เราเป็นหุ่นยนต์.

จากกระทู้ข้างบนอย่าพึ่งตกใจไปนะค่ะ
เรามีเรื่องอยากระบายเพราะ เราไม่รู้จะไปอธิบายเรื่องมากมายขนาดนี้ที่ไหน

เราแต่งงานกับสามีมา1ปีแล้วค่ะ​ ก่อนหน้านั้นเขาก็ทำตัวปกติอยู่กับเราดี

ตอนนี้เราท้องได้3  เดือนแล้วเขาไม่เคยอยู่ติดบ้านสักวันเลย เขาชอบออกไปข้างนอกกับเพื่อนๆเขาบางทีก็ไปเล่นเกม​ส์​ เขาไม่สนใจว่าเราอยู่บ้านคนเดียวยังไง​ เขาอายเขาเหนื่อยที่จะพาเราไปโรงพยาบาล​ ทั้งๆเด็กในท้องก็ลูกเขา​  ทุกวันนี้เราเหมือนหุ่นยนต์
ที่ถูกตั้งโปรแกรมไว้ว่าต้องตื่นมา​ อาบน้ำ
ไปทำงาน​ แบบนี้วนเวียนไปเรื่อยๆ​ เราเหนื่อยเพราะเราท้อง​ เราร้องไห้ทุกคืน​ เพราะเขาไม่เคยมาอยู่สนใจ​ กลับบ้านก็ดึก
บ้านสำหรับเราตอนนี้มันเป็นอะไรก็ไม่รู้
มันเหมือน​ ที่ๆแห่งหนึ่งที่มาพักแล้วพอตื่นเช้ามาก็ต้องไป​ เหมือนถูกตั้งโปรแกรมว่าต้องทน
ทน​ ทน​ ทั้งๆที่เราเริ่มไม่ไหวแล้ว​
ตอนนี้เรายังไม่เข้าใจเลยว่า  ที่เขาแต่งงานกับเรา​ ที่เป็นอยู่ตอนนี้​ เรายังมีตัวตนอยู่มั้ย
มองไปข้างหน้ามันไม่เห็นอะไรเลยค่ะ
เขาคงยังไม่พร้อมที่จะเป็นพ่อคนจริงๆ​อย่างที่แต่ก่อนเคยพูดไว้​ แต่ตอนนี้ทำไม่ได้ซักอย่างเลย.