กรุณาอ่านให้จบให้ละเอียด
ผมขอยอมรับก่อนว่าผมผิดผมโกหก นี่คือเรื่องราวที่ทำให้ชีวิตผมพังทลาย เดินทีผมอยากซื้อมือถือใหม่ แต่ผมก็อยากจะช่วยลดภาระครอบครัว อย่างน้อยๆก็อยากช่วยลดค่าไฟ ค่าหนี้ แต่ก็ไม่อยากให้มาห่วงว่าผมจะไม่มีเงินใช้ ไม่อยากให้ปฏิเสธความช่วยเหลือ ผมพยายามทำทั้งสองนี้พร้อมกัน ผมรู้ดีว่ามันไม่ไหว ผมกะว่าจะเลิกซื้อโทรศัพท์ใหม่ แล้วเอาเงินมาช่วยพ่อแม่(แม่เลี้ยง) แต่ทันใดนั้น เจ้านายในที่ทำงานก็บอก จะขอซื้อต่อมือถือเครื่องเก่าของผม ผมเห็นโอกาสดีเลยขาย และกะจะเอาเงินไปช่วยค่าใช้จ่ายครอบครัว แต่อย่างที่ว่าผมไม่อยากให้ครอบครัวมาห่วงเรื่องผม ถ้าเค้ารู้ว่าผมขายเค่าจะไปซื้อคืนแน่ ถ้างั้นที่ผมขายก็ไร้ความหมาย ผมจึงโกหกว่าทำมือถือพัง ผมทำทุกอย่างเพื่อให้พ่อแม่(แม่เลี้ยง)เชื่อ นี่คือการโกหกครั้งแรกของผมในขีวิตนี้ตั้งแต่ผมเกิดมา แต่สุดท้ายพวกเค้าก็รู้ ผมเลยไม่ได้ขายเพราะถูกห้าม ผมขอโทษ ผมสำนึกผิด ในคืนนั้นพ่อกับแม่(แม่เลี้ยง) ก็ทะเลาะกัน ผมรู้เค้าโกรธ แต่คำพูดที่ทำให้ผมเจ็บ และคิดว่ามันคือบาปที่ผมต้องชดใช้ แม่(แม่เลี้ยง)บอกว่า
"แม่(แม่แท้)มันเป็นแบบไหนลูกก็เป็นแบบนั้น...เลือดแม่มันแรงจริงๆไอ-***"
พ่อผมกับแม่(แม่แท้)แยกทางกันเพราะแม่(แม่แท้)มีชู้หนีตามผู้ชาย ผมรู้สึกเกลียดที่เค้าทำแบบนี้ แต่ในขณะเดียวกันผมรูสึกขอบคุณที่คลอดผมออกมา ผมพยายามทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้ถูกบอกหรือถูกคนอื่นด่าว่า
"*ึงมันลูกกะ***"
ทุกครั้งที่แม่(แม่เลี้ยง)ผมโกรธ ไม่ว่าจะโกรธเองหรือเมาเธอจะหลุดปากพูดเรื่องสายเลือดของผมกับแม่(แม่แท้)ออกมาเสมอ
และเหมือนว่าเค้าจะเข้าใจผิดกว่าเดิม เหตุผลที่ผมโกหกไม่ใช่เพราะต้องการขายมือถือเก่าเอาเงินไปซื้อมือถือใหม่ แต่เพื่อเอาเงินมาช่วยลดค่าใช้จ่ายครอบครัว
ในคืนนั้นพ่อกับแม่เลี้ยงทะเลาะกันใหญ่โต ถึงขั้นไบ่ออกจากบ้าน ทั้งด่าทอว่าผม ว่าสายเลือดของแม่แท้ในตัวผม ผมนอนฟังในห้องด้วยความทรมานและสำนึกผิด นี่คือบทลงโทษของคนโกหกอน่างผม
เวลา2:07 เสียงทะเลาะเงียบไปแล้ว แต่ผมก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าพ่อผมยังอยู่รึเปล่า ถ้าพ่อผมหนีไปเหมือนกับที่แม้แท้ทำกับผมล่ะ อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ยังไม่เช้ารอดูว่าพรุ่งนี้เข้าจะมีบทลงโทษแบบไหนรอผมอยู่
จิตใจสลายชีวิต(เสี่ยงที่จะ)พังเพราะความหวังดี
ผมขอยอมรับก่อนว่าผมผิดผมโกหก นี่คือเรื่องราวที่ทำให้ชีวิตผมพังทลาย เดินทีผมอยากซื้อมือถือใหม่ แต่ผมก็อยากจะช่วยลดภาระครอบครัว อย่างน้อยๆก็อยากช่วยลดค่าไฟ ค่าหนี้ แต่ก็ไม่อยากให้มาห่วงว่าผมจะไม่มีเงินใช้ ไม่อยากให้ปฏิเสธความช่วยเหลือ ผมพยายามทำทั้งสองนี้พร้อมกัน ผมรู้ดีว่ามันไม่ไหว ผมกะว่าจะเลิกซื้อโทรศัพท์ใหม่ แล้วเอาเงินมาช่วยพ่อแม่(แม่เลี้ยง) แต่ทันใดนั้น เจ้านายในที่ทำงานก็บอก จะขอซื้อต่อมือถือเครื่องเก่าของผม ผมเห็นโอกาสดีเลยขาย และกะจะเอาเงินไปช่วยค่าใช้จ่ายครอบครัว แต่อย่างที่ว่าผมไม่อยากให้ครอบครัวมาห่วงเรื่องผม ถ้าเค้ารู้ว่าผมขายเค่าจะไปซื้อคืนแน่ ถ้างั้นที่ผมขายก็ไร้ความหมาย ผมจึงโกหกว่าทำมือถือพัง ผมทำทุกอย่างเพื่อให้พ่อแม่(แม่เลี้ยง)เชื่อ นี่คือการโกหกครั้งแรกของผมในขีวิตนี้ตั้งแต่ผมเกิดมา แต่สุดท้ายพวกเค้าก็รู้ ผมเลยไม่ได้ขายเพราะถูกห้าม ผมขอโทษ ผมสำนึกผิด ในคืนนั้นพ่อกับแม่(แม่เลี้ยง) ก็ทะเลาะกัน ผมรู้เค้าโกรธ แต่คำพูดที่ทำให้ผมเจ็บ และคิดว่ามันคือบาปที่ผมต้องชดใช้ แม่(แม่เลี้ยง)บอกว่า
"แม่(แม่แท้)มันเป็นแบบไหนลูกก็เป็นแบบนั้น...เลือดแม่มันแรงจริงๆไอ-***"
พ่อผมกับแม่(แม่แท้)แยกทางกันเพราะแม่(แม่แท้)มีชู้หนีตามผู้ชาย ผมรู้สึกเกลียดที่เค้าทำแบบนี้ แต่ในขณะเดียวกันผมรูสึกขอบคุณที่คลอดผมออกมา ผมพยายามทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้ถูกบอกหรือถูกคนอื่นด่าว่า
"*ึงมันลูกกะ***"
ทุกครั้งที่แม่(แม่เลี้ยง)ผมโกรธ ไม่ว่าจะโกรธเองหรือเมาเธอจะหลุดปากพูดเรื่องสายเลือดของผมกับแม่(แม่แท้)ออกมาเสมอ
และเหมือนว่าเค้าจะเข้าใจผิดกว่าเดิม เหตุผลที่ผมโกหกไม่ใช่เพราะต้องการขายมือถือเก่าเอาเงินไปซื้อมือถือใหม่ แต่เพื่อเอาเงินมาช่วยลดค่าใช้จ่ายครอบครัว
ในคืนนั้นพ่อกับแม่เลี้ยงทะเลาะกันใหญ่โต ถึงขั้นไบ่ออกจากบ้าน ทั้งด่าทอว่าผม ว่าสายเลือดของแม่แท้ในตัวผม ผมนอนฟังในห้องด้วยความทรมานและสำนึกผิด นี่คือบทลงโทษของคนโกหกอน่างผม
เวลา2:07 เสียงทะเลาะเงียบไปแล้ว แต่ผมก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าพ่อผมยังอยู่รึเปล่า ถ้าพ่อผมหนีไปเหมือนกับที่แม้แท้ทำกับผมล่ะ อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ยังไม่เช้ารอดูว่าพรุ่งนี้เข้าจะมีบทลงโทษแบบไหนรอผมอยู่