ด้ายแดง : ความเชื่อในคำทำนายของเหมยอิงนี่ลักลั่นเนอะ

เรื่องที่ลูกซูซี่ดวงชงกับพ่อ   นี่ก็เชื่อจริงจัง  ขนาดเอาเด็กไปทิ้งเพื่อให้หลงเหว่ยรอด     แล้วเรื่องที่หลงเหว่ยจะไม่มีทายาท  ทำไมไม่เชื่อบ้าง   ควรทำใจยอมรับบ้างสิ     นี่อะไร   ตั้งแต่ตอนปกป้องเกิดก็ดีใจว่าฝืนคำทำนายได้     แต่พอรู้ว่าไม่ใช่ลูกหลงเหว่ย  ทำไมไม่ฉุกคิดบ้างว่า   คำทำนายเป็นจริง   แล้วยอมรับบ้าง    เลือกเชื่ออย่างที่ตัวเองอยากเชื่อเท่านั้น    มาตอนนี้ก็พยายามจะให้หลงเหว่ยมีลูกกับหลิงหลิงอีก    โดยไม่เคยถามหลงเหว่ยเลยว่าคิดยังไงกับหลิงหลิง   คราวเพ่ยเพ่ยก็ยัดเยียดให้เขา  จนเกิดเรื่องราวต่าง ๆ   จนลูกแทบจะไม่พูดด้วยเกือบยี่สิบปี  ยังไม่เข็ดอีก     พูดแต่ว่าอยากให้ลูกมีความสุข  ถ้าคิดอย่างนั้นจริง   ก็ควรดีกับซูซี่บ้าง    รู้ก็รู้ว่าเขารักกัน  และหลงเหว่ยไม่เคยรักใครอีก        ไม่ใช่แค่ซูซี่มาเมืองไทย   ก็ตั้งแง่แล้ว   เหมยอิงนี่เหมาะกับคำว่าแก่เพราะกินข้าวจริง ๆ    (ซึ่งที่บ้านนี้นี่ก็ไม่เห็นกินข้าวอย่างมีความสุขกันสักเท่าไร)        สติปัญญาไม่เติบโตตามอายุเลย