ขอเล่าคร่าวๆนะคะ เราแต่งงานกับสามีได้ 10 ปี ไม่มีลูกค่ะ สามีย้ายมาอยู่กับครอบครัวเรา มีพ่อเลี้ยง แม่ ยาย เรามีน้องชายแต่ทำงานมีครอบครัวอยู่อีกจังหวัดหนึ่ง นานๆจะกลับมาบ้านที พ่อแม่ ไม่ได้ทำงานแล้ว ไม่มีรายได้ แต่พ่อเลี้ยงมีเงินเก็บในธนาคารซึ่งเราไม่ได้ไปยุ่งอะไร เพราะถือว่าเป็นเงินที่ท่านเก็บไว้ใช้ตอนแก่ แม่เป็นแม่บ้านค่ะ บางครั้งแม่ขอเงินเราก็ให้เป็นค่ากับข้าว เราทำงานเป็นติวเตอร์สอนออนไลน์กับสามี รายได้หลักมาจากตรงนี้ มีเงินเก็บในบัญชีจำนวนหนึ่ง มีเงินลงทุนในหุ้นบ้าง ต้องผ่อนบ้านเดือนละ 6,000 นอกนั้นจะเป็นค่าบัตรเครดิตต่างๆ คชจ.ในบ้าน บ้างค่ะ
ปัญหาคือ สามีไม่มีการสนทนาพูดคุยกับแม่เลย ตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่ ตอนนี้เราอายุ 37 สามี 39 ค่ะ จะทำอะไรต้องคุยผ่านเรา เราอึดอัด เคยถามว่าทำไม เค้าบอกไม่มีอะไร แต่เราคิดว่าเป็นเพราะน้องชายเราหรือเปล่า ตอนที่เป็นแฟนกันแม่ปวดหัวเพราะน้องชายเกเร ขอเงินแม่บ่อยๆ จนแม่ต้องมาขอเรา ซึ่งตอนนั้นเราทำงานประจำเงินเดือนไม่มาก ต้องผ่อนรถด้วย บางเดือนช็อต สามีเราเคยต่อว่าเราว่าให้ทำไม น้องชายโตแล้ว ทำไมต้องขอเงินแม่อีก แม่ตามใจน้องมากเกินไป จนน้องชายทำงาน มีครั้งหนึ่ง เจ้าหนี้บัตรเครดิต มาตามถึงบ้าน สามีต้องกดเงินเอาเงินเก็บที่มีให้เขาไป เค้าโมโห หลังจากนั้น พอเราให้เงินแม่ เขาก็จะไม่พอใจ หาว่าแม่ไม่ทำอะไร ไม่มีรายได้ แม่ก็บ่น ว่าผ่านเราอีก บางครั้งก็อยากถามไปตรงๆถึงสาเหตุที่สองคนไม่คุยกันเพราะอะไร ถ้าถามมีบ้านแตกแน่นอน สามีไม่ได้ส่งเสียพ่อแม่ค่ะ ท่านมีรายได้หลังเกษียณราชการ เค้าไม่เคยขอเงินพ่อแม่เค้าเลย เค้าบอกว่าโตแล้วต้องทำมาหากินเอง ไม่ต้องให้ใครเดือดร้อน พ่อแม่ไม่มีมรดกให้ก็ต้องดิ้นรนเอง
เราเคยถาม เคยบอกให้พูดกับแม่บ้าง พูดดีๆ เค้าก็บอกเออๆ แต่เป็นเหมือนเดิม บางครั้งพูดผ่านเรา เรายังรับไม่ได้ว่า นี่พูดกับแม่เราแบบนี้เหรอ แม่เราน้อยใจค่ะ บอกบ้านอื่นไม่เป็นแบบนี้ ทุกวันนี้อดทนเพราะรักเรา จะให้แม่พูดกับเขาก่อนแม่ไม่พูด เพราะเป็นเด็กต้องเข้าหาผู้ใหญ่ ตอนแรกที่เป็นแฟนกันเราไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนแบบนี้เลย ก็เห็นว่าเข้ากันดีกับที่บ้าน พออยู่ไปอยู่มาทำไม กลายเป็นแบบนี้ เรายังไม่เข้าใจเลย หรือว่าเค้าฝังใจเรื่องน้องชาย เลยมาลงที่แม่ หรือว่าพ่อแม่เค้าแยกทางกัน เค้าเลยมีปมตรงนี้ กลายเป็นคนไม่อ่อนโยน เข้าหาผู้ใหญ่ไม่เป็น เค้ามีปัญาหาแค่นี้จริงๆ นอกนั้นดีหมด เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ คิดแต่ทำงานหาเงิน บัญชีรายได้เค้าดูแล เค้าไม่ให้เราถือเงินสด ซื้ออะไรเค้าจ่ายให้ บางทีก็แอบคิดว่า อึดอัดไปมั๊ย อยากมีเงินใช้ส่วนตัวบ้าง คิดว่าปัญหาแม่ผัวลูกสะใภ้น่าปวดหัว แต่มาเจอปัญหานี้ ไปไม่ถูกเลยค่ะ ทุกวันนี้แทบจะบอกว่าอยู่แบบตัวใครตัวมัน ไม่กินข้าวด้วยกัน เพราะกินไม่เหมือนกันอีก
เราควรแก้ไขปัญหานี้ยังไงดีคะ ไม่คิดเลยจริงๆว่าในชีวิตต้องมานั่งปวดหัวกับปัญหาแบบนี้
สามีไม่ถูกกับแม่ตัวเองค่ะ
ปัญหาคือ สามีไม่มีการสนทนาพูดคุยกับแม่เลย ตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่ ตอนนี้เราอายุ 37 สามี 39 ค่ะ จะทำอะไรต้องคุยผ่านเรา เราอึดอัด เคยถามว่าทำไม เค้าบอกไม่มีอะไร แต่เราคิดว่าเป็นเพราะน้องชายเราหรือเปล่า ตอนที่เป็นแฟนกันแม่ปวดหัวเพราะน้องชายเกเร ขอเงินแม่บ่อยๆ จนแม่ต้องมาขอเรา ซึ่งตอนนั้นเราทำงานประจำเงินเดือนไม่มาก ต้องผ่อนรถด้วย บางเดือนช็อต สามีเราเคยต่อว่าเราว่าให้ทำไม น้องชายโตแล้ว ทำไมต้องขอเงินแม่อีก แม่ตามใจน้องมากเกินไป จนน้องชายทำงาน มีครั้งหนึ่ง เจ้าหนี้บัตรเครดิต มาตามถึงบ้าน สามีต้องกดเงินเอาเงินเก็บที่มีให้เขาไป เค้าโมโห หลังจากนั้น พอเราให้เงินแม่ เขาก็จะไม่พอใจ หาว่าแม่ไม่ทำอะไร ไม่มีรายได้ แม่ก็บ่น ว่าผ่านเราอีก บางครั้งก็อยากถามไปตรงๆถึงสาเหตุที่สองคนไม่คุยกันเพราะอะไร ถ้าถามมีบ้านแตกแน่นอน สามีไม่ได้ส่งเสียพ่อแม่ค่ะ ท่านมีรายได้หลังเกษียณราชการ เค้าไม่เคยขอเงินพ่อแม่เค้าเลย เค้าบอกว่าโตแล้วต้องทำมาหากินเอง ไม่ต้องให้ใครเดือดร้อน พ่อแม่ไม่มีมรดกให้ก็ต้องดิ้นรนเอง
เราเคยถาม เคยบอกให้พูดกับแม่บ้าง พูดดีๆ เค้าก็บอกเออๆ แต่เป็นเหมือนเดิม บางครั้งพูดผ่านเรา เรายังรับไม่ได้ว่า นี่พูดกับแม่เราแบบนี้เหรอ แม่เราน้อยใจค่ะ บอกบ้านอื่นไม่เป็นแบบนี้ ทุกวันนี้อดทนเพราะรักเรา จะให้แม่พูดกับเขาก่อนแม่ไม่พูด เพราะเป็นเด็กต้องเข้าหาผู้ใหญ่ ตอนแรกที่เป็นแฟนกันเราไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนแบบนี้เลย ก็เห็นว่าเข้ากันดีกับที่บ้าน พออยู่ไปอยู่มาทำไม กลายเป็นแบบนี้ เรายังไม่เข้าใจเลย หรือว่าเค้าฝังใจเรื่องน้องชาย เลยมาลงที่แม่ หรือว่าพ่อแม่เค้าแยกทางกัน เค้าเลยมีปมตรงนี้ กลายเป็นคนไม่อ่อนโยน เข้าหาผู้ใหญ่ไม่เป็น เค้ามีปัญาหาแค่นี้จริงๆ นอกนั้นดีหมด เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ คิดแต่ทำงานหาเงิน บัญชีรายได้เค้าดูแล เค้าไม่ให้เราถือเงินสด ซื้ออะไรเค้าจ่ายให้ บางทีก็แอบคิดว่า อึดอัดไปมั๊ย อยากมีเงินใช้ส่วนตัวบ้าง คิดว่าปัญหาแม่ผัวลูกสะใภ้น่าปวดหัว แต่มาเจอปัญหานี้ ไปไม่ถูกเลยค่ะ ทุกวันนี้แทบจะบอกว่าอยู่แบบตัวใครตัวมัน ไม่กินข้าวด้วยกัน เพราะกินไม่เหมือนกันอีก
เราควรแก้ไขปัญหานี้ยังไงดีคะ ไม่คิดเลยจริงๆว่าในชีวิตต้องมานั่งปวดหัวกับปัญหาแบบนี้