คือเรารู้จักพี่คนนึงตั้งแต่ตอนเรียนมหาลัยแล้วแหละ รู้จักกันผ่านพี่กลุ่มนึงที่เราอยู่ด้วย แรกๆก็เฉยๆน่ะ แต่พอรู้จักกันมากขึ้น สนิทกันมากขึ้น เราออกทริปกันบ่อย ปีละ 2-3 ทริปเลยแหละ สำหรับเรานะ ตอนนั้นเราคิดว่าเค้าคือคนที่ดีมากๆ แล้วความรักมันก็ก่อตัวขึ้น จนเวลาผ่านไป พี่เค้าจบมหาวิทลัย เราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย แต่ก็รู้สารทุกข์สุขดิบ ผ่าน social ต่างๆ ไม่ได้คุยกันจริงจัง เราเองก็คิดว่าตัวเองน่าจะทำใจได้แล้วแหละ 5555+ อารมณ์เหมือนรุ่นน้องที่แอบชอบรุ่นพี่ทั่วๆไปนั่นแหละ แต่ต่าง ตรงที่เรารู้จักกันในสถานะพี่น้องกันมาก่อน แต่เรื่องมันไม่ได้ง่ายแบบนั้นไง

              แต่พอเราเรียนจบ เข้ามาสัมภาษณ์งานในกรุงเทพ เลยชวนพี่เค้ามากินข้าวด้วยกันที่สยาม ก็เจอกันหลังจากที่ไม่ได้เจอกัน 2 ปี แว่บแรกมันทำให้หัวใจเราเต้นแรกมาก มือไม้สั่นแต่เราก็คุยกันเหมือนเดิมนะ เราก็ถามเค้าว่าทุกวันนี้เค้าพักอยู่กับใคร เค้าตอบเราว่าพักคนเดียว เพื่อนที่พักด้วยเพิ่งย้ายออกไป กินข้าวเสร็จก็แยกย้ายกลับบ้าน แต่พอผลการสอบสัมภาษณ์ออก เราต้องมาทำงานในกรุงเทพ เลยทักไปหาเค้า ถามว่าอยากได้รูมเมทรึป่าว จะได้หารค่าห้องกัน (ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรเลยน่ะ สาบานได้เลย คือมันทำใจได้แล้วจริงๆ) เค้าตอบว่า มาดิ่ จะได้ช่วยหารค่าหารด้วย ช่วงแรกๆเราอยู่กันเหมือนเพื่อนแบบที่คุยกันถูกคอ คิดว่าค่อนข้างสนิทเลยแหละ เค้าทำทุกอย่างให้เรา ต่างคนต่างทำทุกอย่างให้กันและกัน แม้แต่ขับรถกลับบ้านเราไกลเป็น 1,000 กม. เค้าก็ทำให้ คุยกันตลอดเวลา เข้าใจกัน ไม่เคยคิดมากเลยที่อยู่ด้วยกัน แต่เวลาผ่านไป 2 ปี  6 เดือนมานี้ เค้าก็เปลี่ยนไปเป็นอีกคนนึง เราขออะไรเค้าก็ไม่ทำให้ ความรู้สึกขอเราก็เริ่มเปลี่ยนไป หลายที่เราต้องการเริ่มมีคำถามตบท้ายด้วยคำว่าได้รึป่าว? ถ้าไม่ได้ไม่เป็นไร (ที่ถามเพราะเกรงใจ ไม่อยากบังคับ) ในขณะที่เมื่อก่อนมันไม่ต้องมีคำนี้ เราเองก็รู้สึกว่าทุกอย่างมันเปลี่ยนไป (ต้องบอกก่อนว่าเรา ระหว่างเรา 2 คนก็ยังไม่รู้ว่าอยู่กันในสถานะอะไร มันเหมือนจะพิเศษกว่า พี่น้อง เพื่อน แต่บางครั้งมันก็แค่คนที่อาศัยอยู่ด้วยกัน)

             มีโอกาสคุยกันน่ะ เรื่องที่เราห่างกัน เค้ายอมรับว่าใช่ เพราะเราน่ารำคาญ หลายอย่างเมื่อก่อน ที่ทำให้จริงๆไม่ได้อยากทำหรอก แต่เห็นว่าอยู่ด้วยกันเลยทำ เราได้ยินทำนั่นแล้วแทบร้องไห้เลย หลายครั้งที่ทะเลาะมันเกิดจากปัญหาเล็กๆน้อยๆ เช่น วันนี้จะกินอะไร คือเราต้องคิดทุกวัน คนที่คิดทุกวันมันเหนื่อยน่ะ เราแค่อยากให้เค้าคิดบ้างว่าอยากกินอะไร หรือเวลานั่งรอจะไปไหน ต่างคนต่างนั่งรอกัน จนผ่านไป ครึ่ง ชม. ไม่มีใครจากห้อง มันไม่มีคนพูดอ่ะ เราเหนื่อย

             มีช่วงนึงเรารวบรวมความกล้าทั้ง 5 ปี ที่แอบชอบเค้า บอกเค้าไปว่าเราชอบ เค้าก็อึ้งน่ะ แล้วถามเรากลับมาว่าตั้งแต่ตอนไหน เราบอกไปว่า 5 ปีแล้ว แต่หลังจากที่เราบอกไป เค้าก็ทำทุกอย่างเหมือนตอนที่ยังไม่รู้ ใจนึงก็รักมาก เพราะมันรักมา 5 ปีแล้ว ใจนึงก็เสียใจมากๆ เราคิดจะออกจากตรงมาก แต่ทำไม่ได้จริงๆ ด้วยเหตุผลหลายอย่าง (เราซื้อคอนโดไว้อยู่ด้วยกัน)

              เราควรทำไงดี ????