ระบายก่อนจะบ้าไป

ตอนนี้เรียน ป.ตรีอยู่ค่ะงานก็เยอะ รายงาน งานวิจัย สอบ และอื่นๆอีก รู้สึกเครียดมากๆ กดดันมากๆ เครียดกับงาน กับเพื่อนที่เห็นแก่ตัว เห็นแต่ประโยชน์ตัวเองเวลาเรามีประโยชน์ก็ดีเวลาไม่มีก็ไม่เคยเห็นหัว งานกลุ่มไม่เคยถามถึงไม่เคยถามว่างานเสร็จยัง มีไรให้ช่วยไหม เหมือนเรากระตือรือร้นอยู่คนเดียว เพราะเห็นว่าเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ ม.ปลายและก็เป็นแบบนี้มาตลอดแต่เราก็พยายามมองหาข้อดี จนมาวันนี้เรารู้สึกว่าเราเกลียด อยากจะพูดทุกอย่างที่คิดให้พวกมันรู้ แต่มาคิดดูแล้วก็เลือกที่จะเก็บ ปกติเมื่อก่อนคือระบายกับพ่อแม่ แต่ตอนนี้เหมือนพ่อแม่ก็ไม่เข้าใจเรื่องไม่ช่วยงานที่บ้าน งานกลุ่มเราทำคนเดียวทุกงานงานส่วนตัวอีก เครียดเหนื่อย แต่ไม่อยากพูดกับใครเลยเก็บไว้ จนตอนนี้ความเครียดเหมือน ผ้าที่พับทับกันไว้ ปวดหัวทุกวัน กลายเป็นไม่อยากออกไปเจอใคร  หงุดหงิดใส่คนรอบข้างเครียดมากค่ะรู้สึกว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปคงเป็นบ้าแน่ๆ รู้สึกว่าเก็บทุกอย่างที่ไม่พอใจไว้จนมันจุกปวดหัวเวียนหัว อยากจะพูดแต่ไม่รู้ทำไมถึงพูดออกมาไม่ได้ ควรไปพบแพทย์ไหมคะ อันตรายรึเปล่า ที่นี่คือที่เดียวที่ได้พูดในสิ่งที่คิด