kfctherevieWER
.
พริกขี้หนูกับหมูแฮม: 30 ปีแห่งเรื่องราวของเพื่อนไม่จริง คนจอห์น และเรื่องที่ไม่เป็นไปตามใจหวัง [ความรู้สึก+สปอยล์]
.
บอกก่อนเลยว่าตอนที่ตัดสินใจซื้อตั๋วไปดูหนังเรื่องนี้ เป็นเพราะว่าชอบเพลงของโพลีแคท ที่ใช้ฟุทเทจของหนังที่สวยมากๆ มาเป็นเอ็มวี (โดยเฉพาะเพลงพบกันใหม่ที่เปิดฟังและดูเอ็มวีทีไรก็อินทุกครั้งไป) และการฉายครั้งนี้ก็เป็นการนำฟิล์ม 16 มม. มารีมาสเตอร์ใหม่ เลยเป็นโอกาสดีที่จะได้ตีตั๋วดูสักครั้ง
.
พออินโทรจากเพลงเติมใจให้กันดังขึ้นเรื่องมาเราเหมือนหลุดไปอยู่ในยุค 80’ ในบันดลนั่นเลย พอเปิดเรื่องมาเพียงไม่นาน หนังก็พาเราไปพบกับตัวละครหลักและปมปัญหา คือ พิมสาย-นางเอกหัวแข็งสายโก๊ะที่ย้ายมาซานฟรานฯ เพื่อมาเรียนหนังสือกับคนรัก ต้องมาเจอความผิดคาดว่าอพาร์ตเมนต์ที่เธอช่วยแฟนจ่ายกลับถูก จอห์น-พระเอกสายเข้มตงฉินไม่เกี่ยงงานเพื่อหาเงินมาแต่งงาน-ซื้อต่อไปแล้ว หลังจากนั้นทั้งสองก็ต้องอยู่ด้วยกันและต้องดิ้นรนเพื่อความฝันของตัวเอง ที่น่าสนใจก็คือว่าตัวละครพระ-นางเป็นคนดื้อและขบถพอสมควร ซึ่งแตกต่างจากขนบปกติพระ-นางในหนังไทยที่ต้องหล่อหวานเลี่ยน บุคลิกของเขาทั้งสองมันเลยนำไปสู่สถานการณ์ต่างๆ ที่พอประกอบกับตัวละครรองก็ทำให้หนังเป็นซิทคอมเคล้าโรแมนติกดีๆ นี่เอง
.
ความสัมพันธ์ช่วงแรกของจอห์นและพิมนั้นแทบจะกัดกันและอยู่บนความระแวดระแวงกันตลอด แต่พอทั้งสองได้อยู่ด้วยกัน ช่วยเหลือกัน และผ่านเรื่องราวความผิดหวังคล้ายๆ กันและพร้อมๆ กัน ความสัมพันธ์ฉันท์ "เพื่อน" ที่ทั้งสองนั้นบอกกล่าวกันในฉากหนึ่งของหนังนั้นค่อยๆ เปลี่ยนไปเป็นฉันท์ "เพื่อนไม่จริง" ทั้งสองเองก็รู้ดีแต่เก็บงำเอาไว้ เห็นได้ในบางตอนว่าพิมจะชมให้ตัวละครอื่นๆ ฟังว่าตัวจอห์นนั้นมีความเป็น "สุภาพบุรุษ" มากๆ แม้ว่าจอห์นจะกวนตีนพิมยังไงก็ตาม แต่เธอก็เห็นคุณค่าในสิ่งที่จอห์นทำให้เธอทุกอย่างด้วยความซื่อตรง พอจะแสดงออกกันก็ต้องเจอกับอุปสรรคและการแยกย้ายกันไปตามทางของตัวเองซะก่อน
.
แต่ที่น่าสนใจสำหรับผมนั้นคือไอ้ความสัมพันธ์แบบ "เพื่อนไม่จริง" กลับไม่ได้มีแค่ระหว่างจอห์น-พิมเท่านั้น เพราะเพื่อนพระเอกอย่าง "ชาย" ก็มีสายตาแอบชอบพิมอยู่เหมือนกัน (เห็นได้ชัดมากตอนฉากหน้าร้านอาหารไทยเจ๊พอูนและฉากปั๊มน้ำมัน) แต่เพราะความนับถือจอห์น ทำให้ชายไม่ได้ทำอะไรและทำอะไรไม่ได้มากนอกเหนือจากมองและถามไถ่พิมเท่านั้น เลยทำให้ตีมเพื่อนไม่จริงนี้แข็งแรงยิ่งขึ้นไปอีก
.
เรื่องราวของคนไทยในต่างแดนก็เป็นสิ่งที่หนังถ่ายทอดได้ดี (ฉากคนไทยตุ๋นคนไทยตอนต้นเรื่องและฉากเจ๊พอูนเล่าถึงชีวิตตอนมาตั้งต้นในซานฟรานฯ คือตัวอย่างที่ดี) ตัวละครจอห์นก็ถือได้ว่าเป็นคนจรคนหนึ่งในสังคมต่างแดนที่ต้องใช้ชีวิตแบบใต้ดิน พอจะให้กลับเมืองไทยก็กลับไม่ได้เพราะไม่เหลือญาติพี่น้องแล้ว ที่ทำได้คือต้องพึ่งพาคนไทยและหางานจิปะถะทำเพื่อเอาเงินไปสอบกรีนการ์ดและตั้งรกรากจริงๆ (พูดง่ายๆ คือกลับตัวก็ไม่ได้ ต้องดิ้นต่อไปเพื่อไปให้ถึง) "ครอบครัว" ของเขาจึงมีเพียงชายและเจ๊พอูนในสังคมคนไทย ซึ่งมองกลับมาในปี 2019 เรื่องราวของคนไทยในต่างแดนหลายอย่างก็ยังไม่ต่างอะไรกับตอนที่หนังฉายเมื่อ 30 ปีที่แล้ว
.
ความผิดหวังก็ดูเหมือนจะเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่คอยล้อเล่นและขับเคลื่อนชะตาชีวิตของทั้งจอห์นและพิม สำหรับพิม ความผิดหวังนั้นเริ่มต้นขึ้นตั้งแต่เท้าเธอยังไม่แตะถึงซานฟรานฯ พอรู้ความจริงจากจอห์นช่วงต้นเรื่องก็ยังไม่เชื่อจนต้องเห็นกับตาตัวเอง ส่วนจอห์น ความผิดหวังจากความรักนั้นจู่โจมก็ตอนที่เขาปลอบใจพิมสายจากความผิดหวังของเธอ เป็นความตลกร้ายเอามากๆ และเมื่อคนผิดหวังสองคนมาอยู่ด้วยกัน (ถ้าจะให้พูดอย่างเจาะจงคือเมามายไปด้วยกัน) ทำให้ความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนไม่จริงนั้นก่อตัวเพิ่มขึ้น อีกทั้งเธอได้สลัดเรื่องชีวิตที่ไม่ได้เหมือนกับที่วาดไว้ได้ชั่วครู่ ส่วนเขาได้ลืมความเป็นคนจรของเขาได้ชั่วขณะ
.
หากจะมีอะไรที่ตะขิดตะขวงใจในหนัง ก็คงจะเป็นโทนที่ไปทางซิทคอมมากกว่าโรแมนติก-คอมเมดี้อย่างที่คิดไว้ว่าน่าจะเป็น และช่วงก่อนไคลแมกซ์ที่ลำดับเรื่องเร็วและเปร่งๆ ไปหน่อย (แต่ที่เสียดายมากจริงๆ คือไม่ได้ฟังเพลงเติมใจให้กันแบบเต็มๆ เพราะฟิล์มช่วงเอนเครดิตนั้นหายไป) ยังไงก็ตาม พริกขี้หนูกับหมูแฮมก็เป็นหนังไทยคุณภาพที่ทำให้เราหัวเราะร้องโอ๋ให้ตัวละคร สะท้อนภาพชีวิตของคนไทยในต่างแดนได้เป็นอย่างดี และยังคงโยงใยให้คนหลายรุ่นมารวมตัวจนมาพบกันใกล้ตาได้อยู่ แม้ว่าจะล่วงเลยผ่านมาสามทศวรรษแล้ว
.
ยังมีรอบอยู่นะ รีบชวนคนที่คุณอยากพาไปดูไปฟังเพลงเติมใจให้กันในโรงได้ที่ลิโด้คอนเนคจ้า
.
"ต่อเติมแรงใจเมื่อท้อ แบ่งปันในยามทุกตรมไม่หวั่น
ต่างคนเติมใจให้กัน เติมใจซึ่งกัน จนเต็ม..."
.
(กระทู้แรกที่ทำในพันทิปนะครับ ยินดีให้มาแลกเปลี่ยนพูดคุยกันได้ ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ขออภัยด้วยนะครับ)
#kfctherevieWER
[CR] พริกขี้หนูกับหมูแฮม: 30 ปีแห่งเรื่องราวของเพื่อนไม่จริง คนจอห์น และเรื่องที่ไม่เป็นไปตามใจหวัง [สปอยล์]
.
พริกขี้หนูกับหมูแฮม: 30 ปีแห่งเรื่องราวของเพื่อนไม่จริง คนจอห์น และเรื่องที่ไม่เป็นไปตามใจหวัง [ความรู้สึก+สปอยล์]
.
บอกก่อนเลยว่าตอนที่ตัดสินใจซื้อตั๋วไปดูหนังเรื่องนี้ เป็นเพราะว่าชอบเพลงของโพลีแคท ที่ใช้ฟุทเทจของหนังที่สวยมากๆ มาเป็นเอ็มวี (โดยเฉพาะเพลงพบกันใหม่ที่เปิดฟังและดูเอ็มวีทีไรก็อินทุกครั้งไป) และการฉายครั้งนี้ก็เป็นการนำฟิล์ม 16 มม. มารีมาสเตอร์ใหม่ เลยเป็นโอกาสดีที่จะได้ตีตั๋วดูสักครั้ง
.
พออินโทรจากเพลงเติมใจให้กันดังขึ้นเรื่องมาเราเหมือนหลุดไปอยู่ในยุค 80’ ในบันดลนั่นเลย พอเปิดเรื่องมาเพียงไม่นาน หนังก็พาเราไปพบกับตัวละครหลักและปมปัญหา คือ พิมสาย-นางเอกหัวแข็งสายโก๊ะที่ย้ายมาซานฟรานฯ เพื่อมาเรียนหนังสือกับคนรัก ต้องมาเจอความผิดคาดว่าอพาร์ตเมนต์ที่เธอช่วยแฟนจ่ายกลับถูก จอห์น-พระเอกสายเข้มตงฉินไม่เกี่ยงงานเพื่อหาเงินมาแต่งงาน-ซื้อต่อไปแล้ว หลังจากนั้นทั้งสองก็ต้องอยู่ด้วยกันและต้องดิ้นรนเพื่อความฝันของตัวเอง ที่น่าสนใจก็คือว่าตัวละครพระ-นางเป็นคนดื้อและขบถพอสมควร ซึ่งแตกต่างจากขนบปกติพระ-นางในหนังไทยที่ต้องหล่อหวานเลี่ยน บุคลิกของเขาทั้งสองมันเลยนำไปสู่สถานการณ์ต่างๆ ที่พอประกอบกับตัวละครรองก็ทำให้หนังเป็นซิทคอมเคล้าโรแมนติกดีๆ นี่เอง
.
ความสัมพันธ์ช่วงแรกของจอห์นและพิมนั้นแทบจะกัดกันและอยู่บนความระแวดระแวงกันตลอด แต่พอทั้งสองได้อยู่ด้วยกัน ช่วยเหลือกัน และผ่านเรื่องราวความผิดหวังคล้ายๆ กันและพร้อมๆ กัน ความสัมพันธ์ฉันท์ "เพื่อน" ที่ทั้งสองนั้นบอกกล่าวกันในฉากหนึ่งของหนังนั้นค่อยๆ เปลี่ยนไปเป็นฉันท์ "เพื่อนไม่จริง" ทั้งสองเองก็รู้ดีแต่เก็บงำเอาไว้ เห็นได้ในบางตอนว่าพิมจะชมให้ตัวละครอื่นๆ ฟังว่าตัวจอห์นนั้นมีความเป็น "สุภาพบุรุษ" มากๆ แม้ว่าจอห์นจะกวนตีนพิมยังไงก็ตาม แต่เธอก็เห็นคุณค่าในสิ่งที่จอห์นทำให้เธอทุกอย่างด้วยความซื่อตรง พอจะแสดงออกกันก็ต้องเจอกับอุปสรรคและการแยกย้ายกันไปตามทางของตัวเองซะก่อน
.
แต่ที่น่าสนใจสำหรับผมนั้นคือไอ้ความสัมพันธ์แบบ "เพื่อนไม่จริง" กลับไม่ได้มีแค่ระหว่างจอห์น-พิมเท่านั้น เพราะเพื่อนพระเอกอย่าง "ชาย" ก็มีสายตาแอบชอบพิมอยู่เหมือนกัน (เห็นได้ชัดมากตอนฉากหน้าร้านอาหารไทยเจ๊พอูนและฉากปั๊มน้ำมัน) แต่เพราะความนับถือจอห์น ทำให้ชายไม่ได้ทำอะไรและทำอะไรไม่ได้มากนอกเหนือจากมองและถามไถ่พิมเท่านั้น เลยทำให้ตีมเพื่อนไม่จริงนี้แข็งแรงยิ่งขึ้นไปอีก
.
เรื่องราวของคนไทยในต่างแดนก็เป็นสิ่งที่หนังถ่ายทอดได้ดี (ฉากคนไทยตุ๋นคนไทยตอนต้นเรื่องและฉากเจ๊พอูนเล่าถึงชีวิตตอนมาตั้งต้นในซานฟรานฯ คือตัวอย่างที่ดี) ตัวละครจอห์นก็ถือได้ว่าเป็นคนจรคนหนึ่งในสังคมต่างแดนที่ต้องใช้ชีวิตแบบใต้ดิน พอจะให้กลับเมืองไทยก็กลับไม่ได้เพราะไม่เหลือญาติพี่น้องแล้ว ที่ทำได้คือต้องพึ่งพาคนไทยและหางานจิปะถะทำเพื่อเอาเงินไปสอบกรีนการ์ดและตั้งรกรากจริงๆ (พูดง่ายๆ คือกลับตัวก็ไม่ได้ ต้องดิ้นต่อไปเพื่อไปให้ถึง) "ครอบครัว" ของเขาจึงมีเพียงชายและเจ๊พอูนในสังคมคนไทย ซึ่งมองกลับมาในปี 2019 เรื่องราวของคนไทยในต่างแดนหลายอย่างก็ยังไม่ต่างอะไรกับตอนที่หนังฉายเมื่อ 30 ปีที่แล้ว
.
ความผิดหวังก็ดูเหมือนจะเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่คอยล้อเล่นและขับเคลื่อนชะตาชีวิตของทั้งจอห์นและพิม สำหรับพิม ความผิดหวังนั้นเริ่มต้นขึ้นตั้งแต่เท้าเธอยังไม่แตะถึงซานฟรานฯ พอรู้ความจริงจากจอห์นช่วงต้นเรื่องก็ยังไม่เชื่อจนต้องเห็นกับตาตัวเอง ส่วนจอห์น ความผิดหวังจากความรักนั้นจู่โจมก็ตอนที่เขาปลอบใจพิมสายจากความผิดหวังของเธอ เป็นความตลกร้ายเอามากๆ และเมื่อคนผิดหวังสองคนมาอยู่ด้วยกัน (ถ้าจะให้พูดอย่างเจาะจงคือเมามายไปด้วยกัน) ทำให้ความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนไม่จริงนั้นก่อตัวเพิ่มขึ้น อีกทั้งเธอได้สลัดเรื่องชีวิตที่ไม่ได้เหมือนกับที่วาดไว้ได้ชั่วครู่ ส่วนเขาได้ลืมความเป็นคนจรของเขาได้ชั่วขณะ
.
หากจะมีอะไรที่ตะขิดตะขวงใจในหนัง ก็คงจะเป็นโทนที่ไปทางซิทคอมมากกว่าโรแมนติก-คอมเมดี้อย่างที่คิดไว้ว่าน่าจะเป็น และช่วงก่อนไคลแมกซ์ที่ลำดับเรื่องเร็วและเปร่งๆ ไปหน่อย (แต่ที่เสียดายมากจริงๆ คือไม่ได้ฟังเพลงเติมใจให้กันแบบเต็มๆ เพราะฟิล์มช่วงเอนเครดิตนั้นหายไป) ยังไงก็ตาม พริกขี้หนูกับหมูแฮมก็เป็นหนังไทยคุณภาพที่ทำให้เราหัวเราะร้องโอ๋ให้ตัวละคร สะท้อนภาพชีวิตของคนไทยในต่างแดนได้เป็นอย่างดี และยังคงโยงใยให้คนหลายรุ่นมารวมตัวจนมาพบกันใกล้ตาได้อยู่ แม้ว่าจะล่วงเลยผ่านมาสามทศวรรษแล้ว
.
ยังมีรอบอยู่นะ รีบชวนคนที่คุณอยากพาไปดูไปฟังเพลงเติมใจให้กันในโรงได้ที่ลิโด้คอนเนคจ้า
.
"ต่อเติมแรงใจเมื่อท้อ แบ่งปันในยามทุกตรมไม่หวั่น
ต่างคนเติมใจให้กัน เติมใจซึ่งกัน จนเต็ม..."
.
(กระทู้แรกที่ทำในพันทิปนะครับ ยินดีให้มาแลกเปลี่ยนพูดคุยกันได้ ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ขออภัยด้วยนะครับ)
#kfctherevieWER
CR - Consumer Review : กระทู้รีวิวนี้เป็นกระทู้ CR โดยที่เจ้าของกระทู้
ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น