดาก่อนเป็นอันดับแรก ไม่เว้นแม้แต่เพื่อนผู้ชาย ผู้ชายหลายคนสนิทกับนิดาเพราะเป็นคนคุยเก่ง เฮฮา แต่ไม่เกินขอบเขตของการเป็นเพื่อนนิดารู้ดี
เมื่อขึ้นมัธยมปลาย นิดาเริ่มรักสวยรักงาม แววดาวเริ่มบังคับให้แต่งตัวบ้าง มีผิวขาวเป็นทุนอยู่แล้ว ถ้าแต่งตัวดีๆก็ดูดีได้ แววดาวพานิดาไปทำผม ยืดผมถาวร ส่วนเรื่องสิวบนใบหน้าก็ให้มันอยู่อย่างนั้นแหละ ถ้ามันจะหายมันเดี๋ยวมันก็หายไปเอง นิดารักษามานาน ยกเว้นก็แต่ยังไม่ไปพึ่งหมอแค่นั้นเอง แววดาบอกให้นิดาควบคุมน้ำหนักด้วย
“นิดา ยืดผมมาแล้วสวยไม่เบาเลยน๊า น่าจะทำตั้งนาน”
แววดาวแกล้งยอเพื่อน เมื่อพานิดามาทำผมในวันเสาร์ เธอมีเพื่อนสนิทอยู่คนเดียว ที่สามารถคุยได้ทุกเรื่องคือนิดาเอง ส่วนตัวนิดามีเพื่อนหลายกรุ๊ปหลายแก๊งด้วยนิสัยเป็นคนเข้าคนง่าย แต่เธอก็ไม่ใช่คนปากไว ที่จะเอาเรื่องเพื่อนมาพูด ส่วนมากคนจะเห็นแววดาวเอง
“ดูเป็นคนขึ้นมานิดนึ่งใช่ป่าวแวว ฮ่าๆ”
เธอขำตัวเองมากกว่า ที่จริงแอบปลื้มตัวเองอยู่เหมือนกัน ลึกๆภายในใจนิดาคิดว่าตัวเองสวย อยากมีคนเข้ามาจีบกับเขาบ้างมันจะรู้สึกยังไง แววดาวเปลี่ยนแฟนมาหลายต่อหลายคน ในขณะที่ตนเองไม่เคยมีแฟนแม้แต่คนเดียว ไม่ได้น้อยใจ แต่มันแค่อยากมีบ้าง
นิดามีคนแอบปลื้มในใจ หล่อ ตี๋ สูง ขาว แต่พี่คนนั้นเขาจบไปนานแล้ว เธอปลื้มตั้งแต่เข้ามาเรียน ม.1 วันแรกที่ได้เห็นรุ่นพี่คนนี้ เธอไม่ได้แสดงออกว่ารัก แค่ปลื้มในหน้าตาอันหล่อเหลาของเขาแค่นั้น ไม่ใช่แค่เธอที่คิด เพื่อนๆผู้หญิงคนอื่นๆก็คิด เพราะเธอได้ยินเสียงพูดคุยนินทา พี่คนนั้น คนนี้หล่อ เท่ยังไงล่ะ
นิดาแอบค้นหาเฟซบุ๊กของรุ่นพี่คนนั้นจนเจอ โชคดีพี่เขารับเป็นเพื่อน เหมือนว่าใครเพิ่มเพื่อนไปพี่เขารับหมด ไม่ได้มีความพิเศษอะไร เพราะเห็นเพื่อนๆในห้องเดียวกันกับเธอเต็มไปหมดไม่เว้นแม้กระทั่งแววดาว พี่คนนั้นคือพี่บูมไง จะใครล่ะ แววดาวเคยลองดีแอบทักคุยกับพี่บูม ทั้งที่รู้ว่าพี่เขามีแฟนอยู่แล้ว ก็ยังอยากลองของเผื่อได้ คุยได้ไม่ถึงอาทิตย์เจอแฟนกับเพื่อนๆพี่บูมทักทายแทบหลบหน้าไม่ทัน แต่พี่เขาจบไปแล้ว ความปลื้มก็ยังไม่จางหาย
ปลื้มก็คือปลื้ม พี่บูมไม่เคยรู้จักเธอด้วยซ้ำ น่าเสียดายที่มีลูกเร็ว และทึ้งไปอีกเมื่อแม่ของลูกไม่ใช่แฟนที่เคยคบกัน ไม่ใช่พี่อาร์ พอนึกถึงก็แอบอิจฉาแฟนพี่บูมอยู่ไม่น้อย ทำไมเธอไม่เกิดมาหน้าตาดีกับเขามั่ง อยากจะลองดีเหมือนแววดาวบ้าง ถ้าเธอเป็นแววดาว วันนั้นคงไม่ยอมให้แฟนพี่บูมกับเพื่อนมายืนว่าเฉยๆหรอก
ไม่เคยมีผู้ชายที่นิดาชอบ ส่วนมากจะมีแค่คนที่แอบปลื้ม นิดารู้ตัวเองดี สักวันคนที่จะมาเป็นแฟนเธอคงหาเธอเจอในสักวัน นิดาปลอบใจตัวเอง
“แม่นิดาสวยมั้ย” หลังจากที่เธอไปทำผมกลับมา
“ผมนะสวย แต่ลดหุ่นบ้างนะเดี๋ยวไม่มีผัวกับเค้า” แม่แซวเธอเล่น ไม่ใช่การซ้ำเติมแต่อย่างไร
“สวยนิดาสวย สวยถึกและบึกบึน ฮ่าๆ” พี่ชายของเธอ พูดให้เธอพร้อมหัวเราะ
“ปากดีนะเมริงนะ หล่อตายแหละตัวเอง” เป็นพี่น้องที่ไม่เคยมีคำพูดไพเราะในการคุยกันสักครั้ง
“ตั้งใจเรียนนู่น มีงานทำมีเงินเดียวความสวยก็ตามมา ไม่ต้องไปสนใจหรอกผู้ชงผู้ชาย มีงานทำมีเงินเดี๋ยวมันก็ตามมาเอง”
เป็นคำที่แม่พูดให้ได้ยินเสมอ และเหมือนแม่จะภูมิใจในตัวเธอมากๆที่ไม่คบผู้ชาย ที่ลูกตนเองตั้งใจเรียน ไม่มีแฟน ทั้งที่ลูกบ้านอื่นแอบหนีเที่ยวกับผู้ชายให้คนนินทาทุกวัน แต่แม่ไม่คิดบ้างเลยว่าเธอก็อยากมีแฟนอยู่หรอก แต่พ่อแม่ให้หน้าตารูปร่างมาแบบนี้ไง จะมีผู้ชายคนไหนมาชอบ
“ลูกแม่สวยมากจะ ไม่ต้องไปสนใจมันหรอกฟงแฟน เชื่อแม่เมื่อเรามีงานทำมีเงินเดี๋ยวมันก็มาเอง ดูแม่สิ แม่ยังได้พ่อแกมาเป็นแฟนเลย สมัยเรียนแม่ก็ไม่มีแฟนเหมือนกัน”
แม่คอยปลอบใจเธอเสมอ เมื่อเธอบ่นเรื่องเพื่อนให้แม่ฟังว่าคนนั้นคนนี้แฟนเยอะ คบคนนู้นเลิกคนนี้ ในแก๊งมีเพียงเธอคนเดียวที่ไม่มีใครคบ ไม่มีผู้ชายมาขอเบอร์
.......
นิดาจบมัธยมปลายไปพร้อมกับความโสด อีกมุมหนึ่งของชีวิต ผู้ใหญ่ในหมู่บ้านของเธอ ญาติๆ ต่างพากันชื่นชมเธอ ลูกของคนนั้น หลานของคนนี้ ซึ่งก็หมายถึงตัวเธอเองว่าเป็นเด็กดี ไม่คบผู้ชายในวัยเรียน จบมัธยมด้วยเกรดเฉลี่ยถือว่าดีพอสมควร สามารถต่อมหาลัยได้สบาย มีแต่คนชื่นชม หารู้มั้ยว่าเธอไม่เคยมีผู้ชายคนไหนมาขอคบด้วยสักคน
แต่ก็มีบางคนที่นินทาต่อว่าเธอ จะให้มีแฟนได้ไงดูหน้าตาสิ อย่างกับอะไรผู้ชายที่ไหนเขาจะมาชอบ เธอและครอบครัวไม่สนใจ ไม่ถือสา มีคนชอบมันก็ต้องมีคนไม่ชอบคู่กันไป
เมื่อนิดาไม่เคยมีผู้ชายเข้าหาเธอก็เริ่มชินกับการอยู่คนเดียว เริ่มไม่อยากมองหาคนที่จะมาเป็นแฟน เลิกคิดเรื่องผู้ชายว่าใครกันนะจะเป็นผู้โชคร้ายคนนั้นที่เข้ามาชอบเธอ เริ่มไม่อยากรู้อีกต่อไป มุ่งหน้าตั้งใจเรียน และปรับเปลี่ยนตัวเอง รักษาหุ่น และผิวหน้าให้หายขาดจากสิว แต่ขึ้น ม.ปลายจนจะจบอยู่แล้วสิวก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหายแม้แต่น้อย
“แม่ นิดาจะเข้ามาหาลัยแล้วนิดาขอไปหาหมอรักษาสิวได้มั้ย นิดาอายคนอื่น” นิดาเริ่มจริงจัง เธอเริ่มรู้สึกอายตัวเองขึ้นมา
“ไปก็ไปลูก แม่ก็ว่าจะพาไปหาหมอโรคผิวหนังพอดี ไปหาหมอความงามตามโฆษณามันไม่ดีหรอก แม่ไปถามมาหมดแล้ว มันเลี้ยงสิว”
นิดาดีใจที่แม่เข้าใจเธอ ที่เธออยากรักษาสิวบนใบหน้าไม่ใช่เพราะอยากมีแฟน แต่มันเกินเยียวยาแล้วจริงๆ เมื่อรักษาเองไม่หายก็ต้องพึ่งหมอ
และแล้วแม่ก็พานิดาไปหาหมอ เธออยากให้สิวหายก่อนเปิดภาคเรียนของการเป็นนักศึกษา ไม่สวย หุ่นไม่เพรียวแต่ขอไม่มีสิวก็พอ ถึงสิวของนิดาจะเริ่มหายลงเรื่อยๆเนื่องจากการไปหาหมอ แต่รูปร่างหน้าตาของนิดายังเหมือนเดิม ไม่เป็นที่ต้องตาต้องใจของผู้ชายเหมือนเดิม
... จบตอน....
มายารัก... บทที่ 2
พอขึ้น ม.ปลายนิดาเริ่มรู้จักแต่งตัว รู้จักแต่งหน้าทำผมขึ้นมาบ้าง เริ่มรู้จักการควบคุมลดน้ำหนักของตัวเอง โดยการไม่กินข้าวเย็น ทำได้บ้างไม่ได้บ้างแล้วแต่วัน อดข้าวเย็นสองวัน กินเพิ่มไปห้าวัน น้ำหนักไม่มีทีท่าว่าจะลดลง แต่เธอก็ยังพยายามทำ มันเป็นความสุขทางใจที่หลอกตัวเองว่าฉันกำลังลดหุ่น
เมื่อขึ้น ม.4 ผู้ชายที่เข้ามาหาเธอเริ่มลดน้อยลง เพราะ รุ่นพี่ เหลือแค่ ม.5 กับ ม.6 ดูเหมือนว่ารุ่นพี่เหล่านั้นจะได้คบกับแววดาวเกือบทุกคน ก็มีบ้างที่คนเก่าเวียนมาคบใหม่อีกครั้ง โชคดีของนิดาที่แววดาวไม่ชอบคนที่เด็กกว่า แววดาวกำชับว่าหากมีรุ่นน้องมาขอเบอร์ห้ามนิดาเอาให้ และแววดาวก็แสดงออกชัดเจนว่าไม่ชอบคนที่อายุน้อยกว่า เมื่อมีน้องๆ ม.2,3 มาแซว มาขอเบอร์ จึงทำให้ชีวิตของนิดาสงบมากยิ่งขึ้น
ส่วนเรื่องเที่ยว เรื่องเล่น เรียน เล่น กิน เที่ยว นิดาก็ยังเป็นเหมือนเดิม ด้วยความที่เป็นคนเข้ากับทุกคนได้ง่าย เข้าสังคมเก่ง สนุกสนานเฮฮา ในกรุ๊ปจะขาดนิดาไม่ได้เลย เวลาเที่ยวเพื่อนๆจะชวนนิดาก่อนเป็นอันดับแรก ไม่เว้นแม้แต่เพื่อนผู้ชาย ผู้ชายหลายคนสนิทกับนิดาเพราะเป็นคนคุยเก่ง เฮฮา แต่ไม่เกินขอบเขตของการเป็นเพื่อนนิดารู้ดี
เมื่อขึ้นมัธยมปลาย นิดาเริ่มรักสวยรักงาม แววดาวเริ่มบังคับให้แต่งตัวบ้าง มีผิวขาวเป็นทุนอยู่แล้ว ถ้าแต่งตัวดีๆก็ดูดีได้ แววดาวพานิดาไปทำผม ยืดผมถาวร ส่วนเรื่องสิวบนใบหน้าก็ให้มันอยู่อย่างนั้นแหละ ถ้ามันจะหายมันเดี๋ยวมันก็หายไปเอง นิดารักษามานาน ยกเว้นก็แต่ยังไม่ไปพึ่งหมอแค่นั้นเอง แววดาบอกให้นิดาควบคุมน้ำหนักด้วย
“นิดา ยืดผมมาแล้วสวยไม่เบาเลยน๊า น่าจะทำตั้งนาน”
แววดาวแกล้งยอเพื่อน เมื่อพานิดามาทำผมในวันเสาร์ เธอมีเพื่อนสนิทอยู่คนเดียว ที่สามารถคุยได้ทุกเรื่องคือนิดาเอง ส่วนตัวนิดามีเพื่อนหลายกรุ๊ปหลายแก๊งด้วยนิสัยเป็นคนเข้าคนง่าย แต่เธอก็ไม่ใช่คนปากไว ที่จะเอาเรื่องเพื่อนมาพูด ส่วนมากคนจะเห็นแววดาวเอง
“ดูเป็นคนขึ้นมานิดนึ่งใช่ป่าวแวว ฮ่าๆ”
เธอขำตัวเองมากกว่า ที่จริงแอบปลื้มตัวเองอยู่เหมือนกัน ลึกๆภายในใจนิดาคิดว่าตัวเองสวย อยากมีคนเข้ามาจีบกับเขาบ้างมันจะรู้สึกยังไง แววดาวเปลี่ยนแฟนมาหลายต่อหลายคน ในขณะที่ตนเองไม่เคยมีแฟนแม้แต่คนเดียว ไม่ได้น้อยใจ แต่มันแค่อยากมีบ้าง
นิดามีคนแอบปลื้มในใจ หล่อ ตี๋ สูง ขาว แต่พี่คนนั้นเขาจบไปนานแล้ว เธอปลื้มตั้งแต่เข้ามาเรียน ม.1 วันแรกที่ได้เห็นรุ่นพี่คนนี้ เธอไม่ได้แสดงออกว่ารัก แค่ปลื้มในหน้าตาอันหล่อเหลาของเขาแค่นั้น ไม่ใช่แค่เธอที่คิด เพื่อนๆผู้หญิงคนอื่นๆก็คิด เพราะเธอได้ยินเสียงพูดคุยนินทา พี่คนนั้น คนนี้หล่อ เท่ยังไงล่ะ
นิดาแอบค้นหาเฟซบุ๊กของรุ่นพี่คนนั้นจนเจอ โชคดีพี่เขารับเป็นเพื่อน เหมือนว่าใครเพิ่มเพื่อนไปพี่เขารับหมด ไม่ได้มีความพิเศษอะไร เพราะเห็นเพื่อนๆในห้องเดียวกันกับเธอเต็มไปหมดไม่เว้นแม้กระทั่งแววดาว พี่คนนั้นคือพี่บูมไง จะใครล่ะ แววดาวเคยลองดีแอบทักคุยกับพี่บูม ทั้งที่รู้ว่าพี่เขามีแฟนอยู่แล้ว ก็ยังอยากลองของเผื่อได้ คุยได้ไม่ถึงอาทิตย์เจอแฟนกับเพื่อนๆพี่บูมทักทายแทบหลบหน้าไม่ทัน แต่พี่เขาจบไปแล้ว ความปลื้มก็ยังไม่จางหาย
ปลื้มก็คือปลื้ม พี่บูมไม่เคยรู้จักเธอด้วยซ้ำ น่าเสียดายที่มีลูกเร็ว และทึ้งไปอีกเมื่อแม่ของลูกไม่ใช่แฟนที่เคยคบกัน ไม่ใช่พี่อาร์ พอนึกถึงก็แอบอิจฉาแฟนพี่บูมอยู่ไม่น้อย ทำไมเธอไม่เกิดมาหน้าตาดีกับเขามั่ง อยากจะลองดีเหมือนแววดาวบ้าง ถ้าเธอเป็นแววดาว วันนั้นคงไม่ยอมให้แฟนพี่บูมกับเพื่อนมายืนว่าเฉยๆหรอก
ไม่เคยมีผู้ชายที่นิดาชอบ ส่วนมากจะมีแค่คนที่แอบปลื้ม นิดารู้ตัวเองดี สักวันคนที่จะมาเป็นแฟนเธอคงหาเธอเจอในสักวัน นิดาปลอบใจตัวเอง
“แม่นิดาสวยมั้ย” หลังจากที่เธอไปทำผมกลับมา
“ผมนะสวย แต่ลดหุ่นบ้างนะเดี๋ยวไม่มีผัวกับเค้า” แม่แซวเธอเล่น ไม่ใช่การซ้ำเติมแต่อย่างไร
“สวยนิดาสวย สวยถึกและบึกบึน ฮ่าๆ” พี่ชายของเธอ พูดให้เธอพร้อมหัวเราะ
“ปากดีนะเมริงนะ หล่อตายแหละตัวเอง” เป็นพี่น้องที่ไม่เคยมีคำพูดไพเราะในการคุยกันสักครั้ง
“ตั้งใจเรียนนู่น มีงานทำมีเงินเดียวความสวยก็ตามมา ไม่ต้องไปสนใจหรอกผู้ชงผู้ชาย มีงานทำมีเงินเดี๋ยวมันก็ตามมาเอง”
เป็นคำที่แม่พูดให้ได้ยินเสมอ และเหมือนแม่จะภูมิใจในตัวเธอมากๆที่ไม่คบผู้ชาย ที่ลูกตนเองตั้งใจเรียน ไม่มีแฟน ทั้งที่ลูกบ้านอื่นแอบหนีเที่ยวกับผู้ชายให้คนนินทาทุกวัน แต่แม่ไม่คิดบ้างเลยว่าเธอก็อยากมีแฟนอยู่หรอก แต่พ่อแม่ให้หน้าตารูปร่างมาแบบนี้ไง จะมีผู้ชายคนไหนมาชอบ
“ลูกแม่สวยมากจะ ไม่ต้องไปสนใจมันหรอกฟงแฟน เชื่อแม่เมื่อเรามีงานทำมีเงินเดี๋ยวมันก็มาเอง ดูแม่สิ แม่ยังได้พ่อแกมาเป็นแฟนเลย สมัยเรียนแม่ก็ไม่มีแฟนเหมือนกัน”
แม่คอยปลอบใจเธอเสมอ เมื่อเธอบ่นเรื่องเพื่อนให้แม่ฟังว่าคนนั้นคนนี้แฟนเยอะ คบคนนู้นเลิกคนนี้ ในแก๊งมีเพียงเธอคนเดียวที่ไม่มีใครคบ ไม่มีผู้ชายมาขอเบอร์
.......
นิดาจบมัธยมปลายไปพร้อมกับความโสด อีกมุมหนึ่งของชีวิต ผู้ใหญ่ในหมู่บ้านของเธอ ญาติๆ ต่างพากันชื่นชมเธอ ลูกของคนนั้น หลานของคนนี้ ซึ่งก็หมายถึงตัวเธอเองว่าเป็นเด็กดี ไม่คบผู้ชายในวัยเรียน จบมัธยมด้วยเกรดเฉลี่ยถือว่าดีพอสมควร สามารถต่อมหาลัยได้สบาย มีแต่คนชื่นชม หารู้มั้ยว่าเธอไม่เคยมีผู้ชายคนไหนมาขอคบด้วยสักคน
แต่ก็มีบางคนที่นินทาต่อว่าเธอ จะให้มีแฟนได้ไงดูหน้าตาสิ อย่างกับอะไรผู้ชายที่ไหนเขาจะมาชอบ เธอและครอบครัวไม่สนใจ ไม่ถือสา มีคนชอบมันก็ต้องมีคนไม่ชอบคู่กันไป
เมื่อนิดาไม่เคยมีผู้ชายเข้าหาเธอก็เริ่มชินกับการอยู่คนเดียว เริ่มไม่อยากมองหาคนที่จะมาเป็นแฟน เลิกคิดเรื่องผู้ชายว่าใครกันนะจะเป็นผู้โชคร้ายคนนั้นที่เข้ามาชอบเธอ เริ่มไม่อยากรู้อีกต่อไป มุ่งหน้าตั้งใจเรียน และปรับเปลี่ยนตัวเอง รักษาหุ่น และผิวหน้าให้หายขาดจากสิว แต่ขึ้น ม.ปลายจนจะจบอยู่แล้วสิวก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหายแม้แต่น้อย
“แม่ นิดาจะเข้ามาหาลัยแล้วนิดาขอไปหาหมอรักษาสิวได้มั้ย นิดาอายคนอื่น” นิดาเริ่มจริงจัง เธอเริ่มรู้สึกอายตัวเองขึ้นมา
“ไปก็ไปลูก แม่ก็ว่าจะพาไปหาหมอโรคผิวหนังพอดี ไปหาหมอความงามตามโฆษณามันไม่ดีหรอก แม่ไปถามมาหมดแล้ว มันเลี้ยงสิว”
นิดาดีใจที่แม่เข้าใจเธอ ที่เธออยากรักษาสิวบนใบหน้าไม่ใช่เพราะอยากมีแฟน แต่มันเกินเยียวยาแล้วจริงๆ เมื่อรักษาเองไม่หายก็ต้องพึ่งหมอ
และแล้วแม่ก็พานิดาไปหาหมอ เธออยากให้สิวหายก่อนเปิดภาคเรียนของการเป็นนักศึกษา ไม่สวย หุ่นไม่เพรียวแต่ขอไม่มีสิวก็พอ ถึงสิวของนิดาจะเริ่มหายลงเรื่อยๆเนื่องจากการไปหาหมอ แต่รูปร่างหน้าตาของนิดายังเหมือนเดิม ไม่เป็นที่ต้องตาต้องใจของผู้ชายเหมือนเดิม
... จบตอน....