ช่วงต้นปี61 ประมาณเดือนมีนาคม มีพระราชทานปริญญาบัตรให้กับนักศึกษาที่จบการศึกษาในปี 58 นักศึกษาที่เข้าร่วมในครั้งนี้คือ นักศึกษารหัส55 และรหัส54 เฉพาะคณะครุศาสตร์หลักสูตร5ปี
ครอบครัวของปาลินทุกคนแฮปปี้มาก อารมณ์แนวประมาณว่า วันนี้ที่รอคอย! โดยเฉพาะตัวของปาลินเอง แม่ พ่อ(เลี้ยง) พี่ชาย น้องสาว ยาย พ่อลุงแม่ป้าและญาติๆ ต่างตั้งหน้าตั้งตารอคอยวันนี้
นอกจากพ่อแม่ของตนเองแล้ว ยังมีอีกสองท่านที่ปาลินเรียกว่าพ่อกับแม่ คือ ทรงพล และ นงนุชป้าสะใภ้ ปาลินก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเรียกสองคนว่าพ่อแม่ ทั้งที่เป็นลุงกับป้า เอาเป็นว่าเขาสอนให้เรียกตั้งแต่เกิดแล้วกัน จำความได้ก็เรียกพ่อกับแม่แล้ว
บ้านนี้มีพี่น้องสี่คน พี่บอมคือพี่คนโตของบ้าน เป็นลูกของลุงพี่ชายแม่ แม่ของพี่บอมเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุตั้งแต่ปาลินยังไม่เกิด ลุงแต่งงานใหม่ พี่บอมเลยได้มาอยู่ในความดูแลของยายและแม่ พี่บอมจึงกลายเป็นพี่คนโตของบ้านโดยปริยาย ลองลงมาก็จะเป็นบารมี ปาลิน และก็ปลาย
“แม่ของขวัญไม่ต้อง พวงมาลัยแบงค์พันก็พอ”
“พี่บอมกับพี่บารมีของขวัญไม่ต้อง พวงมาลัยแบงค์พันพอ”
ปาลินส่งกำหนดการวันรับปริญญาให้พี่และพ่อกับแม่ เธอตื่นเต้นดีใจมาก จบมาตั้งนานแล้วพึ่งได้รับ ความจริงเธอจะได้รับตั้งแต่ปี60แล้ว แต่เกิดอุทกภัยน้ำท่วมใหญ่ทางภาคอิสานเสียก่อน กำหนดการจึงเลื่อนมาเป็นปี 61 เอาล่ะจะปีไหนก็ตาม วันนี้มาถึงแล้ว เธอเตรียมตัว เตรียมหน้า ทำผม ทำผิวให้ดูดีที่สุด ห้ามมีสิว ห้ามดำ ห้ามอ้วนเป็นพอ
“พ่อพล แม่นุช ของขวัญไม่ต้องนะ ปาลินอยากได้พวงมาลัยแบงค์พันหนึ่งพวงพอ”
“โอเคเดี๋ยวไปหาซื้อแบงค์กงเต๊กแป๊บ ฮ่าๆ”
“ไม่เอาพ่อพลเอาแบงค์จริงๆ ฮ้วย”
ปาลินคุยกับพ่อพลผ่านทางไลน์ ซึ่งอยู่ใกล้ๆกันก็ไม่ค่อยได้มาเจอกันเท่าไหร่หรอก มัวทำแต่งาน แต่ปาลินต้องตกใจเกือบตกเก้าอี้ทำงานเมื่อพ่อส่งพวงกุญแจฮอนด้าแจ๊สมาให้ดู พระเจ้า! ปาลินดีใจมากๆ เธอไม่เคยเสียใจเลยที่ชีวิตเป็นแบบนี้ ขาดบางอย่างแต่ได้สิ่งดีๆมาทดแทน ได้คนๆนี้มาดูแลก็เกินพอแล้ว
พ่อพลกับแม่นุชของเธอแต่งงานกันมายี่สิบกว่าปีได้มั่ง แต่ไม่มีลูก ไม่ทำกิ๊ฟ ไม่พึ่งหมอ แล้วแต่จะมีไม่มี อยู่แบบนี้กันไป ลูกไม่มีเลี้ยงหลานก็ได้ ตอนนี้พ่อพลกับแม่นุชเป็นปู่กับย่าแล้ว เลี้ยงหลานลูกของพี่บอมกับพี่บารมี ส่วนแม่แท้ๆแม่บอกว่ารอเลี้ยงหลานของน้องปลายกับของเธอก็ได้ ถึงอย่างไรสองครอบครัวก็อยู่รวมกันเป็นครอบครัวเดียวกันอยู่แล้วใครจะได้ดูแลหลานก็ไม่เป็นไร ไม่ใช่ปัญหา แม่บอกว่าโชคดีที่มีคนรักน่ะดีแล้ว
ความสุขของเธอเอ่อล้นในใจจนไม่อยากทำงานแล้ว หัวหน้าลาครึ่งวันได้มั้ย จะไปกราบเท้าพ่อกับแม่ที่ปทุม
พ่อพลแม่นุช แม่พ่ออยู่ปทุมกันหมด พี่บอมกับภรรยาก็ทำงานอยู่แถวนวนคร ใกล้ๆกัน ส่วนปาลินและบารมีสองคน ทำงานที่สมุทรปราการ ความฝันของเธอต้องจบลงเพียงเท่านี้ เมื่อหัวหน้างานบอกว่า ไม่ได้ครับ! น้องปาลิน หึๆ วันหลังก็ได้ค่ะ
แต่ทว่าก็ไม่ได้ซีเรียสหรอก สำหรับวันนี้ใครด่าเธอก็ไม่โกรธให้ใส่ได้เต็มที่ แม้กระทั้งเจอข้อความจากปรมี! ถ้าปกติเธอต้องโทรไปเหวี่ยงพี่ชายแล้ว ทำงานด้วยกันไม่รู้จักบอกกันหน่อยว่าอย่าให้ปรมีมายุ่งกับเธอ
และแล้ววันที่รอคอยก็มาถึง ปาลินและครอบครัวเดินทางกลับบ้านที่ต่างจังหวัด โดยปาลินเดินทางกลับไปก่อนล่วงหน้าแล้ว เพราะต้องไปเตรียมตัวซ้อมก่อนวันงานใหญ่
เมื่อถึงวันจริง มหาวิทยาลัยทั่วทั้งภาคอิสานเข้ามารับพระราชทานปริญญาณบัตร ณ ที่หอประชุมมหาวิทยาลัยแห่งนี้ เป็นจุดศูนย์รวมใหญ่ วันนี้มีสามมหาวิยาลัยที่ต้องเข้ารับ มหาวิทยาลัยของปาลินได้คิวที่สาม รอไปสิ กว่าจะเสร็จก็ปาไปเกือบห้าทุ่มเที่ยงคืน แต่มันคือความสุข ความสุขที่รอคอยมานาน รอมาเกือบทั้งชีวิต เรียนมาตั้งแต่อนุบาล รวมๆแล้วสิบกว่าปี เพื่อรอวันนี้วันเดียว
เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย เธอได้รับพวงมาลัยแบงค์พัน แบงค์ร้อยตามที่ต้องการ ตุ๊กตาของขวัญต่างๆจากญาติๆ และครอบครัวมากมาย กลับมาถึงบ้านก็ต้องดีใจเกือบร้องไห้อีก เพราะมีรถยนต์ป้ายแดงสีขาวจอดรอเจ้าของอย่างเธอแล้ว
ปาลินกระโดดกอดพ่อพลกับแม่นุชของเธออย่างตื่นเต้นดีใจ เธอมีความสุขมาก มากที่สุดที่เคยผ่านมา
“ทีผมกับพี่บอมนะไม่เห็นได้แบบนี้เลย เอาใจแต่ลูกสาว”
บารมีพูดขึ้น แต่ตามด้วยรอยยิ้มที่ปลาบปลื้มและยินดีกับเธอ ปาลินรู้ว่าพี่ชายแค่พูดไปเฉยๆไม่ได้คิดอะไร สมัยพี่บอมกับพี่บารมีรับปริญญาพ่อพลกับแม่นุช กับแม่ก็มีของขวัญให้เหมือนกัน
“ของน้องปลายขอซิตี้นะพ่อพล”
น้องปลายพูดขึ้นบ้าง “ครับผม”
“สบายผมแล้วฮ่าๆ” พ่อเลี้ยงและเป็นพ่อแท้ๆของน้องปลายพูดขึ้น
ถึงปาลินจะได้รถยนต์ แต่ผ่อนเองยังไงก็ได้ไม่ได้ซีเรียสอยู่แล้ว ทุกคนในครอบครัวต่างมีความสุขกันถ้วนหน้า พรุ่งนี้เช้าแม่กับยายต้องเตรียมของไปทำบุญที่วัดกัน ตอนเย็นก็จะบายศรีสู่ขวัญให้ปาลิน จากนั้น ก็จะกลับมาสู้งานต่อ
เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย แม่กับพ่อ พ่อพลแม่นุช พี่ๆสองคนรวมทั้งปาลินด้วยต้องกลับมาทำงานที่กรุงเทพแล้ว ยายกับน้องปลายอยู่บ้านกันสองคน อีกไม่กี่วันน้องปลายก็จะไปมหาลัย ยายต้องอยู่บ้านคนเดียว สงสารยายเหมือนกันนะ ทำไงได้ แต่ไม่ต้องห่วง ลุงๆป้าๆอีกหลายคนยังคอยดูแลให้ ลูกยายมีตั้งหลายคน แม่กับพ่อบอกปาลินว่า น้องปลายเรียนจบก็จะกลับมาอยู่บ้านกับยายถาวรแล้ว ปาลินก็ดีใจอยากให้แม่พักผ่อนสักที
.........
“ยินดีด้วยนะครับ” ปรมีส่งข้อความมาหาเธอ “อยากให้ทำอะไรให้บอกผมนะครับ ถ้าให้ได้ผมจะทำทันที”
“บีเอ็ม คันนึง ได้มั้ยไม่ผ่อนเองถ้าไม่ได้ก็ไม่ต้องเสนออีก”
.........! เงียบทำไมขอแค่นี้ก็ไม่ได้ แล้วมาบอกว่าขออะไรก็จะให้ ปาลินบ่นคนเดียว เธอไม่ได้อยากได้หรอก แต่ถ้าได้ก็สุดยอดมาก พูดประชดไปงั้นแหละข้อความจากปรมียังไม่ถูกตอบกลับมา สถานะขึ้นว่าอ่านแล้ว
“ชีวิตผมยังต้องกู้ธนาคารอยู่เลยครับลูกเอ๊ย อารมณ์ขันนะเราอ่ะ อันอื่นได้มั้ยล่ะ” ปาลินกดอ่านแต่ไม่ตอบกลับ เธอแอบขำเล็กน้อย นั่นก็ไม่ได้แปลว่าเธอจะรู้สึกดีด้วย
เป็นข้อความที่เท่าไหร่ไม่รู้ถูกส่งมาให้เธอ น้อยมากที่ปาลินจะตอบกลับ ปาลินมองเห็นข้อความที่เด้งขึ้นมาหน้าจอมือถืออีก ปล่อยไว้อย่างนั้นแหละ ไม่เปิดเข้าไปอ่าน รู้ทั้งรู้ว่าเธอไม่สนใจ แต่คนส่งก็ยังคงส่งมาให้เธออยู่เป็นระยะๆ ไม่ขาดหาย
เธอเบื่อที่จะตามเอาเรื่องกับพี่ชายแล้ว พูดไปก็งั้นๆ อยากส่งมาก็ส่ง บล็อคแล้วก็แล้วไม่อาจทำอะไรกับผู้ชายคนนี้ได้ เธอบล็อคเขาก็สร้างล็อคอินขึ้นมาใหม่ สุดท้ายเธอก็ต้องยอมแพ้ อยากส่งก็ส่ง แต่อย่าเยอะกับเธอมากก็พอ ถึงอย่างไรนั้นทุกครั้งที่ปรมีส่งข้อความมาหาเธอ ปาลินจะบอกพี่ชายตลอด ให้พี่ชายรู้ว่าเขายังไม่ยอมฟัง
มีบางทีที่รู้สึกไม่ชอบเวลาเห็นพี่ชายทำตัวสนิทสนมกับคนบ้านนั้น แต่นั่นมันเรื่องของพี่ ตัวของพี่เขาจะสนิทกับใครยังไงก็เรื่องของเขา แต่อย่ามาวุ่นวายกับเธอก็พอ เคยเป็นเรื่องใหญ่มาแล้วครั้งหนึ่งกับเรื่องไร้สาระในสายตาคนอื่น แต่มันเป็นเรื่องใหญ่ของเธอทุกอย่างดูเหมือนบารมีจะเข้าใจ หลีกเลี่ยง แอบทำไม่ให้เธอเห็นเสมอ
วันนี้ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง เป็นร้านอาหารอิสานเจ้าของร้านเป็นคนอิสาน พูดคุยกันถูกคอมาก คุยกันรู้เรื่องแค่นี้ก็แฮปปี้แล้วไม่ต้องอะไรมากมาย
บารมีกับภรรยา พี่บอมกับภรรยา ชวนเธอกับแฟนมาทานข้าวที่จังหวัดใกล้กรุงเทพติดทะเล หลังจากกลับมาจากบ้านที่ต่างจังหวัด ที่ร้านจะมีหน้าร้านสำหรับลูกค้าที่รีบๆ ส่วนหลังร้านจะมีซุ้ม หรือกระท่อมให้ลูกค้านั่งทั้งวัน วิวดีมาก ได้บรรยากาศท้องไร่ท้องนาแถวภาคอิสานได้เป็นอย่างดี วิวหลักล้านราคาหลักร้อยใช้คำนี้ได้เลย
สามารถสั่งอาหารอย่างเดียวแล้วนั่งได้ทั้งวัน จะนอนก็ตามใจ มีปลั๊กไฟให้ชาร์จแบตเตอรี่มือถือด้วย ความสุขวันหยุดของปาลินก่อตัวขึ้นอีกครั้ง กินข้าวเสร็จก็เดินหาถ่ายรูป พอหิวก็สั่งเพิ่ม นั่งกินลมชมวิวได้ทั้งวัน เป็นทริปพี่น้องรวมตัวเที่ยวกันเอง ยกเว้นน้องปลายที่เรียนอยู่ต่างจังหวัด แต่วิดีโอคอลคุยกัน อวดกันทั้งวัน
“อุ้ย! พี่แอมสวยน้อดูสิ สวยกว่าตอนเรียนอีก มีลูกสองแล้วก็ยังสวยอ่ะ”
ดูสิไม่เพียงแต่พูดเฉยๆปาลินยื่นหน้าจอให้บารมีดู ลืมนึกไปถึงพี่สะใภ้คนปัจจุบันของตัวเอง พี่แอมคือแฟนเก่าของบารมีสมัยเรียน เคยคบกันเมื่อหลายปีก่อนนู้น
“อะแฮ่มโอ้ยข้าวติดคอ!! บารมีไอสำลักอาหาร เมื่อเจอมุขที่น้องสาวแกล้ง จะแกล้งอะไรก็ได้แต่อย่าแกล้งแบบนี้ กลับคอนโดไปเกรงว่าจะไม่ปลอดภัยอันตรายถึงชีวิตนะสิ
“ปาลิน อย่าพึ่งเอามาให้พี่แกดูตอนนี้ ส่งให้ดูไลน์ส่วนตัวเลยฮ่าๆ”
พี่บอมพี่ชายคนโตรู้งานจริงๆเลย บรรยากาศดี ร่มรื่น หลานๆทั้งลูกของพี่บอมและพี่บารมีเล่นกันสนุกสนาน แต่คนหน้าบึ้งเห็นจะเป็นพี่สะใภ้คนลองของเธอต่างหาก ไม่ได้คิดอะไรแค่อย่างแกล้งแย่พี่ชายเล่นเฉยๆ เธอรักพี่สะใภ้ทั้งสองคนมาก
“แกล้งเค้าดีนักจ่ายเองเลยนะไม่เลี้ยงละ” บารมีงอนบ้าง
“โอ๋ๆ หนูแซวเล่นหน่า พี่เกรซหนูแซวเล่นนะๆฮ่าๆ”
“อย่าแซวแบบนี้พี่เมริงตายนะบอกให้ หึหึ เกรซน่ารักที่สุดนะจ๊ะ ฮ่าๆ”
ไม่เพียงแต่พูดบารมีเอื้อมมือมาหยิบคางภรรยา ก่อนที่ราเกรซจะสบัดหน้าหนี เพราะแกล้งงอนอีกคน เธอรู้ดีแค่นี้พี่ๆไม่ทะเลาะกันหรอก พี่บารมีของเธอรักภรรยาคนนี้จะตาย แต่พี่แอมแฟนเก่าที่คบกันสมัยเรียนมัธยมก็สวยจริง ปาลินเห็นก็ชมว่าสวยตามความจริง ขนาดมีลูกถึงสองคนแล้วก็ยังหุ่นเฟรี้ยวมาก พี่ราเกรซก็เซ็กซี่ใช่ย่อย ถึงจะมีหลานให้เธอถึงสองคนแล้วก็ตาม
“อายลูกกับหลานบ้างนะสองคนน่ะ”
น้องปลายพูดผ่านวิดีโอคอลที่พี่บิวพี่สะใภ้คนโตกำลังคอลหาอยู่ เห็นการกระทำทุกอย่าง คุยด้วยเหมือนกับว่ามาเที่ยวด้วยกันกับพี่ๆ ถึงจะอยู่ต่างจังหวัดก็ตาม
ส่วนเด็กๆก็เล่นกันตามประสา หิวก็มากินข้าว สั่งเพิ่มเรื่อยๆ ร้านดี วิวดี พี่บอมพกเปลมาแขวนให้ลูกสาวคนเล็กนอนด้วย ทำอะไรได้ตามสบาย สั่งจานเดียวอยู่ทั้งวันก็ยังได้เจ้าของร้านไม่ว่า ถ้าไม่อายเอง
........ จบตอน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้คติประจำใจเขียนดีไม่ดีไม่รู้ รู้ๆคืออยากเขียน มีความสุขและสนุกกับมัน
เครดิต:พี่อ้อม 😂
เรื่องราว บทที่ 2 เรื่องราวดีๆที่วิ่งผ่านเข้ามา
ครอบครัวของปาลินทุกคนแฮปปี้มาก อารมณ์แนวประมาณว่า วันนี้ที่รอคอย! โดยเฉพาะตัวของปาลินเอง แม่ พ่อ(เลี้ยง) พี่ชาย น้องสาว ยาย พ่อลุงแม่ป้าและญาติๆ ต่างตั้งหน้าตั้งตารอคอยวันนี้
นอกจากพ่อแม่ของตนเองแล้ว ยังมีอีกสองท่านที่ปาลินเรียกว่าพ่อกับแม่ คือ ทรงพล และ นงนุชป้าสะใภ้ ปาลินก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเรียกสองคนว่าพ่อแม่ ทั้งที่เป็นลุงกับป้า เอาเป็นว่าเขาสอนให้เรียกตั้งแต่เกิดแล้วกัน จำความได้ก็เรียกพ่อกับแม่แล้ว
บ้านนี้มีพี่น้องสี่คน พี่บอมคือพี่คนโตของบ้าน เป็นลูกของลุงพี่ชายแม่ แม่ของพี่บอมเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุตั้งแต่ปาลินยังไม่เกิด ลุงแต่งงานใหม่ พี่บอมเลยได้มาอยู่ในความดูแลของยายและแม่ พี่บอมจึงกลายเป็นพี่คนโตของบ้านโดยปริยาย ลองลงมาก็จะเป็นบารมี ปาลิน และก็ปลาย
“แม่ของขวัญไม่ต้อง พวงมาลัยแบงค์พันก็พอ”
“พี่บอมกับพี่บารมีของขวัญไม่ต้อง พวงมาลัยแบงค์พันพอ”
ปาลินส่งกำหนดการวันรับปริญญาให้พี่และพ่อกับแม่ เธอตื่นเต้นดีใจมาก จบมาตั้งนานแล้วพึ่งได้รับ ความจริงเธอจะได้รับตั้งแต่ปี60แล้ว แต่เกิดอุทกภัยน้ำท่วมใหญ่ทางภาคอิสานเสียก่อน กำหนดการจึงเลื่อนมาเป็นปี 61 เอาล่ะจะปีไหนก็ตาม วันนี้มาถึงแล้ว เธอเตรียมตัว เตรียมหน้า ทำผม ทำผิวให้ดูดีที่สุด ห้ามมีสิว ห้ามดำ ห้ามอ้วนเป็นพอ
“พ่อพล แม่นุช ของขวัญไม่ต้องนะ ปาลินอยากได้พวงมาลัยแบงค์พันหนึ่งพวงพอ”
“โอเคเดี๋ยวไปหาซื้อแบงค์กงเต๊กแป๊บ ฮ่าๆ”
“ไม่เอาพ่อพลเอาแบงค์จริงๆ ฮ้วย”
ปาลินคุยกับพ่อพลผ่านทางไลน์ ซึ่งอยู่ใกล้ๆกันก็ไม่ค่อยได้มาเจอกันเท่าไหร่หรอก มัวทำแต่งาน แต่ปาลินต้องตกใจเกือบตกเก้าอี้ทำงานเมื่อพ่อส่งพวงกุญแจฮอนด้าแจ๊สมาให้ดู พระเจ้า! ปาลินดีใจมากๆ เธอไม่เคยเสียใจเลยที่ชีวิตเป็นแบบนี้ ขาดบางอย่างแต่ได้สิ่งดีๆมาทดแทน ได้คนๆนี้มาดูแลก็เกินพอแล้ว
พ่อพลกับแม่นุชของเธอแต่งงานกันมายี่สิบกว่าปีได้มั่ง แต่ไม่มีลูก ไม่ทำกิ๊ฟ ไม่พึ่งหมอ แล้วแต่จะมีไม่มี อยู่แบบนี้กันไป ลูกไม่มีเลี้ยงหลานก็ได้ ตอนนี้พ่อพลกับแม่นุชเป็นปู่กับย่าแล้ว เลี้ยงหลานลูกของพี่บอมกับพี่บารมี ส่วนแม่แท้ๆแม่บอกว่ารอเลี้ยงหลานของน้องปลายกับของเธอก็ได้ ถึงอย่างไรสองครอบครัวก็อยู่รวมกันเป็นครอบครัวเดียวกันอยู่แล้วใครจะได้ดูแลหลานก็ไม่เป็นไร ไม่ใช่ปัญหา แม่บอกว่าโชคดีที่มีคนรักน่ะดีแล้ว
ความสุขของเธอเอ่อล้นในใจจนไม่อยากทำงานแล้ว หัวหน้าลาครึ่งวันได้มั้ย จะไปกราบเท้าพ่อกับแม่ที่ปทุม
พ่อพลแม่นุช แม่พ่ออยู่ปทุมกันหมด พี่บอมกับภรรยาก็ทำงานอยู่แถวนวนคร ใกล้ๆกัน ส่วนปาลินและบารมีสองคน ทำงานที่สมุทรปราการ ความฝันของเธอต้องจบลงเพียงเท่านี้ เมื่อหัวหน้างานบอกว่า ไม่ได้ครับ! น้องปาลิน หึๆ วันหลังก็ได้ค่ะ
แต่ทว่าก็ไม่ได้ซีเรียสหรอก สำหรับวันนี้ใครด่าเธอก็ไม่โกรธให้ใส่ได้เต็มที่ แม้กระทั้งเจอข้อความจากปรมี! ถ้าปกติเธอต้องโทรไปเหวี่ยงพี่ชายแล้ว ทำงานด้วยกันไม่รู้จักบอกกันหน่อยว่าอย่าให้ปรมีมายุ่งกับเธอ
และแล้ววันที่รอคอยก็มาถึง ปาลินและครอบครัวเดินทางกลับบ้านที่ต่างจังหวัด โดยปาลินเดินทางกลับไปก่อนล่วงหน้าแล้ว เพราะต้องไปเตรียมตัวซ้อมก่อนวันงานใหญ่
เมื่อถึงวันจริง มหาวิทยาลัยทั่วทั้งภาคอิสานเข้ามารับพระราชทานปริญญาณบัตร ณ ที่หอประชุมมหาวิทยาลัยแห่งนี้ เป็นจุดศูนย์รวมใหญ่ วันนี้มีสามมหาวิยาลัยที่ต้องเข้ารับ มหาวิทยาลัยของปาลินได้คิวที่สาม รอไปสิ กว่าจะเสร็จก็ปาไปเกือบห้าทุ่มเที่ยงคืน แต่มันคือความสุข ความสุขที่รอคอยมานาน รอมาเกือบทั้งชีวิต เรียนมาตั้งแต่อนุบาล รวมๆแล้วสิบกว่าปี เพื่อรอวันนี้วันเดียว
เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย เธอได้รับพวงมาลัยแบงค์พัน แบงค์ร้อยตามที่ต้องการ ตุ๊กตาของขวัญต่างๆจากญาติๆ และครอบครัวมากมาย กลับมาถึงบ้านก็ต้องดีใจเกือบร้องไห้อีก เพราะมีรถยนต์ป้ายแดงสีขาวจอดรอเจ้าของอย่างเธอแล้ว
ปาลินกระโดดกอดพ่อพลกับแม่นุชของเธออย่างตื่นเต้นดีใจ เธอมีความสุขมาก มากที่สุดที่เคยผ่านมา
“ทีผมกับพี่บอมนะไม่เห็นได้แบบนี้เลย เอาใจแต่ลูกสาว”
บารมีพูดขึ้น แต่ตามด้วยรอยยิ้มที่ปลาบปลื้มและยินดีกับเธอ ปาลินรู้ว่าพี่ชายแค่พูดไปเฉยๆไม่ได้คิดอะไร สมัยพี่บอมกับพี่บารมีรับปริญญาพ่อพลกับแม่นุช กับแม่ก็มีของขวัญให้เหมือนกัน
“ของน้องปลายขอซิตี้นะพ่อพล”
น้องปลายพูดขึ้นบ้าง “ครับผม”
“สบายผมแล้วฮ่าๆ” พ่อเลี้ยงและเป็นพ่อแท้ๆของน้องปลายพูดขึ้น
ถึงปาลินจะได้รถยนต์ แต่ผ่อนเองยังไงก็ได้ไม่ได้ซีเรียสอยู่แล้ว ทุกคนในครอบครัวต่างมีความสุขกันถ้วนหน้า พรุ่งนี้เช้าแม่กับยายต้องเตรียมของไปทำบุญที่วัดกัน ตอนเย็นก็จะบายศรีสู่ขวัญให้ปาลิน จากนั้น ก็จะกลับมาสู้งานต่อ
เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย แม่กับพ่อ พ่อพลแม่นุช พี่ๆสองคนรวมทั้งปาลินด้วยต้องกลับมาทำงานที่กรุงเทพแล้ว ยายกับน้องปลายอยู่บ้านกันสองคน อีกไม่กี่วันน้องปลายก็จะไปมหาลัย ยายต้องอยู่บ้านคนเดียว สงสารยายเหมือนกันนะ ทำไงได้ แต่ไม่ต้องห่วง ลุงๆป้าๆอีกหลายคนยังคอยดูแลให้ ลูกยายมีตั้งหลายคน แม่กับพ่อบอกปาลินว่า น้องปลายเรียนจบก็จะกลับมาอยู่บ้านกับยายถาวรแล้ว ปาลินก็ดีใจอยากให้แม่พักผ่อนสักที
.........
“ยินดีด้วยนะครับ” ปรมีส่งข้อความมาหาเธอ “อยากให้ทำอะไรให้บอกผมนะครับ ถ้าให้ได้ผมจะทำทันที”
“บีเอ็ม คันนึง ได้มั้ยไม่ผ่อนเองถ้าไม่ได้ก็ไม่ต้องเสนออีก”
.........! เงียบทำไมขอแค่นี้ก็ไม่ได้ แล้วมาบอกว่าขออะไรก็จะให้ ปาลินบ่นคนเดียว เธอไม่ได้อยากได้หรอก แต่ถ้าได้ก็สุดยอดมาก พูดประชดไปงั้นแหละข้อความจากปรมียังไม่ถูกตอบกลับมา สถานะขึ้นว่าอ่านแล้ว
“ชีวิตผมยังต้องกู้ธนาคารอยู่เลยครับลูกเอ๊ย อารมณ์ขันนะเราอ่ะ อันอื่นได้มั้ยล่ะ” ปาลินกดอ่านแต่ไม่ตอบกลับ เธอแอบขำเล็กน้อย นั่นก็ไม่ได้แปลว่าเธอจะรู้สึกดีด้วย
เป็นข้อความที่เท่าไหร่ไม่รู้ถูกส่งมาให้เธอ น้อยมากที่ปาลินจะตอบกลับ ปาลินมองเห็นข้อความที่เด้งขึ้นมาหน้าจอมือถืออีก ปล่อยไว้อย่างนั้นแหละ ไม่เปิดเข้าไปอ่าน รู้ทั้งรู้ว่าเธอไม่สนใจ แต่คนส่งก็ยังคงส่งมาให้เธออยู่เป็นระยะๆ ไม่ขาดหาย
เธอเบื่อที่จะตามเอาเรื่องกับพี่ชายแล้ว พูดไปก็งั้นๆ อยากส่งมาก็ส่ง บล็อคแล้วก็แล้วไม่อาจทำอะไรกับผู้ชายคนนี้ได้ เธอบล็อคเขาก็สร้างล็อคอินขึ้นมาใหม่ สุดท้ายเธอก็ต้องยอมแพ้ อยากส่งก็ส่ง แต่อย่าเยอะกับเธอมากก็พอ ถึงอย่างไรนั้นทุกครั้งที่ปรมีส่งข้อความมาหาเธอ ปาลินจะบอกพี่ชายตลอด ให้พี่ชายรู้ว่าเขายังไม่ยอมฟัง
มีบางทีที่รู้สึกไม่ชอบเวลาเห็นพี่ชายทำตัวสนิทสนมกับคนบ้านนั้น แต่นั่นมันเรื่องของพี่ ตัวของพี่เขาจะสนิทกับใครยังไงก็เรื่องของเขา แต่อย่ามาวุ่นวายกับเธอก็พอ เคยเป็นเรื่องใหญ่มาแล้วครั้งหนึ่งกับเรื่องไร้สาระในสายตาคนอื่น แต่มันเป็นเรื่องใหญ่ของเธอทุกอย่างดูเหมือนบารมีจะเข้าใจ หลีกเลี่ยง แอบทำไม่ให้เธอเห็นเสมอ
วันนี้ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง เป็นร้านอาหารอิสานเจ้าของร้านเป็นคนอิสาน พูดคุยกันถูกคอมาก คุยกันรู้เรื่องแค่นี้ก็แฮปปี้แล้วไม่ต้องอะไรมากมาย
บารมีกับภรรยา พี่บอมกับภรรยา ชวนเธอกับแฟนมาทานข้าวที่จังหวัดใกล้กรุงเทพติดทะเล หลังจากกลับมาจากบ้านที่ต่างจังหวัด ที่ร้านจะมีหน้าร้านสำหรับลูกค้าที่รีบๆ ส่วนหลังร้านจะมีซุ้ม หรือกระท่อมให้ลูกค้านั่งทั้งวัน วิวดีมาก ได้บรรยากาศท้องไร่ท้องนาแถวภาคอิสานได้เป็นอย่างดี วิวหลักล้านราคาหลักร้อยใช้คำนี้ได้เลย
สามารถสั่งอาหารอย่างเดียวแล้วนั่งได้ทั้งวัน จะนอนก็ตามใจ มีปลั๊กไฟให้ชาร์จแบตเตอรี่มือถือด้วย ความสุขวันหยุดของปาลินก่อตัวขึ้นอีกครั้ง กินข้าวเสร็จก็เดินหาถ่ายรูป พอหิวก็สั่งเพิ่ม นั่งกินลมชมวิวได้ทั้งวัน เป็นทริปพี่น้องรวมตัวเที่ยวกันเอง ยกเว้นน้องปลายที่เรียนอยู่ต่างจังหวัด แต่วิดีโอคอลคุยกัน อวดกันทั้งวัน
“อุ้ย! พี่แอมสวยน้อดูสิ สวยกว่าตอนเรียนอีก มีลูกสองแล้วก็ยังสวยอ่ะ”
ดูสิไม่เพียงแต่พูดเฉยๆปาลินยื่นหน้าจอให้บารมีดู ลืมนึกไปถึงพี่สะใภ้คนปัจจุบันของตัวเอง พี่แอมคือแฟนเก่าของบารมีสมัยเรียน เคยคบกันเมื่อหลายปีก่อนนู้น
“อะแฮ่มโอ้ยข้าวติดคอ!! บารมีไอสำลักอาหาร เมื่อเจอมุขที่น้องสาวแกล้ง จะแกล้งอะไรก็ได้แต่อย่าแกล้งแบบนี้ กลับคอนโดไปเกรงว่าจะไม่ปลอดภัยอันตรายถึงชีวิตนะสิ
“ปาลิน อย่าพึ่งเอามาให้พี่แกดูตอนนี้ ส่งให้ดูไลน์ส่วนตัวเลยฮ่าๆ”
พี่บอมพี่ชายคนโตรู้งานจริงๆเลย บรรยากาศดี ร่มรื่น หลานๆทั้งลูกของพี่บอมและพี่บารมีเล่นกันสนุกสนาน แต่คนหน้าบึ้งเห็นจะเป็นพี่สะใภ้คนลองของเธอต่างหาก ไม่ได้คิดอะไรแค่อย่างแกล้งแย่พี่ชายเล่นเฉยๆ เธอรักพี่สะใภ้ทั้งสองคนมาก
“แกล้งเค้าดีนักจ่ายเองเลยนะไม่เลี้ยงละ” บารมีงอนบ้าง
“โอ๋ๆ หนูแซวเล่นหน่า พี่เกรซหนูแซวเล่นนะๆฮ่าๆ”
“อย่าแซวแบบนี้พี่เมริงตายนะบอกให้ หึหึ เกรซน่ารักที่สุดนะจ๊ะ ฮ่าๆ”
ไม่เพียงแต่พูดบารมีเอื้อมมือมาหยิบคางภรรยา ก่อนที่ราเกรซจะสบัดหน้าหนี เพราะแกล้งงอนอีกคน เธอรู้ดีแค่นี้พี่ๆไม่ทะเลาะกันหรอก พี่บารมีของเธอรักภรรยาคนนี้จะตาย แต่พี่แอมแฟนเก่าที่คบกันสมัยเรียนมัธยมก็สวยจริง ปาลินเห็นก็ชมว่าสวยตามความจริง ขนาดมีลูกถึงสองคนแล้วก็ยังหุ่นเฟรี้ยวมาก พี่ราเกรซก็เซ็กซี่ใช่ย่อย ถึงจะมีหลานให้เธอถึงสองคนแล้วก็ตาม
“อายลูกกับหลานบ้างนะสองคนน่ะ”
น้องปลายพูดผ่านวิดีโอคอลที่พี่บิวพี่สะใภ้คนโตกำลังคอลหาอยู่ เห็นการกระทำทุกอย่าง คุยด้วยเหมือนกับว่ามาเที่ยวด้วยกันกับพี่ๆ ถึงจะอยู่ต่างจังหวัดก็ตาม
ส่วนเด็กๆก็เล่นกันตามประสา หิวก็มากินข้าว สั่งเพิ่มเรื่อยๆ ร้านดี วิวดี พี่บอมพกเปลมาแขวนให้ลูกสาวคนเล็กนอนด้วย ทำอะไรได้ตามสบาย สั่งจานเดียวอยู่ทั้งวันก็ยังได้เจ้าของร้านไม่ว่า ถ้าไม่อายเอง
........ จบตอน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้