ตอนนี้ครอบครัวกำลังมีปัญหา เนื่องจากเรามีน้องที่เป็นโรคซึมเศร้าไม่รู้ว่าจริงหรือน้องอยากจะเป็นเองกันแน่
เหตุการณ์มันเกิดขึ้นตั้งแต่ล่วงที่พ่อเราเสียไปได้ 2-3 ปีแล้ว น้องเริ่มเก็บตัวหม่ค่อยพูดจากับคนในครอบครัว
โดยปกติน้องเราชอบคอสเพลย์มากๆพอช่วงนั้นพ่อเสียบวกกับแม่มีคนคุยคนใหม่แล้วน้องเราเป็นคนเดียวที่รับได้ที่แม่มีคนใหม่
ทำให้แม่เราตามใจน้องมาก อยากได้อะไรก็ได้ซื้ออะไรก็ซื้อ ชุดคอสเพลย์ วิกผม ไปรษณีย์มีเกิอบทุกวันที่มีพัสดุมาส่ง
บอกตรงๆเราไม่เคยเห็นด้วยกับการที่แม่สปอยน้องเกินเหตุ คือมันมีหลายอย่างที่แม่ตามใจน้อง
ปัจจุบันเหตุการณ์มันเริ่มแย่ลงเพราะ น้องเราไม่ยอมไปโรงเรียนแล้วไม่ยอมตื่นไปโรงเรียนแล้วแม่เราก็ไม่ขัดใจน้องเพราะกลังว่าน้องเราจะทำร้ายตัวเอง
คนที่บ้านพยายามคุยให้น้องกลับไปเรียนต่อ แต่น้องกลับหาว่าที่บ้านกดดันน้องเกินไป
คือน้องเราเรียนม.ปลายแล้วแต่ไม่ได้ทำงานบ้านมาตั้งแต่เด็กเอาง่ายๆคือวันนึงน้องเรา กิน นอน เล่นคอม คอสเพลย์ แค่นี้จริงๆ
ห้องน้องเราก็รกมากไม่ทำความสะอาด ขยะกองโต บางครั้งซื้อสัตว์มาเลี้ยงได้แค่1อาทิตย์สุดท้ายก็ไม่สนใจ
หนักสุดคือไม่ยอมไปโรงเรียนเพราะตัวเองนอนดึกเอง บางทีแม่ต้องเอาข้าวขึ้นไปให้ถึงบนห้องและน้องเราไม่เคยเก็บจานที่ทานเสร็จลงมาสักครั้ง ทุกครั้งที่เรากลับบ้านเสาร์อาทิตย์น้องจะอยู่ในห้องทั้งวันถ้าวันไหนไม่ได้ไปคอสเพลย์คือไม่ออกมาจริงๆ
ตอนนี้ที่บ้านเหนื่อยกับนิสัยของน้องแต่พูดอะไรไม่ได้เพราะกลัวน้องเราจะคิดสั้นฆ่าตัวตาย(น้องเคยกรีดข้อมือตัวเองเต็มแขน)
คือ อยากฟังความเห็นว่าเราควรทำอย่างไรในฐานะพี่ที่อยากให้น้องคิดได้
เพราะตอนนี้น้องเราไม่ไปโรงเรียนเลย ไปแต่ กทม แต่งคอสเพลย์
คือเราควรทำยังไงดีคะ อย่าว่าเราเลยนะตอนนี้เครียดจริงๆค่ะอยากทำให้ดีที่สุดในฐานะพี่คนนึง
ขอวิธีพูดกับคนที่เป็นโรคซึมเศร้า
เหตุการณ์มันเกิดขึ้นตั้งแต่ล่วงที่พ่อเราเสียไปได้ 2-3 ปีแล้ว น้องเริ่มเก็บตัวหม่ค่อยพูดจากับคนในครอบครัว
โดยปกติน้องเราชอบคอสเพลย์มากๆพอช่วงนั้นพ่อเสียบวกกับแม่มีคนคุยคนใหม่แล้วน้องเราเป็นคนเดียวที่รับได้ที่แม่มีคนใหม่
ทำให้แม่เราตามใจน้องมาก อยากได้อะไรก็ได้ซื้ออะไรก็ซื้อ ชุดคอสเพลย์ วิกผม ไปรษณีย์มีเกิอบทุกวันที่มีพัสดุมาส่ง
บอกตรงๆเราไม่เคยเห็นด้วยกับการที่แม่สปอยน้องเกินเหตุ คือมันมีหลายอย่างที่แม่ตามใจน้อง
ปัจจุบันเหตุการณ์มันเริ่มแย่ลงเพราะ น้องเราไม่ยอมไปโรงเรียนแล้วไม่ยอมตื่นไปโรงเรียนแล้วแม่เราก็ไม่ขัดใจน้องเพราะกลังว่าน้องเราจะทำร้ายตัวเอง
คนที่บ้านพยายามคุยให้น้องกลับไปเรียนต่อ แต่น้องกลับหาว่าที่บ้านกดดันน้องเกินไป
คือน้องเราเรียนม.ปลายแล้วแต่ไม่ได้ทำงานบ้านมาตั้งแต่เด็กเอาง่ายๆคือวันนึงน้องเรา กิน นอน เล่นคอม คอสเพลย์ แค่นี้จริงๆ
ห้องน้องเราก็รกมากไม่ทำความสะอาด ขยะกองโต บางครั้งซื้อสัตว์มาเลี้ยงได้แค่1อาทิตย์สุดท้ายก็ไม่สนใจ
หนักสุดคือไม่ยอมไปโรงเรียนเพราะตัวเองนอนดึกเอง บางทีแม่ต้องเอาข้าวขึ้นไปให้ถึงบนห้องและน้องเราไม่เคยเก็บจานที่ทานเสร็จลงมาสักครั้ง ทุกครั้งที่เรากลับบ้านเสาร์อาทิตย์น้องจะอยู่ในห้องทั้งวันถ้าวันไหนไม่ได้ไปคอสเพลย์คือไม่ออกมาจริงๆ
ตอนนี้ที่บ้านเหนื่อยกับนิสัยของน้องแต่พูดอะไรไม่ได้เพราะกลัวน้องเราจะคิดสั้นฆ่าตัวตาย(น้องเคยกรีดข้อมือตัวเองเต็มแขน)
คือ อยากฟังความเห็นว่าเราควรทำอย่างไรในฐานะพี่ที่อยากให้น้องคิดได้
เพราะตอนนี้น้องเราไม่ไปโรงเรียนเลย ไปแต่ กทม แต่งคอสเพลย์
คือเราควรทำยังไงดีคะ อย่าว่าเราเลยนะตอนนี้เครียดจริงๆค่ะอยากทำให้ดีที่สุดในฐานะพี่คนนึง