ผมจะเล่าย่อๆนะครับ เรื่องราวชีวิตของผม และปัญหาชีวิตที่ผมอยากจะปรึกษา อยากจะระบาย มันถึงจุดที่ผมทนไม่ไหวแล้ว
เริ่มแรกคือผมเป็นโรคซึมเศร้าตั้งแต่ ม.4 -ม.5ครับ ตอนนั้นเป็นหนักมากแล้วชีวิตก็เปลี่ยนผันเป็นมีแต่ปัญหา จนผมเริ่มเข้ามหาลัย ผมเรียนไม่ไหว และตัดสินใจซิ่วออกมาโดยได้เล่าความจริงกับคุณแม่ทั้งหมดว่าเป็นโรคซึมเศร้าต่างๆนาๆ
แม่พาผมไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลเริ่มแรกก็ปรึกษาหมอก่อน แล้วก็ได้ยามากิน จนผมเริ่มขาดยา และมีอาการกำเริบหนัก คือเริ่มเกลียดครอบครัวตัวเอง มองว่าทุกคนในครอบครัวไม่ดี กลัวตัวเองโดนทำร้าย วางแผนจะทำร้ายคนในบ้าน นู่นนี่นั่น จนวันนึงผมทนไม่ไหว ระบายทุกสิ่งทุกอย่างออกมาด้วยการขว้างปาข้าวของในห้องจนเละเทะไปหมดและนั่นคือจุดเริ่มต้นของความหายนะในชีวิต
หลังจากที่ผมขว้างปาข้าวของ คุณพ่อได้ยินเสียงผมปาของตั้งแต่ชิ้นแรกยันชิ้นสุดท้าย แต่ไม่คิดเข้ามาห้าม เค้าโทรบอกเจ้าหน้าที่ และเจ้าหน้าที่เข้ามารับตัวผมไป ผมถูกมัดมือและพาตัวเข้าโรงพยาบาล ได้นอนอยู่บนเตียงคนไข้ ข้างๆมีคนไข้เรียงเต็มไปหมด หมอเข้ามาถามอาการผมว่าเป็นอะไร ผมบอกหมอไปว่าผมคิดกับคนในบ้านในแง่ร้าย นู่นนี่นั่น สุดท้ายจบด้วยการที่หมอตัดสินใจแอดมิดผมเข้า "ศรีธัญญา"
หลังจากคุยกับหมอเสร็จไม่นาน ผมถูกฉีดยานอนหลับ และตื่นมาอีกทีในโรงพยาบาลศรีธัญญา เกิดเรื่องราวมากมายในนั้น ผมขอเล่าข้ามไปเลยละกันครับ คือผมกักตัวอยู่ในนั้นนาน1เดือนและถูกปล่อยตัวออกมา หลังจากถูกปล่อยตัวออกมา ผมอาการดีขึ้น ไม่มองลบกับคนในบ้านอีก ทุกอย่างกำลังไปได้สวย จนถึงคืนวันนั้น
คืนนั้นผมนอนในห้องนอนผม และตามธรรมชาติของผู้ชายแหละครับ ผมช่วยตัวเอง แล้วทุกทีที่ช่วยผมจะมีอารมณ์มาก อารมณ์พุ่งพล่าน และมีความรู้สึกเสียวตลอด จนช่วยไปช่วยมา อวัยวะเพศผมอยู่ๆมันก็เหมือนมีเส้นอะไรข้างในขาดผึง และ เหี่ยวลง คือผมก็อธิบายไม่ถูกว่ามันคืออะไร แต่ตั้งแต่ตอนนั้นผมช่วยตัวเอง และไม่ค่อยมีอารมณ์อีกเลย อวัยวะเพศผมไม่โด่งเหมือนที่เคย ที่สำคัญเวลาช่วยตัวเองเสร็จจะไม่มีน้ำออกมา มีแค่ลื่นๆออกมาตรงปลาย แต่ไม่มีเยอะเหมือนก่อนหน้า
อาการเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ จากที่ชอบช่วยตัวเอง ต้องกลายเป็นฝืนช่วยตัวเองให้มันเสร็จๆไป เป็นแบบนี้อยู่ 4-5เดือนได้แล้ว ผมเล่าให้หมอฟังแล้ว แต่เค้าก็ช่วยอะไรไม่ได้ บอกว่าคงเป็นเพราะฤทธิ์ยา ผมไม่รู้จะปรึกษาใครแล้วครับ จะปรึกษาพ่อก็อาย ไม่กล้า ผมควรจะบอกพ่อมั้ยครับ
ตอนนี้ผมอายุ 20ปี สอบติดมหาลัยชื่อดังมหาลัยนึง ตอนนี้ปัญหาผมคือ ไม่มีอารมณ์กับผู้หญิงเลย คือปกติเวลาผู้ชายเห็นผู้หญิงสวยเซ็กซี่ พูดตรงๆคือจะมีอารมณ์จะจู๋โด่งใช่ปะครับ แต่ผมคือไม่เลย ต้องใช้มือช่วยอย่างเดียวถึงจะโด่งขึ้นมาได้
มันทำให้เป้าหมายในชีวิตผมไม่มี เฉยๆกับการมีแฟน หมดอาลัยตายอยากกับชีวิต เฉยชากับเรื่อง sex แต่ก็ยังพยายามช่วยตัวเองอยู่ทุกวัน เผื่อว่ามันจะดีขึ้น แต่มันก็ไม่เสียวขึ้นเลย
ผมควรจะทำยังไงดีครับ ให้คำปรึกษาผมที
เป็นซึมเศร้า เข้ารักษาตัว กินยา ฉีดยา ก่อนที่จะหมดอารมณ์ทางเพศ ทำไงดีครับ
เริ่มแรกคือผมเป็นโรคซึมเศร้าตั้งแต่ ม.4 -ม.5ครับ ตอนนั้นเป็นหนักมากแล้วชีวิตก็เปลี่ยนผันเป็นมีแต่ปัญหา จนผมเริ่มเข้ามหาลัย ผมเรียนไม่ไหว และตัดสินใจซิ่วออกมาโดยได้เล่าความจริงกับคุณแม่ทั้งหมดว่าเป็นโรคซึมเศร้าต่างๆนาๆ
แม่พาผมไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลเริ่มแรกก็ปรึกษาหมอก่อน แล้วก็ได้ยามากิน จนผมเริ่มขาดยา และมีอาการกำเริบหนัก คือเริ่มเกลียดครอบครัวตัวเอง มองว่าทุกคนในครอบครัวไม่ดี กลัวตัวเองโดนทำร้าย วางแผนจะทำร้ายคนในบ้าน นู่นนี่นั่น จนวันนึงผมทนไม่ไหว ระบายทุกสิ่งทุกอย่างออกมาด้วยการขว้างปาข้าวของในห้องจนเละเทะไปหมดและนั่นคือจุดเริ่มต้นของความหายนะในชีวิต
หลังจากที่ผมขว้างปาข้าวของ คุณพ่อได้ยินเสียงผมปาของตั้งแต่ชิ้นแรกยันชิ้นสุดท้าย แต่ไม่คิดเข้ามาห้าม เค้าโทรบอกเจ้าหน้าที่ และเจ้าหน้าที่เข้ามารับตัวผมไป ผมถูกมัดมือและพาตัวเข้าโรงพยาบาล ได้นอนอยู่บนเตียงคนไข้ ข้างๆมีคนไข้เรียงเต็มไปหมด หมอเข้ามาถามอาการผมว่าเป็นอะไร ผมบอกหมอไปว่าผมคิดกับคนในบ้านในแง่ร้าย นู่นนี่นั่น สุดท้ายจบด้วยการที่หมอตัดสินใจแอดมิดผมเข้า "ศรีธัญญา"
หลังจากคุยกับหมอเสร็จไม่นาน ผมถูกฉีดยานอนหลับ และตื่นมาอีกทีในโรงพยาบาลศรีธัญญา เกิดเรื่องราวมากมายในนั้น ผมขอเล่าข้ามไปเลยละกันครับ คือผมกักตัวอยู่ในนั้นนาน1เดือนและถูกปล่อยตัวออกมา หลังจากถูกปล่อยตัวออกมา ผมอาการดีขึ้น ไม่มองลบกับคนในบ้านอีก ทุกอย่างกำลังไปได้สวย จนถึงคืนวันนั้น
คืนนั้นผมนอนในห้องนอนผม และตามธรรมชาติของผู้ชายแหละครับ ผมช่วยตัวเอง แล้วทุกทีที่ช่วยผมจะมีอารมณ์มาก อารมณ์พุ่งพล่าน และมีความรู้สึกเสียวตลอด จนช่วยไปช่วยมา อวัยวะเพศผมอยู่ๆมันก็เหมือนมีเส้นอะไรข้างในขาดผึง และ เหี่ยวลง คือผมก็อธิบายไม่ถูกว่ามันคืออะไร แต่ตั้งแต่ตอนนั้นผมช่วยตัวเอง และไม่ค่อยมีอารมณ์อีกเลย อวัยวะเพศผมไม่โด่งเหมือนที่เคย ที่สำคัญเวลาช่วยตัวเองเสร็จจะไม่มีน้ำออกมา มีแค่ลื่นๆออกมาตรงปลาย แต่ไม่มีเยอะเหมือนก่อนหน้า
อาการเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ จากที่ชอบช่วยตัวเอง ต้องกลายเป็นฝืนช่วยตัวเองให้มันเสร็จๆไป เป็นแบบนี้อยู่ 4-5เดือนได้แล้ว ผมเล่าให้หมอฟังแล้ว แต่เค้าก็ช่วยอะไรไม่ได้ บอกว่าคงเป็นเพราะฤทธิ์ยา ผมไม่รู้จะปรึกษาใครแล้วครับ จะปรึกษาพ่อก็อาย ไม่กล้า ผมควรจะบอกพ่อมั้ยครับ
ตอนนี้ผมอายุ 20ปี สอบติดมหาลัยชื่อดังมหาลัยนึง ตอนนี้ปัญหาผมคือ ไม่มีอารมณ์กับผู้หญิงเลย คือปกติเวลาผู้ชายเห็นผู้หญิงสวยเซ็กซี่ พูดตรงๆคือจะมีอารมณ์จะจู๋โด่งใช่ปะครับ แต่ผมคือไม่เลย ต้องใช้มือช่วยอย่างเดียวถึงจะโด่งขึ้นมาได้
มันทำให้เป้าหมายในชีวิตผมไม่มี เฉยๆกับการมีแฟน หมดอาลัยตายอยากกับชีวิต เฉยชากับเรื่อง sex แต่ก็ยังพยายามช่วยตัวเองอยู่ทุกวัน เผื่อว่ามันจะดีขึ้น แต่มันก็ไม่เสียวขึ้นเลย
ผมควรจะทำยังไงดีครับ ให้คำปรึกษาผมที