เป็นพนักงานบริษัทใน กทม. แต่อยากกลับบ้าน ตจว. ถาวร ทำงานอะไรดี

อยู่ในกรุงเทพมันเหงาขึ้นทุกวันค่ะ
เคยชอบที่นี่  เคยคิดว่าจะอยู่ได้
สุดท้าย  พออายุแตะเลขสาม  เริ่มรู้สึกไม่ไหว
เริ่มคิดถึงการใช้ชีวิตที่บ้าน ตจว.
ไม่อยากกลับบ้านดึก  ไม่อยากตื่นเช้า
ไม่อยากเจอความวุ่นวาย จะไปไหนก็ต้องใช้เวลาทั้งวัน
ยิ่งช่วงหน้าฝน  มันยิ่งเหงายิ่งอยากกลับไปใช้ชีวิตที่บ้านเกิด ที่ที่เราคุ้นเคย
เรากลับบ้าน ตจว. บ่อยนะคะ  แต่ไม่เคยพอเลย  อยากจะอยู่ตลอดไป
ตลอดเวลาพยายามหางาน  เคยลาออกแล้วกลับบ้าน  แต่ไม่มีงานเลยค่ะ. สุดท้ายก็ต้องกลับมาที่นี่
อยู่ที่นี่  ก็ตัวคนเดียว  ไม่มีใครช่วยคิดช่วยให้กำลังใจ  ความอบอุ่นไม่เคยได้เลยค่ะ  
เรารู้ว่าคนที่อายุเลขสามคือผู้ใหญ่  ควรจะหนักแน่นกว่านี้.   แต่มันอดร้องไห้ไม่ได้  เราไม่รู้จะทำยังไงดี  เราอยากกลับไปในที่ที่เราคุ้นเคย  เราคิดถึงทุกอย่างที่บ้าน ตจว.