ช่วยผมด้วย... ผมควรทำอย่างไรต่อดี

ผมรู้สึกเหมือนสิ่งของ ที่ถูกคนโน้นคนนี้เหวี่ยงไปตามที่เขาต้องการ แต่ผมไม่ค้องการ

หากไม่ทำตามที่เขาต้องการ ก็จะโดนวิพากษ์วิจาร อย่างหนัก

ตลอดชีวิตผมไม่เคยพบอิสระที่แท้จริง ถูกบังคับ ถูกกดดัน ทั้งคนรอบข้างและครอบครัว

คำเดียวที่พวกเขาบอกกับผมคือ อดทนๆๆๆๆๆๆๆๆ เพื่อที่...จะทำเงินให้เขา

หลังๆบทสนทนากับครอบครัวผมมีแต่เรื่องเงินและหนี้สินเป็นหลัก

พวกเขาคาดหวังอะไรจากตัวผมกัน

ให้ผมมีอนาคตที่ดีแบบที่เขาพูด

หรือเงินที่ผมหาได้

ผมออกจากบ้านมาหลายปี มหาลัยไม่ได้เรียนต่อเพราะทางบ้านไม่สนับสนุน ขอกู้ กยศ.เขาก็ไม่ยอมบอกกลัวเป็นหนี้ ทั้งๆที่เขาก็กู้ไปทำอย่างอื่นได้

แต่เรื่องที่ผมอยากเรียนต่อ ทำไม่ได้

ผมต้องนั่งมองเพื่อนใส่ชุดนักศึกษาเดินเข้ามหาลัยอย่างภาคภูมิ ส่วนปมเรียนจบสายสามัญม.6 โดยไม่รู้ว่าจะไปไหนต่อ

โดนครอบครัวบังคับให้ทำงานหาเงิน

เงินๆๆๆๆ และเงินมา 8 ปี

จนวันนี้ผมคิดว่าผมพอและ

ผมอยากกลับบ้าน

อยากกลับไปใช้ชีวิตธรรมดา

อยากกลับไปมีความสุขในแบบที่อยากมี

แต่มันไม่ง่ายขนาดนั้น

บ้านผมไม่ยอมให้ลาออกจากงาน

พูดเรื่องหนี้ เรื่องเงิน

ผมเบื่อ

หนึ่งเดือนก่อนผมไม่มีกะจิกะใจทำอะไร

ห้องผมไม่เก็บ ผ้าผมไม่ซัก เต็มที่สุด ผมซักวันละตัวแค่พอใส่

รู้ตัวอีกทีก็ขยะเต็มห้อง

หลอดไปเสียเพราะใช้งานมานานไม่เคยเปลี่ยนมาหลายเดือน ไม่รู้จะเปลี่ยนไปทำไมเพราะผมอยู่คนเดียว จนวันนี้

พวกเขาจะขึ้นมา มากล่อมผมให้ผมไม่กลับบ้าน

ผมจำเป็นต้องทนอีกไหม

แต่ผมไม่อยากให้ใครเห็นสภาพที่เป็นอยู่ของผม

ถึงผมจะไม่อยากให้ใครคาดหวังในผม

แต่ผมก็ไม่อยากให้เขาผิดหวัง

ผมอยากไปพบแพทย์ หลายครั้งเกี่ยวกับเรื่องชีวิตผม

ผมควรทำยังไงดี

มันมีอีกหลายเรื่องที่อยากหาคำปรึกษา

ขอร้องล่ะ ช่วยผมด้วย

ครั้งแรกที่ผมมาพิมพ์อะไรแบบนี้

แต่ผมไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ

ใครมีความรู้ช่วยแนะนำผมที ผมควรจะทำยังไงต่อไป

ผมกลัว ทั้งๆที่ไม่รู้จะกลัวอะไร

ช่วยผมด้วยครับ....