คิดอย่างไรที่ต้องเลือกข้าง ระหว่างจะอยู่กับพ่อหรืออยู่กับแม่

คือถ้าอยู่กับพ่อ พ่อจะส่งเราไปเรียนเมืองนอก มีอนาคตที่ดี มีงานทำ ไม่อดอยาก  แต่ถ้าอยู่กับยายกับแม่ เรารู้เลยว่า อนาคตเราไปไหนไกลไม่ได้แน่ จะต้องจมปลักกับสิ่งเดิมๆ ไม่ได้เรียนต่อ เพราะแม่เราไม่เอาไหนเลยแถมไม่มีงานทำอีก มีแต่ยายที่เลี้ยงเรามาแต่เด็กๆจนตอนนี้อายุ16 ยายส่งพี่เราเรียนจบมหาลัย ยายเคยบอกเราว่าจะให้พี่เราส่งเราเรียนต่อจนจบมหาลัยเหมือนกัน แต่พอมาวันนี้พี่เรายื่นคำขาดว่าจะไม่ส่งเราเรียน พอเราจบ ม.6 ถ้าอยากเรียนก็หาทางเรียนเอง เราเสียใจมากเขาเป็นพี่สาวเราแท้ๆ ไม่เคยให้กำลังใจ หรือพูดดีด้วยเลย ยายก็เข้าข้างพี่เรา ตอนนี้โลกทั้งใบเหมือนมีแค่เราคนเดียว มืดแปดด้าน ไม่มีใครเลย ไปไหนไม่ได้ เขาไม่เคยบอกให้เราเลือกว่าจะอยู่กับใคร แต่การกระทำของเขามันทำให้เราต้องเลือก เราอยากไปอยู่กับพ่อมากๆ แต่เขาไม่ยอมให้เราไปสักที เราเคยคิดอยากฆ่าตัาตาย เพราะคำด่าทอของเขามันบั่นทอนต่อใจเราจริงๆ เราไม่เคยสัมผัสคำว่าครอบครัวที่อบอุ่นเลย หลายครั้งเราคิดว่าอายุแค่นี้ทำไมต้องมาคิดเรื่องอะไรแบบนี้ด้วย เราอยากมีอนาคตที่สดใสเหมือนคนอื่นๆบ้างที่วันๆเครียดแต่เรื่องเรียนแต่สำหรับเราต้องมาเครียดเรื่องครอบครัวอีกซึ้งมันหนักเกินไปสำหรับเรา เรารู้สึกแย่อยากออกไปจากตรงนี้มาก แต่ก็ไปไหนไม่ได้ ชีวิตเราตอนนี้ก็เหมือนหมาตัวหนึ่งนี้เอง