สมัยเรียน ผมเป็นคนที่เรียนได้ กลางๆ ค่อนๆ ไปทาง ล่าง เกรดเฉลี่ย ประมาณ 2.3
พอเรียนจบมาก็ใช้ชีวิตแบบ กลางๆ หางานก็แบบ กลางๆ 13,000 ตอนนั้นก็ คิดว่าเพียงพอสำหรับดูแล ตัวเอง และ พ่อแม่ แถมมีเหลือเก็บอีกนิดหน่อย
ใช้ชีวิตแบบนี้มาไม่เคยคิดมาก เรื่อยๆ เอื่อยๆ ชิวๆ ประมาณ 3 ปี แต่ๆๆ
มาถึงจุดเปลี่ยนของชีวิตครั้งใหญ่เมื่อ ผมดันทำแฟนท้อง (ตอนนั้นยังไม่ได้แต่งงาน งานเข้าของจริง)
ผมมีลูกโดยที่ยังไม่พร้อม และ ตอนนั้นเงินแค่ 15,000 โดยมีเงินเก็บไม่ถึง 30,000 ด้วยซ้ำ
จากนั้น เงินที่ไม่เคยติดลบ พอใช้ตลอด ก็ ก่อเกิดหนี้ก้อนแรก ทันที 300,000 บาท ตอนแต่งงาน
จากนั้น ไม่นานก็เกิดหนี้ก้อนใหม่ เพิ่มอีก 100,000 บาท ตอนคลอดลูก
ผมเรียนรู้แบบก้าวกระโดดทันทีว่า สิ่งที่ผมเป็น และสิ่งที่ผมมีนั้น มันไม่พอ (เงินเดือน 15,000 คงพอแค่ ดูแลตัวเอง กับ พ่อแม่)
ไม่สามารถเลี้ยงดูครอบครัวของตัวเองให้สุขสบายด้วยเงินเดือนแค่นี้
จากนั้นก็ Active ตัวเอง มาโดยตลอด จากที่
อายุ 25 ผม เงินเดือน 15,000
อายุ 26 ผม เงินเดือน 18,000
อายุ 28 ผม เงินเดือน 28,000
และ ปัจจุบัน อายุ 29 ผม เงินเดือน 44,000
บางคนอาจจะมองว่าไม่ได้มาก แต่สำหรับผมแล้ว
มันเพียงพอแล้ว สำหรับความสามารถของผม ณ ปัจจุบันนี้
ถ้าถามว่าผมทำยังไง ถึงได้เงินเพิ่มขึ้น 3 เท่าใน 4 ปี
ผมเริ่ม "ทำงานหรือรับผิดชอบหน้าของตัวเองให้ดีสุดก่อน หากทำได้แล้ว"
ผมใช้ "การ ลดขั้นตอนการทำงาน หรือ ทำให้เกิดความชำนาญและใช้เวลาให้น้อยลง จากงานที่เท่าเดิม เพื่อเพิ่มเวลา ที่จะใช้ในการพัฒนาตัวเอง"
ผมมอง "หาจุดเด่น ข้อดี ของตัวเอง และมองหาจาก เพื่อนร่วมงาน หรือ หัวหน้า โดยใช้วิธีการสังเกตุ (ไม่ทำโจ่งแจ้งมากนะครับ เขาจะหาว่าเราว่างแล้วไปจับผิดคนอื่น)"
ผมลอง "ทำตาม เพื่อนร่วมงาน หรือ หัวหน้า ดูวิธีการทำงาน ให้ใช้เวลาที่ว่างจากงานของเรา พยายามทำให้ได้แบบเขา หรือ ดีกว่าไปเลย"
ผมทำ "ในสิ่งที่ได้เรียนรู้มา และ นำมาใช้เกิดประโยชน์กับงานของตัว และยังได้เรียนรู้งานของคนอื่นด้วย"
หลังจากนั้น กลายเป็นว่า เรารู้ Process ของงานทั้งหมดโดยที่ไม่รู้ตัว สามารถทำงานของตัวเอง และ ของคนอื่นได้
รู้ตัวอีกทีตัวเอง ก็เป็นหัวหน้าแผนก แล้ว
อยากบอกว่า ผมเคยเป็นคนที่ไม่เอาไหนครับ เคยดูถูกตัวเองมาตลอดว่าทำไม่ได้หรอก อย่าทำเลย ทำไปก็เสียเวลา
แต่ เชื่อผมเถอะครับ ให้ลองทำก่อน ถ้าทำแล้วมันไม่เวิกค์ก็ค่อยหาวิธีใหม่ จนกว่าจะได้
ถ้าผมทำได้ทุกคนก็ทำได้ครับ
ปล. อย่าดูถูกความสามรถของตัวเอง เพราะมันจะทำให้เราท้อ และไม่อยาก พัฒนาตัวเอง
ปล2. หากขยันผิดที่ 10 ปีก็ไม่รวย ให้มองหาช่องทางที่เราเติบโตได้ด้วยนะครับ
ทำงานมา 7 ปี ได้เรียนรู้อะไรบ้าง และ มีจุดเปลี่ยนในชีวิตตรงไหน ประสบการณ์ จากวัยเรียน สู่วัยทำงานเต็มตัว
พอเรียนจบมาก็ใช้ชีวิตแบบ กลางๆ หางานก็แบบ กลางๆ 13,000 ตอนนั้นก็ คิดว่าเพียงพอสำหรับดูแล ตัวเอง และ พ่อแม่ แถมมีเหลือเก็บอีกนิดหน่อย
ใช้ชีวิตแบบนี้มาไม่เคยคิดมาก เรื่อยๆ เอื่อยๆ ชิวๆ ประมาณ 3 ปี แต่ๆๆ
มาถึงจุดเปลี่ยนของชีวิตครั้งใหญ่เมื่อ ผมดันทำแฟนท้อง (ตอนนั้นยังไม่ได้แต่งงาน งานเข้าของจริง)
ผมมีลูกโดยที่ยังไม่พร้อม และ ตอนนั้นเงินแค่ 15,000 โดยมีเงินเก็บไม่ถึง 30,000 ด้วยซ้ำ
จากนั้น เงินที่ไม่เคยติดลบ พอใช้ตลอด ก็ ก่อเกิดหนี้ก้อนแรก ทันที 300,000 บาท ตอนแต่งงาน
จากนั้น ไม่นานก็เกิดหนี้ก้อนใหม่ เพิ่มอีก 100,000 บาท ตอนคลอดลูก
ผมเรียนรู้แบบก้าวกระโดดทันทีว่า สิ่งที่ผมเป็น และสิ่งที่ผมมีนั้น มันไม่พอ (เงินเดือน 15,000 คงพอแค่ ดูแลตัวเอง กับ พ่อแม่)
ไม่สามารถเลี้ยงดูครอบครัวของตัวเองให้สุขสบายด้วยเงินเดือนแค่นี้
จากนั้นก็ Active ตัวเอง มาโดยตลอด จากที่
อายุ 25 ผม เงินเดือน 15,000
อายุ 26 ผม เงินเดือน 18,000
อายุ 28 ผม เงินเดือน 28,000
และ ปัจจุบัน อายุ 29 ผม เงินเดือน 44,000
บางคนอาจจะมองว่าไม่ได้มาก แต่สำหรับผมแล้ว
มันเพียงพอแล้ว สำหรับความสามารถของผม ณ ปัจจุบันนี้
ถ้าถามว่าผมทำยังไง ถึงได้เงินเพิ่มขึ้น 3 เท่าใน 4 ปี
ผมเริ่ม "ทำงานหรือรับผิดชอบหน้าของตัวเองให้ดีสุดก่อน หากทำได้แล้ว"
ผมใช้ "การ ลดขั้นตอนการทำงาน หรือ ทำให้เกิดความชำนาญและใช้เวลาให้น้อยลง จากงานที่เท่าเดิม เพื่อเพิ่มเวลา ที่จะใช้ในการพัฒนาตัวเอง"
ผมมอง "หาจุดเด่น ข้อดี ของตัวเอง และมองหาจาก เพื่อนร่วมงาน หรือ หัวหน้า โดยใช้วิธีการสังเกตุ (ไม่ทำโจ่งแจ้งมากนะครับ เขาจะหาว่าเราว่างแล้วไปจับผิดคนอื่น)"
ผมลอง "ทำตาม เพื่อนร่วมงาน หรือ หัวหน้า ดูวิธีการทำงาน ให้ใช้เวลาที่ว่างจากงานของเรา พยายามทำให้ได้แบบเขา หรือ ดีกว่าไปเลย"
ผมทำ "ในสิ่งที่ได้เรียนรู้มา และ นำมาใช้เกิดประโยชน์กับงานของตัว และยังได้เรียนรู้งานของคนอื่นด้วย"
หลังจากนั้น กลายเป็นว่า เรารู้ Process ของงานทั้งหมดโดยที่ไม่รู้ตัว สามารถทำงานของตัวเอง และ ของคนอื่นได้
รู้ตัวอีกทีตัวเอง ก็เป็นหัวหน้าแผนก แล้ว
อยากบอกว่า ผมเคยเป็นคนที่ไม่เอาไหนครับ เคยดูถูกตัวเองมาตลอดว่าทำไม่ได้หรอก อย่าทำเลย ทำไปก็เสียเวลา
แต่ เชื่อผมเถอะครับ ให้ลองทำก่อน ถ้าทำแล้วมันไม่เวิกค์ก็ค่อยหาวิธีใหม่ จนกว่าจะได้
ถ้าผมทำได้ทุกคนก็ทำได้ครับ
ปล. อย่าดูถูกความสามรถของตัวเอง เพราะมันจะทำให้เราท้อ และไม่อยาก พัฒนาตัวเอง
ปล2. หากขยันผิดที่ 10 ปีก็ไม่รวย ให้มองหาช่องทางที่เราเติบโตได้ด้วยนะครับ