พระอริยบุคคล สึกได้ ถ้ายังไม่เป็นพระอรหันต์ ?

คุณเจ้าของกระทู้ ที่คุณบอกว่า......

"การที่ปุถุชนคิดแทนภิกษุที่เป็นพระโสดาบันว่า สึกได้หากมีเหตจำเป็น อันนั้นคือการเอาความนึกคิดของปุถุชนไปคิดแทนพระอริยะนะครับ"  

(แล้วคุณเคยสงสัยตัวเองมั้ยว่า คุณเองน่ะแหละที่กำลังคิดแทนพระอริยะเจ้าอยู่?)

ฆราวาสที่เป็นพระโสดาบัน ยังมีเมีย มีลูกได้อยู่เลย อารมณ์ตัดละกิเลสสังโยชน์ของพระโสดาบันยังไม่สูงนัก (ยังตัดละกามฉันทะไม่ได้เลย)  

พระโสดาบัน ฆราวาส กับ พระโสดาบัน ที่เป็นพระภิกษุ ตัดละกิเลสสังโยชน์ได้ 3 ข้อ เท่าๆกัน (ไม่ได้มีอะไรแตกต่าง)
ไม่ได้หมายความว่า พระโสดาบันที่เป็นพระภิกษุ จะมีอารมณ์ตัดละกิเลสสังโยชน์ได้สูงกว่า ฆราวาสที่เป็นพระโสดาบัน ซะที่ไหน?

นั่นหมายความว่า อารมณ์จิตภายในเหมือนกัน เพียงแต่ใครกำลังอยู่ในสถานะอะไรเท่านั้น (ถ้าบวชพระอยู่ก็ถือศีล227 ถ้าฆราวาสก็ถือศีล5บริสุทธิ์)  
เพราะฉนั้น ถ้าบวชอยู่ จะสึกออกมาก็ไม่แปลก
เพราะอารมณ์ของพระโสดาบันนั้น ยังไม่สูงนัก ยังเป็นแค่ "ชาวบ้านชั้นดี" ธรรมดาๆเท่านั้น (ยังตัดละกามฉันทะไม่ได้เลย)  

แต่ส่วนมากเขาจะไม่สึกเท่านั้นเอง เพราะวิถีชีวิตของฆราวาสมีความวุ่นวายมาก เป็นทางคับแคบ
การสึกเคลื่อนออกจากความเป็นเพศบรรตชิต จึงไม่อยากออก เพราะเขาคิดว่าอยู่ตรงนี้เหมาะสมดีแล้ว
(อย่าลืมว่าเขาบรรลุธรรมเป็นพระโสดาบันในขณะที่กำลังเป็นพระสงฆ์อยู่ เขาจึงพอใจในการถือครองศีลแบบพระ)
(แต่ถ้าเขาบรรลุธรรมเป็นพระโสดาบันในขณะที่เป็นฆราวาส เขาจะกอดเมียต่อไปก็ไม่แปลก เพราะว่าเขาพอใจในการถือครองศีล5แบบฆราวาสอยู่)  

แต่ไม่ได้หมายความว่า "แม้ตายก็ไม่ยอมสึก" (เพราะอาจจะมีเหตุจำเป็นให้ต้องสึก เช่น สึกมาเพื่อดูแลพ่อแม่ หรืออาจจะสึกมาเพื่ออย่างอื่นก็ได้)
(เช่น อาจจะสึกออกมาเพื่อทำงานเพื่อศาสนาได้ถนัดมือกว่า เพราะอยู่ในกรอบศีลพระอาจจะทำอะไรได้ไม่สะดวกนัก)  
(ไฮไลท์ของประเด็นในเรื่องนี้ก็คือ คนที่เป็นพระโสดาบัน เขายังตัดละกามฉันทะไม่ได้เด็ดขาด เมื่อไม่ได้เด็ดขาด นั่นแสดงว่ายังมีโอกาสสึกอยู่)

พระอริยะเจ้าจะมีกำลังใจไม่ถอยหลัง ไม่มีเสื่อม มีคติที่แน่นอน
แม้ว่าเขาจะสึกออกมาแล้ว แต่จิตใจภายในของเขาก็ยังเป็นพระอริยะเจ้าอยู่ (ยังมั่นคงในพระรัตนตรัย และ มีศีลบริสุทธิ์เหมือนเดิม)
ไม่ใช่ว่าพอสึกออกมาแล้ว จะกลายเป็นเวียนกลับมาเป็นคนเลวซะที่ไหน ไม่ใช่อย่างนั้น  
เขาก็แค่เปลี่ยนจากการถือศีล 227 ข้อ มาถือศีล5บริสุทธิ์ ตามหลักพระโสดาบันที่เป็นฆราวาสเท่านั้น คุณธรรมพระโสดาบันของเขาก็ยังอยู่เหมือนเดิม

คุณธรรมพระโสดาบันของเขาไม่ได้เสื่อมถอยลง (พุทธศาสนิกชน ถือศีลตามสถานะเฉยๆ ความเป็นพระอริยะเจ้าขึ้นอยู่กับจิตที่สะอาดภายใน)  
ไม่อย่างนั้นฆราวาสจะเป็นพระอริยะเจ้ากันได้หรือ? เขาจะยืนอยู่ตรงจุดไหนของโลก จะห่มผ้าเหลืองอยู่ หรือใส่เสื้อยืด เขาก็ยังเป็นพระอริยะ

การสึกออกมาเป็นฆราวาส ไม่ได้ทำให้ความเป็นพระอริยะเจ้าของเขาเสื่อมถอยลง
เพราะฉนั้น คนที่เขามีจิตใจมั่นคง ไม่มีเสื่อมถอยแล้ว ถ้าเขาเห็นเหตุจำเป็นอันควร เขาจะสึกออกมาจัดการธุระก็ไม่แปลก
และข้อสำคัญ เขาก็รู้ด้วยว่า คนเราสามารถบรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ในเพศฆราวาสได้

ไม่ใช่ว่าพอสึกออกมาเป็นฆราวาส แล้วคุณธรรมพระโสดาบันของเขาจะเสื่อมถอยลงกลายเป็นปุถุชน ซะที่ไหน?


ถ้าใช้ตรรกะของคำพูดของคุณในภาพด้านบนนี้ สงสัยโลกนี้คงจะไม่มีพระอริยะเจ้าที่เป็นฆราวาสเลยซักคนเดียว
(คุณเจ้าของกระทู้ คุณไม่มีความรู้เรื่องพระอริยะเจ้าที่เป็นฆราวาส คุณพูดเหมือนว่าจะต้องอยู่ในสถานะพระสงฆ์เท่านั้น ถึงจะเป็นพระอริยะเจ้าได้)

ในสมัยพุทธกาล ฆราวาสขอทานยังเป็นพระโสดาบันได้เลย จิตสะอาดมันอยู่ภายใน ไม่ใช่จะต้องไปถือศีล227ข้อ ถึงจะเป็นพระโสดาบันได้
และอย่าลืมว่า ฆราวาสสามารถบรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ในเพศฆราวาสได้
มีจิตสะอาดหมดจดจากกิเลสเหมือนกับพระสงฆ์ที่เป็นพระอรหันต์ ได้เหมือนกันหมดทุกอย่าง

(เพียงแต่ฆราวาสเมื่อบรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์แล้ว จะอยู่ได้เพียงแค่ 1 วัน เพราะร่างกายของคนธรรมดาๆ จะไม่สามารถรองรับคุณวิเศษของความเป็นพระอรหันต์ได้ จะต้องบวชเป็นพระ ถือศีล227ข้อ ถึงจะอยู่ได้จนครบอายุขัยของตนเอง)

ไปอ่านต่อได้ที่ ==>  https://pantip.com/topic/39265449/comment4