จะบอกก่อนว่าตอนนี่เราอายุ16อยู่ม.4
เรื่องมีอยู่ว่าเราทะเลาะกับแม่เรื่องกำหนดเวาลานอนคือเราว่ามันไม่ใช่ที่จะมากำหนดเวลานอนนึกออกป่ะ คืออายุป่านนี้แล้วจะมากำหนดเวลานอนมันก็ไม่ใช่เรารู้นะว่าแม่เป็นห่วงแต่ อายุป่านนี้แล้วเรารู้จักคิดเองได้แล้ว ไม่ต้องมีใครมากำหนดเวลาว่า เวลานี้จะต้องทำอะไรเวลานี้จะต้องทำอะไร พอบังคับเรื่องไหนแล้วเราไม่ทำก็จะโมโหใส่ คือแบบไม่ได้ต้องการกำหนดเวลา แค่เตือนว่าต้องทำก็พอแล้ว เอาจริงๆนะเหมือนแม่แกล้งเราอ่ะ ว่าด้วยเรื่องนอนดึกคือเรากลับมาจากโรงเรียนเราก็ต้องมาทำการบ้านวันไหนการบ้านเยอะก็ต้องทำให้เสร็จแล้วยุค4.0อ่ะครูให้การบ้านไม่ใช่น้อยๆนะ คือกว่าจะทำเสร็จก็ปาไป2-3ทุ่มแล้วอ่ะ พอเสร็จจากการทำการบ้านเราก็อยากคลายเครียดจากการทำการบ้านอ่ะเนอะ พอสี่ทุ่มปุ๊ปมาโวยวายเลยจ้าา แล้วคือมาบอกให้นอนไม่ใช่บอกดีๆนะมาด่าโวยวายว่าทำไมไม่นอนสักทีจะเล่นไปถึงไหนเวลาหลับเวลานอน คือเราก็บอกแม่ไปว่า"พิ่งทำการบ้านเสร็จตะกี้อยากเล่นมือถือคลายเครียดขอนอนดึกว่านี้ไม่ได้หรอ"แม่ก็บอกว่าเวลานอนก็คือนอน คือแบบคนมันยังไม่ง่วงอ่ะให้ทำไงพอเราโวยวายใส่บ้างก็บอก"อย่ามาเถียง กูเป็นแม่นะ กูเป็นห่วงเนี่ยรู้มั้ย"คือรู้ว่าเป็นห่วงแต่ไม่ต้องมาบังคับไม่ต้องมากำหนดเวลานอน แม่ก็บอก"อ้อออนี่โตแล้วใช่มั้ย ถ้าโตก็ต้องมาลุกหุ่งข้าวเอง อุ่นอาหารเอง ซักผ้าเอง รีดผ้าเอง"กับอีแค่นอนดึกต้องขนาดนั้นเลยหรอเกินไปมั้ย? บอกให้เราทำทุกอย่างเอง ทั้งที่แม่ก็ไม่ได้ทำงานอยู่บ้านทำงานบ้านเฉยๆ คือเราก็มีงานที่ต้องทำไม่ใช่ว่าว่างแล้วไม่ทำอะไรเลย การบ้านก็มี ไหนจะงานกลุ่มงานอะไรอีกหลายอย่าง แล้วก็โวยไปถึงเรื่องต่อหลายเรื่อง เราคิดว่าแม่เรายังเป็นที่ดีไม่ได้ พอเราเถียงแม่ พ่อก็บอกว่าครอบครัวไม่ได้สอนให้เถียงพ่อแม่แบบนี้นะ เราก็แบบอะไรก็เถียงในสิ่งที่ถูกมั้ย ไม่เคยเข้าใจอะไรเลยจะบังคับทำนั้นทำนี้อย่างเดียว คือเราอยากจะเกลีดแม่ตัวเองนะ อยากให้ท่านเข้าใจกว่านี้มากๆ
พ่อแม่บังคับ
เรื่องมีอยู่ว่าเราทะเลาะกับแม่เรื่องกำหนดเวาลานอนคือเราว่ามันไม่ใช่ที่จะมากำหนดเวลานอนนึกออกป่ะ คืออายุป่านนี้แล้วจะมากำหนดเวลานอนมันก็ไม่ใช่เรารู้นะว่าแม่เป็นห่วงแต่ อายุป่านนี้แล้วเรารู้จักคิดเองได้แล้ว ไม่ต้องมีใครมากำหนดเวลาว่า เวลานี้จะต้องทำอะไรเวลานี้จะต้องทำอะไร พอบังคับเรื่องไหนแล้วเราไม่ทำก็จะโมโหใส่ คือแบบไม่ได้ต้องการกำหนดเวลา แค่เตือนว่าต้องทำก็พอแล้ว เอาจริงๆนะเหมือนแม่แกล้งเราอ่ะ ว่าด้วยเรื่องนอนดึกคือเรากลับมาจากโรงเรียนเราก็ต้องมาทำการบ้านวันไหนการบ้านเยอะก็ต้องทำให้เสร็จแล้วยุค4.0อ่ะครูให้การบ้านไม่ใช่น้อยๆนะ คือกว่าจะทำเสร็จก็ปาไป2-3ทุ่มแล้วอ่ะ พอเสร็จจากการทำการบ้านเราก็อยากคลายเครียดจากการทำการบ้านอ่ะเนอะ พอสี่ทุ่มปุ๊ปมาโวยวายเลยจ้าา แล้วคือมาบอกให้นอนไม่ใช่บอกดีๆนะมาด่าโวยวายว่าทำไมไม่นอนสักทีจะเล่นไปถึงไหนเวลาหลับเวลานอน คือเราก็บอกแม่ไปว่า"พิ่งทำการบ้านเสร็จตะกี้อยากเล่นมือถือคลายเครียดขอนอนดึกว่านี้ไม่ได้หรอ"แม่ก็บอกว่าเวลานอนก็คือนอน คือแบบคนมันยังไม่ง่วงอ่ะให้ทำไงพอเราโวยวายใส่บ้างก็บอก"อย่ามาเถียง กูเป็นแม่นะ กูเป็นห่วงเนี่ยรู้มั้ย"คือรู้ว่าเป็นห่วงแต่ไม่ต้องมาบังคับไม่ต้องมากำหนดเวลานอน แม่ก็บอก"อ้อออนี่โตแล้วใช่มั้ย ถ้าโตก็ต้องมาลุกหุ่งข้าวเอง อุ่นอาหารเอง ซักผ้าเอง รีดผ้าเอง"กับอีแค่นอนดึกต้องขนาดนั้นเลยหรอเกินไปมั้ย? บอกให้เราทำทุกอย่างเอง ทั้งที่แม่ก็ไม่ได้ทำงานอยู่บ้านทำงานบ้านเฉยๆ คือเราก็มีงานที่ต้องทำไม่ใช่ว่าว่างแล้วไม่ทำอะไรเลย การบ้านก็มี ไหนจะงานกลุ่มงานอะไรอีกหลายอย่าง แล้วก็โวยไปถึงเรื่องต่อหลายเรื่อง เราคิดว่าแม่เรายังเป็นที่ดีไม่ได้ พอเราเถียงแม่ พ่อก็บอกว่าครอบครัวไม่ได้สอนให้เถียงพ่อแม่แบบนี้นะ เราก็แบบอะไรก็เถียงในสิ่งที่ถูกมั้ย ไม่เคยเข้าใจอะไรเลยจะบังคับทำนั้นทำนี้อย่างเดียว คือเราอยากจะเกลีดแม่ตัวเองนะ อยากให้ท่านเข้าใจกว่านี้มากๆ