เป็นแม่ม้ายลูก1 โสดมา3ปี แต่ยังทำใจไม่ได้กับเรื่องสามี ขอวิธีคิดบวกให้กับชีวิตของแต่ละคนหน่อยค่ะ

ก็เลิกมาเพราะมือที่3 กับปัญหาที่ตัวเขาด้วย
ตอนแรกทำใจด้วยการฟังธรรมมะ พอเริ่มจะดีขึ้น พอที่จะทำใจได้ เขาก็กลับมาง้อ แต่คือครอบครัวเราไม่มีใครรับได้กับสิ่งที่เขาทำ อีกอย่างเรายื่นคำขาดไปแล้วว่าจะหย่า ทั้งที่ยังทำใจไม่ได้ ที่หย่าเพราะเราคิดว่ายังไงอยู่ต่อก็ไม่ดีขึ้น สมองคิดได้แต่หัวใจมันยังไม่ยอมรับ

หลังจากหย่าเขายังติดต่อและง้อมาตลอด เราต้องแอบเจอกัน เพื่อไม่ให้ครอบครัวของเรารู้ว่าเรายังเจอเขาอยู่  และเราให้เขาติดต่อลูกได้ เขาทักมาคุยลูกทุกวัน

พักหลังเราไม่ได้ไปเจอเขานาน เป็นเดือนๆ เกือบ 6 เดือน เขาก็มีแฟนใหม่

เราก็เสียใจที่ไม่ได้เจอเขาอีกแล้ว

พูดถึงตัวเรา เราก็พยายามหาอะไรทำให้ตัวเองมีความสุข แต่มันก็ลืมไม่ได้

หาแฟนใหม่ เราก็ไม่พร้อม แม่ก็ไม่สนับสนุนให้มี เพราะกลัวไปเจอผู้ชายหลอกซ้ำอีก แกห่วงหลานและห่วงเราด้วย กลัวเจอคนไม่ดี แกบอกว่าอยู่คนเดียวดีกว่า

ระหว่างนี้พยายามทำใจ ที่มันว้าวุ่นอยู่ในใจคือ
รู้สึกว่าอยากตัดและเริ่มต้นใหม่ให้ได้ ไม่ว่าต้องโสดไปจนตาย แต่คือมันยังเสียใจอยู่ อยากหายทุกข์ แต่ไม่รู้จะเอาทุกข์นี้ออกไปยังไง อยากตื่นมาแล้วมีความสุขกับสิ่งที่เป็นอยู่จริงๆ ไม่ใช่บอกตัวเองว่าโอเคแต่ความจริงไม่โอเคเลยสักนิด