เรียงความวันแม่
ย่อหน้าที่หนึ่ง บทนำ
ตลอดชีวิตก็นั่งจิ้นนึกมาตลอดถึงความสะดวกสบายของผู้หญิงคนนี้ที่ประกอบอาชีพ
“แม่บ้าน”
ที่ดูแลบ้าน ดูแลครอบครัว หุงหาอาหาร หรือ ไม่เว้นแม้แต่สัตว์เลี้ยง วาดฝันมาตลอดว่าวันใดวันหนึ่งถ้ามีครอบครัวเองก็อยากจะเป็นแบบ
-คุณแม่-
พูดเล่นๆกับเพื่อนมาตลอด และจนวันหนึ่งที่ต้องกลับมานั่งเฝ้าบ้านแทนแม่ กับหมา4 ตัว แมว 2 ตัว และ ปลาอีก1 บ่อ ในระหว่างที่ทุกคนในบ้านไปทำบุญถือศีลกัน ต่างจังหวัดเป็นเวลาร่วมกว่าสัปดาห์ ระหว่างรอเริ่มงานที่ใหม่ จึงได้เผชิญหน้ากับบทเรียนแสนจะธรรมดาง่ายๆบทใหม่ที่มันธรรมดามากจนเราเองนั้นก็มองข้าม มาตลอดชีวิต.
ย่อหน้าที่2 เนื้อเรื่อง
ตั้งแต่เด็กก็จำความได้ว่า แม่ไม่ชอบบ้านรก และสกปรก ทุกคนในบ้านก็ไม่ชอบ แต่ก็ไม่มีใครทำ นอกจากแม่ ระหว่างที่อยู่คนเดียวก็พยายามจัดบ้านทำความสะอาด ปัดกวาดเช็ดถู หุงหาอาหารด้วยตัวเอง มีสัตว์เลี้ยงเยอะหน่อยก็ต้องยิ่งทำบ่อยขึ้น วันละหลายๆครั้ง เพราะก็เลี้ยงไว้ในบ้านด้วย. วันสองวันแรกก็ยังชิวๆ ถ้าไม่รวมสุนัขที่เห่าตอนตี5 กว่าๆลั่นบ้านเพราะต้องให้อาหารเช้าและปล่อยไปถ่ายที่สวน และก็ขึ้นมานอนต่อ...
พอเริ่มเข้าวันที่5 ที่นี่อาจจะเป็นครั้งแรกที่แม่ไม่ได้อยู่บ้านนานขนาดนี้และมันก็สุดยอดแห่งความเหนื่อย!
มันทั้งเหนื่อยและเครียดเวลาเห็นหมาอึฉี่เรี่ยราด เวลาลงมาจากห้องหรือเวลาที่ดูดฝุ่นไปสักพัก ขนก็ใหม่อีกแล้ว พยายามทำให้บ้านสะอาดที่สุดเท่าที่จะทำได้! เพราะเราอยู่เอง และเราก็แคร์คนที่จะกลับมาบ้าน อยากทำให้พวกเขาชื่นใจ
เหนื่อย
เลย...
นี่แม่เราต้องเจออะไรแบบ นี้ตัวคนเดียวตลอดเลยเหรอ...?
อุทานแบบหยาบๆออกมาหลังจากที่กวาดดรอบๆบ้านเสร็จ
มันทำให้เข้าใจเลยทำแม่ถึงหงุดหงิดง่าย... กับเรื่องง่ายๆ ลูกจะกลับบ้านมาก็ อาทิตย์ละครั้ง ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องหน้าบูดเวลาทำบ้านไม่เรียบร้อยทำไม.
เราไม่มีวันเข้าใจเลยว่าทำไมเงื่อนไขไร้สาระนั้นเลย เพราะเราถูกปฏิบัติมาอย่างไม่มีเงื่อนไขบนพื้นฐานของความสบายมาตลอด แต่เราไม่ได้มองเห็นถึงคนที่อำนวยความสะดวกนั้นให้เราต่างหาก เรามองว่าโลกข้างนอกมันหนัก มันต้องเรียน ต้องแข่งขัน มันต้องหาเงิน แต่ก็ไม่วายที่จะๆมองข้ามสิ่งที่ผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าแม่บ้านต้องเผชิญอยู่ดี.
ย่อหน้าที่3 บทสรุป
เราคิดมาตลอดว่าการเป็นแม่บ้าน สบาย
เราอยากให้แม่สบายโดยการให้แม่อยู่บ้านเฉยๆ ทำงานบ้าน มีสัตว์เลี้ยงแก้เหงา จนวันนึงพอลองได้มาอยู่แทนแม่ มันทั้งเหนื่อยกายและใจ หงุดหงิดง่ายแบบที่เมื่อตอนเด็กๆเคยเป็นบ้านก็เงียบเหลือเกิน...
และๆวันนี้เข้าใจแล้วว่า
ทำไมแม่ถึงดีใจนักดีใจหนาแค่เพราะได้ออกไปซื้อของใกล้ๆบ้าน
ทำไมถึงโมโหและหงุดหงิดง่าย แค่เพราะหมาเห่าหรือฉี่เรี่ยราด หรือทุกครั้งที่คนในบ้านเก็บของไม่เรียบร้อย
ทำไมถึงคะยั้นคะยอให้ทำร้านออนไลน์ให้แม่ขายของอยู่บ้าน
ทำไมถึงอยากออกไปทำนู้นทำนี่นักหนาทั้งๆที่อยู่บ้านสบายๆไม่ชอบ
เข้าใจว่าทำไมต้องออกมาทำสวนทั้งๆที่ขาก็ไม่ค่อยดี
เข้าใจแล้วว่าทำไมผู้หญิงคนนึงที่มีความฝันต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อมาดูแลความฝันของคนแค่ไม่กี่คน. มาดูแลที่อยู่อาศัยที่พักทั้งกายและใจของคนในครอบครัวมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่ใครก็ทำได้. มันต้องอาศัยแรงใจล้วนๆ
แม่บ้าน ไม่ได้สบาย
ไม่เคยสบาย
และไม่เคยเปลี่ยนงานมาตลอดตั้งแต่ตั้งท้องเลี้ยงลูก3 คนจนโต
ไม่มีโบนัส
ไม่มีเลื่อนตำแหน่ง
ทำตำแหน่งเดิมมาตลอด
ซึ่งสิ่งที่ได้ตอบแทนจากทุกคนกลับกลายเป็นต่างคนต่างแยกมุมเล่นโทรศัพท์ ทำงาน และเล่นเกมส์ และก็อีก แม่ก็น้อยใจเป็นธรรมดา...
นี่เป็นอีกช่วงเวลาที่ได้นั่งทบทวนเมื่อเผชิญหน้ากับความเหนื่อยใจ และ เข้าใจว่าเมื่อต้องออกไปเผชิญโลกข้างนอกบ้านอีกครั้ง จะต้องมีความอดทนอย่างฉลาดมากกว่าเดิม อดทนให้ได้ครึ่งหนึ่งของผู้หญิงที่ได้ชื่อว่า-แม่-
บางครั้งคนเรามักจะถามว่า ทนไปทำไมวะ ทนไปแล้วได้อะไร เราอาจจะคิดว่าเราต้องอดทนกับหลายๆอย่างในชีวิต หรือกับใครหลายๆคน ซึ่งสุดท้ายเราหลีกเลี่ยงออกมาได้
แต่อย่าลืมว่ายังมีใครบางคนที่ยังต้องอดทนกับเรา และก็หลีกเลี่ยงไม่ได้เสียด้วย.
รักและขอบคุณแม่
สำหรับบทเรียนในวันที่ลูกโตพอจะเข้าใจ
สุขสันต์วันแม่
https://www.facebook.com/1157344754469021/posts/1178806058989557?sfns=mo
#ODRN
❤️
เรียงความวันแม่
ย่อหน้าที่หนึ่ง บทนำ
ตลอดชีวิตก็นั่งจิ้นนึกมาตลอดถึงความสะดวกสบายของผู้หญิงคนนี้ที่ประกอบอาชีพ
“แม่บ้าน”
ที่ดูแลบ้าน ดูแลครอบครัว หุงหาอาหาร หรือ ไม่เว้นแม้แต่สัตว์เลี้ยง วาดฝันมาตลอดว่าวันใดวันหนึ่งถ้ามีครอบครัวเองก็อยากจะเป็นแบบ
-คุณแม่-
พูดเล่นๆกับเพื่อนมาตลอด และจนวันหนึ่งที่ต้องกลับมานั่งเฝ้าบ้านแทนแม่ กับหมา4 ตัว แมว 2 ตัว และ ปลาอีก1 บ่อ ในระหว่างที่ทุกคนในบ้านไปทำบุญถือศีลกัน ต่างจังหวัดเป็นเวลาร่วมกว่าสัปดาห์ ระหว่างรอเริ่มงานที่ใหม่ จึงได้เผชิญหน้ากับบทเรียนแสนจะธรรมดาง่ายๆบทใหม่ที่มันธรรมดามากจนเราเองนั้นก็มองข้าม มาตลอดชีวิต.
ย่อหน้าที่2 เนื้อเรื่อง
ตั้งแต่เด็กก็จำความได้ว่า แม่ไม่ชอบบ้านรก และสกปรก ทุกคนในบ้านก็ไม่ชอบ แต่ก็ไม่มีใครทำ นอกจากแม่ ระหว่างที่อยู่คนเดียวก็พยายามจัดบ้านทำความสะอาด ปัดกวาดเช็ดถู หุงหาอาหารด้วยตัวเอง มีสัตว์เลี้ยงเยอะหน่อยก็ต้องยิ่งทำบ่อยขึ้น วันละหลายๆครั้ง เพราะก็เลี้ยงไว้ในบ้านด้วย. วันสองวันแรกก็ยังชิวๆ ถ้าไม่รวมสุนัขที่เห่าตอนตี5 กว่าๆลั่นบ้านเพราะต้องให้อาหารเช้าและปล่อยไปถ่ายที่สวน และก็ขึ้นมานอนต่อ...
พอเริ่มเข้าวันที่5 ที่นี่อาจจะเป็นครั้งแรกที่แม่ไม่ได้อยู่บ้านนานขนาดนี้และมันก็สุดยอดแห่งความเหนื่อย!
มันทั้งเหนื่อยและเครียดเวลาเห็นหมาอึฉี่เรี่ยราด เวลาลงมาจากห้องหรือเวลาที่ดูดฝุ่นไปสักพัก ขนก็ใหม่อีกแล้ว พยายามทำให้บ้านสะอาดที่สุดเท่าที่จะทำได้! เพราะเราอยู่เอง และเราก็แคร์คนที่จะกลับมาบ้าน อยากทำให้พวกเขาชื่นใจ
เหนื่อย
นี่แม่เราต้องเจออะไรแบบ นี้ตัวคนเดียวตลอดเลยเหรอ...?
อุทานแบบหยาบๆออกมาหลังจากที่กวาดดรอบๆบ้านเสร็จ
มันทำให้เข้าใจเลยทำแม่ถึงหงุดหงิดง่าย... กับเรื่องง่ายๆ ลูกจะกลับบ้านมาก็ อาทิตย์ละครั้ง ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องหน้าบูดเวลาทำบ้านไม่เรียบร้อยทำไม.
เราไม่มีวันเข้าใจเลยว่าทำไมเงื่อนไขไร้สาระนั้นเลย เพราะเราถูกปฏิบัติมาอย่างไม่มีเงื่อนไขบนพื้นฐานของความสบายมาตลอด แต่เราไม่ได้มองเห็นถึงคนที่อำนวยความสะดวกนั้นให้เราต่างหาก เรามองว่าโลกข้างนอกมันหนัก มันต้องเรียน ต้องแข่งขัน มันต้องหาเงิน แต่ก็ไม่วายที่จะๆมองข้ามสิ่งที่ผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าแม่บ้านต้องเผชิญอยู่ดี.
ย่อหน้าที่3 บทสรุป
เราคิดมาตลอดว่าการเป็นแม่บ้าน สบาย
เราอยากให้แม่สบายโดยการให้แม่อยู่บ้านเฉยๆ ทำงานบ้าน มีสัตว์เลี้ยงแก้เหงา จนวันนึงพอลองได้มาอยู่แทนแม่ มันทั้งเหนื่อยกายและใจ หงุดหงิดง่ายแบบที่เมื่อตอนเด็กๆเคยเป็นบ้านก็เงียบเหลือเกิน...
และๆวันนี้เข้าใจแล้วว่า
ทำไมแม่ถึงดีใจนักดีใจหนาแค่เพราะได้ออกไปซื้อของใกล้ๆบ้าน
ทำไมถึงโมโหและหงุดหงิดง่าย แค่เพราะหมาเห่าหรือฉี่เรี่ยราด หรือทุกครั้งที่คนในบ้านเก็บของไม่เรียบร้อย
ทำไมถึงคะยั้นคะยอให้ทำร้านออนไลน์ให้แม่ขายของอยู่บ้าน
ทำไมถึงอยากออกไปทำนู้นทำนี่นักหนาทั้งๆที่อยู่บ้านสบายๆไม่ชอบ
เข้าใจว่าทำไมต้องออกมาทำสวนทั้งๆที่ขาก็ไม่ค่อยดี
เข้าใจแล้วว่าทำไมผู้หญิงคนนึงที่มีความฝันต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อมาดูแลความฝันของคนแค่ไม่กี่คน. มาดูแลที่อยู่อาศัยที่พักทั้งกายและใจของคนในครอบครัวมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่ใครก็ทำได้. มันต้องอาศัยแรงใจล้วนๆ
แม่บ้าน ไม่ได้สบาย
ไม่เคยสบาย
และไม่เคยเปลี่ยนงานมาตลอดตั้งแต่ตั้งท้องเลี้ยงลูก3 คนจนโต
ไม่มีโบนัส
ไม่มีเลื่อนตำแหน่ง
ทำตำแหน่งเดิมมาตลอด
ซึ่งสิ่งที่ได้ตอบแทนจากทุกคนกลับกลายเป็นต่างคนต่างแยกมุมเล่นโทรศัพท์ ทำงาน และเล่นเกมส์ และก็อีก แม่ก็น้อยใจเป็นธรรมดา...
นี่เป็นอีกช่วงเวลาที่ได้นั่งทบทวนเมื่อเผชิญหน้ากับความเหนื่อยใจ และ เข้าใจว่าเมื่อต้องออกไปเผชิญโลกข้างนอกบ้านอีกครั้ง จะต้องมีความอดทนอย่างฉลาดมากกว่าเดิม อดทนให้ได้ครึ่งหนึ่งของผู้หญิงที่ได้ชื่อว่า-แม่-
บางครั้งคนเรามักจะถามว่า ทนไปทำไมวะ ทนไปแล้วได้อะไร เราอาจจะคิดว่าเราต้องอดทนกับหลายๆอย่างในชีวิต หรือกับใครหลายๆคน ซึ่งสุดท้ายเราหลีกเลี่ยงออกมาได้
แต่อย่าลืมว่ายังมีใครบางคนที่ยังต้องอดทนกับเรา และก็หลีกเลี่ยงไม่ได้เสียด้วย.
รักและขอบคุณแม่
สำหรับบทเรียนในวันที่ลูกโตพอจะเข้าใจ
สุขสันต์วันแม่
https://www.facebook.com/1157344754469021/posts/1178806058989557?sfns=mo
#ODRN
❤️