ผมกับภรรยาแต่งงานกันมา 5 ปี มีลูกสาว 1 คน ใกล้จะ 4 ขวบแล้ว ปีหน้ากำลังจะเข้าโรงเรียน ตัวผมอายุ 30 ส่วนภรรยา 31
ลูกสาวอยู่กับแม่ยาย กลับไปหาบ่อยๆ ตัวผมและภรรยามาทำงานที่ต่างจังหวัด อยู่คอนโดด้วยกัน ปีหน้าแพลนไว้ว่าจะนำลูกสาวมาอยู่ด้วย
และเข้าโรงเรียนที่นี่
ตลอดระยะเวลาที่แต่งงานมาตลอด 5 ปี ผมไม่เคยนอกใจภรรยาเลยแม้แต่จะคิด และก็เชื่อใจในตัวภรรยามาตลอด
ชีวิตแต่งงานก็มีทะเลาะกันบ้าง โกรธกันบ้าง ไม่เคยทำร้ายร้างกายกัน ไม่เคยพูดคำหยาบ กู กับภรรยาเลยสักครั้ง
แต่ภรรยาก็มีพูดใส่ผมบ้างเวลาทะเลาะหรือโมโห ตามใจกันบ้างขัดใจบ้างตามเรื่องตามราวไป ตัวผมนั้นไม่สูบบุหรี่ กินเหล้าบ้างนานๆครั้ง
แต่ภรรยากินกับที่ทำงานบ่อย อยากไปเที่ยวร้านเหล้าหรือผับ ผมก็พาไปตลอด งานบ้านก็ช่วยๆกันพลัดกันทำ ก่อนนอนผมนวดให้ภรรยาแทบทุกวัน
เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อกลางเดือนที่แล้ว ผมจับได้โดยบังเอิญว่าภรรยาแอบคุยกับพี่ที่ทำงาน ปกติผมจะไม่ค่อยยุ่งกับโทรศัพท์ของเธอ แต่เช้านั้นไม่รู้อะไรโดนใจให้ไปเปิดโทรศัพท์เธอดู จึงเห็นข้อความของพี่คนนึงส่งมาว่า คิดถึง หลับฝันดีนะ ตอนเย็นผมเลยถามเธอว่ามีอะไรจะบอกผมรึป่าว เธอก็ยอมรับว่าคุยกับพี่ที่ทำงานอยู่ได้ประมาณ 2 เดือนแล้ว แต่ไม่ได้คิดอะไร ผมเองเสียใจมาก ผมได้โทรไปหาพี่เค้าแล้วเปิดโฟนให้ภรรยาได้ยิน ถามว่าทำไมทำแบบนี้ รู้ใช่มั้ยว่าภรรยาผมแต่งงานมีลูกแล้ว ทำไมยังเข้ามาทำลายครอบครัวผมอีก พี่เข้าก็ได้แต่บอกว่าขอโทษ ความไว้ใจของผมมันถูกทำลายไปหมดสิ้น แล้วเราก็ทะเลาะกัน แต่ผมก็ไม่ได้ใช้คำหยาบหรือทำร้ายร่างกายกัน
พี่คนนี้ทำงานอยู่บริษัทเดียวกับภรรยาผม แต่อยู่คนละสาขากัน จะมาประชุมที่บริษัทภรรยาผมเดือนละครั้งหรือสองครั้ง อายุ 35 แต่งงานแล้วแต่ช่วงนี้พี่เค้าห่างๆกับภรรยาพี่เค้าอยู่แต่ยังไม่ได้เลิกกัน และพี่คนนี้ก็รู้ด้วยว่าภรรยาผมแต่งงานแล้วและมีลูกด้วยกัน
หลังจากนั้นเธอบอกจะเลิกคุยกัน ผ่านไปได้ 1 สัปดาห์ เธอกับพี่คนนั้นก็กลับมาคุยไลน์กันอีก บอกคิดถึงกันทุกวัน บอกอยากกอด อยากหอม อยากจุ๊บ ผมดูข้อความที่เค้าคุยกันทุกวันแล้วก็ได้แต่เก็บความเสียใจไว้ ได้แต่หวังว่าภรรยาผมจะคิดได้ คิดถึงลูก คิดถึงสามี
ผมกับภรรยาได้คุยกันหลายรอบถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น จึงได้รู้ว่าภรรยาผมรู้สึกดีกับพี่เค้า ที่เค้ามีความเป็นผู้ใหญ่กว่า ใส่ใจความรู้สึกเธอมากกว่าผม เธอไม่เคยเจออะไรแบบนี้
เมื่อวันแม่ เราทั้งคู่ได้กลับไปหาลูก พาลูกไปเที่ยวนู้นนี้นั้น แล้วผมก็เห็นข้อความที่เธอคุยกับพี่ที่ทำงานว่าจะเลิกคุยและตัดใจจากพี่เค้า ผมก็แอบดีใจว่าปัญหาในครั้งนี้มีจะได้หมดไปสักที แต่ป่าวเลยมันกลับกลายเป็นเหมือนจุดเริ่มต้นของเรื่องอื่นๆต่อมา เธอเริ่มคุยกับผู้ชายคนอื่นๆอีกหลายคน มีทั้งคุยแบบหวานๆกับเด็กน้อย คุยทะลึ่งกับกิ๊กเก่าก่อนที่จะเจอผม
ผมยังค่อยดูเธออยู่ตลอดกลัวว่าเธอจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ เธอยังไม่รู้ว่าผมรู้ทุกอย่างว่าเธอคุยอะไรกับใครบ้าง ผมพยามปรับความเข้าใจกับเธออยู่หลายครั้ง จนล่าสุด เธอบอกกับผมว่าเธอไม่รู้สึกอะไรกับผมแล้ว ไม่ได้รู้สึกรักในตัวผมแล้ว เธออยากทำอะไรตามใจตัวเองบ้าง ห้ามให้ผมไปยุ่งโซเชียลของเธอ ห้ามผมมายุ่งกับชีวิตเธอ มาบังคับเธอ แต่เธอจะยังอยู่กับผมให้ยังเป็นคำว่าครอบครัวอยู่ เธอบอกว่าว่าถ้าเธอเบื่อเมื่อไรเธอจะกลับมาเอง
ผมรู้ว่าเธออาจจะผิดที่นอกใจ และยังคุยกับคนอื่นอยู่ แต่ที่ผ่านมาผมก็มีส่วนผิดที่ไม่ค่อยใส่ใจความรู้สึกภรรยามากพอ จนทำให้เธอเสียใจและเสียความรู้สึก
ต้นเหตุที่เธอนอกใจ ก็มาจากตัวผมเป็นสาเหตุเองด้วย ผมคงได้แต่โทษตัวเอง รู้จักแต่รักแต่ดูแลความรักไม่เป็น
ทุกวันนี้กลับห้องกันไปเจอกันเธอก็รู้สึกอึดอัด เธอก็แชทกับผู้ชายคนอื่นๆแม้แต่ตอนนั่งอยู่ข้างผม ผมก็ได้แต่อดทนทำเป็นไม่เห็นทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร แต่ในใจนี่มันร้องไห้ตลอดเวลา ทุกวันนี้ผมทำงานบ้านทุกอย่าง นวดให้เธอก่อนนอน ถ้าเธอบ่นเมื่อยมากก็ลุกมานวดให้อีกตอน 6 โมงเช้า ใส่ใจเธอมากขึ้น แต่ดูเหมือนว่าเธอหมดใจไปแล้ว เธอตั้งกำแพงขวางกั้นระหว่างเราแล้ว เธอบอกว่าถ้าผมทนทำดีกับเธอได้ก็ทำไป ทนที่เธอคุยกับคนอื่นได้ก็ทนไป ถ้าทนไม่ได้ก็เลิกก็ไปหย่ากัน แต่ถ้าผมจะเลิกก็ให้บอกเธอ เธอจะได้ทำใจ
ทุกวันนี้ผมกับภรรยาก็ยังอยู่ด้วยกัน แต่ไม่รู้ว่าอยู่ในสถานะอะไร เธอบอกกับคนที่เธอคุยว่ายังไม่ได้เลิกกับสามี แต่เธอโสด และผู้ชายพวกนั้นก็ไม่ได้สนใจว่าจะมีผมรึป่าว พวกเค้ากับเธอยังคงคุยกันทุกๆวัน
ผมมืดมนหนทาง อยากให้ครอบครัวเรากับมารักกันอีกครั้ง ไม่อยากเสียเธอไป ยังคงรักเธอมากเหมือนเดิม อยากให้เรากับมาเริ่มต้นใหม่กันอีกครั้ง
แต่มันดูเหมือนจะไม่มีทางเป็นไปได้ เธอยังคงปฏิเสธผมเหมือนเดิม ทุกวันนี้ผมทำงานก็ได้ไม่เต็มที่ งานการแทบจะเสียหมด ด้วยตำแหน่งหน้าที่จะปรึกษาใคร คุยกับใครก็ไม่ได้ จมกับความรู้สึกนี้อยู่คนเดียว กลับมาดูดบุหรี่วันละซองอีกครั้งหลังจากเลิกไป 7 ปี มันเครียด นอนร้องไห้แทบทุกคืน ตั้งแต่เกิดเรื่องน้ำหนักผมลดไป 15 โล ต้องไปพบจิตแพทย์ ไม่งั้นวันๆนึงไม่เป็นอันทำอะไร ได้แต่นั่งเมอลอยไปวันๆ ได้แต่คิดถึงลูกสาวให้มากๆ จะได้ไม่คิดสั้นหรือทำอะไรโง่ๆลงไป
มันจะมีโอกาสอีกไหมที่เธอจะกลับมารักกันอีกครั้ง หรือมันคงไม่มีทางกลับมาเหมือนเดิมแล้ว ผมก็ไม่เข้าใจถ้าเธอไม่รักผมแล้วทำไมถึงยังมาทนอยู่ด้วยกันทุกวันนี้ แล้วก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมยังรักเธออยู่มากขนาดนี้
ผมมีแพลนว่าเดือนพฤจิกา วันเกิดเธอ ผมจะลองขอเธอแต่งงานอีกครั้ง ผมจองโรงแรมริมทะเล เตรียมแหวน ไว้ แต่ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้ใช้มันอีกไหม
ขอโทษด้วยครับที่พิมพ์อะไรยืดยาว....
มีสามีภรรยาคู่ไหนบ้าง ที่ฝ่ายนึงผ่ายใดหมดรักแล้ว แต่ยังทนอยู่ด้วยกันเพราะคำว่าครอบครัว
ลูกสาวอยู่กับแม่ยาย กลับไปหาบ่อยๆ ตัวผมและภรรยามาทำงานที่ต่างจังหวัด อยู่คอนโดด้วยกัน ปีหน้าแพลนไว้ว่าจะนำลูกสาวมาอยู่ด้วย
และเข้าโรงเรียนที่นี่
ตลอดระยะเวลาที่แต่งงานมาตลอด 5 ปี ผมไม่เคยนอกใจภรรยาเลยแม้แต่จะคิด และก็เชื่อใจในตัวภรรยามาตลอด
ชีวิตแต่งงานก็มีทะเลาะกันบ้าง โกรธกันบ้าง ไม่เคยทำร้ายร้างกายกัน ไม่เคยพูดคำหยาบ กู กับภรรยาเลยสักครั้ง
แต่ภรรยาก็มีพูดใส่ผมบ้างเวลาทะเลาะหรือโมโห ตามใจกันบ้างขัดใจบ้างตามเรื่องตามราวไป ตัวผมนั้นไม่สูบบุหรี่ กินเหล้าบ้างนานๆครั้ง
แต่ภรรยากินกับที่ทำงานบ่อย อยากไปเที่ยวร้านเหล้าหรือผับ ผมก็พาไปตลอด งานบ้านก็ช่วยๆกันพลัดกันทำ ก่อนนอนผมนวดให้ภรรยาแทบทุกวัน
เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อกลางเดือนที่แล้ว ผมจับได้โดยบังเอิญว่าภรรยาแอบคุยกับพี่ที่ทำงาน ปกติผมจะไม่ค่อยยุ่งกับโทรศัพท์ของเธอ แต่เช้านั้นไม่รู้อะไรโดนใจให้ไปเปิดโทรศัพท์เธอดู จึงเห็นข้อความของพี่คนนึงส่งมาว่า คิดถึง หลับฝันดีนะ ตอนเย็นผมเลยถามเธอว่ามีอะไรจะบอกผมรึป่าว เธอก็ยอมรับว่าคุยกับพี่ที่ทำงานอยู่ได้ประมาณ 2 เดือนแล้ว แต่ไม่ได้คิดอะไร ผมเองเสียใจมาก ผมได้โทรไปหาพี่เค้าแล้วเปิดโฟนให้ภรรยาได้ยิน ถามว่าทำไมทำแบบนี้ รู้ใช่มั้ยว่าภรรยาผมแต่งงานมีลูกแล้ว ทำไมยังเข้ามาทำลายครอบครัวผมอีก พี่เข้าก็ได้แต่บอกว่าขอโทษ ความไว้ใจของผมมันถูกทำลายไปหมดสิ้น แล้วเราก็ทะเลาะกัน แต่ผมก็ไม่ได้ใช้คำหยาบหรือทำร้ายร่างกายกัน
พี่คนนี้ทำงานอยู่บริษัทเดียวกับภรรยาผม แต่อยู่คนละสาขากัน จะมาประชุมที่บริษัทภรรยาผมเดือนละครั้งหรือสองครั้ง อายุ 35 แต่งงานแล้วแต่ช่วงนี้พี่เค้าห่างๆกับภรรยาพี่เค้าอยู่แต่ยังไม่ได้เลิกกัน และพี่คนนี้ก็รู้ด้วยว่าภรรยาผมแต่งงานแล้วและมีลูกด้วยกัน
หลังจากนั้นเธอบอกจะเลิกคุยกัน ผ่านไปได้ 1 สัปดาห์ เธอกับพี่คนนั้นก็กลับมาคุยไลน์กันอีก บอกคิดถึงกันทุกวัน บอกอยากกอด อยากหอม อยากจุ๊บ ผมดูข้อความที่เค้าคุยกันทุกวันแล้วก็ได้แต่เก็บความเสียใจไว้ ได้แต่หวังว่าภรรยาผมจะคิดได้ คิดถึงลูก คิดถึงสามี
ผมกับภรรยาได้คุยกันหลายรอบถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น จึงได้รู้ว่าภรรยาผมรู้สึกดีกับพี่เค้า ที่เค้ามีความเป็นผู้ใหญ่กว่า ใส่ใจความรู้สึกเธอมากกว่าผม เธอไม่เคยเจออะไรแบบนี้
เมื่อวันแม่ เราทั้งคู่ได้กลับไปหาลูก พาลูกไปเที่ยวนู้นนี้นั้น แล้วผมก็เห็นข้อความที่เธอคุยกับพี่ที่ทำงานว่าจะเลิกคุยและตัดใจจากพี่เค้า ผมก็แอบดีใจว่าปัญหาในครั้งนี้มีจะได้หมดไปสักที แต่ป่าวเลยมันกลับกลายเป็นเหมือนจุดเริ่มต้นของเรื่องอื่นๆต่อมา เธอเริ่มคุยกับผู้ชายคนอื่นๆอีกหลายคน มีทั้งคุยแบบหวานๆกับเด็กน้อย คุยทะลึ่งกับกิ๊กเก่าก่อนที่จะเจอผม
ผมยังค่อยดูเธออยู่ตลอดกลัวว่าเธอจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ เธอยังไม่รู้ว่าผมรู้ทุกอย่างว่าเธอคุยอะไรกับใครบ้าง ผมพยามปรับความเข้าใจกับเธออยู่หลายครั้ง จนล่าสุด เธอบอกกับผมว่าเธอไม่รู้สึกอะไรกับผมแล้ว ไม่ได้รู้สึกรักในตัวผมแล้ว เธออยากทำอะไรตามใจตัวเองบ้าง ห้ามให้ผมไปยุ่งโซเชียลของเธอ ห้ามผมมายุ่งกับชีวิตเธอ มาบังคับเธอ แต่เธอจะยังอยู่กับผมให้ยังเป็นคำว่าครอบครัวอยู่ เธอบอกว่าว่าถ้าเธอเบื่อเมื่อไรเธอจะกลับมาเอง
ผมรู้ว่าเธออาจจะผิดที่นอกใจ และยังคุยกับคนอื่นอยู่ แต่ที่ผ่านมาผมก็มีส่วนผิดที่ไม่ค่อยใส่ใจความรู้สึกภรรยามากพอ จนทำให้เธอเสียใจและเสียความรู้สึก
ต้นเหตุที่เธอนอกใจ ก็มาจากตัวผมเป็นสาเหตุเองด้วย ผมคงได้แต่โทษตัวเอง รู้จักแต่รักแต่ดูแลความรักไม่เป็น
ทุกวันนี้กลับห้องกันไปเจอกันเธอก็รู้สึกอึดอัด เธอก็แชทกับผู้ชายคนอื่นๆแม้แต่ตอนนั่งอยู่ข้างผม ผมก็ได้แต่อดทนทำเป็นไม่เห็นทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร แต่ในใจนี่มันร้องไห้ตลอดเวลา ทุกวันนี้ผมทำงานบ้านทุกอย่าง นวดให้เธอก่อนนอน ถ้าเธอบ่นเมื่อยมากก็ลุกมานวดให้อีกตอน 6 โมงเช้า ใส่ใจเธอมากขึ้น แต่ดูเหมือนว่าเธอหมดใจไปแล้ว เธอตั้งกำแพงขวางกั้นระหว่างเราแล้ว เธอบอกว่าถ้าผมทนทำดีกับเธอได้ก็ทำไป ทนที่เธอคุยกับคนอื่นได้ก็ทนไป ถ้าทนไม่ได้ก็เลิกก็ไปหย่ากัน แต่ถ้าผมจะเลิกก็ให้บอกเธอ เธอจะได้ทำใจ
ทุกวันนี้ผมกับภรรยาก็ยังอยู่ด้วยกัน แต่ไม่รู้ว่าอยู่ในสถานะอะไร เธอบอกกับคนที่เธอคุยว่ายังไม่ได้เลิกกับสามี แต่เธอโสด และผู้ชายพวกนั้นก็ไม่ได้สนใจว่าจะมีผมรึป่าว พวกเค้ากับเธอยังคงคุยกันทุกๆวัน
ผมมืดมนหนทาง อยากให้ครอบครัวเรากับมารักกันอีกครั้ง ไม่อยากเสียเธอไป ยังคงรักเธอมากเหมือนเดิม อยากให้เรากับมาเริ่มต้นใหม่กันอีกครั้ง
แต่มันดูเหมือนจะไม่มีทางเป็นไปได้ เธอยังคงปฏิเสธผมเหมือนเดิม ทุกวันนี้ผมทำงานก็ได้ไม่เต็มที่ งานการแทบจะเสียหมด ด้วยตำแหน่งหน้าที่จะปรึกษาใคร คุยกับใครก็ไม่ได้ จมกับความรู้สึกนี้อยู่คนเดียว กลับมาดูดบุหรี่วันละซองอีกครั้งหลังจากเลิกไป 7 ปี มันเครียด นอนร้องไห้แทบทุกคืน ตั้งแต่เกิดเรื่องน้ำหนักผมลดไป 15 โล ต้องไปพบจิตแพทย์ ไม่งั้นวันๆนึงไม่เป็นอันทำอะไร ได้แต่นั่งเมอลอยไปวันๆ ได้แต่คิดถึงลูกสาวให้มากๆ จะได้ไม่คิดสั้นหรือทำอะไรโง่ๆลงไป
มันจะมีโอกาสอีกไหมที่เธอจะกลับมารักกันอีกครั้ง หรือมันคงไม่มีทางกลับมาเหมือนเดิมแล้ว ผมก็ไม่เข้าใจถ้าเธอไม่รักผมแล้วทำไมถึงยังมาทนอยู่ด้วยกันทุกวันนี้ แล้วก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมยังรักเธออยู่มากขนาดนี้
ผมมีแพลนว่าเดือนพฤจิกา วันเกิดเธอ ผมจะลองขอเธอแต่งงานอีกครั้ง ผมจองโรงแรมริมทะเล เตรียมแหวน ไว้ แต่ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้ใช้มันอีกไหม
ขอโทษด้วยครับที่พิมพ์อะไรยืดยาว....