ทำไมพออายุมากขึ้นความรู้สึกเสียใจกับความรักน้อยลงคะ ?

เมื่อก่อนสมัยมัธยมเวลาชอบใครจะชอบนานมาก พออกหักก็ร้องไห้และมีความรู้สึกว่าเสียใจนานมากเช่นกัน

แต่พอโตขึ้นเวลาเจอความรักที่ผ่านเข้ามา อาจจะมีบ้างที่รู้สึกผิดหวัง แต่ก็ใช้เวลาเพียงไม่ถึงเดือนก็สามารถใช้ชีวิตได้แบบไม่รู้สึกอะไร ความรู้สึกเหมือนแค่นอยด์ชีวิต แต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นเสียใจเหมือนตอนสมัยเรียน บางครั้งก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า ไม่เป็นไรหรอกหาใหม่ แล้วก็หายนอยด์ไปดื้อๆ

หรือว่าจะตายด้านแล้ว มีใครเป็นเหมือนกันไหมคะ ?