เมื่อตกหลุมครั้งเเรกที่พบกัน

สวัสดีครับ เมื่อไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมา ผมได้เจอประสบการณ์ที่ทำให้ผมหวั่นไหวกับความรู้สึกตัวเอง ตั้งเเต่ครั้งเเรกพบ และมันเป็นช่วงเวลาที่ทำใจลำบากมาก ทั้งอยากบอกให้เค้ารู้ ทั้งไม่อยากบอกเพราะหลายๆอย่างเรายังไม่พร้อม  เคยพยายามลืม คุยไม่ดีใส่ จิกกัด พยายามออกห่าง พยายามเกลียดเพราะ ไม่อยากให้ความรู้สึกถลำลึกลงไปอีก แต่ก็มาสำนึกผิดทีหลังและขอโทษไปตามระเบียบ แต่!!!ช่วงนี้พี่เค้าเงียบหายไป มันเลยทำให้เรารู้ว่าสิ่งที่ผ่านมานึกว่าลืมพี่เค้าไปแล้วที่จริงมันไม่ใช่  แต่มันซ่อนอยู่ในใจเราตลอดเวลา และดูเหมือนพี่เค้าจะไม่ได้เดือดร้อนอะไรเลยที่จะไม่มีเรา เลยพยายามค้นหาเเรงบันดาลใจ ไม่ว่าจะหนัง หรือการฟังเพลง และidal ที่พี่เค้าชอบ  แต่ทุกครั้งที่พี่เค้าโพสก็รู้สึกน้อยใจบ้าง ที่ความสุขและรอยยิ้มของพี่นั้นมันไม่ได้เกิดจากผม...ตอนนี้ได้เเต่พยายามทำในสิ่งที่เราทำได้ดีที่สุด ไม่ใช่เเค่ตัวเอง แต่ให้พี่เค้าเห็นถึงความพยายามของเราด้วย พยายามพัฒนาตัวเองจนกว่าพี่จะเห็นเรา และจะทำให้ดีกว่า หวังว่าเวลา1 ปีกว่านี้ จะทันพี่เค้าก่อนที่พี่เค้าจะมีคนอื่น และหวังว่าจะมีสถานะมากกว่าแค่คนรู้จักหรือเพื่อนของเพื่อน ถ้าพี่ได้เห็นข้อความนี้ผมขอโทษที่คิดล่วงเกินพี่ไปนะครับ