มีปัญหาเกี่ยวกับที่ลงหลักปักฐานของชีวิตคู่ค่ะ ช่วยแนะนำที??

เรื่องมีอยู่ว่าเรากับแฟนยังไม่ได้แต่งงานกันนะคะ ตอนนี้เราอยู่บ้านแฟน แต่เรามีความคิดอยากกลับไปอยู่บ้านของเราเองไปอยู่กับแม่เรา เพราะเราเป็นห่วงแม่ แล้วก็คิดถึงแม่ด้วย แม่เราอายุ 60 แล้วไม่มีใครอยู่ด้วยเลย ส่วนแฟนเราพ่อเขาก็อายุ 60 แล้วเท่ากันกับแม่เรา แล้วก็ไม่มีใครอยู่ด้วยเหมือนกัน พอเราเอ่ยปากถามแฟนว่ากลับไปอยู่ที่บ้านเราไหม เอาพ่อไปด้วยก็ได้ เขาก็บอกว่าไม่เอา ถ้าเราอยากกลับก็กลับไปคนเดียวเลย สะเทือนใจอยู่นิดหน่อยค่ะ เรารู้สึกว่าเราถูกปัดความรับผิดชอบ
# มุมมองของเรา เราเป็นผู้หญิงที่ยังไม่ได้แต่งงาน ได้กันแล้ว ถ้าเรากลับไปคนเดียว แม่เราก็จะเสียหน้า เพื่อนบ้านนินทาเรากับแม่เรา ถ้าคนเขานินทาเราคนเดียวเราจะไม่มีปัญหาอะไรหรอก แต่พอมันพาดพิงไปถึงแม่เรามันก็อดรู้สึกผิดไม่ได้ จะให้แม่เรามาอยู่บ้านแฟนเขาก็ไม่มาเหมือนกันเพราะเขาต้องดูแลยาย
* ที่บ้านแฟนบ้านเขาหลังใหญ่กว่าเราค่ะแฟนค่อนข้างติดหรู ซื้อแต่ของราคาแพงๆ ถ้าถูกเขาจะไม่ค่อยใช้ แฟนเป็นคนใช้เงินเกินตัว เดือดร้อนเราต้องขายนั่นขายนี่ เพื่อเอาเงินมาไว้ใช้ในครอบครัวเพราะไม่มีตังค์กินข้าว
* เราต้องเป็นคนทำความสะอาดบ้านล้างถ้วยซักผ้าทุกวัน ไม่เคยมีใครคิดจะช่วยเราเลย แฟนพึ่งพาเรื่องงานบ้านไม่ได้เพราะว่าเขาถูกตามใจตั้งแต่เด็กไม่เคยทำอะไรเอง ถ้าเราเอ่ยปากใช้เขา เขาก็จะเอาไปใช้พ่อเขาต่อ ให้พ่อทำให้
* พ่อแฟนเมาแทบทุกวัน เมาแล้วอาละวาดทำลายข้าวของเปิดไฟเตาแก๊สทิ้งไว้บ้าง ด่าลูกสาปแช่งลูก
* แฟนเราก็คุยกับพ่อเขาไม่ดี คุณภาพชีวิตคือแย่อ่ะค่ะ
* แต่ก่อนเราทำงานที่กรุงเทพฯมีเงินส่งให้แม่ใช้ทุกเดือน พอเราทิ้งทุกอย่างมาอยู่ต่างจังหวัดกับเขา เรากลับไม่มีงานทำเพราะคนส่วนใหญ่ต้องมีรถใช้ส่วนตัว งั้นหางานยากมาก เราขับรถไม่เป็น ตอนอยู่กรุงเทพเราก็นั่งรถประจำทางเอาไม่ได้มีปัญหา ตอนนี้เราไม่มีเงินส่งให้แม่เลยสักบาทเดียว 
###เราก็เลยคิดว่า เรากลับไปอยู่บ้านเรา เราจะไม่สบายกว่าหรอแถมได้อยู่กับแม่ด้วย