ตอนนี้ ความรู้สึก ทั้งรัก ทั้งคิดถึง ยังมีอยู่เต็มหัวใจไม่เคยลดน้อยจางหายลงไปเลย
มันเป็นความรู้สึกที่มีแต่ความหวังดี ปรารถนาดีต่อเขา อยากให้เขามีชีวิตที่ดี มีอนาคตที่ดี
ไม่ได้อยากให้เขากลับมาแล้ว เพราะรู้สึกว่าเขาอยู่ตรงนั้นมันเหมาะสมกับเขาที่สุดแล้ว
ไม่ได้อยากได้เขามาครอบครองแค่ได้ยืนมองเขาเจริญเติบโตขึ้นเรื่อยๆอย่างสง่างามมันก็สุขใจแล้ว
ความรู้สึกคล้ายกับแอบรักเขา แต่มันก็ไม่ได้แอบ เพราะเขาก็รู้ว่าเรารัก แต่มันก็ไม่ได้อยากได้เขามาครอบครอง เพราะเรารู้ดีว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้
มีใครเป็นแบบนี้ หรือเข้าใจความรู้สึกแบบนี้บ้างครับ แปลกไหม ผิดปกติไหม ??
ปล. ใจมันก็รู้ตัวดี ว่ารักใครไม่ได้ ถึงรักได้มันก็แบบครึ่งๆกลางๆ แอบสงสารคนใหม่ที่จะเข้ามา ไม่อยากทำให้ใครเสียใจอีก ใจก็ไม่ได้อยากจะเริ่มใหม่กับใคร เพราะรู้สึกว่าชีวิตก็ไม่ได้ขาดอะไรแล้ว ครอบครัว หน้าที่ การงาน ลูกก็มีแล้ว(ลูกกับแฟนคนก่อนเราเลี้ยงดู) ชีวิตก็โอเค ไม่ได้สุขมาก แต่ก็ไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไร มันก็มีเหงาบ้าง แต่ก็มีเวลาทำตามความฝันมากขึ้น จะใช้ชีวิตอยู่แบบนี้ไปจนตาย
มีใครยังรักแฟนเก่าอยู่ แต่ใจก็ไม่ได้อยากให้เขากลับมาบ้างครับ แปลกไหม?
มันเป็นความรู้สึกที่มีแต่ความหวังดี ปรารถนาดีต่อเขา อยากให้เขามีชีวิตที่ดี มีอนาคตที่ดี
ไม่ได้อยากให้เขากลับมาแล้ว เพราะรู้สึกว่าเขาอยู่ตรงนั้นมันเหมาะสมกับเขาที่สุดแล้ว
ไม่ได้อยากได้เขามาครอบครองแค่ได้ยืนมองเขาเจริญเติบโตขึ้นเรื่อยๆอย่างสง่างามมันก็สุขใจแล้ว
ความรู้สึกคล้ายกับแอบรักเขา แต่มันก็ไม่ได้แอบ เพราะเขาก็รู้ว่าเรารัก แต่มันก็ไม่ได้อยากได้เขามาครอบครอง เพราะเรารู้ดีว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้
มีใครเป็นแบบนี้ หรือเข้าใจความรู้สึกแบบนี้บ้างครับ แปลกไหม ผิดปกติไหม ??
ปล. ใจมันก็รู้ตัวดี ว่ารักใครไม่ได้ ถึงรักได้มันก็แบบครึ่งๆกลางๆ แอบสงสารคนใหม่ที่จะเข้ามา ไม่อยากทำให้ใครเสียใจอีก ใจก็ไม่ได้อยากจะเริ่มใหม่กับใคร เพราะรู้สึกว่าชีวิตก็ไม่ได้ขาดอะไรแล้ว ครอบครัว หน้าที่ การงาน ลูกก็มีแล้ว(ลูกกับแฟนคนก่อนเราเลี้ยงดู) ชีวิตก็โอเค ไม่ได้สุขมาก แต่ก็ไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไร มันก็มีเหงาบ้าง แต่ก็มีเวลาทำตามความฝันมากขึ้น จะใช้ชีวิตอยู่แบบนี้ไปจนตาย