หน่วงๆ จุกๆ โหวงๆ หลังอ่าน"เต้าหู้ไซซี"จบ

เมื่อคืนก็นอนไม่หลับทั้งคืนจนตื่นสาย
จนถึงตอนนี้ก็ยังเศร้าอยู่ สงสารหานซวี่

เจ็บปวดมากตอนที่นักเขียนบรรยายการพบหน้ากันครั้งสุดท้ายของเซียงเซียงกับหานซวี่ที่ด่านอวี้กวนโหว

หลังจากผ่านมาหลายปีต่อจากนั้น
แม้หานซวี่จะมีลูกชายคนนึงกับอวี้โหรวแล้ว แต่หานซวี่ก็ยังเก็บขวดยาที่เซียงเซียงเคยให้ไว้อยู่อีก ...เซียงเซียงจะอยู่ในใจของหานซวี่เสมอ ตามที่นักเขียนบรรยายความรู้สึกของหานซวี่ว่า 'เมื่อรักใครแล้ว แผ่นดินนี้ก็ไม่มีใครเทียบได้อีก'

ใครเคยเป็นแบบเราบ้าง
เยียวยาตัวเองยังไง