คือเรากับแฟนคบกันมาได้3ปีแฟนเราอายุน้อยกว่า6 ปี( เจอกันตอนแฟนอายุ17) ตอนแรกที่เจอกันเค้าอยู่กับแม่แต่แม่เค้าเห็นว่าเราแก่กว่าน่าจะดูแลกันได้แม่เค้าเลยกลับไปอยู่ตจวจากนั้นเค้าก็อยู่กทมคนเดียวและเราก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันด้วยนะเราอยู่คนละจังหวัดเราอยู่กับแม่อาทิตย์ละครั้งจะเจอกันสลับกันไปๆมาๆแม่เราก็ไม่ได้ห้ามอะไร
ระหว่างที่เราคบกันมาอาจจะเพราะแฟนเราเด็กกว่าเค้าก็ทำงานและไม่ได้เรียนแล้วเราก็ทำงานไปเที่ยวไปไม่ได้สนใจเรื่องอนาคตเท่าไหร่ช่วงนั้น
จากนั้นปีกว่าๆมีช่วงนึงแฟนเราบ่นว่ารถมันเสียบ่อยขับไปทำงานยางแตกระหว่างทางเครื่องเสียเลยอยากได้รถใหม่เราเลยออกให้เปนชื่อเราแต่ให้เค้าผ่อนเองและจากนั้นแฟนเราต้องลงไปเกณฑ์ทหารเค้ากลัวว่าจะติดทหารและไม่อยากให้เรารับภาระผ่อนต่อเลยขายให้เพื่อนแต่เราก็ห้ามเพราะถ้าไม่ติดแล้วกลับมาจะเอารถที่ไหนใช้แต่ก็จริงๆเค้าไม่ติดกลับขึ้นมาเงินไม่พอใช้ก็ต้องเพิ่งเราไปก่อนเราก็ต้องกดเงินจากบัตรมาใช้เค้าไม่รู้ว่าเรากดมาเราเหมือนแบบต้องเปนที่พึ่งต้องแข็งแกร่งเค้าถามมีเงินหรอเราก็บอกมีตังเก็บเค้าเองแต่พอเค้าทำงานเค้าก็ใช้เราบ้างในเรื่องรถคันนั้นก็ต้องรอในครบกำหนดกว่าจะโอนรถเป็นชื่อเพื่อนเค้ามันก็เปนคำถามในใจเราว่าอะไรวะอีกแล้วหรอวะเราก็พูดนะพูดตรงๆแต่เค้าก็บอกเข้าใจเค้าหน่อยเค้าจะพยายามรีบหาเงินมาเพื่อโอนรถ
จากนั้นเค้าก็จะหางานทำเพื่อนเค้าชวนไปทำงานด้วยแต่ไม่มีรถขับไปทำงานอีกใจเราก็สงสารแต่อีกใจทำไมกูต้องใจดีเป็นแม่พระอีกแล้วหรอวะหรือเป็นแฟนต้องช่วยกันวะก็เลยตัดใจช่วยออกรถเป็นชื่อเราอีกแล้วแต่เค้าก็ผ่อนเองจากนั้นเค้าก็ตัดสินใจย้ายจากกทมมาอยู่ห้องเช่าแถวจังหวัดเราเพื่อที่จะอยู่ใกล้ๆเราแต่เค้าต้องขับรถไปกลับเกือบชั่วโมงทุกวันแต่เค้าบอกไม่เปนไรแต่เราก็ห้ามแล้วเพราะเป็นห่วงไม่อยากให้ขับรถกลัวจะเหนื่อยกลัวอันตราย
จากนั้นก็เข้าช่วง2 ปีกว่าทำเรื่องโอนรถคันเก่าสำเร็จเราเพิ่งมารู้ทีหลังว่าที่เค้าไม่มีเงินใช้เพราะช่วงก่อนจะไปเกณฑ์ทหารติดหนี้พนันบอลเกือบ2 หมื่นเลยต้องขายดาวรถเอาไปใช้หนี้และที่ช่วงแรกๆทำงานไม่มีเงินเพราะเอาไปใช้หนี้เค้าเราก็รู้สึกเบื่อจนเอือมแต่ก็ทนมาเรื่อยๆ
และพอในวันนึงเรารู้สึกว่าเราอายุใกล้เลข3 แล้วอีกไม่กี่ปีเลยคุยกับเค้าอยากแต่งงานมีลูกคุยกันเรื่องสินสอดเค้าบอกก็ช่วยๆกันหาป้ะเค้าก็บอกสินสอดผู้ชายต้องหาป้ะก็ทะเลาะกันก็ไม่อยากคุยอีก
จากนั้นก็คุยเรื่องบ้านว่าเรากับเค้าก็เช่าบ้านเหมือนกันทำไมเราไม่มาซื้อบ้านอยู่ด้วยกันเค้าก็แบบว่าใจเยนๆก่อนเค้ามีบ้านอยู่ตจวตอนแก่เค้าก็อยากกลับไปอยู่ตจวมั้ยเราก็ถามว่าจะเช่าไปตลอดชีวิตเลยหรอก็ทะเลาะกันอีก
ก็คุยกันเรื่องรถยนต์เราบอกอยากได้รถตอนนี้ไม่มีอะไรเลยมีแต่หนี้เค้าบอกเดียวเค้าช่วยปิดหนี้ของเราจะได้ซื้อรถแต่พูดมาจนจะปีที่3 ยังไม่มีอะไรเค้าก็ยังใช้หนี้ไม่หมด
เวลาเราไปที่บ้านญาติๆพี่น้องเราเค้าก็ไม่อยากไปเคยไปงานศพของญาติเราไปแบบไม่สนใจใครเลยเค้าบอกเค้าไม่อยากไปแต่เราก็อยากพาเค้าไปรู้จักกับญาติมั่ง. พอไปถึงไม่ไหว้ไม่อะไรใครไปเล่นกับแมวข้างศาลาวัดเรานี่เสริฟน้ำแขกงกๆเค้าก็นั่งมองเฉยๆเล่นเกมโทรศัพท?
เราคิดแล้วคิดอีกว่าเราควรตัดใจหรือไปต่อทุกครั้งที่เราเฉยชาเย็นชาเค้าก็จะง้อเราเคยโกรธเค้าหายไปเลย4-5 วันเค้าก็มางัอเราเราคิดว่าถ้าเค้าไม่ติดต่อมาเราก็จะไม่ตืดต่อไปเราก็ทำได้
เค้าบอกที่เค้าเป็นแบบนี้เพราะเค้ายังอยากเที่ยวอยู่ยังไม่พร้อมที่จะมีครอบครัวตอนนี้เราบอกเราอายุเยอะแล้วต่างคนก็อยากให้เข้าใจเราปรึกษาเพื่อนเพื่อนเราบอกแฟนมันก็อายุน้อยกว่ามันแต่มากกว่าแฟนเราไม่เท่าไหร่คบกันไม่ถึงปีแต่งเลยมีลูกแล้ววางแผนจะให้เพื่อนเราอยู่บ้านเลี้ยงลูกเฉยๆเราเลยมามองตัวเรา
ในทุกๆวันสำคัญตั้งแต่เข้าปีที่2 ก็ไม่เคยมีของขวัญวันวาเลนไทดอกกุหลาบไม่มีจนขับผ่านร้านขายดอกไม้เราบอกวาเลนไทไม่มีดอกไม้เลยหรอเค้าก็แวะและบอกอยากได้อันไหนหยิบเลยและถามเราพอใจยัง
ในปีที่3วาเลนไทเค้ามารับเราที่ทำงานและบอกมีอะไรใต้เบาะเราก็ตื้นเต้นว่าเซอร์ไพรส์แน่ๆเลยพอเปิดดูไม่มีอะไรเลยหัวเราะเยาะเราอีกบอกว่าเราเชื่อหรอว่าจะมี
โคตรทำร้ายความรู้สึกเลย
เวลาเราไม่สบายเค้าไม่เคยดูแลอะไรเลยเราไอเค้านอนเล่มเกมและบอกว่าเราไอเสียงดังเล่นเกมไม่รู้เรื่องเราก็ถามเวลาไม่สบายไม่คิดจะถามอะไรบ้างหรอไม่เปนห่วงเลยหรอเค้าบอกเค้าเปนแบบนี้เวลาเค้าไม่สบายแม่ก็ไม่เคยถามไม่เคยดูแลดูแลตัวเองมาตั้งแต่เด็กเราก็อ่อโอเคจากนั้นก็ไม่ถามอีก
แต่สิ่งที่ดีของเค้าคือเค้ารับได้ในสิ่งที่เราเป็นเราเลิกกับแฟนที่ผ่านมา3คนเพราะเค้ารับนิสัยเราไม่ได้แต่คนนี้เค้ารับได้รับได้ทุกอย่างเวลาเราร้อนเค้าเย็นอยากไปไหนพาไปเวลาโมโหคือเค้านี่แหละไม่เคยว่าอะไรบอกให้เราใจเย็นตอนที่เราสภาพดูไม่ได้ตอนที่โทรมสุดสภาพไม่ดูแลตัวเองเค้าก็ไม่เคยทิ้งเค้าบอกเค้ารับได้นี่คือข้อดีของเค้า
เราอยากขอคำปรึกษาอย่ามาด่าตอนนี้ต้องการคำแนะนำดีๆและตอนนี้ก็มีคำตอบในใจแต่อยากขอแนวทางดีๆ
ค้างคาในใจ
ระหว่างที่เราคบกันมาอาจจะเพราะแฟนเราเด็กกว่าเค้าก็ทำงานและไม่ได้เรียนแล้วเราก็ทำงานไปเที่ยวไปไม่ได้สนใจเรื่องอนาคตเท่าไหร่ช่วงนั้น
จากนั้นปีกว่าๆมีช่วงนึงแฟนเราบ่นว่ารถมันเสียบ่อยขับไปทำงานยางแตกระหว่างทางเครื่องเสียเลยอยากได้รถใหม่เราเลยออกให้เปนชื่อเราแต่ให้เค้าผ่อนเองและจากนั้นแฟนเราต้องลงไปเกณฑ์ทหารเค้ากลัวว่าจะติดทหารและไม่อยากให้เรารับภาระผ่อนต่อเลยขายให้เพื่อนแต่เราก็ห้ามเพราะถ้าไม่ติดแล้วกลับมาจะเอารถที่ไหนใช้แต่ก็จริงๆเค้าไม่ติดกลับขึ้นมาเงินไม่พอใช้ก็ต้องเพิ่งเราไปก่อนเราก็ต้องกดเงินจากบัตรมาใช้เค้าไม่รู้ว่าเรากดมาเราเหมือนแบบต้องเปนที่พึ่งต้องแข็งแกร่งเค้าถามมีเงินหรอเราก็บอกมีตังเก็บเค้าเองแต่พอเค้าทำงานเค้าก็ใช้เราบ้างในเรื่องรถคันนั้นก็ต้องรอในครบกำหนดกว่าจะโอนรถเป็นชื่อเพื่อนเค้ามันก็เปนคำถามในใจเราว่าอะไรวะอีกแล้วหรอวะเราก็พูดนะพูดตรงๆแต่เค้าก็บอกเข้าใจเค้าหน่อยเค้าจะพยายามรีบหาเงินมาเพื่อโอนรถ
จากนั้นเค้าก็จะหางานทำเพื่อนเค้าชวนไปทำงานด้วยแต่ไม่มีรถขับไปทำงานอีกใจเราก็สงสารแต่อีกใจทำไมกูต้องใจดีเป็นแม่พระอีกแล้วหรอวะหรือเป็นแฟนต้องช่วยกันวะก็เลยตัดใจช่วยออกรถเป็นชื่อเราอีกแล้วแต่เค้าก็ผ่อนเองจากนั้นเค้าก็ตัดสินใจย้ายจากกทมมาอยู่ห้องเช่าแถวจังหวัดเราเพื่อที่จะอยู่ใกล้ๆเราแต่เค้าต้องขับรถไปกลับเกือบชั่วโมงทุกวันแต่เค้าบอกไม่เปนไรแต่เราก็ห้ามแล้วเพราะเป็นห่วงไม่อยากให้ขับรถกลัวจะเหนื่อยกลัวอันตราย
จากนั้นก็เข้าช่วง2 ปีกว่าทำเรื่องโอนรถคันเก่าสำเร็จเราเพิ่งมารู้ทีหลังว่าที่เค้าไม่มีเงินใช้เพราะช่วงก่อนจะไปเกณฑ์ทหารติดหนี้พนันบอลเกือบ2 หมื่นเลยต้องขายดาวรถเอาไปใช้หนี้และที่ช่วงแรกๆทำงานไม่มีเงินเพราะเอาไปใช้หนี้เค้าเราก็รู้สึกเบื่อจนเอือมแต่ก็ทนมาเรื่อยๆ
และพอในวันนึงเรารู้สึกว่าเราอายุใกล้เลข3 แล้วอีกไม่กี่ปีเลยคุยกับเค้าอยากแต่งงานมีลูกคุยกันเรื่องสินสอดเค้าบอกก็ช่วยๆกันหาป้ะเค้าก็บอกสินสอดผู้ชายต้องหาป้ะก็ทะเลาะกันก็ไม่อยากคุยอีก
จากนั้นก็คุยเรื่องบ้านว่าเรากับเค้าก็เช่าบ้านเหมือนกันทำไมเราไม่มาซื้อบ้านอยู่ด้วยกันเค้าก็แบบว่าใจเยนๆก่อนเค้ามีบ้านอยู่ตจวตอนแก่เค้าก็อยากกลับไปอยู่ตจวมั้ยเราก็ถามว่าจะเช่าไปตลอดชีวิตเลยหรอก็ทะเลาะกันอีก
ก็คุยกันเรื่องรถยนต์เราบอกอยากได้รถตอนนี้ไม่มีอะไรเลยมีแต่หนี้เค้าบอกเดียวเค้าช่วยปิดหนี้ของเราจะได้ซื้อรถแต่พูดมาจนจะปีที่3 ยังไม่มีอะไรเค้าก็ยังใช้หนี้ไม่หมด
เวลาเราไปที่บ้านญาติๆพี่น้องเราเค้าก็ไม่อยากไปเคยไปงานศพของญาติเราไปแบบไม่สนใจใครเลยเค้าบอกเค้าไม่อยากไปแต่เราก็อยากพาเค้าไปรู้จักกับญาติมั่ง. พอไปถึงไม่ไหว้ไม่อะไรใครไปเล่นกับแมวข้างศาลาวัดเรานี่เสริฟน้ำแขกงกๆเค้าก็นั่งมองเฉยๆเล่นเกมโทรศัพท?
เราคิดแล้วคิดอีกว่าเราควรตัดใจหรือไปต่อทุกครั้งที่เราเฉยชาเย็นชาเค้าก็จะง้อเราเคยโกรธเค้าหายไปเลย4-5 วันเค้าก็มางัอเราเราคิดว่าถ้าเค้าไม่ติดต่อมาเราก็จะไม่ตืดต่อไปเราก็ทำได้
เค้าบอกที่เค้าเป็นแบบนี้เพราะเค้ายังอยากเที่ยวอยู่ยังไม่พร้อมที่จะมีครอบครัวตอนนี้เราบอกเราอายุเยอะแล้วต่างคนก็อยากให้เข้าใจเราปรึกษาเพื่อนเพื่อนเราบอกแฟนมันก็อายุน้อยกว่ามันแต่มากกว่าแฟนเราไม่เท่าไหร่คบกันไม่ถึงปีแต่งเลยมีลูกแล้ววางแผนจะให้เพื่อนเราอยู่บ้านเลี้ยงลูกเฉยๆเราเลยมามองตัวเรา
ในทุกๆวันสำคัญตั้งแต่เข้าปีที่2 ก็ไม่เคยมีของขวัญวันวาเลนไทดอกกุหลาบไม่มีจนขับผ่านร้านขายดอกไม้เราบอกวาเลนไทไม่มีดอกไม้เลยหรอเค้าก็แวะและบอกอยากได้อันไหนหยิบเลยและถามเราพอใจยัง
ในปีที่3วาเลนไทเค้ามารับเราที่ทำงานและบอกมีอะไรใต้เบาะเราก็ตื้นเต้นว่าเซอร์ไพรส์แน่ๆเลยพอเปิดดูไม่มีอะไรเลยหัวเราะเยาะเราอีกบอกว่าเราเชื่อหรอว่าจะมี
เวลาเราไม่สบายเค้าไม่เคยดูแลอะไรเลยเราไอเค้านอนเล่มเกมและบอกว่าเราไอเสียงดังเล่นเกมไม่รู้เรื่องเราก็ถามเวลาไม่สบายไม่คิดจะถามอะไรบ้างหรอไม่เปนห่วงเลยหรอเค้าบอกเค้าเปนแบบนี้เวลาเค้าไม่สบายแม่ก็ไม่เคยถามไม่เคยดูแลดูแลตัวเองมาตั้งแต่เด็กเราก็อ่อโอเคจากนั้นก็ไม่ถามอีก
แต่สิ่งที่ดีของเค้าคือเค้ารับได้ในสิ่งที่เราเป็นเราเลิกกับแฟนที่ผ่านมา3คนเพราะเค้ารับนิสัยเราไม่ได้แต่คนนี้เค้ารับได้รับได้ทุกอย่างเวลาเราร้อนเค้าเย็นอยากไปไหนพาไปเวลาโมโหคือเค้านี่แหละไม่เคยว่าอะไรบอกให้เราใจเย็นตอนที่เราสภาพดูไม่ได้ตอนที่โทรมสุดสภาพไม่ดูแลตัวเองเค้าก็ไม่เคยทิ้งเค้าบอกเค้ารับได้นี่คือข้อดีของเค้า
เราอยากขอคำปรึกษาอย่ามาด่าตอนนี้ต้องการคำแนะนำดีๆและตอนนี้ก็มีคำตอบในใจแต่อยากขอแนวทางดีๆ