เรื่องแบบนี้ทุกคนเป็นเหมือนกันไหมครับ ที่ทำลงไปแล้วจะมาคิดได้ที่หลังตอนแฟนของเราเปลี่ยนไป
แฟนคนนี้คือแฟนคนแรกของผม ทำให้ผมรู้จักคำว่ารัก การเอาใจใส่ การให้อภัย การซื่อสัตย์ การไว้ใจซึ่งการและกัน
ได้มีของขวัญให้กัน เป็นครั้งแรกที่ตื่นมาจะนึกถึงเค้าเป็นสิ่งแรก (อยู่ไกลกัน นานๆได้เจอกันครับ)
เข้าเรื่องเลยนะครับ ถ้าผมเว้นวรรคคำผิดไปยังไงก็ขออภัยด้วยครับ
ผมกับแฟนคนนี้คบกันมาจะเข้าเดือนที่ 5 แล้วครับ ช่วงเดือนแรกๆ เราคุยกันวันและเดียววันต่อมาเราก็คบกันเลย เป็นผญที่เพื่อนแนะนำมาอีกที
ช่วงแรกๆทุกอย่างมันไปได้สวย ... ใช่แล้วครับ แรกๆก็เป็นแบบนี้ รักมากหวงมาก ผมรักเขาหวงเขามากเกินไป ไปส่องรูปเขา ก็เจอรูปคู่เขากับแฟนเก่าเขา
ก่อนคบกับผมเธอบอกกับผมว่าคนเก่าๆของเธอ เคยทำร้ายเธอ ตบตีเธอ เธอต้องการความรักดีๆ และผมคือคนที่เข้ามาถูกจังหวะแล้วเป็นคนที่เธอคิดว่าดีที่สุด แต่ตอนนั้นผมคิดได้แค่ ทำไมต้องเก็บไว้ ไหนเธอบอกกับเราว่า มันเป็นอดีตที่โหดร้ายสำหรับเธอ
เธอบอกกับผมว่า อยากเก็บไว้เป็นความทรงจำ ตอนนั้นผมน้อยใจมาก ที่ได้ยินแบบนี้ ถึงขั้นยื่นขอเสนอให้เธอเลย ว่าจะลบรูปพวกมัน หรือจะลบผมออกจากชีวิต(ครั้งที่ 1) ตอนนั้นผมใช้อารมณ์ของตัวเองล้วนๆเลยครับ แบบ ทำไมต้องเอาภาพอดีตมาทำร้ายคนปัจจุบัน เธอก็บอกเหตุผลของเธอมา จนผมเริ่มเย็นลง ผมรู้สึกแย่มากกับสิ่งที่ทำลงไป ผมเริ่มโทษตัวเอง หลังจากนั้นก็ทะเลาะกัน ถี่ขึ้นเรื่อยๆ ผมก็ทำได้แค่ โทษตัวเอง น้อยใจ งอแงเป็นเด็ก แต่เหตุผลที่ผมให้เขาไปมีแค่อย่างเดียวคือ ผมรักเขามาก ผมโทษตัวเองและบอกเลิกเธอ (ครั้งที่ 2) เพื่ออยากให้เธอเจอคนที่ดีกว่าผม ทำให้เธอมีความสุขจริงๆ ไม่ใช่แบบผมที่เอาแต่ใจ เธอก็ยื้อผมตอนนั้นผมมีความสุขมากที่เธอยื้อผมไว้ ผมก็เล่นตัวจนเธอร้องไห้......ผมทำอะไรไม่ถูกเลยนอกจากโทษตัวเองว่าผมทำเกินไป หลังจากนั้นก็ดีขึ้นมาได้ซักพักนึงก็ทะเลาะกันต่อด้วยเหตุผลที่เธออยากเป็นตัวของตัวเอง คือ...ผมไม่ชอบที่เธอใส่กางเกงขาสั้นมากๆ เพราะผมเห็นข่าวโจรข่มขืนผญด้วยเหตุผลว่าแต่งตัวเย้ายวน ผมเลยเปิดประเด็นว่าผมไม่ชอบ แต่ทำไมเธอยังทำผมเป็นห่วงเพราะอยู่ไกลกันผมเลยเป็นห่วงเลยหวงไม่อยากให้ทำตัวแบบนี้ ผมงอลเธอ น้อยใจเธอทำไมไม่ทำตามที่ขอเลยจนกระทั่งผมบอกเลิกเธออีก (ครั้งที่ 3) เธอก็ง้อผมยื้อผมแบบเดิมที่ผญคนๆนึงจะทำได้ผมก็เล่นตัวใส่เขาจนเขาร้องไห้ !!! เหมือนเดิม จนผมคิดว่าผมควรจะพอกับการน้อยใจแบบนี้ผมเริ่มเปลี่ยนตัวเองทีละนิดๆเท่าที่คนอย่างผมพยายามจะเปลี่ยนมาโดยตลอด
และสาบานว่าจะไม่บอกเลิกเธออีก...
หลังจากนั้นทุกๆวันหยุด ผมก็ไปหาเธอบ่อยขึ้น เดือนนึงก็ประมาณ 3 ครั้ง ทุกๆเสาร์อาทิตย์ ทำอยากมันดีขึ้นหลังจากที่เราได้ใช้เวลาด้วยกันมากขึ้น ทุกอย่างมันดีไปหมดตอนอยู่ด้วยกัน
จนพักหลังๆ อาทิตย์ไหนบอกว่าจะไปหากัน แล้วไม่ได้ไป เธอเป็นฝ่ายที่ น้อยใจ เปลี่ยนจากสถานการ์ณหวานๆ เป็นตึงได้ในทันที พร้อมประโยคแบบนอยๆว่า
ไม่มาก็ไม่ต้องมาไม่คิดมากอยู่แล้ว คือ...อยู่ๆก็พิมมาแบบนั้นในสถานการณ์แบบนั้น ใครบ้างจะเข้าใจในแบบอื่นนอกจากเเฟนนอย เราทะเลาะกันเรื่องนี้บ่อยมากๆๆ จนถึงปัจจุบัน จากเธอเป็น ผญที่ดูให้เกียติเรามาก จนตอนนี้เวลาที่เราไม่เข้าใจกัน เขาเลือกที่จะพิมพ์ทุกคำที่ผมไม่ชอบ ทำทุกอย่างที่ผมไม่ชอบ
ทำทุกครั้งที่ทะเลาะกัน ผมก็ได้แต่นั่งขอโทษตัวเอง แล้วก็ขอโทษเรื่องที่ผ่านมา ว่าผมทำผิดไปแล้วจะไม่ทำอีกแล้ว สิ่งที่ได้จากเธอคือ เธอบอกว่ารำคาณ
ไม่ชอบคนที่โทษตัวเองจนดูไร้ค่า มีสมองหัดคิดบ้าง โตๆกันแล้ว ตอนนั้นผมจุกมาก ที่แฟนเราพูดกับเราแบบนี้ครั้งแรก เธอบอกเลิกผม ตอนนั้นผมรู้เลยครับว่าการที่กำลังจะเสียคนที่เรารักมากๆไปมันเป็นยังไง ผมยื้อเธอ โทรไปหลายสาย ร้องไห้ อยากให้เธอกลับมา.... เธอกลับมาครับ พร้อมกับทันบนว่าถ้าผมโทษตัวเองแบบนี้อีก เขาจะไป หายไปไม่บอกอะไรด้วย เขาต้องการคนที่เป็นผู้นำครอบครัวไม่ใช่ คนที่มานั่งลดค่าตัวเองแบบผม ผมก็พยายามแยกแยะสิ่งที่ผมทำลงไปแล้วทำตัวเองให้ดีขึ้นไม่ลดค่าตัวเอง
จนกระทั่งเราทะเลาะกันอีกเพราะเธอถามผมว่า ในอนาคตผมวาดฝันไว้ว่ายังไง ผมก็ตอบไปตามที่ผมฝันไว้ว่าผมอยากเป็นเชฟเปิดร้านอาหาร เธอก็นอยทันทีด้วยเหตุผลว่า ในอนาคตของผมไม่มีเธออยู่ด้วย เราก็ทะเลาะกันไม่เข้าใจกันทั้งๆที่ผมก็พยายามอธิบายเหตุผล เธอก็ใช้เหตุผลของเธอด้วย แต่ผมกลับกลายเป็นฝ่ายที่โดนมองว่า ผมไม่อ่านที่เธอพิมพ์มาเลย ผมไม่เข้าใจเธอ มีสมองไว้ทำอะไร หัดคิดบ้าง .... ตอนนั้นผมจุกมากๆ ทั้งๆที่ผมก็ใช้เหตุผลมาคุยด้วย
ทำไมถึงมาด่าเราขนาดนี้ ทำไมเป็นเพราะเราหรอที่ทำเธอเจ็บไว้มาก ในช่วงแรกๆ ผมก็กลับมาโทษตัวเองเหมือนเดิม แต่ไม่เคยที่คิดจะกลับไปบอกเลิกเธอเป็นครั้งที่ 4 เลย ผมทนกับนิสัยของเธอที่เป็นแบบนี้จนถึงปัจจุบัน เราก็ทะเลาะกันอีกครั้งด้วยเหตุผลที่ เธอถามว่ามาหาอีกทีตอนไหน เพราะเธอจะไปฝึกงานแล้วจะไม่ค่อยมีเวลาว่างแล้วนะ ... ตอนนั้นผมตอบไปตามความจริง ว่าสิ้นเดือนจะไปหาแน่ๆ เธอก็เริ่มพิมพ์ตึงๆจนผมรู้สึกได้เลย พยายามบอกเธอถามเธอว่า''เป็นอะไร ทำไมถึงพิมแบบนี้'' เธอก็บอกไม่ได้เป็นอะไร หาว่าผมไม่เข้าใจที่เธอพิมพ์ไป ไปๆมาๆเธอบอกว่าเธอลองใจผมว่าผมมีความเป็นผู้นำหรือยังสุดท้ายก็ไม่ .... แถมยังมาเถียงกับเธอ เธอเกลียดคนที่เถียงมากๆ ช่วยทำให้รักมากๆหน่อยเถอะ ผมก็น้อยใจว่าสิ่งที่ผมทำไป ไม่เคยทำให้เธอรักมากๆเลยงั้นหรอ ผมก็กลับมานั่งโทษตัวเองจนเธอลำคาณผม ทำให้เกลียดมากๆขึ้นไปอีก ผมถามอะไรเธอๆก็ตอบห้วนๆแบบที่ผมไม่ชอบซึ่งที่ผ่านมาผมไม่เคยทำกับเธอตอนทะเลาะกันเลย เธอบอกเธอไม่อยากอธิบายเธอเหนื่อยกับคนแบบผม คือผมเข้าใจเธอในแบบที่เธอเป็นแต่... ช่วยฟังผมหน่อยได้ไหม... เธอบอกข้อเสียของผม มาว่าไม่มีความเป็นผู้นำ ไม่เคยอ่านแล้วข้อความของเธอทั้งๆที่ผมก็มีเหตุผลของผมแต่กลับกลายเป็นผมเถียงผมปากเก่ง เธอบอกเธอก็เป็นแบบนี้ของเธอ ให้เป็นผญดีๆไม่ชอบ ชอบให้ร้าย '' ทนก็ทน ทนไม่ได้ก็ไปไม่ได้ห้าม '' ผมไม่เข้าใจว่าการกระทำแบบนี้คือเธอต้องการเอาชนะผม หรือเธอมีคนอื่นแล้วพยายามบีฟให้ผมไปกันแน่ ทั้งๆที่ผมก็พยายามทำตัวให้ดีขึ้นที่ผ่านมาจากการที่ผมบบอกเลิกเธอครั้งที่ 3 ครั้งนั้นผมก็ไม่กล้าจะชวนทะเลาะกับเธออีก ผมกลัวเธอบอกเลิกผมอีก ผมไม่เข้าใจ ในการกระทำของเธอตอนทะเลาะกันมากๆ
ผมได้แต่นั่งโทษตัวเองเหมือนแบบเดิม ทำแบบเดิม คือผมแค่อยากให้เธอเข้าใจผม ว่าผมพยายามเปลี่ยนตัวเองอยู่ ไม่ใช่ไม่ทำอะไรเลย อย่าหาเรื่องมาทะเลาะกันได้ไหม จนตอนนี้ เราทะเลาะกันเธอบอกกับผมว่า ผมไม่คิดการพิมพ์ ไม่มีสมองหรอ ไม่มีความเป็นผู้นำเลย ทำอะไรคิดบ้าง ทั้งๆที่เธอเริ่มก่อนและก็พิมพ์สิ่งที่ผมไม่ชอบก่อน ผมเสียความรู้สึก ผมไม่ชอบ ผมร้องไห้ ผมเลยบอกกับเธอไปว่า ที่ผมเป็นแบบนี้เพราะเธอไม่ใช่รึไง จากนั้นเธอก็เปลี่ยนไป
ไม่สนใจผม บอกผมอยากทำอะไรก็ทำ หลังจากนี้จะไม่คอยเป็นห่วงอะไรอีกแล้ว เธอบอกเธอเสียความรู้สึกที่ผมพิมพ์แบบนี้ มันทำให้เธอคิดว่าที่ผมไม่เป็นตัวของตัวเองมันเป็นเพราะเธอ เธอเลยไม่สนใจผม พิมตึงๆใส่ผมตลอดทุกวันหลังจากวันนั้นเป็นต้นมา ถามอะไรเธอก็ '' อืม ''พิมอะไรไปก็ ''??'' แล้วก็ย้ำแค่อยากทำอะไรก็ทำ ตัวเธอเอง ผมเสียใจผมอยากให้เธอกลับมาเป็นเหมือนเดิม
เป็นเพราะผมที่ทำเธอไว้ก่อนหรือป่าวเธอเลยเป็นแบบนี้ ผมควรทำอะไรให้เธอกลับมาเป็นเหมือนเดิมครับพี่ๆ
ผมเพิ่งพิมพ์หัดตั้งกระทู้เป็นกระทู้แรกครับ ขออภัยในข้อผิดพลาดนะครับ
ขอบคุณนะครับที่อ่านเรื่องของผมจนจบ ผมไม่รู้จักปรึกษาใครนอกจากพวกพี่ๆที่เข้ามาอ่านครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับ
มีใครเคยทำเรื่องแย่ๆกับแฟน แล้วแฟนเปลี่ยนไปบ้างครับ
แฟนคนนี้คือแฟนคนแรกของผม ทำให้ผมรู้จักคำว่ารัก การเอาใจใส่ การให้อภัย การซื่อสัตย์ การไว้ใจซึ่งการและกัน
ได้มีของขวัญให้กัน เป็นครั้งแรกที่ตื่นมาจะนึกถึงเค้าเป็นสิ่งแรก (อยู่ไกลกัน นานๆได้เจอกันครับ)
เข้าเรื่องเลยนะครับ ถ้าผมเว้นวรรคคำผิดไปยังไงก็ขออภัยด้วยครับ
ผมกับแฟนคนนี้คบกันมาจะเข้าเดือนที่ 5 แล้วครับ ช่วงเดือนแรกๆ เราคุยกันวันและเดียววันต่อมาเราก็คบกันเลย เป็นผญที่เพื่อนแนะนำมาอีกที
ช่วงแรกๆทุกอย่างมันไปได้สวย ... ใช่แล้วครับ แรกๆก็เป็นแบบนี้ รักมากหวงมาก ผมรักเขาหวงเขามากเกินไป ไปส่องรูปเขา ก็เจอรูปคู่เขากับแฟนเก่าเขา
ก่อนคบกับผมเธอบอกกับผมว่าคนเก่าๆของเธอ เคยทำร้ายเธอ ตบตีเธอ เธอต้องการความรักดีๆ และผมคือคนที่เข้ามาถูกจังหวะแล้วเป็นคนที่เธอคิดว่าดีที่สุด แต่ตอนนั้นผมคิดได้แค่ ทำไมต้องเก็บไว้ ไหนเธอบอกกับเราว่า มันเป็นอดีตที่โหดร้ายสำหรับเธอ
เธอบอกกับผมว่า อยากเก็บไว้เป็นความทรงจำ ตอนนั้นผมน้อยใจมาก ที่ได้ยินแบบนี้ ถึงขั้นยื่นขอเสนอให้เธอเลย ว่าจะลบรูปพวกมัน หรือจะลบผมออกจากชีวิต(ครั้งที่ 1) ตอนนั้นผมใช้อารมณ์ของตัวเองล้วนๆเลยครับ แบบ ทำไมต้องเอาภาพอดีตมาทำร้ายคนปัจจุบัน เธอก็บอกเหตุผลของเธอมา จนผมเริ่มเย็นลง ผมรู้สึกแย่มากกับสิ่งที่ทำลงไป ผมเริ่มโทษตัวเอง หลังจากนั้นก็ทะเลาะกัน ถี่ขึ้นเรื่อยๆ ผมก็ทำได้แค่ โทษตัวเอง น้อยใจ งอแงเป็นเด็ก แต่เหตุผลที่ผมให้เขาไปมีแค่อย่างเดียวคือ ผมรักเขามาก ผมโทษตัวเองและบอกเลิกเธอ (ครั้งที่ 2) เพื่ออยากให้เธอเจอคนที่ดีกว่าผม ทำให้เธอมีความสุขจริงๆ ไม่ใช่แบบผมที่เอาแต่ใจ เธอก็ยื้อผมตอนนั้นผมมีความสุขมากที่เธอยื้อผมไว้ ผมก็เล่นตัวจนเธอร้องไห้......ผมทำอะไรไม่ถูกเลยนอกจากโทษตัวเองว่าผมทำเกินไป หลังจากนั้นก็ดีขึ้นมาได้ซักพักนึงก็ทะเลาะกันต่อด้วยเหตุผลที่เธออยากเป็นตัวของตัวเอง คือ...ผมไม่ชอบที่เธอใส่กางเกงขาสั้นมากๆ เพราะผมเห็นข่าวโจรข่มขืนผญด้วยเหตุผลว่าแต่งตัวเย้ายวน ผมเลยเปิดประเด็นว่าผมไม่ชอบ แต่ทำไมเธอยังทำผมเป็นห่วงเพราะอยู่ไกลกันผมเลยเป็นห่วงเลยหวงไม่อยากให้ทำตัวแบบนี้ ผมงอลเธอ น้อยใจเธอทำไมไม่ทำตามที่ขอเลยจนกระทั่งผมบอกเลิกเธออีก (ครั้งที่ 3) เธอก็ง้อผมยื้อผมแบบเดิมที่ผญคนๆนึงจะทำได้ผมก็เล่นตัวใส่เขาจนเขาร้องไห้ !!! เหมือนเดิม จนผมคิดว่าผมควรจะพอกับการน้อยใจแบบนี้ผมเริ่มเปลี่ยนตัวเองทีละนิดๆเท่าที่คนอย่างผมพยายามจะเปลี่ยนมาโดยตลอด
และสาบานว่าจะไม่บอกเลิกเธออีก...
หลังจากนั้นทุกๆวันหยุด ผมก็ไปหาเธอบ่อยขึ้น เดือนนึงก็ประมาณ 3 ครั้ง ทุกๆเสาร์อาทิตย์ ทำอยากมันดีขึ้นหลังจากที่เราได้ใช้เวลาด้วยกันมากขึ้น ทุกอย่างมันดีไปหมดตอนอยู่ด้วยกัน
จนพักหลังๆ อาทิตย์ไหนบอกว่าจะไปหากัน แล้วไม่ได้ไป เธอเป็นฝ่ายที่ น้อยใจ เปลี่ยนจากสถานการ์ณหวานๆ เป็นตึงได้ในทันที พร้อมประโยคแบบนอยๆว่า
ไม่มาก็ไม่ต้องมาไม่คิดมากอยู่แล้ว คือ...อยู่ๆก็พิมมาแบบนั้นในสถานการณ์แบบนั้น ใครบ้างจะเข้าใจในแบบอื่นนอกจากเเฟนนอย เราทะเลาะกันเรื่องนี้บ่อยมากๆๆ จนถึงปัจจุบัน จากเธอเป็น ผญที่ดูให้เกียติเรามาก จนตอนนี้เวลาที่เราไม่เข้าใจกัน เขาเลือกที่จะพิมพ์ทุกคำที่ผมไม่ชอบ ทำทุกอย่างที่ผมไม่ชอบ
ทำทุกครั้งที่ทะเลาะกัน ผมก็ได้แต่นั่งขอโทษตัวเอง แล้วก็ขอโทษเรื่องที่ผ่านมา ว่าผมทำผิดไปแล้วจะไม่ทำอีกแล้ว สิ่งที่ได้จากเธอคือ เธอบอกว่ารำคาณ
ไม่ชอบคนที่โทษตัวเองจนดูไร้ค่า มีสมองหัดคิดบ้าง โตๆกันแล้ว ตอนนั้นผมจุกมาก ที่แฟนเราพูดกับเราแบบนี้ครั้งแรก เธอบอกเลิกผม ตอนนั้นผมรู้เลยครับว่าการที่กำลังจะเสียคนที่เรารักมากๆไปมันเป็นยังไง ผมยื้อเธอ โทรไปหลายสาย ร้องไห้ อยากให้เธอกลับมา.... เธอกลับมาครับ พร้อมกับทันบนว่าถ้าผมโทษตัวเองแบบนี้อีก เขาจะไป หายไปไม่บอกอะไรด้วย เขาต้องการคนที่เป็นผู้นำครอบครัวไม่ใช่ คนที่มานั่งลดค่าตัวเองแบบผม ผมก็พยายามแยกแยะสิ่งที่ผมทำลงไปแล้วทำตัวเองให้ดีขึ้นไม่ลดค่าตัวเอง
จนกระทั่งเราทะเลาะกันอีกเพราะเธอถามผมว่า ในอนาคตผมวาดฝันไว้ว่ายังไง ผมก็ตอบไปตามที่ผมฝันไว้ว่าผมอยากเป็นเชฟเปิดร้านอาหาร เธอก็นอยทันทีด้วยเหตุผลว่า ในอนาคตของผมไม่มีเธออยู่ด้วย เราก็ทะเลาะกันไม่เข้าใจกันทั้งๆที่ผมก็พยายามอธิบายเหตุผล เธอก็ใช้เหตุผลของเธอด้วย แต่ผมกลับกลายเป็นฝ่ายที่โดนมองว่า ผมไม่อ่านที่เธอพิมพ์มาเลย ผมไม่เข้าใจเธอ มีสมองไว้ทำอะไร หัดคิดบ้าง .... ตอนนั้นผมจุกมากๆ ทั้งๆที่ผมก็ใช้เหตุผลมาคุยด้วย
ทำไมถึงมาด่าเราขนาดนี้ ทำไมเป็นเพราะเราหรอที่ทำเธอเจ็บไว้มาก ในช่วงแรกๆ ผมก็กลับมาโทษตัวเองเหมือนเดิม แต่ไม่เคยที่คิดจะกลับไปบอกเลิกเธอเป็นครั้งที่ 4 เลย ผมทนกับนิสัยของเธอที่เป็นแบบนี้จนถึงปัจจุบัน เราก็ทะเลาะกันอีกครั้งด้วยเหตุผลที่ เธอถามว่ามาหาอีกทีตอนไหน เพราะเธอจะไปฝึกงานแล้วจะไม่ค่อยมีเวลาว่างแล้วนะ ... ตอนนั้นผมตอบไปตามความจริง ว่าสิ้นเดือนจะไปหาแน่ๆ เธอก็เริ่มพิมพ์ตึงๆจนผมรู้สึกได้เลย พยายามบอกเธอถามเธอว่า''เป็นอะไร ทำไมถึงพิมแบบนี้'' เธอก็บอกไม่ได้เป็นอะไร หาว่าผมไม่เข้าใจที่เธอพิมพ์ไป ไปๆมาๆเธอบอกว่าเธอลองใจผมว่าผมมีความเป็นผู้นำหรือยังสุดท้ายก็ไม่ .... แถมยังมาเถียงกับเธอ เธอเกลียดคนที่เถียงมากๆ ช่วยทำให้รักมากๆหน่อยเถอะ ผมก็น้อยใจว่าสิ่งที่ผมทำไป ไม่เคยทำให้เธอรักมากๆเลยงั้นหรอ ผมก็กลับมานั่งโทษตัวเองจนเธอลำคาณผม ทำให้เกลียดมากๆขึ้นไปอีก ผมถามอะไรเธอๆก็ตอบห้วนๆแบบที่ผมไม่ชอบซึ่งที่ผ่านมาผมไม่เคยทำกับเธอตอนทะเลาะกันเลย เธอบอกเธอไม่อยากอธิบายเธอเหนื่อยกับคนแบบผม คือผมเข้าใจเธอในแบบที่เธอเป็นแต่... ช่วยฟังผมหน่อยได้ไหม... เธอบอกข้อเสียของผม มาว่าไม่มีความเป็นผู้นำ ไม่เคยอ่านแล้วข้อความของเธอทั้งๆที่ผมก็มีเหตุผลของผมแต่กลับกลายเป็นผมเถียงผมปากเก่ง เธอบอกเธอก็เป็นแบบนี้ของเธอ ให้เป็นผญดีๆไม่ชอบ ชอบให้ร้าย '' ทนก็ทน ทนไม่ได้ก็ไปไม่ได้ห้าม '' ผมไม่เข้าใจว่าการกระทำแบบนี้คือเธอต้องการเอาชนะผม หรือเธอมีคนอื่นแล้วพยายามบีฟให้ผมไปกันแน่ ทั้งๆที่ผมก็พยายามทำตัวให้ดีขึ้นที่ผ่านมาจากการที่ผมบบอกเลิกเธอครั้งที่ 3 ครั้งนั้นผมก็ไม่กล้าจะชวนทะเลาะกับเธออีก ผมกลัวเธอบอกเลิกผมอีก ผมไม่เข้าใจ ในการกระทำของเธอตอนทะเลาะกันมากๆ
ผมได้แต่นั่งโทษตัวเองเหมือนแบบเดิม ทำแบบเดิม คือผมแค่อยากให้เธอเข้าใจผม ว่าผมพยายามเปลี่ยนตัวเองอยู่ ไม่ใช่ไม่ทำอะไรเลย อย่าหาเรื่องมาทะเลาะกันได้ไหม จนตอนนี้ เราทะเลาะกันเธอบอกกับผมว่า ผมไม่คิดการพิมพ์ ไม่มีสมองหรอ ไม่มีความเป็นผู้นำเลย ทำอะไรคิดบ้าง ทั้งๆที่เธอเริ่มก่อนและก็พิมพ์สิ่งที่ผมไม่ชอบก่อน ผมเสียความรู้สึก ผมไม่ชอบ ผมร้องไห้ ผมเลยบอกกับเธอไปว่า ที่ผมเป็นแบบนี้เพราะเธอไม่ใช่รึไง จากนั้นเธอก็เปลี่ยนไป
ไม่สนใจผม บอกผมอยากทำอะไรก็ทำ หลังจากนี้จะไม่คอยเป็นห่วงอะไรอีกแล้ว เธอบอกเธอเสียความรู้สึกที่ผมพิมพ์แบบนี้ มันทำให้เธอคิดว่าที่ผมไม่เป็นตัวของตัวเองมันเป็นเพราะเธอ เธอเลยไม่สนใจผม พิมตึงๆใส่ผมตลอดทุกวันหลังจากวันนั้นเป็นต้นมา ถามอะไรเธอก็ '' อืม ''พิมอะไรไปก็ ''??'' แล้วก็ย้ำแค่อยากทำอะไรก็ทำ ตัวเธอเอง ผมเสียใจผมอยากให้เธอกลับมาเป็นเหมือนเดิม
เป็นเพราะผมที่ทำเธอไว้ก่อนหรือป่าวเธอเลยเป็นแบบนี้ ผมควรทำอะไรให้เธอกลับมาเป็นเหมือนเดิมครับพี่ๆ
ผมเพิ่งพิมพ์หัดตั้งกระทู้เป็นกระทู้แรกครับ ขออภัยในข้อผิดพลาดนะครับ
ขอบคุณนะครับที่อ่านเรื่องของผมจนจบ ผมไม่รู้จักปรึกษาใครนอกจากพวกพี่ๆที่เข้ามาอ่านครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับ