อาการแบบนี้เรียกว่ากลัวการเข้าสังคมรึป่าวคะ แล้วโรคกลัวการเข้าสังคมมันเป็นยังไง?

สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา พิมพ์ผิดพิมพ์ถูกยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ ก็ตามหัวข้อเลยค่ะ เรากังวลและสงสัยมากว่าเราจะเป็นโรคกลัวการเข้าสังคมรึป่าวค่ะ คือจะเล่าตั้งแต่ต้นเลยเนอะ คือเราเป็นคนที่ติดบ้านมากๆ ไม่ค่อยชอบออกจากบ้าน หรือสถานที่ ที่มีคนเยอะๆ อย่างเช่น ตามเซนทรัล ยิ่งเป็นสยามยิ่งไม่ค่อยอยากจะออกจากบ้านแต่ด้วยความที่เป็นศูนย์กลาง เวลานัดเจอเพื่อน ทำงานบ้าง กินเลี้ยงบ้างก็ต้องนัดที่สยามตลอดค่ะ แล้วเราเป็นคนที่ติดเกมส์มากเล่นตลอด แล้วก็มีเพื่อนในโซเชียลอยู่เยอะพอสมควร เลยรู้สึกว่าไม่ต้องออกจากบ้าน แต่คุยกับเพื่อนผ่านทางเกมส์หรือในคอมกลับสนิทกว่าแล้วรู้สึกสบายใจกว่าค่ะ บางทีคุยแล้วรู้สึกเป็นกันเองมากกว่าเพื่อนที่โรงเรียน,คนรู้จัก หรือพ่อแม่ค่ะ แล้วพ่อแม่เราก็จะชอบให้เราออกจากบ้านเพราะว่าเราติดบ้านไม่ค่อยชอบออกไปไหนอยากให้เราออกไปเจอเพื่อนบ้าง ซึ่งทุกครั้งที่เราออกจากบ้านเราจะต้องให้น้องสาวไปด้วยทุกครั้ง เวลาเราออกไปข้างนอกเราจะรู้สึกกังวลตลอดเวลาแล้วก็รู้สึกกลัวคนอื่นๆ บางครั้งก็กลัวว่าจะทำอะไรน่าอายโดยไม่รู้ตัวรึป่าว เอาง่ายๆคือเราก็ห่วงภาพพจตัวเองตลอดเวลาทุกครั้งที่ออกจากบ้าน กลัวคนอื่นจะนินทา กลัวเค้าจะมองเราว่าเราแปลก แล้วเราจะมีแค่เพื่อนสนิทคนเดียวเท่านั้นที่เวลาเราเดินด้วยจะรู้สึกสบายใจค่ะจนมีครั้งนึงเพื่อนสนิทพูดกับเราว่า เวลาเราเดินเราเดินเหมือนเกร็งๆตลอดเวลาเหมือนทำตัวไม่ถูกเวลาเจอสถานที่ใหม่ๆหรือไม่คุ้นเคย เราก็รู้สึกไม่มีความมั่นใจเลย อย่างมากๆ เวลาเราออกจากบ้านเลยรู้สึกกังวลตลอดเวลาว่าเมื่อไหร่จะได้กลับบ้านสักทีแล้วเวลาเรายืนบนรถไฟฟ้าตอนคนเยอะๆ เราจะรู้สึกกังวลเหงื่อตกบ่อยมากเวลากลับบ้านเราเลยต้องมีเพื่อนสนิทกลับตลอดเลยจะได้รู้สึกสบายใจแล้วก็มีคนคุยบนรถไฟฟ้าด้วยแต่เราก็ไม่ได้เป็นแค่ที่คนเยอะๆอ่ะ ที่โรงเรียนก็เป็น คือโรงเรียนเราเป็นหญิงล้วนนะ คือเรามีเพื่อนอยู่กลุ่มใหญ่ๆแต่ถ้าถามว่าในกลุ่มมีเพื่อนสนิทกี่คน ก็นั่นแหละ2คน(รวมน้องสาวเราคนนึงด้วย) แล้วบางครั้งถ้าเราต้องแยกเดินกับน้องสาวแล้วก็เพื่อนสนิท แล้วต้องไปเดินกับเพื่อนที่ไม่ได้สนิทขนาดนั้นเราจะเงียบแบบเงียบมากกกกก ไม่พูดเลยจนกว่าเค้าจะถามหรือชวนคุย แล้วเราก็จะเกร็งมากเกือบทุกคนในห้องเลยยิ่งทำงานกลุ่มที่โรงเรียนยิ่งกลัว กลัวว่าจะโดนด่ากลัวทุกอย่างอ่ะที่ต้องทำงานหรืออยู่ร่วมกับคนอื่นที่ไม่คุ้นเคย55555+ แล้วเวลาคุณครูสั่งให้ทำรายงานพรีเซ้นหน้าชั้นแบบงานเดี่ยวด้วยนะ อือหือแทบกรี๊ด55555 เราจะกังวลแบบมากกกกกกกกกกกกก แล้วถ้าคุณครูกำหนดวันพรีเซ้นหน้าชั้นเป็นเดือนหน้างี้ เราจะกังวลเป็นอาทิตย์ๆ นอนแทบไม่หลับเพราะกลัวยืนเอ๋อหน้าชั้น กลัวทำตัวไม่ถูกต่อหน้าคนอื่นๆ แล้วพอถึงวันที่ต้องออกไปพรีเซ้น จะอายมากกกเหงื่อจะไหลท่วมแล้วจะพูดตะกุกตะกักมาก5555 เราเป็นตลอดเลย จนบางครั้งเราก็ต้องแกล้งทำเป็นไม่สบายเพื่อจะได้ไม่ไปโรงเรียนบ้างก็มี หรือบางครั้งเพื่อนที่โรงเรียนหรือเพื่อนตามค่ายนัดเจอนัดกินข้าวข้างนอกบ้าน เราจะพยายามหาข้ออ้างตลอดว่าแบบวันนี้ไม่ว่างหรือไม่ก็แม่ไม่ให้ไปเที่ยววันนี้ เราเลยไม่ค่อยเฟรนลี่กับใครเลย ส่วนที่เรามีกลุ่มเพื่อนได้เพราะน้องเราลากเข้ามา เหมือนเป็นตัวเชื่อมให้เราอ่ะ เพราะเราเป็นคนคุยไม่เก่งด้วยมันเหมือน ไม่มีเรื่องจะคุยอ่ะ เลยทำให้เราไม่อยากอยู่กับคนที่ไม่คุ้นเคยด้วยมั้ง ลืมเล่าเลยว่บุคลิกเวลาเราอยู่กับคนไม่รู้จักจะเป็นยังไง55555 คือเรายอกจากจะไม่ชวนคุยอะไรแล้ว คือมือจะต้องห้ามว่างเลยอ่ะ ต้องหยิบโทรศัพขึ้นมาทำเป็นกดบ้าง แชทกับเพื่อนบ้างเพราะเราทำตัวไม่ถูก บางครั้งก็ต้องเอามือขึ้นมาเกาหัวบ้างหันซ้ายหันขวาตลอดอ่ะ แล้วเวลาเราอยู่กับคนไม่รู้จักเนี่ยพอเค้าชวนคุยเราจะชอบหลบตาเค้าเวลาเราคุยด้วยอ่ะจะรู้สึกตกใจสะดุ้งด้วย อารมณ์เดียวกับตอนพรีเซ้นหน้าชั้นอ่ะ ควรทำยังไงดีTT แล้วก็เวลาเรารู้สึกแบบนี้เราก็ชอบเก็บเอาไปคิดคนเดียวอ่ะไม่กล้าปรึกษาคนในครอบครัวหรือคนอื่นเลยกลัวจะโดนว่าจนบางครั้งพ่อแม่ก็สงสัยเราเหมือนกันว่าทำไมเราเป็นคนที่เงียบไม่ค่อยชอบเข้าหาพวกท่านซึ่งต่างกับพี่น้องเราอ่ะที่มีอะไรก็เล่าให้พวกท่านฟังหมดเลย ทำไงดีอ่าา กลัวมากกกกบวกกับกังวลตลอดเวลาออกไปนอกบ้านนน อย่างงี้เรียกว่ากลัวการเข้าสังคมรึป่าวอ่าา ใครรู้ช่วยบอกทีTTแล้วเราควรทำยังไงดี..