๐ เช้า เข้า วันแช่มชื่น...........ลืมตาตื่นลุกขึ้นเต้น
แขนขาขยับเล่น..............แอโรบิคท่าพลิกแพลง
๐ ชวนลูก มาเร็วเข้า..........อย่าง่วงเหงา แม่จะแจ้ง
เที่ยวสวน พระประแดง.............แหล่งกำเนิด แม่เกิดมา
๐ แวะตลาด บางน้ำผึ้ง...............ต้องตะลึง เลยลูกจ๋า
ข้าวของ มากมีมา...............เขาเชื้อเชิญ ช็อปชิมชม
๐ คุ้งน้ำบางกะเจ้า............แมกไม้เงาระรื่นร่ม
สองล้อถีบรับลม............เสียงระงมเหล่านกกา
๐ โน่นแน่ะ ! นกกางเขน............จับไม้เอน จู๋จี๋จ๋า
กระจิบ ลิบลิบมา.............ส่งเสียงจ้า แจ้นจับคอน
๐ นกเขา คูขับขาน...........เกาะกิ่งก้าน กันสลอน
มองล่าง เจ้าพังพอน.............เร้นกายซ่อน ซุกกอพง
๐ กระรอก ล่อกแล่กล่อ.............ไต่ตามตอ เต้นเหย็งหยง
กระแต ชะแง้งง.................วิ่งขึ้นลง ระวังไว
๐ เลาะเรื่อย บนทางราบ............แนวขนาบ แม่น้ำใหญ่
ลำพู ชูก้านไกว..............ห้อยลูก ไว้สายระโยง
๐ โกงกาง หยั่งรากแทรก...........ทะลุแหวก ดินเลนโล่ง
งุ้มงอก ออกกางโกง..........ชื่อจึงโยง นามสมญา
๐ มองไกล อะไรนั่น!.........เก้กังหัน ผลุบโผล่หน้า
ก้ามชู ทำขู่หรา............ปูเงื้อง่า ท่าดาบรำ
๐ ลูกถาม ความสงสัย.......เรือโยงใหญ่ ในสายน้ำ
แม่เล่า เจ้าจงจำ.......ที่เพียบลำ เพราะขนทราย
๐ คุ้งโค้ง แม่เคยอยู่...........ไม่หราหรู แต่สุขหลาย
สวนเรือก คลองเรียงราย.......แม่เล่นว่าย พายเรือบด
๐ บัดนี้มีเหลือน้อย.........เมืองทยอย รุกล้ำลด
เกรงนาน พาลหายหมด..........แหล่งอากาศธรรมชาติงาม
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
nana_tjj
ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ตค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ที่มาของกาพย์ยานี บทนี้ เพราะกลับบ้านเดิมมองเห็นความเปลี่ยนแปลงไป
ผู้คนมากขึ้นสิ่งปลูกสร้างมากขึ้น เกรงว่า สีเขียวที่เป็นปอดให้คนกรุง
เหลือน้อยลงไปเรื่อยๆ จนจะไม่เหลือความสวยงามดังเช่นทุกวันนี้ค่ะ
๐๐๐ คุ้งโค้งแม่เคยอยู่.....ไม่หราหรูแต่สุขหลาย ๐๐๐ (รักษ์บางกะเจ้า)