สวัสดีค่ะ เข้าเรื่องเลยนะคะ ยาวหน่อยนะคะ
พอดีชอบรุ่นพี่คนนึงอยุ่ ตอนนี้ชอบมาเกือบ2 ปีแล้วค่ะ แล้วตอนนี้พี่เขาก็รุ้แล้วค่ะว่าชอบ เราพอรุ้มาบ้างระยะเวลาสองปี พี่เขาโสดนะคะ แต่แผลก็สดอยู่ เพราะอกหักมา เมื่อปีที่แล้ว แต่เรื่องความรักของเขาก็งงๆ แต่ก็ไม่กล้าถามเพราะเรื่องส่วนตัว ช่วงเมื่อปีที่แล้วตอนพี่เขารู้แล้ว เราก็แอดเฟสไปหาพี่เขา ทักไปคุยแต่นิดเดียวค่ะ พี่เขาก็ตอบแต่ไม่เคยถามเรากลับ เราก็แอบเฟลๆ แต่ก็ดีใจที่ได้คุย ก็ตอบมาบ้าง ก็เวลาเราไปเที่ยว ตจว เราก็ซื่อของไปฝากพี่เขานะคะ เที่ยวต่างประเทศกลับมาก็ซื้อของมาฝาก ตลกตัวเองมาก เมื่อก่อนที่พี่เขาไม่รู้ว่าเราชอบ แต่แค่รุ้ว่ามีคนแอบชอบ ตอนนั้นอาการเราออกมาก หน้าแดง ใจเต้นเร็ว ไม่กล้าสบตา มองหน้าไม่กล้าเลย ขนาดเจอพี่เขาในระยะ 100 เมตรยังวิ่ง คือเขิลมาก เกร็ง ไม่เป็นธรรมชาติ แต่เวลาจริงๆก็ดีใจนะคะ เวลาไม่เจอ จะถามคนนู้นที คนนี้ทีว่าเจอไหม ถ้าเจอจะเกร็งมากจนไม่อยากเจอ ระยะเวลานึงปีน้อยมากพอนับประโยคได้เลย น้อยจริงๆ เราเงียบพี่เขาก็เงียบ เวลาเราอยุ่กับคนไม่สนิทเราจะเงียบแต่ก็คุยนะคะ แต่กับพี่เขาเราจะเงียบมาก ไม่คุยเลย คุยเฉพาะเรื่องงาน เพื่อนก็บอกจีบเลย เราก็เป็นผญ ไม่กล้าค่ะ พี่คนที่ไปถามให้เราเขาก็บอกว่าแค่บอกชอบก็พอแล้ว ให้เขาเข้าหาเราบ้าง เราก็อยู่ตามความรุ้สึกเรา เราก็ไม่อยากไปเยอะกับพี่เขา กลัวรำคาญ ตอนวันเกิดพี่เขา เราจำขึ้นใจเลยค่ะว่าวันไหน จนถึงวันเกิดพี่เขา เราก็คิดอยู่ค่ะว่าจะแฮ้ป พี่เขาตอนไหนดี เช้าหรือเย็นเกือบเที่ยงคืน เชื่อไหมคะ ว่าเราไม่กล้าแม้แต่จะพิมพ์คือเขิลมาก ขนาดคุยแชทธรรมดายังไม่กล้าพิมพ์ จนเลยวันเกิดพี่เขา เราก็พูดในใจว่าเราต้องแฮ้ปนะ ก็หลับตาส่งไป พี่เขาอ่านแต่ไม่ตอบ เราก็เฟล เราก็คิดพี่เขางอนหรอ เราก็ไม่อยากสำคัญตัวเองผิด แต่ก็แค่ครับ ก็ยังดี วันนั้นเลยเฟลมาก มีคนแนะนำ จริงๆไม่ได้แนะนำค่ะ เราไปปรึกษาพี่คนนึงเองว่าจะทำขนมให้วันเกิดพี่เขา เราก็โอเค วันนั้นตอนเย็นหลังเลิกงาน ไปซื้ออุปกรณ์ทำขนม ลุยทำขนมตั้งแต่เย็น 4 โมง จนถึง 5 ทุ่ม คือ งงกับตัวเองทำไมเราทุ่มขนาดนี้ เราก็ให้พ่อแม่ชิม แต่ไม่มีเวลาแก้แล้ว ดึกค่ะ ก็ง่วงด้วย เลยแค่ไหนแค่นั้น แล้วดันลืมซื้อโหลใส่คุ๊กกี้มา ลงทุนไปซื้อ เรากะจะให้อีกวันแต่พี่เขาดันลาหยุด จริงๆเราก็รุ้ว่าลาหยุดเพราะเรามีตารางพี่เขา เราเลยเก็บคุ๊กกี้ไว้ในตุ้ จนถึงวันให้พี่เขาก็ส่งข้อความมาขอบคุณ เกรงใจด้วย เราก็เขิล 555 แต่ไงหลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกันเลย ทักทาย ไหว้สวัสดีตามปกติ จนปลายปี ก็เมอร์รี้คริสมาสส่งข้อความทางแชทไป เขาก็ตอบนะคะ เราก็คิดว่าปีใหม่จะส่งไปอีก ไม่อยากทำให้พี่เขารำคาญถ้าชวนคุยเยอะเกินไป จริงๆก็ไม่ได้เยอะเกินค่ะ 2-3 ประโยค แต่ดันมีเหตุการณ์นึงเกิดขึ้น เพื่อนเล่าให้ฟังว่า เหมือนพี่เขาคุยกับผู้หญิงคนนึงอยุ่ ประโยคการคุยหวานมาก ให้ไปส่งไหม ไรงี้เราก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง พูดในใจว่าถ้าจริงขอให้เจอ แล้วอีกวันดันเจอค่ะ เราไม่สบายด้วย เจอเต็มๆคือเจอไปเที่ยวด้วยกัน ตอนนั้นร้องไห้หนักมาก เศร้ามากค่ะ เราเงียบเลยตลอด 3-4 เดือน เราก็ไม่กดไลค์พี่เขาเลย คือที่ผ่านมาพี่เขาขึ้นสเตตัสไรมาจะกดไลค์ อัพวิดีโอ ก็เข้าไปดู แต่หลังจากเหตุการวันนั้นนไม่ทำไรเลย ไม่อยากเห็นด้วย อยากจะปิดเฟสชัวคราว ก็ไม่ได้ มือก็กดไปดู จนเราคิดว่า พี่เขาคงไม่ได้คิดอะไรกับเราจริงๆ ไม่ได้คิดอะไรเลยหรอ เราก็โอเค ทำใจยอมรับ จนเหมือนจะทำใจได้ ก็ไปกดไลค์พี่เขาอีกครั้ง วันนั้นเลยค่ะ คาตา นัดผญคนนั้นมากินข้าว วันนั้นร้องไห้หนักกว่าที่ผ่านมา แต่ดีที่ว่าอีกวันหยุด ตาาบวมค่ะ พ่อกับแม่เข้าใจว่าเครียดเรื่องงาน คน เลยปลอบใจพาไปกินของหวาน 555 หลังจากวันนั้นโอเค ตัวเราไม่อยากเป็นแบบนี้แล้ว เจ็บมาก นน ก็ลดไม่แฮ้ปปี้ พี่เขาไม่แคร์ เราก็ไม่แคร์ แต่ก็ไม่ได้ พอเจอเราก็กลัวว่าพี่เขาจะเข้าใจว่าเราเปลี่ยนไป เพื่อนก็บอกอย่าไปแคร์ ขนาดเข้าไม่แคร์ เราก็โอเค ไม่สนใจแล้ว ตั้งแต่นั้นมาไม่สนใจ แต่เจอกันก็ทักบ้าง ถ้าสบตาก็ทักทาย ถ้าไม่สบตาก็ไม่ทัก จนถึงตอนนี้รุ้สึกว่าความรุ้สึกเราเปลี่ยนไป เพื่อนก็บอกไม่เห็นพี่เขาเ+กับผญคนนั้นเดินด้วยกันแล้ว เราก็แค่คุยเฉยๆหรอ เราก็ไม่สนใจ เหนือย เจ็บ มาพอแล้ว แต่ก็ยังมองๆพี่เขาอยุ่ ชอบอยุ่ แต่ก็เก็บความรุ้สึกไว้ คือชอบมากแค่ไหนก็จะเก็บไว้ เราสับสนตัวเองมากก คือตตอนนี้ชอบอยุ่ใจก็อยากสารภาพไปด้วยตัวเอง ว่าชอบ แค่บอกเฉยๆ เพราะมันอึดอัด ใจนึงร็ว่าพี่เขาคงเฉยๆ เราจะบอกว่าจริงใจ ชอบคือชอบ เราก็สับสนตัวเองที่ว่าไม่น่าหลง หรือแค่ปลื้มเฉยๆ ถ้าปลื้มเราจะทุ่มเทขนาดนั้นหรอ ความรู้สึกตอนนี้ เวลาเจอใจไม่เต้น กล้ามองหน้า สบตา อยุ่ใกล้ได้ ไม่เขิล หน้าไม่ร้อน แต่ก็แอบมองพี่เขาบ้าง ชอบมองข้างหลังพี่เขา ชอบการเดิน เชื่อไหมคะ ถ้ามองในระยะไกล ก็รู้เลยค่ะว่าเป็นพี่เขา เสียงพูด ลักษณะการเดิน ถ้าถามว่าทำไมถึงชอบพี่เขา อยากจะบอกแค่ว่าตรงสเปก ขรึม มีมาด นิสัยไม่รุ้เลยจริงๆ ไม่ได้คุยเยอะ ตอนนี้เราสับสนตัวเองมาก เราชอบ หลง หรือแค่ปลื้ม แต่พอเวลาไม่เจอพี่เขาก็อยากรุ้นะคะว่าไปไหน แต่ก็ไม่อยากสืบอะไรมากขนาดนั้น อยากได้ยินข่าวบ้าง ความรู้สึกตอนนี้ไม่เหมือนแบบก่อน อาจจะเป้นเพราะเสียความรุ้สึก ชิน แล้วหรือเปล่าคะ อยากรู้อาาการเพื่อนๆด้วย ถ้าชอบคนนึงมากๆจะเป็นยังไง คือเราไม่อยากกั้นความรุ้สึกตัวเอง อยากชัดเจนกับความรุ้สึกตัวเอง เดี๋ยวนี้เหมือนเราสามารถเผชิญหน้ากับพี่เขาได้ แต่ไม่อยากเจอเท่าไหร่ อยากหลบด้วยซ้ำ ใจไม่เต้นเหมือนเมื่อก่อน แต่อยุ่ใกล้ได้ หรือเราชิน เฉยๆแล้วคะ เราจริงจัง และจริงใจค่ะ แต่ก็ยังมองพี่เขาคนเดียว
อยากจะถามทุกคนค่ะ เราจะชอบเขาจริงๆหรือเปล่า？
พอดีชอบรุ่นพี่คนนึงอยุ่ ตอนนี้ชอบมาเกือบ2 ปีแล้วค่ะ แล้วตอนนี้พี่เขาก็รุ้แล้วค่ะว่าชอบ เราพอรุ้มาบ้างระยะเวลาสองปี พี่เขาโสดนะคะ แต่แผลก็สดอยู่ เพราะอกหักมา เมื่อปีที่แล้ว แต่เรื่องความรักของเขาก็งงๆ แต่ก็ไม่กล้าถามเพราะเรื่องส่วนตัว ช่วงเมื่อปีที่แล้วตอนพี่เขารู้แล้ว เราก็แอดเฟสไปหาพี่เขา ทักไปคุยแต่นิดเดียวค่ะ พี่เขาก็ตอบแต่ไม่เคยถามเรากลับ เราก็แอบเฟลๆ แต่ก็ดีใจที่ได้คุย ก็ตอบมาบ้าง ก็เวลาเราไปเที่ยว ตจว เราก็ซื่อของไปฝากพี่เขานะคะ เที่ยวต่างประเทศกลับมาก็ซื้อของมาฝาก ตลกตัวเองมาก เมื่อก่อนที่พี่เขาไม่รู้ว่าเราชอบ แต่แค่รุ้ว่ามีคนแอบชอบ ตอนนั้นอาการเราออกมาก หน้าแดง ใจเต้นเร็ว ไม่กล้าสบตา มองหน้าไม่กล้าเลย ขนาดเจอพี่เขาในระยะ 100 เมตรยังวิ่ง คือเขิลมาก เกร็ง ไม่เป็นธรรมชาติ แต่เวลาจริงๆก็ดีใจนะคะ เวลาไม่เจอ จะถามคนนู้นที คนนี้ทีว่าเจอไหม ถ้าเจอจะเกร็งมากจนไม่อยากเจอ ระยะเวลานึงปีน้อยมากพอนับประโยคได้เลย น้อยจริงๆ เราเงียบพี่เขาก็เงียบ เวลาเราอยุ่กับคนไม่สนิทเราจะเงียบแต่ก็คุยนะคะ แต่กับพี่เขาเราจะเงียบมาก ไม่คุยเลย คุยเฉพาะเรื่องงาน เพื่อนก็บอกจีบเลย เราก็เป็นผญ ไม่กล้าค่ะ พี่คนที่ไปถามให้เราเขาก็บอกว่าแค่บอกชอบก็พอแล้ว ให้เขาเข้าหาเราบ้าง เราก็อยู่ตามความรุ้สึกเรา เราก็ไม่อยากไปเยอะกับพี่เขา กลัวรำคาญ ตอนวันเกิดพี่เขา เราจำขึ้นใจเลยค่ะว่าวันไหน จนถึงวันเกิดพี่เขา เราก็คิดอยู่ค่ะว่าจะแฮ้ป พี่เขาตอนไหนดี เช้าหรือเย็นเกือบเที่ยงคืน เชื่อไหมคะ ว่าเราไม่กล้าแม้แต่จะพิมพ์คือเขิลมาก ขนาดคุยแชทธรรมดายังไม่กล้าพิมพ์ จนเลยวันเกิดพี่เขา เราก็พูดในใจว่าเราต้องแฮ้ปนะ ก็หลับตาส่งไป พี่เขาอ่านแต่ไม่ตอบ เราก็เฟล เราก็คิดพี่เขางอนหรอ เราก็ไม่อยากสำคัญตัวเองผิด แต่ก็แค่ครับ ก็ยังดี วันนั้นเลยเฟลมาก มีคนแนะนำ จริงๆไม่ได้แนะนำค่ะ เราไปปรึกษาพี่คนนึงเองว่าจะทำขนมให้วันเกิดพี่เขา เราก็โอเค วันนั้นตอนเย็นหลังเลิกงาน ไปซื้ออุปกรณ์ทำขนม ลุยทำขนมตั้งแต่เย็น 4 โมง จนถึง 5 ทุ่ม คือ งงกับตัวเองทำไมเราทุ่มขนาดนี้ เราก็ให้พ่อแม่ชิม แต่ไม่มีเวลาแก้แล้ว ดึกค่ะ ก็ง่วงด้วย เลยแค่ไหนแค่นั้น แล้วดันลืมซื้อโหลใส่คุ๊กกี้มา ลงทุนไปซื้อ เรากะจะให้อีกวันแต่พี่เขาดันลาหยุด จริงๆเราก็รุ้ว่าลาหยุดเพราะเรามีตารางพี่เขา เราเลยเก็บคุ๊กกี้ไว้ในตุ้ จนถึงวันให้พี่เขาก็ส่งข้อความมาขอบคุณ เกรงใจด้วย เราก็เขิล 555 แต่ไงหลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกันเลย ทักทาย ไหว้สวัสดีตามปกติ จนปลายปี ก็เมอร์รี้คริสมาสส่งข้อความทางแชทไป เขาก็ตอบนะคะ เราก็คิดว่าปีใหม่จะส่งไปอีก ไม่อยากทำให้พี่เขารำคาญถ้าชวนคุยเยอะเกินไป จริงๆก็ไม่ได้เยอะเกินค่ะ 2-3 ประโยค แต่ดันมีเหตุการณ์นึงเกิดขึ้น เพื่อนเล่าให้ฟังว่า เหมือนพี่เขาคุยกับผู้หญิงคนนึงอยุ่ ประโยคการคุยหวานมาก ให้ไปส่งไหม ไรงี้เราก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง พูดในใจว่าถ้าจริงขอให้เจอ แล้วอีกวันดันเจอค่ะ เราไม่สบายด้วย เจอเต็มๆคือเจอไปเที่ยวด้วยกัน ตอนนั้นร้องไห้หนักมาก เศร้ามากค่ะ เราเงียบเลยตลอด 3-4 เดือน เราก็ไม่กดไลค์พี่เขาเลย คือที่ผ่านมาพี่เขาขึ้นสเตตัสไรมาจะกดไลค์ อัพวิดีโอ ก็เข้าไปดู แต่หลังจากเหตุการวันนั้นนไม่ทำไรเลย ไม่อยากเห็นด้วย อยากจะปิดเฟสชัวคราว ก็ไม่ได้ มือก็กดไปดู จนเราคิดว่า พี่เขาคงไม่ได้คิดอะไรกับเราจริงๆ ไม่ได้คิดอะไรเลยหรอ เราก็โอเค ทำใจยอมรับ จนเหมือนจะทำใจได้ ก็ไปกดไลค์พี่เขาอีกครั้ง วันนั้นเลยค่ะ คาตา นัดผญคนนั้นมากินข้าว วันนั้นร้องไห้หนักกว่าที่ผ่านมา แต่ดีที่ว่าอีกวันหยุด ตาาบวมค่ะ พ่อกับแม่เข้าใจว่าเครียดเรื่องงาน คน เลยปลอบใจพาไปกินของหวาน 555 หลังจากวันนั้นโอเค ตัวเราไม่อยากเป็นแบบนี้แล้ว เจ็บมาก นน ก็ลดไม่แฮ้ปปี้ พี่เขาไม่แคร์ เราก็ไม่แคร์ แต่ก็ไม่ได้ พอเจอเราก็กลัวว่าพี่เขาจะเข้าใจว่าเราเปลี่ยนไป เพื่อนก็บอกอย่าไปแคร์ ขนาดเข้าไม่แคร์ เราก็โอเค ไม่สนใจแล้ว ตั้งแต่นั้นมาไม่สนใจ แต่เจอกันก็ทักบ้าง ถ้าสบตาก็ทักทาย ถ้าไม่สบตาก็ไม่ทัก จนถึงตอนนี้รุ้สึกว่าความรุ้สึกเราเปลี่ยนไป เพื่อนก็บอกไม่เห็นพี่เขาเ+กับผญคนนั้นเดินด้วยกันแล้ว เราก็แค่คุยเฉยๆหรอ เราก็ไม่สนใจ เหนือย เจ็บ มาพอแล้ว แต่ก็ยังมองๆพี่เขาอยุ่ ชอบอยุ่ แต่ก็เก็บความรุ้สึกไว้ คือชอบมากแค่ไหนก็จะเก็บไว้ เราสับสนตัวเองมากก คือตตอนนี้ชอบอยุ่ใจก็อยากสารภาพไปด้วยตัวเอง ว่าชอบ แค่บอกเฉยๆ เพราะมันอึดอัด ใจนึงร็ว่าพี่เขาคงเฉยๆ เราจะบอกว่าจริงใจ ชอบคือชอบ เราก็สับสนตัวเองที่ว่าไม่น่าหลง หรือแค่ปลื้มเฉยๆ ถ้าปลื้มเราจะทุ่มเทขนาดนั้นหรอ ความรู้สึกตอนนี้ เวลาเจอใจไม่เต้น กล้ามองหน้า สบตา อยุ่ใกล้ได้ ไม่เขิล หน้าไม่ร้อน แต่ก็แอบมองพี่เขาบ้าง ชอบมองข้างหลังพี่เขา ชอบการเดิน เชื่อไหมคะ ถ้ามองในระยะไกล ก็รู้เลยค่ะว่าเป็นพี่เขา เสียงพูด ลักษณะการเดิน ถ้าถามว่าทำไมถึงชอบพี่เขา อยากจะบอกแค่ว่าตรงสเปก ขรึม มีมาด นิสัยไม่รุ้เลยจริงๆ ไม่ได้คุยเยอะ ตอนนี้เราสับสนตัวเองมาก เราชอบ หลง หรือแค่ปลื้ม แต่พอเวลาไม่เจอพี่เขาก็อยากรุ้นะคะว่าไปไหน แต่ก็ไม่อยากสืบอะไรมากขนาดนั้น อยากได้ยินข่าวบ้าง ความรู้สึกตอนนี้ไม่เหมือนแบบก่อน อาจจะเป้นเพราะเสียความรุ้สึก ชิน แล้วหรือเปล่าคะ อยากรู้อาาการเพื่อนๆด้วย ถ้าชอบคนนึงมากๆจะเป็นยังไง คือเราไม่อยากกั้นความรุ้สึกตัวเอง อยากชัดเจนกับความรุ้สึกตัวเอง เดี๋ยวนี้เหมือนเราสามารถเผชิญหน้ากับพี่เขาได้ แต่ไม่อยากเจอเท่าไหร่ อยากหลบด้วยซ้ำ ใจไม่เต้นเหมือนเมื่อก่อน แต่อยุ่ใกล้ได้ หรือเราชิน เฉยๆแล้วคะ เราจริงจัง และจริงใจค่ะ แต่ก็ยังมองพี่เขาคนเดียว