ผิดไหมที่รู้สึกแย่กับพ่อแม่

เรารู้สึกว่าเราถูกกดดันจากพ่อแม่ตั้งแต่เด็ก พ่อแม่จะเลี้บงเราแบบไข่ในหิน ตั้งแต่เด็กจนจบมหาวิทยาลัย พ่อจะรับส่งเราตลอด ไม่ยอมให้เราเดินทางเอง มอเตอร์ไซค์ก็ไม่ให้ขับ จะไปไหนกับใครก็ต้องบอก ไปเที่ยวกลางคืนไม่ได้ ไม่ให้มีแฟน เวลาจะไปไหน พ่อก็จะถาม108คำถาม จนเรารู้สึกกดดัน ไม่อยากพูด ไม่อยากตอบ ไม่อยากกลับบ้าน ตอนนี้เราทำงานแล้ว มีแฟนอย่างเปิดเผย เวลากลับบ้านมาแล้วรู้สึกไม่อยากเจอหน้าพ่อแม่ มาถึงบ้านทักทายสวัสดีแล้วก็เข้าห้องเลย ไม่อยากคุยกับใคร เรามีพี่ พี่ของเราก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน  เวลาเราจะไปเที่ยงกับแฟน ก็ต้องบอกว่าเพื่อนไปด้วย ไม่งั้นพ่อกับแม่จะเป็นห่วงมาก ถามซอกแซก ไปอยู่ยังไง นอนยังไง จะเสื่อมเสียไหม (เราเป็นผู้หญิง) แยกห้องนอนหรือเปล่า ถามแบบนี้ทั้งๆที่อีกสองเดือนเรากับแฟนจะแต่งงานกันอยู่แล้ว และบางที ถ้าเรามีปัญหาไม่เข้าใจกันกับพ่อแม่ พวกเค้าก็จะชอบบอกว่า ที่ห้ามที่ว่า เพราะเป็นห่วงนะ บางคนอาจจะคิดว่าไม่เข้าใจมุมของพ่อแม่หรือเปล่า ตอนนี้เราอายุ 30 แล้ว พ่อแม่ยังเลี้ยงเราแบบไข่ในหิน เราทั้งโดนกดดันทางคำพูดสภาพแวดล้อมต่างๆนานา เราก็ยังพยายามเข้าใจพวกเค้านะ คิดบ่อยมากๆว่า ถ้าเรามีลูก เราก็คงจะห่วงลูกแบบนี้แหละมั้ง ควรจะเข้าใจพวกเค้าบ้าง แต่สุดท้าย มันก็อดคิดไม่ได้ว่า บางทีพวกเค้าก็ห่วงและหวงเรามากเกินไป การเลี้ยงลูกแบบไข่ในหินตั้งแต่เกิดมาจนตอนนี้อายุ 30 มันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเราเท่าไหร่เลย บางทีตอนนี้เรายังคิดอยู่ว่า เราจะเป็นโรคซึมเศร้าไปแล้วหรือเปล่า ทำไมกลับมาบ้านทีไรจะรู้สึกหดหู่ คุยกับพ่อแม่ขัดคอกันนิดเดียว ไม่เข้าใจกันิดเดียว เราก็รู้สึกจะร้องไห้แล้ว รู้สึกแต่ว่า พ่อแม่ไม่เข้าใจเราเลย แต่เราก็ไม่เคยได้พูดออกไปตรงๆ เพราะเวลาเราไม่พอใจแล้วบอกพ่อแม่เราตรงๆ แม่จะว่าเราเถียง พ่อก็จะพูดจาเสียดสีไม่ยอมเข้าใจ หาว่าเราไม่รักพ่อ ให้เราเข้าใจพ่อแม่ว่าพ่อแม่เป็นห่วง เกิดอะไรขึ้นมาพ่อแม่นะที่ต้องเสียใจ ตอนนี้เรารู้สึกแย่มาก พิมพ์ไปร้องไห้ไป บางทีก็คิดว่าไม่อยากอยู่แล้ว เวลาร้องไห้หนักๆแล้วไม่มีใครเข้าใจหรือคนรับฟัง มันหนักนะ แม้แต่พ่อแม่ที่ควรจะเป็นคนที่ให้คำปรึกษาเรา เราก็ถามไม่ได้ เรามีแฟนนะ แต่เราก็ไม่อยากเล่าให้แฟนไม่สบายใจ เรารู้สึกไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง เลยขอเล่าให้เพื่อนๆพันทิพย์ช่วยบอกเราที เราผิดไหมที่รู้สึกแย่กับพ่อแม่ ไม่อยากกลับบ้าน เราเป็นลูกที่ไม่ดีรึเปล่า เราควรจะทำยังไงดี ชีวิตเราไม่ได้มีปัญหาอะไรเลย ยกเว้นเรื่องที่บ้าน เรามีงานการที่ดี มีแฟนดี มีเพื่อนดี ครอบครัวเราดูภายนอกมันก็ดี พ่อแม่ที่เลี้ยงลูกออกมาดี เป็นเด็กดี ฐานะปานกลาง ชีวิตเราทุกอย่างดีนะ แต่คิดอยู่เรื่องเดียว คือความสัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่และเราภายในครอบครัว เรารู้กสึกอยากไปไกลๆ เวลาเราไม่ได้กลับบ้านนานๆ เราไม่เคยคิดจะโทรหาพ่อแม่เลย เรารู้สึกสบายใจที่อยู่ไกลจากพวกเค้า แบบนี้มันผิดไหม ถ้าเพื่อนๆคิดว่าเราผิดก็ด่าเราได้เลย ตอนนี้เราไม่รู้จริงๆ คิดอะไรไม่ออก ไม่รู้ว่าตัวเองผิดหรือเปล่า เตือนสติเราที แนะนำเราที