เวลาเหงานี่ชอบทำให้คิดเรื่อยเปื่อย

ผมเป็นเกย์คับผมเคยเจอใครคนหนึ่งที่ผมคิดว่าน่ารักในสายตาผม แว๊บแรกที่เห็นก้อรู้สึกชอบนะคิดเลยว่าจะทำงัยดีนะให้เราได้รู้จักกัน และแล้วอะไรมันดลจิตดลใจไม่รู้ทำให้เราได้รู้จักกันจริงๆ พอได้พูดคุยผมรุ้สึกชอบตรงนิสัยเค้าที่เป็นนักสู้อ่า มีความอดทนพยายามไม่หยุดนิ่งมันเหมือนผมในอดีตเลย ตัวผมเองก้อเคยเป็นแบบนี้แต่พอทุกอย่างในชีวิตเริ่มลงตัวมันทำให้ความรู้สึกแบบนั้นหายไปจากตัวผมเยอะเลย เค้าเองเคยบอกดผมว่าเค้าเพิ่งผ่านเหตุการณ์ที่เลวร้ายเกี่ยวกับความรักมา เคยง้ออดีตคนเคยรักจนถึงขนาดที่ว่าขี่มอไซค์จาก กทม ไปไกล 700 กว่าโลถึงจังหวัดหนึ่งในภาคเหนือแต่สุดท้ายก้อถูกไล่ออกมาอย่างไร้เยื่อไยทำให้เค้าไม่ศรัทธาในความรัก ตัวผมเองก้อรู้สึกอึ้งอีกไมใช่ไรนะผมก้อเคยไปง้อแฟนเก่าถึงที่แล้วเค้าไม่ยอมออกมาเจอผมและปัญหาอื่นๆอีกมากมายทำให้เราต้องเลิกกันในครั้งนั้น ผมรู้สึกมันตรงกับตัวผมมากๆ ผมพยายามเข้าหาเค้าแต่เค้าปิดประตูทุกบานเลยเค้าบอกว่าอยากให้เราเป็นเพื่อนกันแบบนี้แหล่ะเค้าไม่อยากมีใครเลย คำพูดนี้มันตอกย้ำมากว่าผมควรจะหยุดคิดได้แล้ว แต่ก้ออย่างว่าเนาพความรู้สึกของผมมันดีขึ้นเรื่อยันละนิดวันละหน่อย แล้วจะมาบอกผมว่าเราเป็นแค่เพื่อนกันสำหรับผมคงไม่ใช่ เรื่องแบบนี้ยิ่งเป็นเรื่องที่บังคับกัไม่ได้ซะด้วย ผมตัดใจบอกลาตั้งแต่วันนั้น บล๊อกไลน์ ตัดขาดทุกอย่างแบบเด็ดขาดมาก แต่ในใจลึกๆนี่ตัดไม่ขาดเลยยังแอบไปส่องเฟสส่องโปรไฟล์เค้าบ่อยๆนี่ก้อเกือบจะเดือนละแต่ลึกๆใจยังไม่หยุดคิดถึงซะที ทั้งๆที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้แต่ก้อนะ เห้อออออ