เศรษฐกิจฟองสบู่แฟบแย่กว่าเศรษฐกิจฟองสบู่แตก

ย้อนไปสมัยต้มยำกุ้งตอนนั้นผมอยู่ม 4 โรงเรียนคริสแห่งนึง นักเรียนค่อยข้างมีตัง ผมจำได้ช่วง ม1-3 อย่างน้อยผมมีความสุข มีเกมให้ยืม พ่อแม่เพื่อนไปต่างประเทศซื้อของมาแจกเพื่อน ๆ เพื่อน ๆ พ่อผมเล่นหุ้น รวยเอา บรรยากาศเป็นไปด้วยความอิ่มเอมร้านอาหารเต็ม ทุกคนอู่ฟู่เด็กอย่างผมก็ได้อานิสงไปกับ hype และความมั่งคั่งในช่วงนั้น โอเค ฟองแตก มีคนค่าตัวตาย เป็นทุกข ตึกร้าง บลา ๆ แต่สุดท้ายก็ฟื้นกลับมา เหมือนตกเหว แล้วค่อย ๆ ไต่ that life

เศรษฐกิจฟองสบู่แฟบที่ผมจำได้ลากยาวมา 3-4 ปี อึน ๆ หน่วง ๆ แนวโน้มและทำท่าดุจะแย่ลงเรื่อย ๆ มีดีบ้างแพร้บนึง แล้วก็ลงต่อ ยกเว้นหุ้น ร้านค้าเจ๊งเรื่อย ๆ คนตกงานเรื่อย ๆ คอนโดผีสิง โรงแรมผีสิง วงข้าวเริ่มมีคนบ่นมากขึ้นเรื่อย ๆ อวดความทุกข์กัน ผุ้คนหลายคนเท่าที่สังเกต รวมตัวจขกท แบ่งเป้นสองโหมด ซึม ๆ แบบ zombie  กับ ดุร้าย 

อนาคตผมคิดคร่าวไม่มีตัวเลขหรือข้อมูลไร back up แต่ประมาณด้วย common sense อีกไม่กี่ปีเข้าสุ่สังคมสุงอายุ คือ พ่อแม่ป่วย บิลใบละแสน หนี้ส่วนตัวท่วม งาน ค้าขายไม่มั่นคง ลูก ค่าเทอมแพงขึ้นเรื่อย ๆไม่นับเรื่องเฮงกระบวยอื่น 

นอกจากปรับตัว ทำออนไลน ขายหมูปิ้ง ใครมีไรนอกกรอบ เชิญแชรกันได้น่ะครับ แต่ผมเหมือนในหนังซอมบี้ ตอนที่พระเอก พูดว่า we gotta do something แล้วก็พาเพื่อน ๆแยกวง แต่สุดท้ายก็โดน ซอมบี้กัดตาย
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่