เริ่มเลยละกันนะครับ คือผมเป็นเด็กมาจากต่างจังหวัดเข้ามาเรียนต่อในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งย่านรังสิต ตอนนี้ก็อยู่ปี 1 ครับ ผมเป็นคนไม่ได้หน้าตาดีอะไรมากมาย แต่ก็มีแฟนนะ แฟนผมก็มาเรียนต่อที่นี่เหมือนกันแต่คนละคณะ ไม่ได้นัดกันมานะเด้อ บังเอิญแบบสุดๆ
    ชีวิตในคณะตอนปี 1 ก็ไม่มีไรมากสำคัญก็ตรงหาเพื่อนใหม่ ผมก็พยายามทำกิจกรรมในคณะบ่อยๆเพื่อที่จะได้เจอเพื่อนแท้สักคนสองคน แต่แล้วกิจกรรมก็ช่วยผมได้จริง มันได้พัดพาผู้หญิงคนหนึ่งมารู้จักผม เขาเป็นเด็กใต้ หน้าตาออกหมวยๆ ดัดฟัน ยิ้มเก่ง ซึ่งมันก็คือสาวในฝันของผมนั่นเองงง
     เราเริ่มรู้จักกัน คุยกันมากขึ้น ผมยอมรับว่าาอยากได้เขาเป็นแฟนมาก แต่ด้วยสามัญสำนึกของตัวเองไงว่าก็มีแฟนอยู่แล้ว ก็เลยเลิกล้มความคิด ได้แต่ภาวนาให้เธอคคนนี้ไปเจอผู้ชายดีๆ
     เพื่อนๆอาจสงสัยว่าแปลกยังไง แปลกตรงที่ตลอด 3 ปีที่ผมคบกับแฟนผมมาแม้จะเป็นความรักในวัยรุ่น แต่ผมก็ไม่เคยมองผู้หญิงคนไหนเลย แต่ทำไมมาเจอคนนี้ ทำไมผมต้องหวั่นไหว วันแรกที่ผมเห็นเขายิ้มตอนนั้นผมนิ่งไป2 นาที โอ้!! นี่นะเหรอสาวในฝัน
     ทุกวันนี้ตอนทำกิจกรรมร่วมกับเธอ ผมไม่กล้าที่จะจ้องเธอนานๆ ผมกลัวผมจะตกหลุมรักผู้หญิง 2 คนในเวลาเดียวกัน
     มีแฟนแล้วยังทำตัวแบบนี้แย่เนอะ