ในความเห็นของผมเกี่ยวกับละครเรื่องนี้...
ผมมองว่าสิ่งที่ผมมองเห็นจากละครเรื่องนี้ คือ การอยู่ด้วยความแค้นมันไม่ได้ช่วยให้ใครมีความสุขเลย... เมื่อนิราต้องการกลับมาแก้แค้นให้แม่ที่เสียชีวิต ผมก็มองว่าแม้นิราจะทำให้ทั้งพ่อและอาสะใภ้เกิดความทุกข์ได้ก็จริง แต่ตัวของนิราเองก็ไม่ได้มีความสุขเช่นกัน ถึงแม้ว่าจะได้อยู่กับคนที่เธอรักก็ตาม...
สุดท้ายความแตกต่างระหว่างการที่เธอกลับมาแก้แค้น, และการไม่ยอมให้อภัย เธอก็กลับไปอยู่ที่จุดเดิม จุดที่แม่เธอต้องการ คือ มีชีวิตใหม่, เป็นคนใหม่ตามที่แม่เธอต้องการ อยู่ในที่ ๆ ไม่มีใครรู้อดีตของเธอ ด้วยทรัพย์สินที่แม่เธอทิ้งไว้ให้...
แต่เธอก็มีรอยแผลเป็นที่ลำคอ และ สูญเสียคนที่เธอรักและรักเธออย่างลุงพลไป เหมือนคอยเตือนสติเธอว่า การอยู่ด้วยความแค้นสุดท้ายก็จะมีรอยแผลทิ้งไว้ในชีวิต...
[[[ ใบไม้ที่ปลิดปลิว บทสรุปตอนจบในความคิดของผม ]]]
ผมมองว่าสิ่งที่ผมมองเห็นจากละครเรื่องนี้ คือ การอยู่ด้วยความแค้นมันไม่ได้ช่วยให้ใครมีความสุขเลย... เมื่อนิราต้องการกลับมาแก้แค้นให้แม่ที่เสียชีวิต ผมก็มองว่าแม้นิราจะทำให้ทั้งพ่อและอาสะใภ้เกิดความทุกข์ได้ก็จริง แต่ตัวของนิราเองก็ไม่ได้มีความสุขเช่นกัน ถึงแม้ว่าจะได้อยู่กับคนที่เธอรักก็ตาม...
สุดท้ายความแตกต่างระหว่างการที่เธอกลับมาแก้แค้น, และการไม่ยอมให้อภัย เธอก็กลับไปอยู่ที่จุดเดิม จุดที่แม่เธอต้องการ คือ มีชีวิตใหม่, เป็นคนใหม่ตามที่แม่เธอต้องการ อยู่ในที่ ๆ ไม่มีใครรู้อดีตของเธอ ด้วยทรัพย์สินที่แม่เธอทิ้งไว้ให้...
แต่เธอก็มีรอยแผลเป็นที่ลำคอ และ สูญเสียคนที่เธอรักและรักเธออย่างลุงพลไป เหมือนคอยเตือนสติเธอว่า การอยู่ด้วยความแค้นสุดท้ายก็จะมีรอยแผลทิ้งไว้ในชีวิต...