นอกเหนือจาก " ภาษาอังกฤษ, ภาษาฝรั่งเศส, และภาษาญี่ปุ่น " มีภาษาไหนอีกไหมครับ ที่คนต่างชาติเรียนกัน " เยอะ " ด้วยเหตุผลของ " ความหลงใหล "
เรียนด้วยเหตุผลของความหลงใหล หมายความว่า เจ้าตัวมีความหลงใหลในตัวของประเทศที่เป็นเจ้าของของภาษาหรือมีความหลงใหลในตัวของภาษาเองเลยมาก่อน จนเป็นเหตุให้เกิดการเลือกที่จะเรียนภาษานั้นเกิดขึ้น เพื่อเปิดโอกาสในชีวิต เช่น การท่องเที่ยว, การเรียน, การทำงาน, หรือแม้แต่สังคม ให้แก่ตัวเองต่อไปในภายหลัง
ผมเคยเรียนทั้งสามภาษานี้ ทั้งที่ประเทศไทยและที่ประเทศต้นทางของภาษานั้นๆมาก่อน สังเกตได้อย่างหนึ่งว่า คนต่างชาติที่เรียนจำนวนมาก เรียนมันด้วยเหตุผลของ " ความจำเป็น " หมายความว่า ไม่ได้มีความหลงใหลในตัวของประเทศที่เป็นเจ้าของของภาษามาก่อนหรือในตัวของภาษาเองมาก่อน แต่เรียนมันเพื่อผลประโยชน์บางอย่างเป็นการเฉพาะเจาะจง เช่น เรียนเพื่อใช้หารายได้ล้วนๆ เนื่องจากประเทศนั้นมีเศรษฐกิจที่ดี หรือจับพลัดจับพลูตามสามีหรือภรรยาที่เป็นเจ้าของภาษานั้นๆมา ก็เลยต้องมาเรียน เพื่อที่จะได้ใช้ชีวิตที่ต่างประเทศของผัวหรือเมียได้อย่างดีขึ้น เป็นต้น แต่ถามว่าชอบประเทศนั้นๆหรือว่าภาษานั้นๆหรือไม่ เขาก็อาจจะตอบว่า ก็เฉยๆนะ บางท่านก็อาจจะตอบว่าเกลียด กี่ชาติก็พูดภาษานั้นได้ไม่ถึงไหน อยากที่จะกลับประเทศของตนเองจะแย่แล้ว ถ้าไม่ติดว่า บลาๆๆๆๆ ฮ่า
แต่หากจะมองไปที่คนต่างชาติที่เรียนที่อีกมุมหนึ่งของห้องเรียน ซึ่งน่าจะมีอย่างต่ำราว 40% (ผมถือว่าจำนวนนี้คือเยอะแล้ว เพราะว่าปกติของมนุษย์ จะไม่เรียนภาษาอื่น ถ้าไม่มีความจำเป็น) หรือเผลอๆอาจจะครึ่งต่อครึ่ง หรือว่าอาจจะมากกว่านั้น ก็จะเห็นว่า ทั้งสามภาษานี้ มีสิ่งนี้ที่เหมือนกันเลย คือคนต่างชาติที่เรียนมันด้วยเหตุผลของความหลงใหลเป็นที่ตั้งหรือด้วยเหตุผลของความหลงใหลล้วนๆ เพราะว่าชอบอะไรหลายอย่างที่เป็นประเทศอังกฤษ, ที่เป็นสหรัฐอเมริกา, ที่เป็นประเทศฝรั่งเศส, หรือที่เป็นประเทศญี่ปุ่น จึงได้เห็นพวกเรามารวมตัวกันอยู่ที่นี่
จะบอกว่าประเทศเหล่านี้ขายวัฒนธรรมเก่งก็พอได้ล่ะมั้ง แต่ของอย่างนี้มันฝังรากลึกและมีพลังนะผมว่า แถมมันเกิดขึ้นด้วยความเต็มใจอีกต่างหาก
ผมเคยถามรุ่นพี่ผู้ชาย(ชาวไทย) ว่าทำไมเขาถึงเลือกมาเรียนต่อที่ประเทศฝรั่งเศส เขาก็ตอบอย่างนี้แหละ ว่านอกเหนือจากคุณภาพของการศึกษาที่ดีแล้ว คือเขาชื่นชอบประเทศนี้ที่มันมีอะไรที่ดีๆให้ดูเยอะ อันนี้ตัวอย่างเดียว แต่ที่จริงผมมีตัวอย่างของคนต่างชาติอีกเยอะมาก ทั้งจากชาวไทยและไม่ใช่ กี่คนต่อกี่คนต่อกี่คน ก็จะมีลักษณะที่คล้ายๆกันอย่างนี้ทั้งหมด คือเลือกด้วยความรักและความชอบที่มีต่อประเทศและภาษานั้นๆเป็นที่ตั้งหรือล้วนๆและไม่ใช่ว่าไม่มีทางเลือกอื่น อันที่จริงจะให้เลือกประเทศอื่นและภาษาอื่นก็ย่อมได้ หรืออาจจะไม่เลือกเลย ประเทศของตัวเองนี่ล่ะพอแล้ว เผลอๆก็ยังได้อีกเหมือนกัน เพราะว่ามันไม่ได้มีความจำเป็นอันใดเป็นพิเศษ แต่ว่าที่จงใจเลือกที่นี่และภาษานี้ ก็ด้วยเหตุผลตามที่กล่าว
ยิ่งภาษาฝรั่งเศสกับภาษาญี่ปุ่นนี่คือ เห็นได้อย่างชัดเจนที่สุด อะไรที่สุด คนต่างชาติที่เรียนเพราะว่าความหลงใหลคือโคตรเยอะเลย หลงใหลในตัวของประเทศ หลงใหลในตัวของภาษา แต่ละคนมีความหลงใหลลักษณะทำนองนี้เป็นตัวผลักดันให้ขับเคลื่อน อันนี้คือโดยส่วนตัวจากที่เจอ อาจจะเพราะว่า ภาษาอังกฤษ มันมีความเป็นการบังคับอยู่เล็กๆ ตรงที่มันมีสถานะเป็นภาษากลางของโลก ก็อาจจะเห็นได้อย่างชัดเจนที่คลุมเครือกว่า
ช่วยบอกผมที ว่าภาษาอื่นก็อาจจะเป็นหรืออาจจะไม่เป็นอย่างนี้เหมือนกัน เพราะว่าโดยส่วนตัวคือ นานๆทีจะได้เจอคนต่างชาติที่เรียนภาษาอื่นที่ไม่ใช่สามภาษานี้ด้วยความหลงใหล เพราะว่าเกือบทั้งหมดที่พบ เรียนมันด้วยความจำเป็น อันนี้ไม่ได้ตัดสิน แต่อยากจะบอกว่า ตนนั้นโลกไม่กว้าง ทำให้อาจจะมีการรับทราบอะไรที่ไม่ถูกต้อง อยากฟังเรื่องราวหรือข้อเท็จจริงจากท่านอื่นๆ
แต่ผมเจอฝรั่งที่เรียนภาษาจีนกับภาษาเกาหลีเยอะอยู่เหมือนกันนะ ซึ่งก็ไม่น่าจะเป็นด้วยเหตุผลของความจำเป็น แต่น่าจะเป็นด้วยเหตุผลของความหลงใหลมากกว่า
ปัจจุบัน ผมเป็นอาจารย์วิชาภาษาไทยจำเป็น ให้แก่เพื่อนคนฝรั่งเศสคนหนึ่งอยู่ เป็นเพื่อนของเพื่อนแนะนำต่อกันมาอีกที ผมเคยพูดกับเขา ว่าถ้าชอบอะไรที่เป็นเอเซียตะวันออกอะ เรียนภาษาญี่ปุ่นจะไม่ดีกว่าเร้อ ผมเห็นวัยรุ่นฝรั่งฝรั่งเศสกับวัยรุ่นฝรั่งอเมริกันเรียนและอยากเรียนภาษานี้เยอะมาก ชาวญี่ปุ่นอะเนื้อหอมเลยแหละ เธอก็ยังหนุ่มยังแน่น(พูดซะตัวเองดูแก่ จริงๆฮีก็อายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับผมเนี่ยล่ะ ฮ่าๆ) จะมาเรียนทำไมนี่ภาษาไทย ภาษานี้ฝรั่งเรียนน้อยไม่ว่า เกือบทั้งหมดมีแต่ฝรั่งที่มีอายุเขาเรียน เขาก็ไม่ตอบนะว่าทำไม
" ภาษาอังกฤษ, ภาษาฝรั่งเศส, และภาษาญี่ปุ่น " มีภาษาไหนอีกไหมครับ ที่คนต่างชาติเรียนกันเยอะ ด้วยเหตุผลของ " ความหลงใหล "
เรียนด้วยเหตุผลของความหลงใหล หมายความว่า เจ้าตัวมีความหลงใหลในตัวของประเทศที่เป็นเจ้าของของภาษาหรือมีความหลงใหลในตัวของภาษาเองเลยมาก่อน จนเป็นเหตุให้เกิดการเลือกที่จะเรียนภาษานั้นเกิดขึ้น เพื่อเปิดโอกาสในชีวิต เช่น การท่องเที่ยว, การเรียน, การทำงาน, หรือแม้แต่สังคม ให้แก่ตัวเองต่อไปในภายหลัง
ผมเคยเรียนทั้งสามภาษานี้ ทั้งที่ประเทศไทยและที่ประเทศต้นทางของภาษานั้นๆมาก่อน สังเกตได้อย่างหนึ่งว่า คนต่างชาติที่เรียนจำนวนมาก เรียนมันด้วยเหตุผลของ " ความจำเป็น " หมายความว่า ไม่ได้มีความหลงใหลในตัวของประเทศที่เป็นเจ้าของของภาษามาก่อนหรือในตัวของภาษาเองมาก่อน แต่เรียนมันเพื่อผลประโยชน์บางอย่างเป็นการเฉพาะเจาะจง เช่น เรียนเพื่อใช้หารายได้ล้วนๆ เนื่องจากประเทศนั้นมีเศรษฐกิจที่ดี หรือจับพลัดจับพลูตามสามีหรือภรรยาที่เป็นเจ้าของภาษานั้นๆมา ก็เลยต้องมาเรียน เพื่อที่จะได้ใช้ชีวิตที่ต่างประเทศของผัวหรือเมียได้อย่างดีขึ้น เป็นต้น แต่ถามว่าชอบประเทศนั้นๆหรือว่าภาษานั้นๆหรือไม่ เขาก็อาจจะตอบว่า ก็เฉยๆนะ บางท่านก็อาจจะตอบว่าเกลียด กี่ชาติก็พูดภาษานั้นได้ไม่ถึงไหน อยากที่จะกลับประเทศของตนเองจะแย่แล้ว ถ้าไม่ติดว่า บลาๆๆๆๆ ฮ่า
แต่หากจะมองไปที่คนต่างชาติที่เรียนที่อีกมุมหนึ่งของห้องเรียน ซึ่งน่าจะมีอย่างต่ำราว 40% (ผมถือว่าจำนวนนี้คือเยอะแล้ว เพราะว่าปกติของมนุษย์ จะไม่เรียนภาษาอื่น ถ้าไม่มีความจำเป็น) หรือเผลอๆอาจจะครึ่งต่อครึ่ง หรือว่าอาจจะมากกว่านั้น ก็จะเห็นว่า ทั้งสามภาษานี้ มีสิ่งนี้ที่เหมือนกันเลย คือคนต่างชาติที่เรียนมันด้วยเหตุผลของความหลงใหลเป็นที่ตั้งหรือด้วยเหตุผลของความหลงใหลล้วนๆ เพราะว่าชอบอะไรหลายอย่างที่เป็นประเทศอังกฤษ, ที่เป็นสหรัฐอเมริกา, ที่เป็นประเทศฝรั่งเศส, หรือที่เป็นประเทศญี่ปุ่น จึงได้เห็นพวกเรามารวมตัวกันอยู่ที่นี่
จะบอกว่าประเทศเหล่านี้ขายวัฒนธรรมเก่งก็พอได้ล่ะมั้ง แต่ของอย่างนี้มันฝังรากลึกและมีพลังนะผมว่า แถมมันเกิดขึ้นด้วยความเต็มใจอีกต่างหาก
ผมเคยถามรุ่นพี่ผู้ชาย(ชาวไทย) ว่าทำไมเขาถึงเลือกมาเรียนต่อที่ประเทศฝรั่งเศส เขาก็ตอบอย่างนี้แหละ ว่านอกเหนือจากคุณภาพของการศึกษาที่ดีแล้ว คือเขาชื่นชอบประเทศนี้ที่มันมีอะไรที่ดีๆให้ดูเยอะ อันนี้ตัวอย่างเดียว แต่ที่จริงผมมีตัวอย่างของคนต่างชาติอีกเยอะมาก ทั้งจากชาวไทยและไม่ใช่ กี่คนต่อกี่คนต่อกี่คน ก็จะมีลักษณะที่คล้ายๆกันอย่างนี้ทั้งหมด คือเลือกด้วยความรักและความชอบที่มีต่อประเทศและภาษานั้นๆเป็นที่ตั้งหรือล้วนๆและไม่ใช่ว่าไม่มีทางเลือกอื่น อันที่จริงจะให้เลือกประเทศอื่นและภาษาอื่นก็ย่อมได้ หรืออาจจะไม่เลือกเลย ประเทศของตัวเองนี่ล่ะพอแล้ว เผลอๆก็ยังได้อีกเหมือนกัน เพราะว่ามันไม่ได้มีความจำเป็นอันใดเป็นพิเศษ แต่ว่าที่จงใจเลือกที่นี่และภาษานี้ ก็ด้วยเหตุผลตามที่กล่าว
ยิ่งภาษาฝรั่งเศสกับภาษาญี่ปุ่นนี่คือ เห็นได้อย่างชัดเจนที่สุด อะไรที่สุด คนต่างชาติที่เรียนเพราะว่าความหลงใหลคือโคตรเยอะเลย หลงใหลในตัวของประเทศ หลงใหลในตัวของภาษา แต่ละคนมีความหลงใหลลักษณะทำนองนี้เป็นตัวผลักดันให้ขับเคลื่อน อันนี้คือโดยส่วนตัวจากที่เจอ อาจจะเพราะว่า ภาษาอังกฤษ มันมีความเป็นการบังคับอยู่เล็กๆ ตรงที่มันมีสถานะเป็นภาษากลางของโลก ก็อาจจะเห็นได้อย่างชัดเจนที่คลุมเครือกว่า
ช่วยบอกผมที ว่าภาษาอื่นก็อาจจะเป็นหรืออาจจะไม่เป็นอย่างนี้เหมือนกัน เพราะว่าโดยส่วนตัวคือ นานๆทีจะได้เจอคนต่างชาติที่เรียนภาษาอื่นที่ไม่ใช่สามภาษานี้ด้วยความหลงใหล เพราะว่าเกือบทั้งหมดที่พบ เรียนมันด้วยความจำเป็น อันนี้ไม่ได้ตัดสิน แต่อยากจะบอกว่า ตนนั้นโลกไม่กว้าง ทำให้อาจจะมีการรับทราบอะไรที่ไม่ถูกต้อง อยากฟังเรื่องราวหรือข้อเท็จจริงจากท่านอื่นๆ
แต่ผมเจอฝรั่งที่เรียนภาษาจีนกับภาษาเกาหลีเยอะอยู่เหมือนกันนะ ซึ่งก็ไม่น่าจะเป็นด้วยเหตุผลของความจำเป็น แต่น่าจะเป็นด้วยเหตุผลของความหลงใหลมากกว่า
ปัจจุบัน ผมเป็นอาจารย์วิชาภาษาไทยจำเป็น ให้แก่เพื่อนคนฝรั่งเศสคนหนึ่งอยู่ เป็นเพื่อนของเพื่อนแนะนำต่อกันมาอีกที ผมเคยพูดกับเขา ว่าถ้าชอบอะไรที่เป็นเอเซียตะวันออกอะ เรียนภาษาญี่ปุ่นจะไม่ดีกว่าเร้อ ผมเห็นวัยรุ่นฝรั่งฝรั่งเศสกับวัยรุ่นฝรั่งอเมริกันเรียนและอยากเรียนภาษานี้เยอะมาก ชาวญี่ปุ่นอะเนื้อหอมเลยแหละ เธอก็ยังหนุ่มยังแน่น(พูดซะตัวเองดูแก่ จริงๆฮีก็อายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับผมเนี่ยล่ะ ฮ่าๆ) จะมาเรียนทำไมนี่ภาษาไทย ภาษานี้ฝรั่งเรียนน้อยไม่ว่า เกือบทั้งหมดมีแต่ฝรั่งที่มีอายุเขาเรียน เขาก็ไม่ตอบนะว่าทำไม