เหนื่อยเหลือเกินกับชีวิตขาลง
เคยมั่งมี ทำบุญ ทำทาน ช่วยคน
แต่พอชีวิตขาลง ตังจะซื้อข้าวยังไม่มีเลย
เหนื่อยท้อ ไม่เคยอยากตายเท่าตอนนี้
เป็นวันที่เหนื่อย ที่ท้อที่สุด ชีวิตแต่ละวันไม่ง่ายเลย
มีหนี้สินท่วมหัว ทั้งตัวเหลือเงิน 30 กว่าบาท
ซื้อข้าวยังไม่พอจะกินเลย
เคยให้ เคยช่วยคนอื่น แบบที่ไม่ต้องร้องขอ
ให้แล้วให้อีก ให้จนตัวเองหมดก็มี
แต่ละอย่างที่ได้คืนกลับมา
กลับเป็นคำพูดจา ดูถูก สารพัด
พอล้ม ไม่ใช่แค่โดนข้าม โดนเหยียบหัวไปเลย
หนี้ที่คนอื่นติด มี
145,000
50,000
20,000
40,000
ฉันไม่เคยด่าทอด้วยคำหยาบหรือดูถูก
มีแต่จะสงสาร ไม่ประจานเพราะเห็นแก่ลูกเค้า ครอบครัวเค้า แต่เค้าทำไว้เจ็บเหลือเกิน
คนนึงทิ้งภาระให้รับผิดชอบ
จนต้องเป็นหนี้เองก็มี ทวงแค่ สองสามครั้ง
สุดท้ายต้องยกหนี้ให้ เกือบ 50,000 บาท
เพราะมองไม่เห็นหนทางจะได้คืนเลย
ไม่คาดคั้น ไม่ด่า ไม่ประจาน
เพราะเป็นสิ่งที่ตัวเองไม่อยากเจอด้วยเหมือนกัน
แต่พอตัวเองหมด สิ่งที่เจอ กับสิ่งที่ให้คนอื่น
คนละอย่างกันเลย โดนสารพัดจะโดน
เราไม่ด่าเค้า เพราะถ้าวันนึงที่ไม่มี เราก็ไม่อยากโดนด่า
แต่สิ่งที่เจอ เหยียดหยามกันสารพัดเลย
บางวันที่ไม่มีข้าวจะกิน ไม่มีเงิน
ทักขอความช่วยเหลือเพื่อน หรือคนที่เคยช่วย
บางคนบอกไม่ทัน ไม่มี ยังเข้าใจ ไม่โกดหรือเคือง
บางคน เปิดอ่าน แต่ไม่ตอบแชทเรา เหมือนเราไม่ได้แชทหา มันก็น้อยใจอยู่นะ
บางคนเราเคยให้กินข้าว ช่วยเหลือเต็มที่
วันที่เราตกต่ำ เค้ามองไม่เห็นหัวเราเลยสักนิด
ทำบุญ ทำทาน ช่วยเหลือคนยากจน
แต่ชีวิต ก็ยังตันมันทุกทาง
ทางออกก็ไม่มี ดิ้นรน จนถลอกทั้งตัว
จนไม่รู้ จะดิ้นยังไงแล้ว
ชีวิตก็ไม่ได้ดีขึ้นจากเดิมเลย ทั้งเหนื่อย ทั้งท้อ
วันนี้ เป็นวันที่รุ้สึกเหมือนตัวคนเดียว
ไม่มีครอบรัวคอยช่วย เพราะต่างคนต่างลำบาก
ไม่มีเพื่อน ไม่มีสามี ไม่มีใครสักคน ที่จะอยู่ข้างๆ มีแต่ซ้ำเติม
ขอโทษบางคนที่ทำให้ผิดหวังเพราะไม่มีสัจจะ
ขอโทษบางที่ทำให้เดือดร้อน แต่อยากให้รู้ว่าวันนี้ที่ไม่มีสัจจะ ไม่รักษาคำพูด ลำบากที่สุดในชีวิตแล้วจริงๆ ต้องกลายเป็นคนเห็นแก่ตัวโดยไม่มีคำแก้ตัวใดๆ
ตอนมั่งมี เอาแต่เที่ยว จ่ายเงินฟุ่มเฟือย
ถ้ารู้จักเก็บ จะไม่ลำบากแบบตอนนี้เลย
ตอนนั้น ถ้าเห็นแก่ตัวบ้างคงจะดี
ไม่ใช่ เห็นใครลำบาก ก็เสนอหน้าช่วยหมด
ตอนมีอีกบท ตอนหมดอีกแบบ มันเป็นแบบนี้นี่เอง
ชีวิตมาถึงคำว่าจนตรอกเข้าทุกวัน
ถ้าเลือกตายได้ ก็อยากตายลงตอนนี้
อยากหยุดหายใจ อยากหลับแล้วไม่ต้องตื่นอีกเลย
แต่สิ่งเดียว ที่ยังรั้ง อยู่ตอนนี้ คือ "ลูก"
ห่วงลูก กลัวลูกขาดความรัก
กลัวไม่มีใครเข้าใจลูกเหมือนแม่
กลัวเวลาลูกมีปัญหาแล้วไม่มีใครช่วยแก้
แม่ขอโทษที่ต้องมาทำงานไกลบ้าน
ขอโทษที่ไม่ได้ให้ความรักหนูเท่าที่ควร
ขอโทษที่ไม่ดีเท่าแม่คนอื่น
แต่แม่สัญญา หนูจะต้องไม่ลำบากเหมือนแม่
โตขึ้นหนูจะมีแม่คอยอยู่ข้างๆทุกปัญหา
บันทึกนี้ เผื่อวันนึง ที่ผ่านปัญหาไปได้
จะกลับมาแชร์โพสต์นี้
ว่ากว่าจะผ่านมาได้ ... มันไม่ง่ายเลย
#เตือนความจำวันนึงจะได้ใช้ชีวิตอย่าระมัดระวัง
#ขอบคุณความจนพิสูจน์ใจคนรอบข้าง
#ขอบคุณปัญหาที่มาเป็นบททดสอบ
#ขอบคุณทุกคนที่ดูถูกเหยีดหยาม
#ขอบคุณทุกคนที่คอยซ้ำเติม
#ขอบคุณทุกคนที่คอยช่วยเหลือ
#ขอบคุณลูกที่ทำให้แม่อยากมีชีวิตอยู่
#พิมพ์ไป ร้องไป 😅
มีใครเคยอยากตายเพราะเป็นหนี้มั้ย??
เคยมั่งมี ทำบุญ ทำทาน ช่วยคน
แต่พอชีวิตขาลง ตังจะซื้อข้าวยังไม่มีเลย
เหนื่อยท้อ ไม่เคยอยากตายเท่าตอนนี้
เป็นวันที่เหนื่อย ที่ท้อที่สุด ชีวิตแต่ละวันไม่ง่ายเลย
มีหนี้สินท่วมหัว ทั้งตัวเหลือเงิน 30 กว่าบาท
ซื้อข้าวยังไม่พอจะกินเลย
เคยให้ เคยช่วยคนอื่น แบบที่ไม่ต้องร้องขอ
ให้แล้วให้อีก ให้จนตัวเองหมดก็มี
แต่ละอย่างที่ได้คืนกลับมา
กลับเป็นคำพูดจา ดูถูก สารพัด
พอล้ม ไม่ใช่แค่โดนข้าม โดนเหยียบหัวไปเลย
หนี้ที่คนอื่นติด มี
145,000
50,000
20,000
40,000
ฉันไม่เคยด่าทอด้วยคำหยาบหรือดูถูก
มีแต่จะสงสาร ไม่ประจานเพราะเห็นแก่ลูกเค้า ครอบครัวเค้า แต่เค้าทำไว้เจ็บเหลือเกิน
คนนึงทิ้งภาระให้รับผิดชอบ
จนต้องเป็นหนี้เองก็มี ทวงแค่ สองสามครั้ง
สุดท้ายต้องยกหนี้ให้ เกือบ 50,000 บาท
เพราะมองไม่เห็นหนทางจะได้คืนเลย
ไม่คาดคั้น ไม่ด่า ไม่ประจาน
เพราะเป็นสิ่งที่ตัวเองไม่อยากเจอด้วยเหมือนกัน
แต่พอตัวเองหมด สิ่งที่เจอ กับสิ่งที่ให้คนอื่น
คนละอย่างกันเลย โดนสารพัดจะโดน
เราไม่ด่าเค้า เพราะถ้าวันนึงที่ไม่มี เราก็ไม่อยากโดนด่า
แต่สิ่งที่เจอ เหยียดหยามกันสารพัดเลย
บางวันที่ไม่มีข้าวจะกิน ไม่มีเงิน
ทักขอความช่วยเหลือเพื่อน หรือคนที่เคยช่วย
บางคนบอกไม่ทัน ไม่มี ยังเข้าใจ ไม่โกดหรือเคือง
บางคน เปิดอ่าน แต่ไม่ตอบแชทเรา เหมือนเราไม่ได้แชทหา มันก็น้อยใจอยู่นะ
บางคนเราเคยให้กินข้าว ช่วยเหลือเต็มที่
วันที่เราตกต่ำ เค้ามองไม่เห็นหัวเราเลยสักนิด
ทำบุญ ทำทาน ช่วยเหลือคนยากจน
แต่ชีวิต ก็ยังตันมันทุกทาง
ทางออกก็ไม่มี ดิ้นรน จนถลอกทั้งตัว
จนไม่รู้ จะดิ้นยังไงแล้ว
ชีวิตก็ไม่ได้ดีขึ้นจากเดิมเลย ทั้งเหนื่อย ทั้งท้อ
วันนี้ เป็นวันที่รุ้สึกเหมือนตัวคนเดียว
ไม่มีครอบรัวคอยช่วย เพราะต่างคนต่างลำบาก
ไม่มีเพื่อน ไม่มีสามี ไม่มีใครสักคน ที่จะอยู่ข้างๆ มีแต่ซ้ำเติม
ขอโทษบางคนที่ทำให้ผิดหวังเพราะไม่มีสัจจะ
ขอโทษบางที่ทำให้เดือดร้อน แต่อยากให้รู้ว่าวันนี้ที่ไม่มีสัจจะ ไม่รักษาคำพูด ลำบากที่สุดในชีวิตแล้วจริงๆ ต้องกลายเป็นคนเห็นแก่ตัวโดยไม่มีคำแก้ตัวใดๆ
ตอนมั่งมี เอาแต่เที่ยว จ่ายเงินฟุ่มเฟือย
ถ้ารู้จักเก็บ จะไม่ลำบากแบบตอนนี้เลย
ตอนนั้น ถ้าเห็นแก่ตัวบ้างคงจะดี
ไม่ใช่ เห็นใครลำบาก ก็เสนอหน้าช่วยหมด
ตอนมีอีกบท ตอนหมดอีกแบบ มันเป็นแบบนี้นี่เอง
ชีวิตมาถึงคำว่าจนตรอกเข้าทุกวัน
ถ้าเลือกตายได้ ก็อยากตายลงตอนนี้
อยากหยุดหายใจ อยากหลับแล้วไม่ต้องตื่นอีกเลย
แต่สิ่งเดียว ที่ยังรั้ง อยู่ตอนนี้ คือ "ลูก"
ห่วงลูก กลัวลูกขาดความรัก
กลัวไม่มีใครเข้าใจลูกเหมือนแม่
กลัวเวลาลูกมีปัญหาแล้วไม่มีใครช่วยแก้
แม่ขอโทษที่ต้องมาทำงานไกลบ้าน
ขอโทษที่ไม่ได้ให้ความรักหนูเท่าที่ควร
ขอโทษที่ไม่ดีเท่าแม่คนอื่น
แต่แม่สัญญา หนูจะต้องไม่ลำบากเหมือนแม่
โตขึ้นหนูจะมีแม่คอยอยู่ข้างๆทุกปัญหา
บันทึกนี้ เผื่อวันนึง ที่ผ่านปัญหาไปได้
จะกลับมาแชร์โพสต์นี้
ว่ากว่าจะผ่านมาได้ ... มันไม่ง่ายเลย
#เตือนความจำวันนึงจะได้ใช้ชีวิตอย่าระมัดระวัง
#ขอบคุณความจนพิสูจน์ใจคนรอบข้าง
#ขอบคุณปัญหาที่มาเป็นบททดสอบ
#ขอบคุณทุกคนที่ดูถูกเหยีดหยาม
#ขอบคุณทุกคนที่คอยซ้ำเติม
#ขอบคุณทุกคนที่คอยช่วยเหลือ
#ขอบคุณลูกที่ทำให้แม่อยากมีชีวิตอยู่
#พิมพ์ไป ร้องไป 😅