สงสารลูกมาก​

สวัสดีค่ะ​ ลูกสาวดิฉันอยู่ชั้นม.5​ ตอนแรกเขาป่วยเป็นโรคซึมเศร้าดิฉันจึงส่งให้ไปเรียนในโรงเรียนเอกชนเพราะคิดว่าเขาจะดูแลลูกดิฉันได้​ ตอนแรกดิฉันก็กลัวเรื่องการเข้ากับเพื่อนแต่ก็โล่งใจ​ที่ครูบอกว่าเขาเป็นคนที่เข้ากับเพื่อนได้​และเป็นคนชอบช่วยเหลือ​ แต่เมื่อวานเห็นเขาเริ่มเก็บตัวเอาแต่ร้องไห้หลังจาก​กลับมาจากสอบ​ เรื่องมันเริ่มจากว่าเพื่อนในชั้นของลูกสาวได้จ้างวานลูกชายคนโตให้วาดงานให้(สองคนนี้รู้จักกันผ่านเฟสบุ๊ค)​แต่มันเป็นลายเฉพาะ​เขาเลยมาขอแบบลูกสาวไป​ จนพอวันสอบเด็กคนนั้นถูกจับได้และโยนมาให้ลูกสาวดิฉัน​ เขาก็รับผิดในส่วนของเขา​ แต่อาจารย์​ก็ให้เด็กเลือกระหว่างไม้ทีกับไม้เหลี่ยมที่เป็นสแตนเลส​(อาจารย์​ท่านนี้ชอบเคาะที่หัว)​แต่อาจารย์​ก็ไม่ได้ตี​ แต่พูดทำนองว่าถ้าตอบคำถามเขาไม่ดีเท้าเขาหนักนะ​ แล้วก็ชี้หน้าลูกสาวเรา​แบบเกรี้ยว​กราด​มาก และก็ลงเอยว่าไม่โดนอะไร​ แต่เขามีปมหลังฝังใจเพราะ​เขาเคยโดนทำร้ายมาก่อน(จากพี่ชายดิฉัน)​ เขากลับมาเขาเอาแต่ร้อง​ เขาบอกเขากลัว​ เขาไม่อยากไปเรียน​ รู้สึกผิดนะคะที่ย้ายเขามา​ เพราะที่เดิมก็ดีอยู่แล้ว​ เข้าใจนะคะว่าเด็กม.ปลายถ้าเป็นอย่างงี้ต้องลำบากแต่เราสงสารลูกมากเลย