///// สาเหตุ //// วันที่เลือกตั้ง แฟนกลับไปบ้านเพื่อไปเลือกตั้ง
และกลับมาดึก เค้าบอกว่าจะไปกินข้าวข้างนอกกับเพื่อน ตอนนั้เราโทรหากัน
กินข้าวไรเสร็จเค้าก้โทหาเราต่อเค้ามานอนรอเพื่อนในรถ
ตรงเบาะหลังคุยกันจนโทรศัพน์แฟนแบตหมด แล้วสายตัดไป การติดต่อตั้งแต่ตอนนั้น(จนมาถึงเช้าอีกวัน เขาก็ไม่ตอบแชทเลย) เพื่อนก็ดื่มด้วย และสุดท้าย เพื่อนเค้าขับรถชนต้นไม้ ท่อนบนแฟนกระเด็นออกมาข้างนอกรถ และขยับตัวไม่ได้ (แฟนเล่าให้ฟังแค่นี้ หลังจากนี้คือภาพตัดไปอยู่ รพ.แล้ว )
ตื่นเช้ามาเราก็ทักเขาไปปกติ เขาไม่อ่าน ปกติเขาตื่นเช้ากว่า เพราะเขาทำงานเช้าส่วนเราเข้างาน 10โมง ทักไปตั้งแต่เช้าจน เที่ยงก็ไม่อ่าน
โทรไปก็ไม่รับ เริ่มใจไม่ดีแล้ว จน บ่ายสองเพื่อนเค้าโทรเฟสมา
เห็นภาพเค้าดามคอดามแขน ผ้าก๊อดผ้าพันแพลสายน้ำเกลือระโยงระยางไปหมด เราน้ำตาไหลช้อคพูดไม่ออกเลย
//// อาการ /// สรุปผลการตรวจของหมอบอกว่า
แฟนกระดูกไขสันหลังข้อที่ 5 แตก และทับเส้นประสาท ทำให้ไม่สามารถขยับอวัยวะตั้งแต่ไหล่ลงมาได้เลย ไม่รู้สึกอะไร
(แต่ตัวเขารู้สึกชา คือไม่รู้สึกเมื่อมีอะไรมาสำผัสที่ตัว แต่ ตรงหัวถึงไหล่รู้สึกปกติ)
แฟนนอนห้องไอซียู อยู่เกือบเดือนกว่าจะได้ผ่าตัด หลังจากที่รู้ข่าว
เราก็ลางานไปดูแฟนเลย ภาพที่เห็น เค้าเอาเหล็ก หนัก3กิโล ถ่วงหัวแฟนไว้
แบบมีน็อตอันใหณ่ยึดที่กะโหลก สายออกซิเจนคาปาก พูดไม่ได้ สายน้ำเกลือเต็มไปหมด
เห็นแล้วก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ น้าแฟนที่เป็นพยาบาล บอกกับเราว่า
เข้มแข็งไว้นะลูก ที่น้าเคยเจอมาไม่มีเคสไหนที่เป็นแบบนี้ จะกลับมาหายปกติ (ใจวูบลงตาตุ่ม ร้องออกมาแบบ สิ้นหวังสุดๆ ) หลังจากนั้น เรากลับไปทำงาน ไปเรียนต่อ( ทำงานด้วย เรียนไปด้วย ) วันที่กลับ กำลังนั่งรถอยู่น้องแฟนโทรมาบอกว่าวันนี้หมอจะผ่าตัดนะ (อ้าว!!!!!!! หมอ) แต่จะกลับก็ไม่ทันเงินก็หมดแล้วแล้ววันรุ่งขึ้นก็สอบปลายภาค หลังจากผ่าตัด หมอต้องเจาะคอเพราะแฟนไม่มีแรงที่จะเอาสเลดออกทางปากหรือกลืนน้ำลายได้ ทำให้พูดไม่ได้เลยต้องคอยอ่านปาก แบบไม่มีเสียง แรกๆ ไม่เข้าใจเลย มันยากต่อการสื่อสารมากกกกกกกกกก
หมอถามว่าคาดหวังว่าจะให้แฟนกลับมาประมาณไหน ก็ตอบกลับทันทีว่า กลับมาปกติที่สุด ไม่หวังร้อยเปอร์เซ็นแต่ขอให้ช่วยเหลือตัวเองได้ เดินได้ ขยับได้ปกติ .... แต่หมอกลับพูดว่า ในเคสแบบนี้ ได้มากที่สุดแค่รู้สึกแต่ขยับไม่ได้
(แง...........)แต่ไม่ค่ะไม่คิดแบบนั้นคิดว่ายังไงๆแฟนต้องหายแฟนไม่ได้พิการเค้าแค่ป่วยแต่ก็เผื่อใจไว้นิดหน่อยไม่นานหมอให้กลับมาอยู่บ้าน
///////////// การตัดสินใจ //////////// สุดท้าย
เราตัดสินใจ ลาออกจากงาน ( เป็นผู้จัดการบริษัทแห่งหนึ่ง เป็นง่นที่โอเค เงินดีและอำนวยต่อการเรียนเรามาก) และลาออกจากมหาลัย ( กำลังเรียนอยู่ปี 2กำลังจะขึ้นปี 3 เป็นคณะที่ชอบ และเรียนแค่ เสาร์ กับ อาทิต ) ก่อนลาออกจากงานและมหาลัยก็ปรึกษากับแม่ก่อน แม่ก็ถามว่าคิดดีแล้วเหรอ แล้วเรื่องเรียนจะเอาไงต่อ เราก็บอกแม่ว่ามีมหาลัยที่เรียนที่บ้าน แบบไม่ต้องไปเรียนที่ม.ก็มีนะ เราเลยสมัครเรียนไปส่วนเรื่องงานตอนนี้ก็ไม่ได้ทำงานเลย
///// อยู่ด้วยกัน //// วันแรก ที่มาอยู่ดูแลแฟน.....
คืนแรก แฟนมีอาการหายใจไม่ค่อยออก และเค้าพูดไม่ได้ เค้าเรียกเราให้มาดู วิธีเรียกคือเค้าทำเสียงจิ้กๆปาก) เราก็ลุกมาดู อ่านปากเค้าไม่ออก
เค้าก็ดูเหมือนหงุดหงิดเรา เราร้องไห้ออกมา เราโกรธตัวเอง เราทำอะไรไม่ถูกแต่หลังๆมา เริ่มทำความเข้าใจกันมาขึ้น เราก็หาข้อมูล วิธีรักษา
การดูแลผู้ป่วยติดเตียงทุกวัน จนตอนนี้ แฟนมีอาการดีขึ้น แต่ยังเจาะคออยู่และขยับไม่ได้ แต่ถ้าปิดรู้เวลาพูดจะมีเสียง เราและแฟนปรับตัวเข้าหากัน
เขาพยายามปรับอารมณ์ เราก็พยายามเป็นทุกอย่างให้เค้า ทำทุกอย่างให้เป็นปกติไม่ให้เค้ารู้สีกว่าตัวเองป่วย หรือพิการ
///// เหนื่อย //////
แต่ก้ไม่ใช่ว่าจะไม่ทะเลาะกันเลย บางครั้งเราก็เหนื่อยมากๆ เหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจ คือเราต้องเป็นทุกอย่างให้เค้า เป็นมือเป็นขาให้เพราะเค้าขยับไม่ได้เลย จากเป็นวัยรุ่น ที่เคยทำงาน เรียนเที่ยวเล่นกับเพื่อน กลายมาเป็นคนที่ไม่ได้ออกไปไหน ไม่ได้แต่งตัว แต่งหน้า สวยๆ (แฟนอายุ 25เราอายุ20)
อยู่แต่ในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ไม่ค่อยมีเวลาเล่นโทรศัพน์ เช่ามาหน้าก้ไม่ได้ล้างต้องขนน้ำมา อาบน้ำให้กว่าจะเสร็จและแฟนก้ตัวใหญ่กว่า ต้องพลิกไปมาเวลาอาบน้ำใส่แพมเพิด เสร็จแล้วไป ทำกับข้าว ป้อนข้าว เวลาเค้าอยากเล่นเฟส ก้เลื่อนให้ทำกายภาพบำบัด ( ขาหนักมากกก) และ เค้าคันหัวบ่อยมาก ต้องคอยเกาให้คือเวลาทำอะไรยุต้องหยุดทำสิ่งนั้นมาเกาหัวให้ 55555 (ไอ้บ้าเอ้ย) บางคืนก็มีสเลด ตี1 ตี 2ก็ต้องลุกมาดูด
มันเหนื่อยกายมากๆ ส่วยเรื่องเหนื่อยใจคืด เค้าไม่ค่อยถามเหมือนเดิมเลยว่าเหนื่อยมั้ย กินข้าวยัง พักมั้ย เหมือนที่เคยคุยกันทุกวันก่อนนอนก็ไม่ค่อยได้บอกรักเลย เมื่อก่อนพอจะนอนถ้าไม่บอกรักเเค้าๆ จะงอนเรา
ก็ไม่เป็นไรไม่ซี แต่แอบร้องไห้บ่อยๆ ถามว่ามีคนช่วยมั้ยมีค่ะ พ่อแฟน แต่ก็เหมือนทำอยู่คนเดียวอะค่ะแกไม่ค่อยพูดเลย และไม่ค่อยช่วย แล้วยิ่งตอนที่เราเป็นวันนั้นของเดือนเรื่องความเหนื่อยและอารมร์ยิ่งไม่ต้องพูดเลย ร่างกายจะอ่อนเพลียมาก
//// ความหวังของเราคืออยากกลับมามีชีวิตแบบวัยรุ่นทั่วไปค่ะ
อยากให้แฟนหายเร็วๆ ประโยคที่ได้ยินบ่อยดีจังเลย โหรักแท้นี่ถ้าเป็นคนอื่นอาจจะทิ้งแล้วนะ
ก็หนูรักผู้ชายคนนี้ เค้าคือพ่อของลูกในอนาคตค่ะ อิอิอิ
//////////// คำถาม////////
? วิธีรับมือกับความเหนื่อย
? ใครมีวิธีรักษาเคสแบบนี้ให้หายเป็นปกติได้บ้างคะ
ขอบคุณใครที่อ่านมาถึงตรงนี้นะคะ รักคนอ่านทุกคน ปล1.แอบแฟนพิมพ์ 55555
ปล.2 รับน้องแหม๋ว มาเลี้ยงแก้เคลียด และแฟนก็ชอบแมว แมวก็ติดแฟน 555 สรุปเราเป็นหมาหัวเน่าเฉย ( ส่วนเรื่องความสะอาดไม่ต้องห่วงนะคะ อาบน้ำให้น้องทุกวัน เช็ดเอลกอฮอ ก่อนเอาขึ้นมานอนด้วยค่ะ)
ขอกำลังใจหน่อยค่าาาา
และกลับมาดึก เค้าบอกว่าจะไปกินข้าวข้างนอกกับเพื่อน ตอนนั้เราโทรหากัน
กินข้าวไรเสร็จเค้าก้โทหาเราต่อเค้ามานอนรอเพื่อนในรถ
ตรงเบาะหลังคุยกันจนโทรศัพน์แฟนแบตหมด แล้วสายตัดไป การติดต่อตั้งแต่ตอนนั้น(จนมาถึงเช้าอีกวัน เขาก็ไม่ตอบแชทเลย) เพื่อนก็ดื่มด้วย และสุดท้าย เพื่อนเค้าขับรถชนต้นไม้ ท่อนบนแฟนกระเด็นออกมาข้างนอกรถ และขยับตัวไม่ได้ (แฟนเล่าให้ฟังแค่นี้ หลังจากนี้คือภาพตัดไปอยู่ รพ.แล้ว )
ตื่นเช้ามาเราก็ทักเขาไปปกติ เขาไม่อ่าน ปกติเขาตื่นเช้ากว่า เพราะเขาทำงานเช้าส่วนเราเข้างาน 10โมง ทักไปตั้งแต่เช้าจน เที่ยงก็ไม่อ่าน
โทรไปก็ไม่รับ เริ่มใจไม่ดีแล้ว จน บ่ายสองเพื่อนเค้าโทรเฟสมา
เห็นภาพเค้าดามคอดามแขน ผ้าก๊อดผ้าพันแพลสายน้ำเกลือระโยงระยางไปหมด เราน้ำตาไหลช้อคพูดไม่ออกเลย
//// อาการ /// สรุปผลการตรวจของหมอบอกว่า
แฟนกระดูกไขสันหลังข้อที่ 5 แตก และทับเส้นประสาท ทำให้ไม่สามารถขยับอวัยวะตั้งแต่ไหล่ลงมาได้เลย ไม่รู้สึกอะไร
(แต่ตัวเขารู้สึกชา คือไม่รู้สึกเมื่อมีอะไรมาสำผัสที่ตัว แต่ ตรงหัวถึงไหล่รู้สึกปกติ)
แฟนนอนห้องไอซียู อยู่เกือบเดือนกว่าจะได้ผ่าตัด หลังจากที่รู้ข่าว
เราก็ลางานไปดูแฟนเลย ภาพที่เห็น เค้าเอาเหล็ก หนัก3กิโล ถ่วงหัวแฟนไว้
แบบมีน็อตอันใหณ่ยึดที่กะโหลก สายออกซิเจนคาปาก พูดไม่ได้ สายน้ำเกลือเต็มไปหมด
เห็นแล้วก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ น้าแฟนที่เป็นพยาบาล บอกกับเราว่า
เข้มแข็งไว้นะลูก ที่น้าเคยเจอมาไม่มีเคสไหนที่เป็นแบบนี้ จะกลับมาหายปกติ (ใจวูบลงตาตุ่ม ร้องออกมาแบบ สิ้นหวังสุดๆ ) หลังจากนั้น เรากลับไปทำงาน ไปเรียนต่อ( ทำงานด้วย เรียนไปด้วย ) วันที่กลับ กำลังนั่งรถอยู่น้องแฟนโทรมาบอกว่าวันนี้หมอจะผ่าตัดนะ (อ้าว!!!!!!! หมอ) แต่จะกลับก็ไม่ทันเงินก็หมดแล้วแล้ววันรุ่งขึ้นก็สอบปลายภาค หลังจากผ่าตัด หมอต้องเจาะคอเพราะแฟนไม่มีแรงที่จะเอาสเลดออกทางปากหรือกลืนน้ำลายได้ ทำให้พูดไม่ได้เลยต้องคอยอ่านปาก แบบไม่มีเสียง แรกๆ ไม่เข้าใจเลย มันยากต่อการสื่อสารมากกกกกกกกกก
หมอถามว่าคาดหวังว่าจะให้แฟนกลับมาประมาณไหน ก็ตอบกลับทันทีว่า กลับมาปกติที่สุด ไม่หวังร้อยเปอร์เซ็นแต่ขอให้ช่วยเหลือตัวเองได้ เดินได้ ขยับได้ปกติ .... แต่หมอกลับพูดว่า ในเคสแบบนี้ ได้มากที่สุดแค่รู้สึกแต่ขยับไม่ได้
(แง...........)แต่ไม่ค่ะไม่คิดแบบนั้นคิดว่ายังไงๆแฟนต้องหายแฟนไม่ได้พิการเค้าแค่ป่วยแต่ก็เผื่อใจไว้นิดหน่อยไม่นานหมอให้กลับมาอยู่บ้าน
///////////// การตัดสินใจ //////////// สุดท้าย
เราตัดสินใจ ลาออกจากงาน ( เป็นผู้จัดการบริษัทแห่งหนึ่ง เป็นง่นที่โอเค เงินดีและอำนวยต่อการเรียนเรามาก) และลาออกจากมหาลัย ( กำลังเรียนอยู่ปี 2กำลังจะขึ้นปี 3 เป็นคณะที่ชอบ และเรียนแค่ เสาร์ กับ อาทิต ) ก่อนลาออกจากงานและมหาลัยก็ปรึกษากับแม่ก่อน แม่ก็ถามว่าคิดดีแล้วเหรอ แล้วเรื่องเรียนจะเอาไงต่อ เราก็บอกแม่ว่ามีมหาลัยที่เรียนที่บ้าน แบบไม่ต้องไปเรียนที่ม.ก็มีนะ เราเลยสมัครเรียนไปส่วนเรื่องงานตอนนี้ก็ไม่ได้ทำงานเลย
///// อยู่ด้วยกัน //// วันแรก ที่มาอยู่ดูแลแฟน.....
คืนแรก แฟนมีอาการหายใจไม่ค่อยออก และเค้าพูดไม่ได้ เค้าเรียกเราให้มาดู วิธีเรียกคือเค้าทำเสียงจิ้กๆปาก) เราก็ลุกมาดู อ่านปากเค้าไม่ออก
เค้าก็ดูเหมือนหงุดหงิดเรา เราร้องไห้ออกมา เราโกรธตัวเอง เราทำอะไรไม่ถูกแต่หลังๆมา เริ่มทำความเข้าใจกันมาขึ้น เราก็หาข้อมูล วิธีรักษา
การดูแลผู้ป่วยติดเตียงทุกวัน จนตอนนี้ แฟนมีอาการดีขึ้น แต่ยังเจาะคออยู่และขยับไม่ได้ แต่ถ้าปิดรู้เวลาพูดจะมีเสียง เราและแฟนปรับตัวเข้าหากัน
เขาพยายามปรับอารมณ์ เราก็พยายามเป็นทุกอย่างให้เค้า ทำทุกอย่างให้เป็นปกติไม่ให้เค้ารู้สีกว่าตัวเองป่วย หรือพิการ
///// เหนื่อย //////
แต่ก้ไม่ใช่ว่าจะไม่ทะเลาะกันเลย บางครั้งเราก็เหนื่อยมากๆ เหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจ คือเราต้องเป็นทุกอย่างให้เค้า เป็นมือเป็นขาให้เพราะเค้าขยับไม่ได้เลย จากเป็นวัยรุ่น ที่เคยทำงาน เรียนเที่ยวเล่นกับเพื่อน กลายมาเป็นคนที่ไม่ได้ออกไปไหน ไม่ได้แต่งตัว แต่งหน้า สวยๆ (แฟนอายุ 25เราอายุ20)
อยู่แต่ในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ไม่ค่อยมีเวลาเล่นโทรศัพน์ เช่ามาหน้าก้ไม่ได้ล้างต้องขนน้ำมา อาบน้ำให้กว่าจะเสร็จและแฟนก้ตัวใหญ่กว่า ต้องพลิกไปมาเวลาอาบน้ำใส่แพมเพิด เสร็จแล้วไป ทำกับข้าว ป้อนข้าว เวลาเค้าอยากเล่นเฟส ก้เลื่อนให้ทำกายภาพบำบัด ( ขาหนักมากกก) และ เค้าคันหัวบ่อยมาก ต้องคอยเกาให้คือเวลาทำอะไรยุต้องหยุดทำสิ่งนั้นมาเกาหัวให้ 55555 (ไอ้บ้าเอ้ย) บางคืนก็มีสเลด ตี1 ตี 2ก็ต้องลุกมาดูด
มันเหนื่อยกายมากๆ ส่วยเรื่องเหนื่อยใจคืด เค้าไม่ค่อยถามเหมือนเดิมเลยว่าเหนื่อยมั้ย กินข้าวยัง พักมั้ย เหมือนที่เคยคุยกันทุกวันก่อนนอนก็ไม่ค่อยได้บอกรักเลย เมื่อก่อนพอจะนอนถ้าไม่บอกรักเเค้าๆ จะงอนเรา
ก็ไม่เป็นไรไม่ซี แต่แอบร้องไห้บ่อยๆ ถามว่ามีคนช่วยมั้ยมีค่ะ พ่อแฟน แต่ก็เหมือนทำอยู่คนเดียวอะค่ะแกไม่ค่อยพูดเลย และไม่ค่อยช่วย แล้วยิ่งตอนที่เราเป็นวันนั้นของเดือนเรื่องความเหนื่อยและอารมร์ยิ่งไม่ต้องพูดเลย ร่างกายจะอ่อนเพลียมาก
//// ความหวังของเราคืออยากกลับมามีชีวิตแบบวัยรุ่นทั่วไปค่ะ
อยากให้แฟนหายเร็วๆ ประโยคที่ได้ยินบ่อยดีจังเลย โหรักแท้นี่ถ้าเป็นคนอื่นอาจจะทิ้งแล้วนะ
ก็หนูรักผู้ชายคนนี้ เค้าคือพ่อของลูกในอนาคตค่ะ อิอิอิ
//////////// คำถาม////////
? วิธีรับมือกับความเหนื่อย
? ใครมีวิธีรักษาเคสแบบนี้ให้หายเป็นปกติได้บ้างคะ
ขอบคุณใครที่อ่านมาถึงตรงนี้นะคะ รักคนอ่านทุกคน ปล1.แอบแฟนพิมพ์ 55555
ปล.2 รับน้องแหม๋ว มาเลี้ยงแก้เคลียด และแฟนก็ชอบแมว แมวก็ติดแฟน 555 สรุปเราเป็นหมาหัวเน่าเฉย ( ส่วนเรื่องความสะอาดไม่ต้องห่วงนะคะ อาบน้ำให้น้องทุกวัน เช็ดเอลกอฮอ ก่อนเอาขึ้นมานอนด้วยค่ะ)