ณ แผนกของเล่นที่ห้างสรรพสินค้าชื่อดังแถวเลียบทางด่วน
ผมมาตามหาของเล่นชิ้นนึงและเจอว่ามันมีขายในราคา 75 บาท ก็เลยหยิบมาเพื่อจะเดินไปจ่ายเงิน แต่เค้าเตอร์แคชเชียร์แถวนั้นเหมือนจะปิด ก็เลยถาม พนง. เค้าก็ได้เดินนำพาไปที่เค้าเตอร์อีกที่นึง
พนง.ชายคนนี้ก็ตะโกนเรียก พนง.หญิงที่อยู่ห่างออกไปให้รีบมาหา (ตอนแรกเข้าใจว่าคงเป็น พนง.คิดเงินแต่ไม่ใช่แฮะ เธอเป็นพนง.ขายของที่แผนกแถวๆนั้น) ระหว่างนั้นผมก็เดินถึงแคชเชียร์ละ ยื่นของไปเพื่อจะจ่ายเงิน โปรดนึกภาพตาม ผมอยู่หน้าแคชเชียร์ รอพนักงานคิดเงิน โดยมี พนง.ชายคนนั้นยืนอยู่ข้าง พนง.คิดเงิน และถัดไปเป็น พนง.ญ ที่รีบวิ่งมาอย่างไวตามคำเรียกกระตุ้นของ พนง.ช
พนง.ช "เร็วสิๆ จะได้รีบเปิดบิลวันนี้ซะที"
พนง.ญ "นี่ก็รีบอยู่ไงพี่ ไหนๆ ของไหน" พูดเสร็จก็ยื่นบัตรที่คอตัวเองไปสแกนเพื่อบันทึกว่าของชิ้นนี้เป็นสิ่งที่ตัวเองขายได้ จากนั้นน้องเค้าก็พูดว่า
พนง.ญ "โห 75 บาท พี่ให้นุ๋วิ่งมาทำไมเนี่ย"
พนง.ช "ฮ่าๆ เออ ตั้ง 75 บาทเลยนะ"
พนง.ญ "เปิดบิลทั้งที ทำไมยอดนี้อ่ะ"
พนง.ช "เอาน่า อย่าหาว่าพี่ไม่ช่วยนะ ฮ่าๆ เยอะจะตาย"
พนง.ช นี้ถ้าหน้าไม่ได้แก่เกินอายุ ผมคิดว่าอายุน่าจะซัก 40 แล้ว ส่วน พนง.ญ น่าจะ 25-28 ปี คงจะแหย่เล่นกันเป็นประจำ ก็พอเข้าใจได้ แต่จากบทสนนาที่คู่นี้เค้าเล่นกันเนี่ย รู้สึกได้ถึงความไม่มีมารยาทต่อลูกค้าเลยแฮะ
ถ้าเป็นตอนปกติเลย ผมก็คงจะเรียกผู้จัดการมาคุยเคลียร์สอนมารยาทกันตรงนั้นเลยแน่ๆ แต่แปลกที่เมื่อวานกลับนิ่งเฉยแบบไม่ได้โกรธอะไร พร้อมกับคิดว่า "ช่างมันละกัน" เพลียๆด้วย ขี้เกียจพูด ฮ่าๆ
แต่ พนักงานขายที่ไม่มี เซอร์วิสมายด์ แบบนี้นอกจากจะทำให้ตัวเองไปไม่รอดในอาชีพแล้ว ยังจะทำให้ร้านค้าหรือที่ๆคนพวกนี้เข้าไปทำงานเสี่ยงต่อยอดขายที่ต่ำลงเรื่อยๆได้นะเนี่ย
พนักงานขายพวกนี้เค้าจะรู้ได้ยังไงว่า คนที่เค้าพูดจาดูถูกอยู่นี่ไม่เคยมาซื้อของที่นี้มาก่อนด้วยยอดที่มากกว่านี้? หรือคนๆนี้ครั้งหน้าเค้าจะมาซื้อของชิ้นอื่นที่มากกว่าและแพงกว่านี้?
พนักงานพวกนี้เค้าไม่มีทางรู้อยู่แล้ว แต่ที่รู้ๆคือ จากนี้ผมคงไม่ไปซื้ออะไรที่นั้นละ
***หรือว่า ผมแค่คิดมากไป รู้สึกไปเองครับ จริงๆมันอาจไม่ถือเป็นการเสียมารยาทหรือเปล่า?
ปล.ของชิ้นที่ซื้อมันมีแบบ 50 กับ 75 บาท นี่ถ้าเลือก 50 บาทจะขนาดไหน 🤣
กาลครั้งหนึ่ง ณ แผนกของเล่นในห้างฯดังแถวเลียบทางด่วน
ผมมาตามหาของเล่นชิ้นนึงและเจอว่ามันมีขายในราคา 75 บาท ก็เลยหยิบมาเพื่อจะเดินไปจ่ายเงิน แต่เค้าเตอร์แคชเชียร์แถวนั้นเหมือนจะปิด ก็เลยถาม พนง. เค้าก็ได้เดินนำพาไปที่เค้าเตอร์อีกที่นึง
พนง.ชายคนนี้ก็ตะโกนเรียก พนง.หญิงที่อยู่ห่างออกไปให้รีบมาหา (ตอนแรกเข้าใจว่าคงเป็น พนง.คิดเงินแต่ไม่ใช่แฮะ เธอเป็นพนง.ขายของที่แผนกแถวๆนั้น) ระหว่างนั้นผมก็เดินถึงแคชเชียร์ละ ยื่นของไปเพื่อจะจ่ายเงิน โปรดนึกภาพตาม ผมอยู่หน้าแคชเชียร์ รอพนักงานคิดเงิน โดยมี พนง.ชายคนนั้นยืนอยู่ข้าง พนง.คิดเงิน และถัดไปเป็น พนง.ญ ที่รีบวิ่งมาอย่างไวตามคำเรียกกระตุ้นของ พนง.ช
พนง.ช "เร็วสิๆ จะได้รีบเปิดบิลวันนี้ซะที"
พนง.ญ "นี่ก็รีบอยู่ไงพี่ ไหนๆ ของไหน" พูดเสร็จก็ยื่นบัตรที่คอตัวเองไปสแกนเพื่อบันทึกว่าของชิ้นนี้เป็นสิ่งที่ตัวเองขายได้ จากนั้นน้องเค้าก็พูดว่า
พนง.ญ "โห 75 บาท พี่ให้นุ๋วิ่งมาทำไมเนี่ย"
พนง.ช "ฮ่าๆ เออ ตั้ง 75 บาทเลยนะ"
พนง.ญ "เปิดบิลทั้งที ทำไมยอดนี้อ่ะ"
พนง.ช "เอาน่า อย่าหาว่าพี่ไม่ช่วยนะ ฮ่าๆ เยอะจะตาย"
พนง.ช นี้ถ้าหน้าไม่ได้แก่เกินอายุ ผมคิดว่าอายุน่าจะซัก 40 แล้ว ส่วน พนง.ญ น่าจะ 25-28 ปี คงจะแหย่เล่นกันเป็นประจำ ก็พอเข้าใจได้ แต่จากบทสนนาที่คู่นี้เค้าเล่นกันเนี่ย รู้สึกได้ถึงความไม่มีมารยาทต่อลูกค้าเลยแฮะ
ถ้าเป็นตอนปกติเลย ผมก็คงจะเรียกผู้จัดการมาคุยเคลียร์สอนมารยาทกันตรงนั้นเลยแน่ๆ แต่แปลกที่เมื่อวานกลับนิ่งเฉยแบบไม่ได้โกรธอะไร พร้อมกับคิดว่า "ช่างมันละกัน" เพลียๆด้วย ขี้เกียจพูด ฮ่าๆ
แต่ พนักงานขายที่ไม่มี เซอร์วิสมายด์ แบบนี้นอกจากจะทำให้ตัวเองไปไม่รอดในอาชีพแล้ว ยังจะทำให้ร้านค้าหรือที่ๆคนพวกนี้เข้าไปทำงานเสี่ยงต่อยอดขายที่ต่ำลงเรื่อยๆได้นะเนี่ย
พนักงานขายพวกนี้เค้าจะรู้ได้ยังไงว่า คนที่เค้าพูดจาดูถูกอยู่นี่ไม่เคยมาซื้อของที่นี้มาก่อนด้วยยอดที่มากกว่านี้? หรือคนๆนี้ครั้งหน้าเค้าจะมาซื้อของชิ้นอื่นที่มากกว่าและแพงกว่านี้?
พนักงานพวกนี้เค้าไม่มีทางรู้อยู่แล้ว แต่ที่รู้ๆคือ จากนี้ผมคงไม่ไปซื้ออะไรที่นั้นละ
***หรือว่า ผมแค่คิดมากไป รู้สึกไปเองครับ จริงๆมันอาจไม่ถือเป็นการเสียมารยาทหรือเปล่า?
ปล.ของชิ้นที่ซื้อมันมีแบบ 50 กับ 75 บาท นี่ถ้าเลือก 50 บาทจะขนาดไหน 🤣