เรื่องเกิดขึ้นมาซักพักละค่ะและเราไม่สามารถมูฟจากมันได้ เราไม่ค่อยชอบพรีเซ้นหน้าห้องเพราะไม่ชอบการถูกจ้องมอง ทีนี้ยิ่งเรียนเราก็เริ่มชินเริ่มพรีเซ้นได้คล่องขึ้น ไม่สนใจสายตาคนอื่น แต่เรื่องที่ว่ามันก็เกิดขึ้นในคาบภาษาอังกฤษ ครูที่สอนเป็นต่างชาติ วันนั้นถึงคิวเราต้องพรีเซ้น ก่อนหน้านั้นเตรียมสคริปต์ เตรียมท่องมาอย่างดี แล้วมันมีศัพท์ยาก ตอนเริ่มพูดจึงดูสคริปต์ เขาก็ทักขึ้นมาว่าห้ามอ่าน จากนั้นเหมือนสติเราหลุดอะค่ะ เราลืมสิ้นทุกสิ่ง อ่านเยอะเลยทีนี้ พูดผิดถูก พูดข้าม ไม่รู้ว่าพูดอะไรออกไปบ้าง มันแบบเหมือนว่างเปล่าไปหมด ปกติเราก็ไม่เก่งอังกฤษอยู่แล้ว เจอแบบนี้พังเลยค่ะ
พอเราพรีเสร็จเขาก็พูดอีกยาวมากกก ที่เพื่อนแปลให้คือ อ่านเยอะเกินไป มันไม่ดีบลาๆ แต่เราฟังเขาไม่ออกก็ไม่รู้ว่าเขาด่าอะไรแรงมั้ย เผื่อเพื่อนแปลแบบรักษาน้ำใจเรางี้ จนถึงบ้านจากที่เฮฮากับเพื่อนเหมือนไม่คิดมากอะไรเพราะพรีจบไปแล้วควรโล่ง เราน้ำตาแตกทันที พอนึกถึงสายตาเพื่อนในห้องที่จ้องมองเราตอนโดนด่าน่ะ เขาจ้องกันจริงจังมาก เราทั้งอายทั้งเกลียดอะไรแบบนี้มาก มันทอนความมั่นใจของเรา ซึ่งเวลามีใครถูกด่าทุกคนก็ชอบมองกันอยู่แล้ว เราแบบทำไมต้องจ้องขนาดนั้น อะไรนักหนา หนึ่งในนั้นแน่นอนว่ามีคนที่ไม่ชอบเราด้วย (ไม่ได้คิดไปเอง) แล้วมันดันเก่งวิชานี้อีก เราอดคิดไม่ได้ว่าเรากลายเป็นตัวตลกหรือคงเป็นขี้ปากชาวบ้านไปอีกหลายวันแน่นอน หรือถ้าจะมีใครสงสารเราก็ไม่ต้องการอีก
คือตอนนี้เหมือนจะบ้าแล้ว555 ;-; เครียดจนปวดหัว ไม่มีอารมณ์ทำอะไรเลย จริงๆ มันไม่เกี่ยวกับใครหรอก เราพยายามคิดเรื่องดีๆ ก็ไม่เป็นผล อ่านเรื่องผีฟีลก็ไม่มา (อ่านก่อนวันพรีเซ้นคือกลัวมากนะ) แบบมันฝังใจไปแล้วอ่ะ นี่ยังเอาแต่คิดเรื่องวันนั้นแล้วโทษตัวเองวนไปมา โดนอยู่คนเดียว ยิ่งเฮฮายิ่งรู้สึกแย่ แบบทำไมเราได้แค่นี้ เรื่องที่เอามาก็ยากเกินความสามารถ ถ้าเอาเรื่องอื่นคงดีกว่า ต่างๆ อะค่ะ รำคาญตัวเองเหมือนกันที่คิดไม่เลิก แล้วมันไม่มีโอกาสแก้ตัวใหม่แล้วเพราะมีงานแบบนี้แค่ครั้งเดียวค่ะ
อาการที่เราเป็นรู้สึกว่าจะครั้งแรกด้วย ปกติเจอเรื่องแย่ยังไงก็ลืมง่ายค่ะงง555 ที่เรียนมาใช่ว่าจะไม่เคยโดนติโดนด่าแต่เหมือนเราเข้าใจไปพร้อมกับเพื่อนมั้ง แต่ภาษานี้ไม่ เราฝังใจหนักมาก กลัวจะเป็นปัญหาต่อยอดกับเรื่องอื่นๆ อีก นี้จะจบแล้วด้วยค่ะ ช่วยหน่อยนะคะ อยากผ่านมันไปให้ได้จริงๆ ไม่ไหวจริงค่ะ ฮือ TT^TT งงตรงไหนบอกได้นะคะ เผื่ออธิบายไม่เคลียร์ ขอโทษด้วยค่ะ
มีวิธีไหนช่วยให้ผ่านเรื่องฝังใจไปได้เร็วๆ บ้างคะ
พอเราพรีเสร็จเขาก็พูดอีกยาวมากกก ที่เพื่อนแปลให้คือ อ่านเยอะเกินไป มันไม่ดีบลาๆ แต่เราฟังเขาไม่ออกก็ไม่รู้ว่าเขาด่าอะไรแรงมั้ย เผื่อเพื่อนแปลแบบรักษาน้ำใจเรางี้ จนถึงบ้านจากที่เฮฮากับเพื่อนเหมือนไม่คิดมากอะไรเพราะพรีจบไปแล้วควรโล่ง เราน้ำตาแตกทันที พอนึกถึงสายตาเพื่อนในห้องที่จ้องมองเราตอนโดนด่าน่ะ เขาจ้องกันจริงจังมาก เราทั้งอายทั้งเกลียดอะไรแบบนี้มาก มันทอนความมั่นใจของเรา ซึ่งเวลามีใครถูกด่าทุกคนก็ชอบมองกันอยู่แล้ว เราแบบทำไมต้องจ้องขนาดนั้น อะไรนักหนา หนึ่งในนั้นแน่นอนว่ามีคนที่ไม่ชอบเราด้วย (ไม่ได้คิดไปเอง) แล้วมันดันเก่งวิชานี้อีก เราอดคิดไม่ได้ว่าเรากลายเป็นตัวตลกหรือคงเป็นขี้ปากชาวบ้านไปอีกหลายวันแน่นอน หรือถ้าจะมีใครสงสารเราก็ไม่ต้องการอีก
คือตอนนี้เหมือนจะบ้าแล้ว555 ;-; เครียดจนปวดหัว ไม่มีอารมณ์ทำอะไรเลย จริงๆ มันไม่เกี่ยวกับใครหรอก เราพยายามคิดเรื่องดีๆ ก็ไม่เป็นผล อ่านเรื่องผีฟีลก็ไม่มา (อ่านก่อนวันพรีเซ้นคือกลัวมากนะ) แบบมันฝังใจไปแล้วอ่ะ นี่ยังเอาแต่คิดเรื่องวันนั้นแล้วโทษตัวเองวนไปมา โดนอยู่คนเดียว ยิ่งเฮฮายิ่งรู้สึกแย่ แบบทำไมเราได้แค่นี้ เรื่องที่เอามาก็ยากเกินความสามารถ ถ้าเอาเรื่องอื่นคงดีกว่า ต่างๆ อะค่ะ รำคาญตัวเองเหมือนกันที่คิดไม่เลิก แล้วมันไม่มีโอกาสแก้ตัวใหม่แล้วเพราะมีงานแบบนี้แค่ครั้งเดียวค่ะ
อาการที่เราเป็นรู้สึกว่าจะครั้งแรกด้วย ปกติเจอเรื่องแย่ยังไงก็ลืมง่ายค่ะงง555 ที่เรียนมาใช่ว่าจะไม่เคยโดนติโดนด่าแต่เหมือนเราเข้าใจไปพร้อมกับเพื่อนมั้ง แต่ภาษานี้ไม่ เราฝังใจหนักมาก กลัวจะเป็นปัญหาต่อยอดกับเรื่องอื่นๆ อีก นี้จะจบแล้วด้วยค่ะ ช่วยหน่อยนะคะ อยากผ่านมันไปให้ได้จริงๆ ไม่ไหวจริงค่ะ ฮือ TT^TT งงตรงไหนบอกได้นะคะ เผื่ออธิบายไม่เคลียร์ ขอโทษด้วยค่ะ